tag:blogger.com,1999:blog-100010583047052599.post4963294948697598363..comments2023-09-16T04:09:28.844-07:00Comments on Παραμυθοκουζίνα: Επιστροφή του ήρωα: Τι θα συμβεί τώρα;kostassthttp://www.blogger.com/profile/12609730851663410299noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-100010583047052599.post-6148148169704268452013-04-30T02:34:08.133-07:002013-04-30T02:34:08.133-07:00Τραπουλόχαρτο #12: Η επιστροφή του ήρωα
Η συνέχει...Τραπουλόχαρτο #12: Η επιστροφή του ήρωα<br /><br />Η συνέχεια του παραμυθιού... <br /><br />"...και πρώτος και καλύτερος ο ίδιος ο αντιδραστικός μεγάλος άντρας! Ξαφνικά, σαν κάτι να άλλαξε μέσα του. Κατάλαβε ότι όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που κουβάλησε μαζί του τόσο δρόμο μέσα σε ένα σακούλι, δεν τα κουβάλησε για να τα πάρει πάλι πίσω. Τα κουβάλησε για να τα μοιραστεί με τους άλλους συμπολίτες του. Τα κουβάλησε για να τα ανταλλάξει με τα δικά τους. Άλλωστε, τι νόημα είχε να τα φορτωθεί τόσο δρόμο αν ήταν να τα πάρει πάλι πίσω;<br /><br />Η Ελένη και ο Γιωργάκης, χαμογέλασαν. Ήταν πολύ χαρούμενοι και οι δύο. Με τη ζωγραφιά τους, είχαν καταφέρει κάτι μαγικό. Κάτι που δεν κατάφερνε ο μπαμπάς τους με λόγια, το κατάφεραν αυτοί με μία όμορφη, πολύχρωμη, παιδική ζωγραφιά. Πόσο δύναμη μπορεί να έχει μία παιδική ζωγραφιά...!!!<br /><br />Τότε, ένιωσαν αμέσως ως μικροί ήρωες! Ήθελαν να ζωγραφίσουν και άλλα πολλά πολύχρωμα χωριουδάκια με σπιτάκια με κήπους και χρωματιστά λουλούδια και δέντρα με φρούτα. Όσο πιο πολλά χωριουδάκια ζωγράφιζαν, τόσο πιο μεγάλοι και τρανοί ήρωες θα γίνονταν. Και με αυτόν τον τρόπο θα κατάφερναν να κάνουν πράγματα που δυσκολεύονται να κάνουν οι μεγάλοι. Αυτή η σκέψη, τα γέμισε ενθουσιασμό.<br /><br />Τα δύο αδερφάκια, αφού έδωσαν μία μεγάλη αγκαλιά στον μπαμπά τους, ΕΠΕΣΤΡΕΨΑΝ ως ΗΡΩΕΣ πίσω στους φίλους τους. Για να συνεχίσουν να δημιουργούν ζωγραφιστά χωριουδάκια.<br /><br />Ο μπαμπάς τους, πήγε και κάθισε δίπλα στη μαμά τους για να παρακολουθήσουν μαζί τις γειτόνισσές τους που εξιστορούσαν τη δική τους ιστορία για το πως έχτισε η καθεμία το σπιτάκι της.<br />Κάποια στιγμή, ο μπαμπάς λύγισε και βούρκωσε. Τότε τον είδε η μαμά και του είπε:<br /><br />- "Σκούπισε αμέσως τα δάκρυά σου. Υπάρχει νόμος ότι απαγορεύεται να κλαίμε. Η μη τήρηση του νόμου έχει συνέπειες. Οι παραβάτες θα διώκονται από τη γιορτή. Και στη συνέχεια από την πόλη. Η γιορτή είναι για να χαρούμε και να περάσουμε καλά! Και η πόλη μας είναι η πόλη του γέλιου και της χαράς!"<br /><br />- "Δεν τον άκουσα αυτόν τον νόμο. Πότε βγήκε;"<br /><br />- "Τον ανακοίνωσε ο (ν)τελάλης της πόλης, όταν μας ανακοίνωσε για τη μεγάλη γιορτή. Μας είπε ρητώς ότι απαγορεύεται να κλάψουμε. Και ότι απαγορεύεται να είμαστε στενοχωρημένοι. Η γιορτή είναι για να χαρούμε. Αφού να φανταστείς ούτε χαρτομάντηλα δεν επιτρεπόταν να έχουμε μαζί. Τόσο αυστηρός είναι ο νόμος!"<br /><br />- "Ναι, αλλά ο νομοθέτης, δεν σκέφτηκε κάτι. Ότι δεν κλαις μόνο όταν είσαι στενοχωρημένος. Κλαις και όταν είσαι χαρούμενος. Κλαις από χαρά. Και εγώ για αυτό κλαίω αυτή τη στιγμή. Από χαρά και συγκίνηση". <br /><br />- "Ο νόμος είναι νόμος και είναι αυστηρός".<br /><br />Και ο μπαμπάς σκούπισε τα δάκρυά του με τα δάχτυλα..."<br />My Lovable Baby (by Daeira mommy)https://www.blogger.com/profile/11462054450179482090noreply@blogger.com