Χθες την Κυριακή βρεθήκαμε στο Φροντιστήριο Γερμανικών της Μαρίνας Αργυροηλιοπούλου στο Χαλάνδρι, όπου δοκιμάσαμε καταπληκτικά μεζεδάκια και φτιάξαμε παραμύθια. Μικροί και μεγάλοι, με καθοριστική την παρουσία παιδιών και γονιών από το 13ο Νηπιαγωγείο της Αγίας Παρασκευής, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η κάθε μια πήρε από 7 διαφορετικά τραπουλόχαρτα και μέσα σε μισή ώρα ετοίμασε το παραμύθι της. Τα διαβάσαμε και τα παίξαμε (το γέλιο ήταν τρελό, ειδικά με τις μαμάδες που παρίσταναν τα λιοντάρια). Κατόπιν έγινε ψηφοφορία και με δημοκρατικό τρόπο διαλέξαμε για παραμύθι της ημέρας αυτό που ακολουθεί:
Ένα ρομπότ που το έλεγαν Σωτήρη!Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας όμορφος και νέος επιστήμονας που έκανε εφευρέσεις και τον έλεγαν Νικόλα. Ο Χρήστος, ο βασιλιάς ενός βασιλείου είχε αναθέσει στον Νικόλα να φτιάξει ένα ρομπότ που θα βοηθάει και θα προστατεύει τους ανθρώπους στις δύσκολες καταστάσεις.
Καθώς ο Νικόλας έφτιαχνε όμως το ρομπότ τραυματίστηκε στο χέρι και μια σταγόνα αίμα έσταξε πάνω στο δημιούργημά του. Τότε το ρομπότ πήρε ανθρώπινη όψη. Ο Νικόλας χάρηκε πάρα πολύ και το ρομπότ του θεράπευσε την πληγή στο χέρι.
Ο Νικόλας είπε λοιπόν στο ρομπότ ότι πρέπει να πάει στο βασίλειο του Χρήστου και να τον βοηθήσει γιατί κινδυνεύουν οι κάτοικοί του. Το βασίλειο κινδύνευε από τον Μινώταυρο που το είχε σκάσει με μοτοσικλέτα από τον λαβύρινθο όταν αυτός καταστράφηκε ολοσχερώς από έναν σεισμό. Αν ο Μινώταυρος κατάφερνε να μπει στο βασίλειο θα σκότωνε και θα έτρωγε όλους τους κατοίκους.
Μια και δυο το ρομπότ κίνησε για το βασίλειο του Χρήστου. Δεν φοβόταν τον Μινώταυρο γιατί ήταν πολύ θαρραλέο και είχε πυροβόλα στα χέρια και σπαθιά στα πόδια.
Ο Μινώταυρος προσπαθώντας να μπει στο βασίλειο γκρέμισε δύο κολόνες. Η μια όμως πέφτοντας τον πλάκωσε. Έτσι, όταν το ρομπότ έφτασε, βρήκε τον Μινώταυρο εγκλωβισμένο κάτω από την κολόνα. Αφού είχε κατασκευαστεί να βοηθάει όταν κάποιος βρισκόταν σε δύσκολη κατάσταση, βοήθησε το ρομπότ τον Μινώταυρο, τον απεγκλώβισε τους του θεράπευσε τα τραύματα.
Ο Μινώταυρος ήταν άγριος, αλλά όχι αχάριστος. Έτσι ευχαρίστησε το ρομπότ, έγιναν φίλοι και ο Μινώταυρος υποσχέθηκε ότι θα φροντίζει τους κατοίκους του βασιλείου και θα τους προστατεύει από τους κινδύνους. Ευχαριστημένο το ρομπότ πήρε λοιπόν το δρόμο της επιστροφής για τον Νικόλα τον δημιουργό του.
Πριν φύγει το ρομπότ από το σπίτι του, ο Νικόλας τον είχε προειδοποιήσει για κάτι. Του είχε πει: Μην ξεγελαστείς ποτέ από την ανθρώπινη μορφή σου και ερωτευτείς κάποια κοπέλα γιατί θα σε βρουν μεγάλες συμφορές. Στο πλοίο της επιστροφής όμως το ρομπότ γνώρισε μια κοπέλα, που το όνομά της ήταν Άννα Λυδία, τόσο καλή και τόσο όμορφη που η καρδιά του πήγε να σπάσει. έτσι ξέχασε αυτά που του είχε πει ο Νικόλας και παντρεύτηκε αμέσως την κοπέλα.
Μια μέρα η Άννα Λυδία είπε στον άντρα της να κάνει μπάνιο. Εκείνος όμως αρνήθηκε γιατί δεν έπρεπε να πέσουν νερά στα καλώδιά του και στις κλειδώσεις του. Έτσι αναγκάστηκε να πει στην γυναίκα του την αλήθεια. Εκείνη του έπιασε το χέρι και όταν κατάλαβε ότι ήταν κρύο και από ατσάλι, τρόμαξε τόσο πολύ που , παρόλο που τον αγαπούσε, του είπε να φύγει και τον χώρισε.
Το ρομπότ επέστρεψε στον Νικόλα. Εκείνος όταν είδε πόσο πληγωμένο και απογοητευμένο ήταν, το συγχώρησε που παρέβη την προειδοποίησή του και θέλησε να το βοηθήσει. Βρήκε λοιπόν μια παλιά του φίλη, νεράιδα, την Μαρίνα, και την παρακάλεσε ν να βοηθήσει το ρομπότ. εκείνη ήρθε στο σπίτι του φίλου της του Νικόλα και με το μαγικό της ραβδί μεταμόρφωσε το ρομπότ σε αληθινό, κανονικό άνθρωπο.
Το ρομπότ βαφτίστηκε και πήρε το όνομα Σωτήρης, έφυγε αμέσως και πήγε να βρει την Άννα Λυδία, η οποία εν τω μεταξύ είχε μετανιώσει, της διηγήθηκε τι συνέβη, έζησαν μαζί ευτυχισμένοι, έκαναν πολλά παιδιά, έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
