Οι κυνηγοί της αιωνιότητας: Γιώργος Διγαλάκης

Σήμερα (Τρίτη 30/6) στις 9 το βράδυ μη χάσετε το 5ο επεισόδιο της σειράς ντοκιμαντέρ του Τάκη Παπαγιαννίδη "Οι κυνηγοί της αιωνιότητας" που προβάλλεται από το Cosmote TV/ History  

Το επεισόδιο είναι αφιερωμένο σε έναν πολύ ξεχωριστό φωτογράφο, τον Γιώργο Διγαλάκη, που αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο το υγρό στοιχείο:

  



Γιώργος Διγαλάκης. Μοναχικά δέντρα, ομιχλώδεις ορίζοντες, ερημωμένα σπίτια, ναυάγια και ένα πανταχού παρόν υγρό στοιχείο. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Γιώργου Διγαλάκη, μινιμαλιστικές και μυστηριώδεις, μετατρέπουν την πραγματικότητα σε έργο τέχνης. Παραγωγή: COSMOTE TV. (50')

Συντελεστές:
Παραγωγή: COSMOTE TV
Επιμέλεια Παραγωγής COSMOTE TV : Νατάσα Βερώνη, Μόιρα Βαρδάκη
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Τάκης Παπαγιαννίδης
Έρευνα: Κώστας Στοφόρος
Σύμβουλοι: Δημήτρης Τσεβάς Φωτογράφος-Καθηγητής Leica Academy Greece, Μιχάλης Αλεβίζος Φωτογράφος
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Αφηγητές: Κρυσταλλία Κεφαλούδη, Κώστας Ζημιανίτης, Αλμπέρτο Εσκενάζη, Μαρία Καμάνη

Σημαντικό Συνέδριο για την Εκπαίδευση τον Σεπτέμβριο στη Αθήνα!

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ, η Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος και τα Αρσάκεια-Τοσίτσεια Σχολεία συνδιοργανώνουν στις 25- 27 Σεπτεμβρίου 2020 στην Αθήνα το 5ο Πανελλήνιο Συνέδριο με τίτλο «Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: Ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, της δημιουργικότητας και της καινοτομίας».  ​

Το Συνέδριο τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων και του Δήμου Αθηναίων και θα διεξαχθεί στο Σεράφειο Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς & Πέτρου Ράλλη).

Η σύγχρονη ελληνική εκπαίδευση έχει να επιδείξει, παρά την αστάθεια που προκαλούν οι αλλεπάλληλες αλλαγές στα δομικά της στοιχεία, πολυάριθμα δείγματα καινοτομίας και δημιουργικότητας. Η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, των επικοινωνιακών δεξιοτήτων, η διερεύνηση των δυνατοτήτων συνεργασίας για τη διαχείριση κρίσεων και την επίλυση συγκρούσεων, η ανάπτυξη της ευελιξίας στη λήψη αποφάσεων αποτελούν απαραίτητα εφόδια για κάθε σύγχρονο μαθητή και μελλοντικό πολίτη σε όλους τους τομείς κοινωνικής και πολιτισμικής δράσης. 

Μόνο μέσα από καινοτόμες και δημιουργικές διδακτικές προτάσεις επιτυγχάνεται, ταυτόχρονα, η ανάπτυξη αντίστοιχων δεξιοτήτων ζωής και η επίτευξη γνωστικών στόχων χάρη στον μετασχηματισμό και την ανανέωση  της μαθησιακής διαδικασίας και τη διασύνδεση της μαθητικής με την πραγματική ζωή. Το φετινό Συνέδριο θα εστιαστεί σε αυτήν την προβληματική της πολύπλευρης ανάπτυξης του μαθητή όλων των βαθμίδων στο σύγχρονο σχολείο ελπίζοντας να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια με νέες ιδέες και διδακτικό υλικό.

Το Συνέδριο απευθύνεται σε στελέχη της εκπαίδευσης, εκπαιδευτικούς όλων των ειδικοτήτων και βαθμίδων, φοιτητές, σπουδαστές, ερευνητές,  εμψυχωτές ομάδων άτυπης εκπαίδευσης και σε όποιον ενδιαφέρεται για τις θεματικές του.

Κρίσιμες ημερομηνίες:
• Ημερομηνία λήξης στην υποβολή νέων περιλήψεων: 30η Ιουνίου 2020.
• Ημερομηνία έγκρισης νέων προτάσεων: 15 Ιουλίου 2020
Μπορείτε να υποβάλετε νέες περιλήψεις εδώ 👇http://ekedisyconference.weebly.com/

Υπενθυμίζουμε ότι υπάρχει η δυνατότητα της εξ αποστάσεως συμμετοχής με ψηφιακές ανακοινώσεις με ασύγχρονο και σύγχρονο τρόπο όπως και η συμμετοχή με αναρτημένες ανακοινώσεις (posters).

Η Μαριγώ κι η Λενού: Με έμπνευση από το Βελβεντό

Η άσκηση ήταν να γραφτούν παραμύθια στα χνάρια των λαϊκών παραμυθιών και να αξιοποιηθεί η ντοπιολαλιά. Όλα αυτά στο εργαστήρι δημιουργίας παραμυθιού στο Βιβλιοπωλείο Οσελότος στα Ιωάννινα.

Τα σεμινάριά μας συνεχίζονται: Μπορείτε να βρείτε πληροφορίες εδώ

Μέχρι τότε απολαύστε το παραμύθι της Μάριαν Αγιούμπ, ταλαντούχου μαθήτριάς μου με πατέρα από την Ιορδανία και μητέρα από το Βελβεντό Κοζάνης. Η μητρική γλώσσα και παράδοση ζωντανεύουν με μοναδικό τρόπο

«Η Μαριγώ κι η Λένου»

(Αφιερωμένο στη γιαγιά Μαριάνθη και στη θεία Άννα… μακάρι να ήταν ακόμα κοντά μας!!)

της Μάριαν Αγιούμπ

Κούκκιν’ κλουστή δεμέν’

Ένα θαύμα πιριμέν’

Τα ματούλια να τηράινι¹

Και το νιο να καρτεράινι²

          Μια φουρά κι έναν κιρό, σακάτ στο Τσαμπλάκ³ ζούσαν δυο κουρτσούδια. Τ’ς μιας του σπίτ’ ήταν στ’ απάν το Τσαμπλάκ. Απ’ τ’ν άλλ’ στου κάτ’. Άναμεσα τ’ς ο νιρόλακκος. Ήτανι ξαδέλφες. Κι οι δυο όμορφες σαν τ’ν άνοιξ’. Μον’ που η μια ήτανι κι προκομμέν’. Η άλλ’ τιμπέλου κι ζ’λιάρα.

          Η προκομμέν’ η Μαριγώ επάενε ολημερίς στου νιρόλακκα κι έπλυνι κι τ’ άσπριζι του μπάκα και τ’ς μάκας⁴ τ’ς το βιός. Στου σπίτ’, αφού έσωνε όλες τ’ς δ’λειές, κάθουνταν κι κιντούσι. Χρυσά ήταν τα χέρια τ’ς.

          Η άλλ’ η ανιπρόκοπ’ η Λένου, όλη μέρα κάθουνταν στο παραθύρ’ κι τίποτις δεν έφτιανι. Καμιά δλειά δεν πρόκοβι  στα χέρια τ’ς. Την έσερναν μύθια σ’ όλα τα βιλαέτια⁵ για την τιμπελία τ’ς. Παρά την ομορφάδα τ’ς, τη ζήλευε τ’ Μαριγώ, γιατί όλοι οι ανθρώπ’ στου χωριό τ’ν παίνευαν για τ’ν προυκοπή τ’ς. Τι κι αν ήταν ξαδέρφ’ τ’ς; Μοναχά κακία κι ζήλεια ένιωθε στη μάυρ’ τ’ν ψ’χή τ’ς.

          Μια μέρα περνοδιαβαίνει απ’ του χωριό ένας διαβάτ’ς. Παλικάρ’ ψ’λό κι όμορφο σαν τον ήλιο. Ήταν η ώρα τ’ να παντριυτεί κι τούτους κι άκουσι πως σ’ αυτό του χωριό έχνε τα πιο ουραία κι νοικουκυριμένα κουρίτσια.

          Έτσας όπως περνούσι μι τ’ άλουγου τ’ πάν’ απ’ τον ξιρόλακκα, βλέπ’ τη Μαριγώ στου παραθύρ’ που κιντούσι. Τον ήρθε αντράλα⁶ τ’ καψιρού απ’ τ’ν ομορφάδα τ’ς. Ηκείν’ τ’ν ώρα η Λένου, που είχι βάξ’ τέντα⁷ μπρουστά στου παραθύρ’, άκουσι τ’ άλουγου, αναμπουρμπουλιάσκεν⁸ κι ξύπνισι. Είδι το νιό κι έσκασι πάλι απ’ του κακό τ’ς, που ηκείνους κοίταε τ΄ς Μαριγώς το παραθύρ’.

          «Πρωτ΄ ιγώ θα παντριυτώ. Ο νιός ιμένα θε να πάρ’ κι ούχι τ’ Μαριγώ.» Είπι.  «Σάμπως δεν είμι ιγώ ομορφουνιά; Δεν είμι ιγώ ουραία; Αχ πως θα τ’ν αμποδίσω να τ’ν πάρ’ γ’ναίκα τ’; Τι κόρκα παραπάν’ έχει αυτή απ’ τ’ν αφεντιά μ’;». Ηκείνη τ’ν ώρα μια καλικούδα⁹ στάθκεν στου παραθύρ’ κι τ’ς λάλτσεν μ’ ανθρώπ’ μ’λιά.

-  Κι όμορφη κι ουραία είσι Λένου μ’,

   μα η προουκουπή σ’ καμιά,

   κοίτα τ’ τ’ Μαριγώ μας,

  στρώθκε πάλι απάν’ στ’ δ’λειά…

Η Λένου γίνκε ίδια λύξα απ’ το κακό τ’ς.

- Τ’ αρχοντόπουλο αυτό, ιγώ θε να παντριυτώ

Πως θα τ’ βγάλω από τ’ μέση τη χαζά τ’ Μαριγώ;

Ιτότι η καλικούδα σφύρξι κι τ’ς άλλες καλικούδες κι τα καλικουδούλια κι όταν νύχτωσι, έκραξι τ’ Λένου να βγει στου παραθύρ’.

- Πάρε τούτου του προσόψ’¹⁰ κι τράβα ταχιά¹¹ στου νιρόλακκα τάχα να το πλύνς. Ηκείν’ τ΄ν ώρα που θα είνι κει σαπέρα κι η Μαριγώ. Δώσι το πεσκίρ’¹² να σκουπίσ’ τα μάτια τ’ς, τάχα απ’ τον ίδρωτα κι σβέλτα θα γκαβαθεί¹³. Ποιος θα τ’ν επάρει έτσας γκαβιά; Κι ο νιός ισένα θ’ αρρβουνιαστεί θέλ’ δε θέλ’.

          Έτσας κι γίνκε¹⁴. Τ’ν άλλ’ τ’ μέρα η Λένου έκαμι ό,τι τ’ν είπι η καλικούδα κι η μάυρη η Μαριγώ γκαβάθκε. Ο νιός αρρβουνιάσκεν τ’ λύξα¹⁵ τ’ Λένου κι η Μαριγώ αμπαρώθκι στου σπίτ’ κι ούτε καμιά δ’λειά μπουρούσι να φτιάσι.

          Επειδίς ήταν καλή κι αγαθή, όλοι τ΄ν αγαπούσανι. Ικεί που κάθουνταν στον νουντά¹⁶ τ΄ς κι τίποτις δεν τηρούσι, παένε αράχνες απ’ του σπίτ’ κι τ΄ς υφαίνι μια κούκλα όμορφη σαν τ’΄ν άνοιξ’ κι σαν τ’ Μαριγώ. Της τ’ν άφκαν στα ποδάρια τ΄ς κι μαζώχτκαν τα πίσω μπρος στα ντβάρια απ’ του σπίτ’.

          Μόλ’ς η Μαριγώ έπιασι τ’ν κούκλα στα χέρια τ’ς, θαύμα τρανό εγίνκι. Ζωντάνεψι ηκείνη και τ’ς λέει:

- Τα μάτια μ’, τα μάτια σου θα ΄νι απ’ ιδώ κι πέρα, θα πιρπατείς, θα πιρπατώ, θα βλέπς κι πάλι τ’ μέρα.

Κι όσο η Μαριγώ κράταε στ’ν αγκαλιά τ’ς τ’ν κούκλα, μπόραγε πάλι να πιρπατεί, να κάμει δ’λειές κι να βλέπ’ απ’ τ’ κούκλας τ’ς τα μάτια.

          Σαν την είδι η Λένου, έσκασι πάλι απ’ του κακό τ’ς. Είπι στ΄ν αρρβουνιασκό τ΄ς ότι θα κνίσει να ψ’νίσει κι γκούργκλισι σακάτ’¹⁷, μα ύστρα ανέφκεν στο β’νό του σκεπασμένου¹⁸ να βρει τ΄ς καλικούδες. Τ’ ψ’λά σε ένα ψ’λό δεντρο κάθουνταν οι μαυρόψυχες.

- Το κι το γίνκι σας λιώ¹⁹. Τους λέει η Λένου.  

- Μουρ’ Λένου ντιπ σαλιά²⁰ είσι κι ταράζισι; Ντιπ μη σκιάζισι. Τ’ς απαντούν κι φεύγνε.

Μια κι δυο φτάκανι στο νιρόλακκα που έπλυνι η Μαριγώ κι αρπάζνε τ΄ν κούκλα με τα νύχια τ΄ς. Γκαβάθκε πάλι η Μαριγώ, που χωρίς τ’ν κούκλα τ’ς η μέρα γίνκε πάλι πίσσα σκουτάδ’. Απόμνε μοναχιά τ’ς να κλαίει και να σκούζ’.

          Τ’ν ακούενε οι αράχνες απ’ του σπίτ’ κι σ’γά σ’γά κνούν να τ΄ν βρουν.

- Τι γίνκε μουρ’ Μαριγώ κι κλαίς κι σκούζ’ έτσας²¹;

- Τ’ν κούκλα μ΄, τα μάτια μ’, πάλι τα έχω χάσ’.

- Πως γίνκε αυτό Μαριγώ μας;

Η Μαριγώ ούτε ήξερε να πει. Μον’, όπως είπαμι, όλα τα πλάσματα την αγάπααν και την βοηθούσαν τ’ Μαριγώ, εκτός απ’ τα κακά και τα σαλά που τ’ ζ’λεύανι. Έτσας, ένας μπάκακας²², που τα είχι δει όλα, τα είπι κι στ’ς αράχνες.

          Αφκρίσκαν²³ ιτότι τι είχι γίν’ κι τ’ άλλα τα ζουντανά κι κοπιάσανι τ’ Μαριγώ να στέρξουν. Μια κι δυο βάζ’ ο αητός ο περήφανος τ’ Μαριγώ στα φτερά τ’ κι την παένι στου σπίτ’.

- Ιδώ στου παραθύρ’ σ’ θα κάτς κι μην κνίς, μούνγκι²⁴ πιρίμινι. Χαμ’λά θα κ’τάς μοναχά κι θα καρτεράς». Της είπι.

- Μα δε βλέπου αητέ μ’ που να κ’τώ.  Τ’ν λέει η Μαριγώ.

Τούτους τ’ς γέρν’ τ’ν γκλάβα²⁵ τ’ς έτσας που να βλέπ’ το δρόμου κι πέταξι.  

          Πιάνουνι κι δυο αηδόνια τ’ς αράχνες κι τ’ς βάζνε στα φτερά τ’ς να τ’ς παέν στη μαυρόψυχ’ τ’ Λένου. Κνάει ο αητός, αφού άφκε τ’ Μαριγώ στου παραθύρ’ να παε΄νι να βρει τ’ς καλικούδες. Τις λιάνσι²⁶ τ’ς τρισκατάρατις, δυο παράδες τις έκαμι για να βγάλ’ τ’ν κούκλα απ’ τη φυκακή τ’ς.  Ιτούτη τ’ν ώρα κατιβαίν’ οι αράχνες κι παένουν κι τυλίγνε με τον ιστό τ’ς τα μάτια τ’ς Λένους, που τιμπέλου είχε βάξ’ πάλι τέντες στου κρεβάτ’.

          Ύστρα²⁷ ήρθεν ο αητός και έβαλι τ’ν κούκλα στα χέρια τ’ παλικαριού. Τούτους μέσα απ΄τ’ς κούκλας τα μάτια βλέπ’ τα όσα γίνκαν κι πλαλάει²⁸ να βρει τ’ Μαριγώ να κάμει με αυτήν την αρρεββώνα και να τ’ν παντριυτεί. Ηκείνη στου παραθύρ’. Εκοίταε καταής στου δρόμου, όπως τ’ς είπι ο αητός. Μόλις πέρασι απ’ κάτ’ απ’ το παραθύρ’ ο νιός τ’ν είπι πως γ’ναίκα θα τ’ν πάρ’. Ξαφνικά τα μάγια λύθκαν κι η Μαριγώ τ’ν είδι ολόλαμπρο κι ουραίου κι κατέφκε κάτ’ να αγκαλιαστούνι.

          Ιτούτη τ’ν ώρα ξύπνησι η κακούργα η Λένου κι τίποτις δεν έβλιπι. Μον’ σκουντούφλαε σαν το μετζμένο²⁹ τ’ άλογο κι έπισι απ΄του παραθύρ’ κι τσακίσκι κι όλα τα γραβαλίδια τ’ς λιάνσι³⁰.

          Τα ‘χασ’ η Μαριγώ που είδι τ’ν ξαδέρφ’ τ’ς τανάσκελα λιαντζμέν’³¹ κι κίνσι να τη βοηθήσ’. Ο νιός τ’ς είπι τι γίνκε κι να τ’ν απαρατήσ’ να ψωφολογήσ’ η σκύλα. Όμως η Μαριγώ κακία δεν είχι στ΄ν ψυψή τ’ς. Τ’ν έστρεξι τ΄ν μαυρόψυχ’ τη Λένου κι τ’ν έκαμι καλά. Μόν’ ύστρα τ’ αρχοντόπουλο την έδιουξι απ’ του χωριό κακό άλλο να μη φτιάσει. Κι ηκείν’ απ’ τ’ν ντροπή τ’ς απόμνε ίδια μούτα³² κι έφυγε με το ταγάρι³³ τ’ς χαμ’λά. Ούτε π’ ακούσκεν τίποτα για αυτήν τ’ λύξα ποτέ ξανά.

          Γάμος τρανός γίνκε στου χωριό, μ’ όλοι τ΄ς ανθρώποι κι μ’ όλα τα ζουντανά του Θιού³⁴ που μαζώχτκαν. Κι όλοι έζησαν καλά κι εμείς καλύτιρα να λέμε τα μασλάτια τα βιλβινά και τα χαμπέρια μας³⁵.

1 βλέπουν, 2 περιμένουν, 3 περιοχή στο Βελβεντό, 4 του πατέρα και της μητέρας της,  

5 τη συζητούσαν στις γειτονιές, 6 ζαλάδα, 7 κοιμόταν, 8 ταράχτηκε- ανατρίχιασε   

9 καλιακούδα, 10 πετσέτα, 11 αύριο, 12 πετσέτα, 13 τυφλωθεί, 14 έτσι κι έγινε,

15 λύκαινα (κακιά), 16 δωμάτιο, 17 κατηφόρισε για να πάει να ψωνίσει,

18 ανέβηκε στο «Σκεπασμένο» (δάσος στο βουνό με καταρράκτες του Βελβεντού),

19 αυτό κι αυτό έγινε σας λέω, 20 τρελή, 21 έτσι, 22 βάτραχος, 23 άκουσαν, 24 μόνο,

25 κεφάλι, 26 λιάνισε, 27 ύστερα, 28 τρέχει/ πηγαίνει, 29 μεθυσμένο, 30 τσάκισε τα μούτρα της,

31 χτυπημένη, 32 αμίλητη, 33 κεφάλι, 34 Θεού, 35 τα βελβεντινά νέα

Τα ορόσημα της Ζωής και η Λογοτεχνία: Διαδικτυακό σεμινάριο δημιουργικής γραφής για ενήλικες

Διαδικτυακό σεμινάριο δημιουργικής γραφής για ενήλικες, 15 Ιουλίου έως και 5 Αυγούστου 2020.

Διοργάνωση Βιβλιοπωλείο Οσελότος στα Ιωάννινα

Τέσσερις συναντήσεις με την Δρ. Εύα Στάμου (http://bit.do/eva_stamou

- http://bit.do/eva_stamou_01 ), ψυχολόγο και συγγραφέα και τον Κώστα Στοφόρο (http://bit.do/kostas_stoforos ), συγγραφέα και δημοσιογράφο.

Ένα πρωτότυπο σεμινάριο δημιουργικής γραφής για το πώς η ζωή γίνεται λογοτεχνία, αλλά και πώς η λογοτεχνία μας βοηθά να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας.

Η ψυχολόγος και συγγραφέας Εύα Στάμου και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος μοιράζονται τα μυστικά της τέχνης τους και εξηγούν πως γράφουμε με οδηγό την ανάγνωση γνωστών λογοτεχνικών κειμένων και την αναλυτική κατανόηση των δικών μας εμπειριών.

Κάθε συνάντηση θα εστιάζει σε μία καίρια πτυχή της καθημερινής μας ζωής: την αγάπη στις ποικίλες διαστάσεις της, την εμπειρία του αποχωρισμού, τον τρόπο που κατανοούμε την πραγματικότητα και τον ίδιο μας τον εαυτό καθώς μεγαλώνουμε, τα ορόσημα που έχουν καθορίσει τον προσωπικό μας βίο.
Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γράψουν κείμενα υπό την επίβλεψη, την καθοδήγηση, και τον σχολιασμό των δύο εκπαιδευτών τόσο για ζητήματα έκφρασης και δομής, όσο και για ζητήματα που αφορούν την ψυχολογία των λογοτεχνικών χαρακτήρων που θα δημιουργήσουν. Θα έχουν επίσης τη δυνατότητα να συζητήσουν με τους εισηγητές για το πώς μπορούν να κατασκευάσουν αληθοφανείς, πειστικούς ήρωες, να παράγουν ζωντανές περιγραφές, να δημιουργήσουν σασπένς, και να κάνουν τους αναγνώστες να ενδιαφερθούν για την ιστορία τους.

Σε κάθε ενότητα θα προτείνονται βιβλία που σχετίζονται με το ζήτημα που πραγματευόμαστε. Ποιήματα, μυθιστορήματα και πεζογραφήματα, δοκίμια.
Γράφουμε ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά βιώματα.

Το σεμινάριο περιλαμβάνει τέσσερις συναντήσεις των 2 ½ ωρών με θέματα:

1η συνάντηση, Τετάρτη 8 Ιουλίου, 7.00-9.30 μμ
Έρωτας και αγάπη
Ο έρωτας που γεννιέται και ο έρωτας που σβήνει. Υπάρχει «θεραπεία» για τον έρωτα; Που συναντιέται και που χωρίζεται ο έρωτας από την αγάπη; Πώς γράφουμε μια πειστική ερωτική ιστορία που αφορά τον σύγχρονο αναγνώστη;

2η συνάντηση, Τετάρτη 15 Ιουλίου, 7.00-9.30 μμ
Χωρισμός και αποχωρισμός
Μπορεί να βοηθήσει η λογοτεχνία να διαχειριστούμε τον χωρισμό και τον αποχωρισμό; Μπορεί η γραφή να γίνει «φάρμακο» και πώς;

3η συνάντηση, Τετάρτη 22 Ιουλίου, 7.00-9.30 μμ
Μεγαλώνοντας και αλλάζοντας
Τα διαφορετικά στάδια της ζωής μέσα από το φίλτρο της λογοτεχνικής αφήγησης.
Συζητάμε για τα διαφορετικά στάδια της ζωής μέσα από το φίλτρο της λογοτεχνικής αφήγησης, τα ζητήματα της φθοράς, της μνήμης, ενός εαυτού που διαρκώς αλλάζει, της σωματικότητα στις ποικίλες διαστάσεις της. Οι «εφηβείες» της κάθε εποχής τής ζωής μας

4η συνάντηση, Τετάρτη 5 Αυγούστου, 7.00-9.30 μμ
Τα ορόσημα της ζωής - ένας επίλογος
Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τις κρίσιμες στιγμές που έρχονται στη ζωή τού καθενός μας; Πώς οι σημαντικές στιγμές του βίου και οι προσωπικές εμπειρίες μας μπορούν να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης λογοτεχνικών κειμένων; Πώς παντρεύουμε τη λογοτεχνική επινόηση με την πραγματικότητα;


Βιογραφικά:

Η Εύα Στάμου είναι πεζογράφος και Δρ ψυχολογίας. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε διεθνή φεστιβάλ βιβλίου, κείμενά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, αραβικά, δανικά, ιταλικά και λιθουανικά. Το έργο της περιλαμβάνει τέσσερα μυθιστορήματα, τις συλλογές διηγημάτων Τα κορίτσια που γελούν και Μεσημβρινές συνευρέσεις (υποψ. Βραβείου Διαβάζω), και τα δοκίμια Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας (Gutenberg), Ageing and Female identity in Midlife (London: Scholars Press). Αρθρογραφεί στην Athens Voice και σε λογοτεχνικά έντυπα. Ως ψυχολόγος έχει εργαστεί σε ψυχιατρικές κλινικές της Βρετανίας και σε κέντρα θεραπείας εφήβων με διαταραχές, κι έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.

Ο Κώστας Στοφόρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στην τηλεόραση και τώρα συνεργάζεται με το Μουσείο Σχολικής και Εκπαίδευσης ενώ γράφει στο διαδίκτυο, σε εφημερίδες και περιοδικά κυρίως για θέματα βιβλίου και πολιτισμού. Έχει γράψει παραμύθια, βιβλία για ενηλίκους και μια σειρά βιβλίων για γονείς. Τα τελευταία χρόνια γράφει αστυνομικές ιστορίες για παιδιά και εφήβους. Παράλληλα συμμετέχει ως σεναριογράφος/ παρουσιαστής σε μια σειρά ντοκιμαντέρ κυρίως για ιστορικά θέματα. Το 2018 τιμήθηκε με το Πανδωδεκανησιακό Βραβείο «Δημοσθένης Χαβιαράς» για το βιβλίο «Ο Κώδικας της Λέρου». Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού –Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), του Ελληνικού Τμήματος ΙΒΒΥ - Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, της Πανελλήνιας ένωσης Λογοτεχνών και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας (Ε.Λ.Σ.Α.Λ.).
http://bit.do/paramithokouzina

Κάθε συνάντηση περιλαμβάνει ασκήσεις, που βασίζονται στην Εκπαίδευση Ενηλίκων.
Το κόστος είναι 80€ και για τις τέσσερις συναντήσεις
Στο τέλος του σεμιναρίου θα χορηγηθούν βεβαιώσεις συμμετοχής

Περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων εδώ:
https://forms.gle/VkU1quCAt3DJN7bp8

Ένα αλλιώτικο κρυφτό: Παραμύθι από την Αρκαδία

Στο πλαίσιο του εργαστηρίου δημιουργίας παραμυθιού που πραγματοποιήθηκε με διοργανωτή το βιβλιοπωλείο Οσελότος στα Ιωάννινα, μια από τις ασκήσεις ήταν να γραφτούν παραμύθια αξιοποιώντας τη ντοπιολαλιά και ακολουθώντας τα μοτίβα των λαϊκών παραμυθιών. Τα αποτελέσματα υπήρξαν εξαιρετικά!

Όπως αυτό το παραμύθι που έγραψε η Παναγιώτα Προύτσου που κατάγεται από την Αρκαδία

                            Ένα αλλιώτικο κρυφτό…

από την Παναγιώτα Προύτσου

Ένα Αυγουστιάτικο βράδυ, με το φεγγάρι ολόγιομο και λαμπερό, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή. H ζέστη από τον καυτό ήλιο της μέρας δεν έλεγε να  λιγοψυχίσει και να παραχωρήσει τη θέση της στη βραδινή δροσιά του καλοκαιριού. Kάπου σε ένα χωριό εκεί κοντά στην πατρίδα ενός μεγάλου ήρωα του '21, του Γέρου του Μοριά ή αλλιώς Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ένας μυστήριος γεράκος, ο κυρ' Γιώργης όπως τον φώναζαν όλοι, έκανε τη βραδινή του περιπολία για να προγκίξει τους ανεπιθύμητους επισκέπτες από τα χτήματα του.    

   Ήταν  μία συνήθεια του και αυτή. Κάθε βράδυ έπαιρνε το παλιό - δίκαννο που είχε, από τον πόλεμο του 40' κοντά και φουρλάτιζε  δόθε-κήθε μέσα στις  τριβόλες και στις σειρές τ' αμπέλια για να βρει, ποιός "κερατάς" όπως έλεγε, του ζγκαρλούσε  την πατάτα και του ρημάζει τoν αμπελώνα.  Όμως ετούτο το βράδυ από την τόση ζέστη εκάψωσε ο έρμος.  Έτσι, πήρε τη ρούγα για να βρει ένα πηγάδι παραπέρα όπου’χε δροσερό νερό για να σβήσει την δίψα του. Έδωσε-πήρε, με τα πολλά έφτασε στο πηγάδι. Κάνει να πιάσει την τέσα για να τραβήξει νερό και ξαφνικά... Παγώνει... Τι να δει;... Κάποιος μισομπάνταβος  μάλλον, είχε πετάξει μέσα στο πηγάδι ένα ολόκληρο κεφάλι τυρί.

- Άσπρο-άσπρο και θεριακομμένο μου φαίνεσαι, πάνω από τρεις οκάδες πρέπει να 'σαι.  

Ε έχει μπανταβώσει ο κόσμος! Αχ και να μπορούσα να σε εκόκεβα. Θα την ντάσκωνα, τώρα που ξεντοκιάστηκα με τόσο δρόμο.  Αλλά πού ξέρω εγώ ότι δεν είναι κανενός αλλουνού που καρτεράει να το φάει κρύο;  Άμα  του το τσουρνέψω και με ξετρουπώσει; Θα με τελεφιάσει και με το δίκιο του!  Άσε καλύτερα... Βέβαια νύχτα είναι… ποιος θα έρθει τέτοια ώρα;

Έτσι λοιπόν αποφασίζει να ρίξει το κατρούτσι για να πιάσει το περιβόητο τυρί. Ρίχνει τον κουβά. Τραβάει επάνω. Ζυγώνει με λαχτάρα, να πάρει το κεφάλι αλλά...

- Φτου σου κερατά σκατογέννη! Αποχάζεψα μπίτι μου φαίνεται! Άδειο το ανέβασα στο κατρούτσι.

 Ξαναρίχνει τον κουβά. Τραβάει. Βάζει το χέρι να πάρει το τυρί όμως...

- Μπα ταμπλάς να σε βαρέσει! Ρε άσωτο, ρε καπινιασμένο! Πάλι μου την έφτιασες, πάλι άδεια είναι το τέσα! Αμ δε θα σου περάσει. Εγώ με εσένανε θα την αργάσω σήμερα. Έχω και το καρβέλι στο ταγάρι... Θα γένεις καλό προσμπούκι έτσι ταμαχιάρικο που 'σαι!

Προσπαθεί... ξαναπροσπαθεί.. Αλλά μάταιος κόπος. Η ώρα περνούσε και το κεφαλοτύρι ήταν ακόμη στο πηγάδι...

- Α ρε κέρατο βερνικομένο, και ‘γω που νόμιζα ότι θα σ' έπιανα χερ-χέρα να κατσιάσω εφτού χάμου, να ρουκουλιάσω  στη δροσά.  Αλλά εσύ...  με έκαμες μπαρούτι !

Σιγά-σιγά η νύχτα έφευγε και τη θέση της έπαιρνε το χάραμα με την ανατολή να ζεσταίνει και να φωτίζει ούλο το Μοριά.  Όσο ο ήλιος ανέβαινε για να βασιλέψει στον ουρανό τόσο η όψη από το κεφαλοτύρι θόλωνε στα μάτια του κυρ-Γιώργη. Ώσπου... χάθηκε! Εκείνη την ώρα όμως όλοι οι χωριανοί τράβαγαν για τα μπαΐρια τους, για να πιάσουν δουλειά. Κάποιος περαστικός από το μέρος είδε τον κυρ-Γιώργη. Τον ζύγωσε και τον ρώτησε τι έκανε εκεί πέρα. Ο κυρ-Γιώργης  φυσικά του είπε για το εύρημα του όλο χαρά. Όμως στο τέλος το πρόσωπο του πήρε μία έκφραση που μαρτυρούσε  την απογοήτευση του, γιατί όλες οι προσπάθειες του να πιάσει αυτό το ρημαδικό το τυρί ήταν μάταιες. Ο μπάρμπα-Ζήσης, όπως ήταν γνωστός για τους συντοπίτες του, αφού άκουσε με μεγάλη προσοχή την περιπέτεια του συγχωριανού του θέλησε να δει και αυτός με τα μάτια του αυτό το αναθεματισμένο το κεφαλοτύρι. Τραβάει λοιπόν κατά το πηγάδι. Σκύβει. Ψάχνει με τα μάτια του. Σηκώνεται. Κοντοστέκεται και χαμόγελα πονηρά.

-Καλά ρε ταμπλωβαρεμένε, ούλια τη νύχτα πάλευες με το κατρούτσι μοναχός σου και δεν ετείραγες καλύτερα τι ήτονε τούτο το άσπρο που’ βλέπες κατά μεσής στο πηγάδι;

Ο κυρ-Γιώργης που δεν σήκωνε είτε μύγα στο σπαθί του, του αποκρίθηκε με περίσσιο θράσος.

- Ετείραξα και ήντονες ένα κεφάλι τυρί ίσα με το κουρούπι σου!

 Ο μπάρμπα Ζήσης αφήνει το χαμόγελο να σβήσει απαλά από το πρόσωπό του και με αυστηρό ύφος του απαντά.

-Έχεις παραντουρίσει μου φαίνεται! Ευτούνο φτου που βλέπες εσύ ούλο το βράδυ για τυρί και το λιγουρευόσουνα, ήντονες το φεγγάρι που σε περιγελάγε ρε μερελέ. Κι εσύ την πάτησες σα παιδαρέλι. Έτσι ολόγιομο και φωτεινό που τα 'ναι κι εφαινότανε μέσα απο τα νερά του πηγαδιού εσύ ρε μπανταβέ ενόμιζες οτι εβρίκες κεφάλι τυρί. Αϊ γέρασες ρε μαυρε κ’ αποχαζεψες μου φαίνεται!

Ο κυρ Γιώργης όμως ήταν γνωστός για το ξερό του το κεφάλι και έτσι μετά από αυτή τη συνάντηση βάλθηκε να αποδείξει τόσο στον Μπάρμπα Ζήση όσο και στον ίδιο του τον εαυτό ότι δεν εζουρλάθηκε ακόμα. Έτσι έβαλε σκοπό να τσακώσει αυτό το σιφοριασμένο το κεφαλοτύρι όσες μέρες και αν του έπαιρνε αυτό.  Με τα πολλά το επόμενο βράδυ αφού είχε νυχτώσει για τα καλά και ήταν σίγουρος πως δεν θα τον έπαιρνε χαμπάρι κανένας, εκίνησε να πάει πάλι στο πηγάδι.  Ετούτη τη φορά όμως είχε φροντίσει να εφοδιαστεί με τα απαραίτητα "όπλα" για αυτό το "κυνήγι". Ζαλώθηκε  λοιπόν ένα τεράστιο τσουκάλι που είχε η κυρά - Γιώργαινα για να μαερεύει και πήρε πάλι το δρόμο για το παλαιοχώραφο.

- Ετούτο να, σα να'ναι κομμάτι μεγαλύτερο απο το κατρούτσι που' χει κείνο το παλιοπήγαδο. Για να ειδούμε θα το ζβερκώσω τούτη τη φορά ή πάλι θα μου λακίσει το αφιλότιμο;

Το τσουκάλι όμως ήταν τόσο βαρύ, ασήκωτο σχεδόν, και ο κυρ - Γιώργης λόγω ηλικίας πια δεν είχε αντοχές για να το κουβαλήσει μονοκούκι ως το πηγάδι.  Έτσι λοιπόν αναγκάστηκε να σταματήσει κάμποσες φορές στο δρόμο για να πάρει μιαν ανάσα. Η ώρα περνούσε και σιγά-σιγά ξημέρωνε. Ο κυρ-Γιώργης  όμως απτόητος συνέχισε το δρόμο του και τελικά έφτασε ξωηλιού στο πηγάδι. Έτοιμος καθώς ήταν να ρίξει το τσουκάλι για να πιάσει το περιβόητο τυρί, που τόσο τον ταλαιπώρησε, ακούει τη φωνή ενός αγοριού. Ήταν ο Κωστής ένα παλικαράκι που του έκαμε παρέα κάτι βραδιά στον καφενέ και ο κυρ - Γιώργης του έλεγε ιστορίες από τα γεννοφάσκια του, για να μαθαίνει από τον παλιό όπως έλεγε.

- Κυρ-γιώργη! Εσύ 'σαι; Γιατί γκεζ...

 Ένα δυνατό "ΜΠΛΟΥΜ" ακούστηκε μέσα από το πηγάδι και ξαφνικά ο κυρ-Γιώργης βρέθηκε κατηφοροκέφαλα κατα μεσίς στον πάτο, αγκαλιά με το τσουκάλι του!

- Μπράβο Γιώργη ωραία τα κατάφερες και τούτη τη φορά.  Α μαύρε μου, έτσι και το μάθει η κυρά ότι της πήρα στο τσουκάλι και της το έριξε δω μέσα, θα μου το κατεργαστεί καλά το τομάρι!

Μονολόγησε για λίγο ο κυρ- Γιώργης.

Ο Κωστής τρομαγμένος έτρεξε στο χωριό να φέρει βοήθεια. Τραβάει κατά το σπίτι του κυρ-Γιώργη και ξυμάει την κυρά του.

- Κυρά- Γιώργαινα!  Σήκω ο άντρας σου εγλίστρησε και έπεσε μές σ' εκείνο το παλιοπήγαδο του γέρο-Μάρκο. Συκωτιάσου, ογλήγορα σου λέω έχει και το τσουκάλι σου μαζί του. Θα πινιγεί σαν το γατοκάτσουλο ο καψερός!

Μόλις ακούει η κυρά - Γιώργαινα για το τσουκάλι πετάγεται σαν ελατήριο από το στρώμα. Φουρλιάζει  ένα παλιοφούστανο και τη μαντίλα που είχε πεταμένα στην καρέκλα και τρέχει να πάει να ειδεί τι γίνηκε και από κοντά.  Φτάνει και ακούει τον κυρ-Γιωργή να γκουρλίζει μέσα από το πηγάδι.  Πλησιάζει και τον βλέπει να αρρουλιέται  και να σκούζει :

- Μπα μπαρούτι! Που στο χαϊμό είσαι ρε αποβγαλμένο; Ατσίδι εγίνηκα και εσύ άφαντο. Αλλά που θα μου πας θα σε ξεστραχώσω εγώ.

 Εν τω μεταξύ ο Κωστής είχε φέρει και άλλους χωριανούς για βοήθεια και μέσα σε αυτούς ήταν και ο μπάρμπα-Ζήσης.

- Γιώργη! Ε ρε Γιώργη! Τι έγινε μωρέ παράουρε και ευρέθεις εκεί μέσα? Μπας και σε βάρεσε η ζούρλια και εβουτήξες να βρείς το κεφαλοτύρι σου;

Είπε ο μπάρμπα-Ζήσης γελώντας και μαζί του γέλασε και όλο το χωριό. Εκτός από την κυρά- Γιώργαινα.  Βλέπετε η κυρά ήταν σκληρή γυναίκα και τέτοια ρεζιλίκια δεν τα εσηκώνε. Έτσι νταβραντισμένη καθώς ήταν, βουτάει μία κότρωνα. Σημαδεύει και μπαμ της στέλνει ντουγτού στο κουρούπι του κυρ-Γιώργη. Ο καψερός δεν επρόλαβε να βγάλει άχνα και από την τρομάρα του ‘ρθέ λιγοθυμιά.

Τότε η κυρά- Γιώργαινα γύρνα και τηράει δύο γεροδεμένος παλικαράδες που 'ταν παραπέρα και με βροντερή φωνή τους λέει.

-Αντέστε ρε μανάρια μου να τον ανεβάσετε απάνου τον κατσουλοσκιαγμένο. Να ειδούμε τι θα βρεί να μας ειπεί για να μπαλώσει τις κουτουράδες του.

Τα παιδιά κατέβηκαν στο πηγάδι και μετά από κάμποση ώρα έβγαλαν τον κυρ-Γιώργη, ο οποίος είχε μισοσυνέλθει.

-Κουρκούτιανες μπίτι χριστιανέ μου; Τι πράγματα είναι φτούνα φτού;

-Ρε γυναίκα μη σκούζεις πάνω απ' το κεφάλι μου να χαρείς! Που να σου ειπώ... Μεσ' το πηγάδι είναι ένα κεφάλι τυρί πάνω από  τρεις οκάδες. Και εγώ ο καψερός από χθες παλεύω να τα σβερκώσω αλλά αυτό δεν πιάνεται με τίποτις. Έλα να βάλεις κι εσύ ένα χεράκι να …

Πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση του ακούει τον μπάρμπα-Ζήση να γέλα και να τον πλησιάζει.

- Μη σκιάζεσαι κυρά μου. Ο άντρας σου ήντονες τόσο κουρασμένος χτές που επέρασε το φεγγάρι που φταινότανε στα νερά του πηγαδιού για κεφαλοτύρι και εβάλθει να το πιάσει!   

- Αχ  μπάρμπα – Ζήση θαρείς και δεν τον εξέρω τον μπανταβό. Αλλά τι να τον εκάμω άντρας μου είναι!

Ο κυρ-Γιώργης κατέβασε τα μούτρα του και λούμοξε σε μιάν ακρούλα. Ο μπάρμπα-Ζήσης τον πλησίασε και του ψιθύρισε στο αυτί.

- Ελπίζω τούτη τη φορά να έβαλες μυαλό και να σταματήσεις τούτες τις μπανταβομάρες γιατί σε περιγελά ούλο το χωριό. Άιντε τώρα με την κυρά σου στο φτωχικό σας και άλλη φορά να ‘σαι πιο προσεχτικός!  

Ο κυρ –Γιώργης άκουσε με  προσοχή τον φίλο του. Σηκώθηκε , πηρέ την κυρά του και τράβηξαν για το σπιτικό τους. Μετά από αυτή την περιπέτεια υποσχέθηκε στον εαυτό του και στην γυναίκα του πώς από δω και πέρα θα έχει το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του και δεν θα ξαναπάθει τα ιδία.

Βλέπεται η φαντασία είναι μια μικρή πονηρή κυριούλα που κάποιες φορές θέλει να παίξει μαζί μας και μας βάζει σε μπελάδες, όπως έβαλε και τον κυρ-Γιώργη καλή ώρα. Γι αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτική μαζί της και να την αφήνουμε να « καλπάσει» μόνο όταν μπορούμε να την «δαμάσουμε» εμείς η ίδιοι.

Όσο για το φεγγάρι που στα μάτια του κυρ-Γιώργη φάνταζε για κεφαλοτύρι, έχω να σας πω ένα μυστικό … Αν βρεθείτε ποτέ κοντά σε κάνα πηγάδι , Αύγουστο μήνα και κοιτάξετε μέσα στο νερό , μπορεί και εσείς να δείτε αυτό το περιβόητο κεφαλοτύρι… όμως ΠΡΟΣΟΧΗ !!! Μην προσπαθήσετε να το πιάσετε γιατί θα βρεθείτε κι εσείς μέσα το νερό σαν τον κυρ-Γιώργη.

Εγώ σας χαιρετώ κάπου εδώ. Και μην ξεχνάτε … να περνάτε όμορφα !

Σεμινάριο στην Ιτέα | Μουσεία, τοπική ιστορία και δημιουργία παραμυθιών

Σεμινάριο στην Ιτέα

Μουσεία, τοπική ιστορία και δημιουργία παραμυθιών

Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης διοργανώνει ένα τριήμερο σεμινάριο στις 28-30 Αυγούστου στην Ιτέα στο παραθαλάσσιο Ναυσικά Beach Hotel.

Συνδυάζουμε ήλιο, θάλασσα, ιστορία και εκπαίδευση σε ένα μαγευτικό προορισμό πολύ κοντά στην Αθήνα, που μας περιμένει να ανακαλύψουμε τις ομορφιές αλλά και τα μυστικά του!

Ενδεικτικό πρόγραμμα του σεμιναρίου

Παρασκευή

18.00 Άφιξη και προαιρετικός ιστορικός περίπατος στη Κίρρα

Η αρχαία πόλη της Κίρρας βρισκόταν στον κόλπο της Ιτέας, στην έξοδο της κοιλάδας του Πλειστού ποταμού προς τον Κορινθιακό κόλπο και ήταν το επίνειο των Δελφών. Η περιοχή της Κίρρας κατοικήθηκε από την Πρωτοελλαδική εποχή, με ιδιαίτερη άνθηση στη Μεσοελλαδική και παρακμή κατά την Υστεροελλαδική. Μεταξύ του 7ου και 6ου αιώνα π. Χ. η πόλη βρισκόταν σε συνεχή ανταγωνισμό με τους Δελφούς με αποκορύφωμα τον πόλεμο μεταξύ των δύο δυνάμεων (περί 600-590 π.Χ.). Η πόλη έγινε αιτία του ξεσπάσματος του Α’ ιερού πολέμου το 595 π.Χ. καθώς οι κάτοικοι της, εκμεταλλεύονταν τους προσκυνητές του μαντείου των Δελφών. Η πόλη ανοικοδομήθηκε μετά την καταστροφή της από τη Δελφική Αμφικτυονία (590 π.Χ.) και στα τέλη του 6ου π.Χ. αιώνα ίδρυσε ένα μεγάλο ιερό, ενώ αργότερα οχυρώθηκε και εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι του Κορινθιακού κόλπου, που λειτούργησε ως επίνειο των Δελφών και της Άμφισσας. Η κατοίκηση της πόλης συνεχίζεται και στους Βυζαντινούς χρόνους καθώς και στη Λατινοκρατία, όπως μαρτυρούν οι λιμενικές εγκαταστάσεις και ο μεσαιωνικός πύργος στην παραλιακή ζώνη της Ιτέας και της σημερινής Κίρρας.

20.00 Δείπνο ελεύθερο στα παραθαλάσσια ταβερνάκια της Ιτέας και της Κίρρας

Διανυκτέρευση

Σάββατο

8.00 – 9.00 Πρωινό

9.30 – 11.00 Ανακαλύπτοντας την τοπική ιστορία μέσα από τον περίπατο και τη μυθοπλασία.

Εισηγητές:

-Δρ. Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης:

Δουεύοντας ομαδικά και δημιουργικά

– Κώστας Στοφόρος, Δημοσιογράφος – Συγγραφέας:

«Περπατάω με την τάξη μου στην….ιστορία/ “Mystery Walk” – παρουσίαση των προγραμμάτων

11.30 – 12.00 Διάλειμμα / σνακ – καφές

12.00 – 14.00 Κώστας Στοφόρος: Βιωματικό εργαστήριο δημιουργίας παραμυθιού με τη Μαγική Τράπουλα των παραμυθιών.

14.00 – 17.00 Ελεύθερος χρόνος, για κολύμπι, γεύμα ή περιπάτους

17.00 -18.30 Ευαγγελία Κανταρτζή: Αξιοποιώντας υλικές και άυλες μαρτυρίες

18.30- 20.00 Κώστας Στοφόρος: «Φτιάχνοντας ιστορίες και παραμύθια με εκθέματα του Μουσείου – ένα παράδειγμα από το Μουσείο των Δελφών», εισήγηση και βιωματικό εργαστήριο

Ελεύθερος χρόνος για περίπατο και δείπνο σε Κίρρα και Ιτέα

Κυριακή

8.30 – 9.30 πρωινό

10.00 – 12.00 Κώστας Στοφόρος: Η Μυθολογία, η Κίρρα, οι Δελφοί και τα παραμύθια – δημιουργία παραμυθιών με αφορμή την τοπική ιστορία

12.00 – 12.30 Διάλειμμα / σνακ-καφές

12.30 – 14.30 Ευαγγελία Κανταρτζή-Κώστας Στοφόρος:

Παρουσίαση εργασιών

14.30 – 15.30 Κλείσιμο σεμιναρίου – συμπεράσματα

 Χώρος Διεξαγωγής: Ναυσικά Beach Hotel (https://nafsikabeach.gr/ )

Το ξενοδοχείο (πρώην Ξενία) βρίσκεται ανάμεσα στη Κίρρα και την Ιτέα.

Έχει άμεση πρόσβαση στη θάλασσα με δική του παραλία, beach bar, δωρεάν internet και υπέροχο εστιατόριο, όπου μπορείτε να δειπνήσετε δίπλα στην παραλία.

Το Nafsika Beach Hotel περιβάλλεται από πανέμορφους φυσικούς κήπους όλα τα δωμάτια είναι ευήλια και ευάερα, ενώ περιλαμβάνουν μικρή βεράντα για να απολαμβάνετε το μεσογειακό ήλιο.

Το Nafsika Beach Hotel βρίσκεται σε απόσταση 20 λεπτών οδικώς από την ιστορική τοποθεσία των Δελφών.

Διάρκεια: Παρασκευή – Κυριακή (Η συμμετοχή στο πρόγραμμα της Παρασκευής είναι προαιρετική)

Κράτηση θέσεων συμπληρώνοντας τη φόρμα συμμετοχής εδώ

Επικοινωνία: 2103250341 info@ekedisy.gr

Κόστος Συμμετοχής: 140€ (περιλαμβάνει τη διαμονή με πρωινό σε δίκλινο δωμάτιο στο Ναυσικά Beach Hotel με πρωινό τη συμμετοχή στα σεμινάρια, φάκελο σεμιναρίου, βεβαίωση συμμετοχής -για μονόκλινο δωμάτιο επιπλέον χρέωση 20€)

Μεμονωμένοι: Για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν μόνο το Σεμινάριο το κόστος είναι 60 ευρώ.

Μεταφορά: Μπορείτε να μεταβείτε στο Ναυσικά Beach Hotel με το προσωπικό σας αυτοκίνητο ή με το ΚΤΕΛ Φωκίδας. Δείτε τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ εδώ

 Οδηγίες συμμετοχής στην δράση, προς περιορισμό της διασποράς του COVID-19:

• Το ξενοδοχείο τηρεί όλα τα πρωτόκολλα καθαριότητας και απολύμανσης.
• Στην είσοδο των σεμιναρίων θα υπάρχει πάντοτε αντισηπτικό.
• Θα δοθούν προσωπικοί φάκελοι με το υλικό του σεμιναρίου και με γραφική ύλη, οι οποίοι θα έχουν απολυμανθεί. Χρησιμοποιούμε μόνο προσωπικά αντικείμενα.
• Όλες οι δράσεις του τριημέρου θα πραγματοποιηθούν τηρώντας του κανόνες των αποστάσεων

---

Τρόποι πληρωμής

Η πληρωμή  μπορεί να γίνει με χρεωστική κάρτα/paypal, με τραπεζική κατάθεση (ακολουθεί ο τραπεζικός λογαριασμός) ή με μετρητά στο χώρο μας τις προηγούμενες ημέρες.

Για να διασφαλίσετε τη θέση σας, θα πρέπει να στείλετε το αποδεικτικό κατάθεσης/e-banking το αποδεικτικό κατάθεσης/e-banking, στο info@ekedisy.gr (Σε περίπτωση πληρωμής μέσω ebanking τα έξοδα συναλλαγής επιβαρύνουν εσάς εξ ολοκλήρου). 

ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANK

0026.0139.32.0200649117

IBAN: GR9302601390000320200649117

Δικαιούχος: ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΑΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

Μπορείτε να πληρώσετε χρησιμοποιώντας τη χρεωστική κάρτα ή τον λογαριασμό σας στην Paypal. Επιλέξτε το πόσο και κάντε κλικ στο κουμπί Donate και θα κατευθυνθείτε σε νέα σελίδα.