11ο Διεθνές Συνέδριο – Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα: 25 & 26 Απριλίου στο Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά

 To 11ο Διεθνές Συνέδριο – Εκπαίδευση και Πολιτισμός στον 21ο αιώνα τέθηκε υπό την Αιγίδα και του Πανεπιστημίου Πατρών!

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις 25–26 Απριλίου 2026 στο Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά.

Συνδιοργανώνεται από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ την Παιδαγωγική Εταιρεία Ελλάδος και το Τμήμα Διοίκησης Τουρισμού του Πανεπιστημίου Πατρών!

Με επίκεντρο την εκπαίδευση, την καινοτομία, τον πολιτισμό και τις σύγχρονες παιδαγωγικές προσεγγίσεις, το Συνέδριο φέρνει κοντά εκπαιδευτικούς, ερευνητές, μουσειολόγους και ανθρώπους του πολιτισμού από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Πληροφορίες και υποβολές περιλήψεων στην Ισοσελίδα του Συνεδρίου

https://ekedisyconf.weebly.com/

"Μύλοι- Μύθοι- Παραμύθι" στους ΑστερόΜυλους της Έδεσσας από 10-14 Δεκεμβρίου

 Ακούσατε, ακούσατε! Σε λίγες μέρες η μεγαλύτερη γιορτή των παιδιών και των βιβλιών! 20 συγγραφείς και εικονογράφοι, 14 εκδοτικοί οίκοι, 850 παιδιά ,150 εκπαιδευτικοί! 

"Μύλοι- Μύθοι- Παραμύθι" στους ΑστερόΜυλους της Έδεσσας από 10-14 Δεκεμβρίου

Από τις 10 έως τις 14 Δεκεμβρίου, οι παραδοσιακοί νερόμυλοι στο Πάρκο των Καταρρακτών στην Έδεσσα, γεμίζουν ιστορίες, δημιουργία και μαγεία στο πλαίσιο της Γιορτής Παραμυθιού που περιλαμβάνει εργαστήρια για παιδιά, εφήβους και ενήλικες, συναντήσεις με αγαπημένους συγγραφείς, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκπλήξεις και αφηγήσεις.

Μύλοι- Μύθοι- Παραμύθι στους ΑστερόΜυλους της Έδεσσας, μια γιορτή για το παιδικό βιβλίο, τα δικαιώματα του παιδιού και τη δύναμη του παραμυθιού, μέσα σε έναν χώρο που μοιάζει βγαλμένος από… σελίδες βιβλίου!

Σημειώνεται ότι από τις 10 έως τις 30 Δεκεμβρίου, οι παραδοσιακοί νερόμυλοι στο Πάρκο των Καταρρακτών μεταμορφώνονται και φέτος σε ΑστερόΜυλους των Χριστουγέννων.

Ιστορικός περίπατος στο Φάληρο: Οι Κωνσταντινουπολίτες και το Φάληρο στα χρόνια της Κατοχής

 

Ο  Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου, Γιάννης Φωστηρόπουλος και η  Αντιδήμαρχος Δημοτικών Παιδικών Σταθμών Π. Φαλήρου & Δημοτικών Βιβλιοθηκών Μαίρη Τρύφων, σε συνεργασία με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, σας προσκαλούν στον «Ιστορικό Περίπατο Παλαιού Φαλήρου», την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2025 στις 4 το απόγευμα σε έναν ξεχωριστό ιστορικό περίπατο με τίτλο «Οι Κωνσταντινουπολίτες και το Φάληρο στα χρόνια της Κατοχής».

-Ποιος κυβερνήτης υποβρυχίου έγινε ήρωας μυθιστορήματος;

-Ποια τύχη περίμενε του Κωνσταντινουπολίτες εθελοντές του Β Παγκοσμίου Πολέμου;

-Ποιο άγνωστο έγκλημα πολέμου αποκαλύφθηκε πρόσφατα;

-Ποιος ήταν ο δολοφόνος της Ήβης Αθανασιάδου;

-Πώς ήταν η καθημερινή ζωή στο Φάληρο στα χρόνια της Κατοχής;

-Γιατί το Φάληρο είχε ξεχωριστή σημασία για τους Γερμανούς κατακτητές;

-Πώς αντιστάθηκαν οι Φαληριώτες;

Ξεναγός και συνοδοιπόρος και σε αυτή την δράση θα είναι ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Κώστας Στοφόρος.

Μαζί μας ο συγγραφέας Νίκος Ισ. Μιχαηλίδης, ο άνθρωπος που ερεύνησε και  αποκάλυψε το έγκλημα πολέμου με θύματα Κωνστνατινουπολίτες εθελοντές.

Την δράση συντονίζει η Μαίρη Τρύφων – Αντιδήμαρχος Δημοτικών Παιδικών Σταθμών Π. Φαλήρου και Δημοτικών Βιβλιοθηκών.

Σημείο συνάντησης : Μνημείο Υποβρυχίων

Η δήλωση συμμετοχής σας γίνεται ηλεκτρονικά, στο e-mail της Δημοτικής Βιβλιοθήκης: dimotikivivliothikipf@gmail.com
Παρακαλείσθε να αναφέρετε πλήρες ονοματεπώνυμο (των συμμετεχόντων) και τηλέφωνο επικοινωνίας.

Θ.Ν. - Ένα χρονικό για "τα παιδιά του Φλεβάρη" μισόν αιώνα αργότερα: Το νέο βιβλίο της Νάντιας Βαλαβάνη παρουσιάζεται 8 Δεκεμβρίου στο Τριανόν

Τη δεύτερη Δευτέρα του Δεκέμβρη, στις 08.12.2025 ώρα 6.30 μμ στον Κινηματογράφο ΤΡΙΑΝΟΝ θα παρουσιαστεί το νέο βιβλίο της Ν. Βαλαβάνη, που μόλις κυκλοφόρησε, "Θ.Ν. - Ένα χρονικό για "τα παιδιά του Φλεβάρη" μισόν αιώνα αργότερα" 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Ιωάννα Μακρή, μαθηματικός, συντ. καθηγήτρια Μ.Ε., συγκρατούμενη

Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας ΑΠΘ

Μπάμπης Νίκας, αποστρ. αξιωματικός ΕΛΑΣ, Αστυνόμος Β΄, πρ. συνδικαλιστής

Θανάσης Σκαμνάκης, δημοσιογράφος

Συντονίζει ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου

Θ' ακολουθήσει συζήτηση με συμμετοχή και της συγγραφέως

 «Κάποια απ' αυτά τα μηνύματα (που αφήναμε η µια για την άλλη στο καλάθι µε τα σκατόχαρτα της τουαλέτας) τα ενσωμάτωσα, Αγγελική, στο ποίημα «Αδερφούλα, θυμάσαι», που έγραψα και σου αφιέρωσα στα εικοστά µου γενέθλια, μέρες όλοι µας ελεύθεροι. Το Θ.Ν. είχε γίνει τότε η υπογραφή µας… Το Θήτα Νι ήταν, ωστόσο, πριν απ’ όλα μορς των τοίχων. Το «κτυπούσαμε» σχεδόν όλοι μετά το «σαγαπώ» αντί για αποχαιρετισμό. Σε συνθήκες κράτησης τα έλεγε όλα: «Θ.Ν. – Θα νικήσουμε»! Από την παγκόσμια επικράτηση του σοσιαλισμού μέχρι τη δική µας προσωπική νίκη απέναντι σε όσους µας κρατούσαν δεσμώτες και µας βασάνιζαν για «ομολογίες» και «καρφώματα», για «αποκήρυξη» του κομμουνισµού και της ανθρωπιάς µας, το Θ.Ν. ήταν το δικό µας αρκτικόλεξο, το ακουστικό σήμα αναγνώρισης ανάμεσά µας: Αυτοί μπορεί να ελέγχανε το σώμα µας, τη ζωή µας όμως την κουμαντάραμε ακόμα µόνο εμείς!»

Στο επίκεντρο αυτού του δίτομου Χρονικού για «τα παιδιά του Φλεβάρη» μισόν αιώνα αργότερα βρίσκεται μια συνέντευξη για τους πεντέµισι μήνες ανάκρισης στη «Μεσογείων» και σύντομης προφυλάκισης στον Κορυδαλλό, που είκοσι χρόνια πριν «πήρε» από τη Νάντια Βαλαβάνη η γιατρός Αγγελική Σωτήρη, η κρυφή Πασσιονάρια του «χτυπήματος του Φλεβάρη» (1974), του συντριπτικότερου απ’ όσα δέχτηκαν ΚΚΕ, ΚΝΕ και Αντι-ΕΦΕΕ στη δικτατορία. Με εκατοντάδες συλλήψεις και πεντάµηνη ανάκριση µε βασανιστήρια στη «Μεσογείων», όπου μεταφέρθηκε (1971-1974) το γνωστό «επιτελείο» της «Μπουµπουλίνας» μαζί µε νέους αστέρες. 

Μια αρχικά βιωματική συνέντευξη για τον ΣΦΕΑ ’67-’74, είκοσι χρόνια αργότερα «διορ­θώθηκε» και συμπληρώθηκε µ’ εµβόλιµα κείμενα χρησιμοποιώντας «δύσκολες» πηγές ιστορικής έρευνας: Ο «φάκελος» της Γενικής Ασφάλειας για τη Νάντια Βαλαβάνη (1974-1981) – ανάμεσα στους 2.110 που σώθηκαν από την πυρά 17 εκατοµµυρίων «φακέλων» το 1989. Η Δικογραφία του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών για «τα παιδιά του Φλεβάρη». Έγγραφα της «League for Democracy in Greece», της Βρετανικής Πρεσβείας στην Αθήνα και του Foreign Office. Καιμαρτυρίες προφορικής ιστορίας από ανθρώπους που δεν ρωτήθηκαν ποτέ για τη ζωή τους. 

Κόντρα στην επιχείρηση αναθεώρησης της σύγχρονης ιστορίας και στο φόντο όσων διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη, η συγγραφέας τεκμηριώνει ιστορικά τη διαχρονική σημασία της απελευθερωτικής αντίστασης των νέων ανθρώπων στην πάλη για την αλλαγή του κόσμου. Μια αλλαγή που, σε συνθήκες κλιματικής κατάρρευσης, τεχνολογικής επανάστασης, συστημικής βαρβαρότητας και γενοκτονίας στη Γάζα, φαντάζει όσο ποτέ μακριά. Ταυτόχρονα, ποτέ άλλοτε δεν τη χρειαζόταν ο κόσμος όσο σήμερα. 

*** Η Νάντια Βαλαβάνη, οικονομολόγος και συγγραφέας, γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1954 και έχει δυο παιδιά. Είχε την τύχη να ζήσει 40 χρόνια µε τον Δήµο Τσακνιά (1949-2014). Εργάστηκε ως μεταφράστρια και επί µία εικοσαετία σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ για µία δεκαετία (1996-2005) διηύθυνε ξενοδοχείο στην Κρήτη. Από δεκαοκτώ χρονών συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα (Αντι-ΕΦΕΕ/ΚΝΕ). Συνελήφθη (14.2.1974) και προφυλακίστηκε αρχές Ιουλίου (Φυλακές Κορυδαλλού, υπόδικη Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών, α.ν. 509). Αποφυλακίστηκε µε τη γενική πολιτική αμνηστία (26.7.1974). Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ (1974) και µέλος του EΣ της ΕΦΕΕ (1975), συµµετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς αγώνες. Χρημάτισε µέλος του Γραφείου και της Γραµµατείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αν. µέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Αποχώρησε το 1989 λόγω της συγκυβέρνησης Ν∆-ΚΚΕ (Κυβέρνηση Τζαννετάκη).

Το 2007 προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη. Εκλέχθηκε βουλευτής Β΄ Αθηνών στις διπλές εκλογές του 2012 και τον Ιανουάριο 2015. Στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν υπεύθυνη για την πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις (2012- Φεβρουάριος 2014) και, στη συνέχεια, υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής. Στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρξε αν. υπουργός Οικονομικών (φορολογία, δημόσια περιουσία). Παραιτήθηκε κατευθείαν μόλις ανακοινώθηκε το περιεχόμενο της Συμφωνίας µε τους δανειστές (13.07.2015) και αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την υπερψήφιση στη Βουλή του Τρίτου Μνηµονίου (15.08.2015). Από τότε είναι µέλος της ΛΑΕ ως ανένταχτη. 

Σήμερα στηρίζει την Ενωτική Πρωτοβουλία µε το ΜέΡΑ25, στην οποία είναι ενταγμένη και η ΛΑΕ. 

Ασχολήθηκε συστηματικά µε το έργο του Μπρεχτ. Μετάφρασε ποιήματα (ΣΕ, 1987) και διηγήματά του (Καστανιώτης, 2003). Οργάνωσε τη διεθνή συλλογική έκδοση Μπέρτολτ Μπρεχτ, Κριτικές Προσεγγίσεις (Πολύτροπον, 2004). 

Με εξαιρετικούς συνεργάτες, δημιούργησε σειρά παραστάσεων για Μπρεχτ και Μαγιακόβσκι (2007- 2011). Ποιητικές συλλογές: Τέλος εποχής (Καστανιώτης, 1991), Η πόλη της µακριάς προσµονής (∆ελφίνι, 1994), Η Μεγάλη Εποχή (Ταξιδευτής, 2008). Μυθιστόρηµα: Οι εσπερινοί επισκέπτες (∆ελφίνι, 1996/Στάχυ, 1999). Λεύκωµα (κολάζ): Ο απαραίτητος πόλεµος (Στάχυ, 1999). Δοκίμια για τέχνη και πολιτική: Ψωμί και Τριαντάφυλλα (Ταξιδευτής, 2011), Η Αρπαγή της Ελλάδας – Χρέος και Ιδιωτικοποιήσεις (Λιβάνης, 2015), Τρίτο Μνηµόνιο: Η ανατροπή µιας ανατροπής (Λιβάνης, 2016). Συµµετείχε σε δεκάδες συλλογικές εκδόσεις.

Γιάννης Μαρκαδοράκης -Αφρούλα Ψαροπούλου: Δυο νέοι ήρωες!

 Στο Εργαστήρι δημιουργικής γραφής και εικαστικών για παιδιά 8-12 ετών με θέμα "Ο κόσμος γύρω μας: Φύση, Πόλη, Ιστορία" που ο πρώτος του κύκλος ολοκληρώθηκε χθες, 2 Δεκεμβρίου στο Monogram δημιουργήσαμε τέσσερις νέους ήρωες που αναμένεται να ...γράψουν ιστορία

Οι δυο πρώτοι ήταν η Μαργαρίτα Σαλάτα και ο Γιάννης Θαλασσοπούλης για τους οποίους θα μάθετε εδώ

Όμως να που εμφανίστηκαν κι οι συνεργάτες τους:

Ο Γιάννης Μαρκαδοράκης είναι φίλος της Μαργαρίτας

Ο Γιάννης είναι από τη Κρήτη κι είναι καταστροφέας των κακών. Έχει την υπερδύναμη να πετάει και του αρέσει να φτιάχνει παζλ. Είναι πολύ δραστήριος κι είναι ο καλύτερος χορευτής πεντοζάλη. Του αρέσει ο Σούπερμαν, αλλά κοιμάται και με αρκουδάκια. Συχνά πετάει κρατώντας ε΄να αρκουδάκι στην αγκαλιά του.

Παίζει βιντεοπαιχνίδια. Του αρέσουν τα καλλυντικά και κάνει πειράματα δοκιμάζοντάς τα στη Μαργαρίτα. Κάνει και πασαρέλα!

Πριν τρεις μήνες πήγε στο διάστημα για να δει αν πιάνουν κι εκεί τα πειράματά του. Γύρισε όμως για να βοηθήσει τη Μαργαρίτα που είναι η αγαπημένη του και κινδυνεύει από τον Γιάννη Θαλασσοπούλη που απήγαγε τον αδερφό της.

Η Αφρούλα Ψαροπούλου είναι συνεργάτης του Θαλασσοπούλη

Είναι κοκκινομάλλα και πολύ όμορφη. Τρώει στη καθισιά της δυο κιλά ψάρια κι όποιον την εκνευρίζει τον ρίχνει στη θάλασσα. Στους εχθρούς της πετάει αγκάθια και αχινούς. Έχει μάλιστα φτιάξει κι έναν νερόλακκο  -παγίδα με αχινούς.

Έχει την ικανότητα να παγώνει τους άλλους για λίγο.

Ζηλεύει πολύ τη Μαργαρίτα και την κυνηγάει γιατί θέλει τον Μαρκαδοράκη.

Το βράδυ παρατηρεί νυχτοπούλια. Κουτσομπολεύει και κλέβει αρκουδάκια. Παίζει σκάκι, αλλά συνήθως κλέβει στο παιχνίδι.

Μαζεύει λεφτά σε κουμπαρά και πηγαίνει ταξίδια με καράβια.

Τη φωνάζουν και Μις Αγκαθά.

Παρουσίαση: "Η σιωπή των σταθμών" από το Δίφωνο

 H «σιωπή των σταθμών» ξετυλίγει την πενηντάχρονη καλλιτεχνική και προσωπική πορεία του ζωγράφου Γιώργου Τζιόκα. Μέσα από μια αυτοβιογραφική αφήγηση, γραμμένη με απλότητα, ειλικρίνεια και ευαισθησία, ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλισμό και στο φαντασιακό, ενώ κάθε «σταθμός» της λειτουργεί ως σύμβολο εσωτερικής σιωπής, αναζήτησης και δημιουργικής έμπνευσης. Πέρα από την προσωπική του πορεία, και μέσα από τα βιώματα του συγγραφέα, διαφαίνεται η ιστορία της νεότερης Ελλάδας: πολιτικά γεγονότα, πολιτιστικές μεταβολές και υπαρξιακές αγωνίες διαπερνούν το έργο, συνθέτοντας ένα αποτέλεσμα προσωπικό αλλά και συλλογικό ταυτόχρονα.

Η «σιωπή των σταθμών» είναι μια προσπάθεια να αποτυπώσω τη μακρά πορεία μου στο χώρο της ζωγραφικής. Στα εβδομήντα οχτώ μου χρόνια, είμαι πλέον από τους τελευταίους της γενιάς μου, με συνεχή παρουσία στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι μέχρι και σήμερα, με εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό (Ζυρίχη, Φρανκφούρτη, Ίνσμπρουκ, Βέρνη). Είχα τη σπάνια τύχη να συμπορευτώ με το Μάνο Χατζιδάκι, τον Οδυσσέα Ελύτη, το Γιάννη Ρίτσο και μια πλειάδα σπουδαίων καλλιτεχνών από το χώρο του θεάτρου (Δημήτρη Χορν, Νίκο Κούρκουλο, Αλίκη Βουγιουκλάκη και πολλούς άλλους). Τα έργα μου τα παρουσίασα κυρίως στη γκαλερί Ζυγός με την επιμέλεια του κ. Φρατζισκάκη. Το Μουσείο Βορρέ, καθώς και η πινακοθήκη Παπάγου φιλοξενούν κάποια από αυτά. Σήμερα, πενήντα χρόνια μετά από το «Φτωχό αγόρι», τον πρώτο μου πίνακα, το 1968, «την ταυτότητά μου προσπάθησα ν’ αρθρώσω». Η ανάγκη να καταγράψω γεγονότα, σκέψεις και επιθυμίες προέκυψε πολύ πριν γίνουν βίωμα. Έρωτες, φιλίες, συνευρέσεις και χωρισμοί, πάσχιζαν πιεστικά να βγουν στην επιφάνεια σχεδόν εδώ και πενήντα πέντε χρόνια. Μια παλιά φωτογραφία κι ένα ημιτελές διήγημα έγιναν αφορμή να γράψω τη «σιωπή των σταθμών». Ο καθένας μπορεί να γράψει μια ιστορία. Τη δική του ιστορία… Αρκεί να βρεθεί κάποιος να τη διαβάσει…

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Καταφυγιώτικα Κατερίνης. Από μικρός έδειξε μια έμφυτη κλίση στη ζωγραφική. Στο στρατό θεώρησε αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του στη ζωγραφική και πραγματοποίησε την πρώτη του έκθεση σε ηλικία είκοσι ενός ετών. Μετά το στρατό μετακόμισε στην Αθήνα. Επηρεασμένος από τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, μετέφερε «Το χαμόγελο της Τζοκόντας» στο μουσαμά το 1975 και το 1980 δημιούργησε είκοσι έργα εμπνευσμένα από το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, με την έγκριση του ποιητή. Την περίοδο 1979-1990 έζησε ανάμεσα στη Ζυρίχη και στο Παρίσι, όπου τα λίγα μαθήματα που παρακολούθησε στην École de Beaux Arts τον βοήθησαν να αναπτύξει τη δική του προσωπική καλλιτεχνική γλώσσα. Πιστός στις αναζητήσεις του, χωρίς συμβιβασμούς και δεσμεύσεις, ζωγράφιζε πάντοτε αυτό που ένιωθε. Με την τελευταία του έκθεση στην Πρεσβεία της Ελλάδας στη Βέρνη το 2022, ολοκληρώθηκε ένας κύκλος πενήντα χρόνων δημιουργίας.

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΤΖΙΟΚΑ: «Ο Γιώργος Τζιόκας είναι ο μόνος που συνέλαβε την πεμπτουσία της σκέψης μου» Οδυσσέας Ελύτης «Είναι περίεργο, αλλά ο Γιώργος Τζιόκας συνέλαβε πολλά από τα στοιχεία της Τζοκόντας μου» Μάνος Χατζιδάκις

Σορωνή Ρόδου - Θεατρικό έργο: ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΟΚΡΑΤΙΑΣ/ Η συνέχεια ενός περιπάτου μυστηρίου!

 Έχω ξαναγράψει για τη Σορωνή και το Δημοτικό τη Σχολείο. Εκεί που βρέθηκα τον Μάιο για τα εγκαίνια μιας πρότυπης σχολικής βιβλιοθήκης που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών του σχολείου και στήριξη από κατοίκους και φορείς της περιοχής.

Το μικρό αυτό σχολείο συνεχίζει τα θαύματα! Ανάμεσα στις πλούσιες δράσεις, συχνά με επίκεντρο την ιστορία του τόπου, είχα τη χαρά -πριν από λίγες ημέρες- να συμμετέχω σε έναν εξαιρετικό περίπατο μυστηρίου.

Βρέθηκα στη Ρόδο για τα εγκαίνια του Εβραϊκού Μουσείου της πόλης και με αυτή την ευκαιρία οι φίλοι πλέον εκπαιδευτικοί της Σορωνής είχαν την ιδέα να πραγματοποιήσουμε μαζί έναν από αυτούς τους περίπατους που υλοποιώ σε όλη την Ελλάδα.

Όμως η δασκάλα της ΣΤ Δημοτικού Μαρία Χατζηνικόλα το πήγε ένα βήμα παραπέρα:

Τις προηγούμενες μέρες δούλεψαν με τα παιδιά την ιστορία της Σορωνής και διάλεξαν τοπόσημα του χωριού όπως της εκκλησία του Αγίου Λουκά, τους τάφος ηρώων του χωριού τα σπίτια τους, την πλατεία, το λιοτρίβι, το παλιό σχολείο, το πολιτιστικό κέντρο, το λαογραφικό μουσείο.

Όταν βρέθηκα στο χωριό κρύψαμε σημειώματα και αντικείμενα στα μνημεία, τα κτίρια και τα τοπόσημα κι άρχισε ένα κυνήγι θησαυρού.

Όμως, για μεγάλη μου έκπληξη σε κάθε ένα σημείο κάποιο από τα παιδιά μου μιλούσε για την ιστορία του. Έγινα λοιπόν ο αυτόπτης μάρτυρας ενός πραγματικά βιωματικού μαθήματος ιστορίας.

Και πως να ξεχάσεις μετά πρόσωπα όπως ο ήρωας γιατρός Ηλίας Χατζητσαμπίκος, που μετά από κατάδοση Έλληνα προδότη βασανίστηκε φριχτά, φυλακίστηκε σε διάφορες φυλακές της φασιστικής Ιταλίας. Το αποτέλεσμα ήταν να αντιμετωπίσει ψυχιατρικά προβλήματα που τον βασάνισαν ως το τέλος της ζωής του. 

Φυσικά αυτά δεν ήταν τα μόνα που έμαθα. Πληροφορηθήκαμε για τις εκδοχές προέλευσης του ονόματος του χωριού, μάθαμε για παραδόσεις, για την εποχή που κτίσθηκαν διάφορα κτίρια, για το παλιό σχολείο που κτίσθηκε με συνεισφορά και προσωπική εργασία των κατοίκων.

Ένα μικρό απόσπασμα από εργασία μαθητή:

«…Ιδιαίτερα γλαφυρά περιγράφει ο δάσκαλος Φώτης Κυπριώτης στο βιβλίο του το πώς ξεκίνησε η κατασκευή του σχολείου αναφέροντας τα εξής: «Μιαν ανοιξιάτικη κυριακάτικη εξόρμηση του 1923, μετά την απόλυση της εκκλησίας.

Ρασοφόροι και κοσμικοί, άνδρες και γυναίκες, νέοι, μεσόκοποι και γέροι, νεροκουβαλητές-λασπάδες-φτυαράδες-μπαζωτές-πελεκητές, κτίστες και καραβάνια από γαϊδαρομούλαρα και άλογα, ατέλειωτη αλυσίδα από το γιαπί μέχρι τη θάλασσα για το αμμοχάλικο και την αμμοληψία, όλα σ' ένα πολυσύνθετο, άρτια οργανωμένο κι αποδοτικό εργοτάξιο. Εμείς μικροί τότε 9-10 χρονών οι οδηγοί επί των μεταφορών… Χαρά μας η συμμετοχή στο χτίσιμο του νέου σχολειού που θα μας έπαιρνε από το ΝΑΡΘΗΚΑ της εκκλησίας…»

Γιατί μέχρι το χτίσιμο του σχολείου το μάθημα γινόταν στον νάρθηκα της εκκλησίας…

Μετά τον περίαπτο, μαζί με τα παιδιά, στη Βιβλιοθήκη του σχολείου δημιουργήσαμε μια ιστορία μυστηρίου που διαδραματίζεται στα χρόνια της Ιταλοκρατίας,  με βασικό ήρωα έναν δάσκαλο που μάθαινε κρυφά ελληνικά στα παιδιά, μετά την απαγόρευση της ιταλικής διοίκησης.

Η συνέχεια της δράσης ήταν μια πολύ μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη.

Δημιουργήθηκε θεατρικό έργο!

Το παραθέτω καθώς θεωρώ πως συνολικά αυτή δράση που οργάνωσε η κυρία Χατζηνικόλα είναι κάτι παραπάνω από υποδειγματική!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΟΚΡΑΤΙΑΣ

Σορωνή Ρόδου, Ιταλοκρατία (1912-1947)

ΠΡΟΣΩΠΑ:

ΜΙΡΑΝΤΑ:
ΗΛΙΑΣ:
ΜΗΤΕΡΑ:
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:
ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟ:

ΝΤΑΝΙΕΛΕ:
ΕΛΕΝΗ:
ΜΑΡΙΑ:
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:
ΑΡΤΕΜΗΣ:

 

Η Μιράντα ξεκίνησε ένα πρωινό με το ελληνικό αναγνωστικό για το σπίτι του δασκάλου. Μόλις φτάνει χτυπάει την πόρτα του.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ:	Ποιος είναι;
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Η Μιράντα είμαι, κύριε!
	(Ο δάσκαλος ανοίγει γρήγορα την πόρτα)
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:	Τι κρατάς εκεί;
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Το βιβλίο μου κύριε!
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:	Τι είπαμε Μιράντα; Δεν μπορείς να κυκλοφορείς με το ελληνικό αναγνωστικό στα χέρια! Κρύψ’ το γρήγορα, γιατί σε παρακολουθεί ο Ιταλός στρατιώτης Ντανιέλε! Παρακολουθούσε και τον  Γιωργάκη πριν φύγει για την Αίγυπτο!
	(Η Μιράντα φεύγει γρήγορα κρύβοντας το ελληνικό αναγνωστικό κάτω από την μπλούζα της και ο Ντανιέλε τρέχει γρήγορα στον Ιταλό διοικητή του χωριού)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Τι έγινε Ντανιέλε; Γιατί ήρθες τρέχοντας;
ΝΤΑΝΙΕΛΕ:	Η Μιράντα κύριε, η αδελφή του Κλεόβουλου που δουλεύει στα λεωφορεία ως εισπράκτορας, πήγε στο σπίτι του δασκάλου κρατώντας ένα ελληνικό αναγνωστικό. Ο δάσκαλος της άνοιξε την πόρτα, αλλά η Μιράντα έφυγε αμέσως γρήγορα και βιαστικά σαν να έκρυβε κάτι!
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Αααα ώστε έτσι! Ντανιέλε σε διατάσσω να μου φέρεις γρήγορα εδώ τον δάσκαλο!
	(Ο Ντανιέλε τρέχει αμέσως και οδηγεί τον δάσκαλο στο γραφείο του Ιταλού διοικητή)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Χμ! Για να δούμε κύριε…. Συνεχίζεις να ασκείς το επάγγελμα του δασκάλου μαθαίνοντας την ελληνική γλώσσα σε παιδιά στο σπίτι σου;
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:	Τι λέτε κ. διοικητή; Είμαι ένας δάσκαλος χωρίς σχολείο και μαθητές πλέον! Αφού απαγορεύεται η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και το σχολείο μας το κάνατε δικό σας διοικητήριο.
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Ντανιέλε βάλε αυτές τις χειροπέδες στο δάσκαλο και οδήγησέ τον στη φυλακή μέχρι να εξακριβώσουμε τι ακριβώς γίνεται!
	(Ο Ντανιέλε περνάει τις χειροπέδες στον δάσκαλο και τον οδηγεί στη φυλακή)
ΔΑΣΚΑΛΟΣ:	Σας παρακαλώ δεν έκανα τίποτε!
	(Η Μιράντα πηγαίνει ξανά στο σπίτι του δασκάλου. Δεν της ανοίγει. Καταλαβαίνει ότι κάτι συμβαίνει. Πηγαίνει αμέσως στο σπίτι της!
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Μαμά, ο δάσκαλος δεν είναι στο σπίτι του.
ΜΗΤΕΡΑ:	Μιράντα μου, κοριτσάκι μου! Ο Ιταλός στρατιώτης τον οδήγησε πριν λίγη ώρα στη φυλακή φορώντας του χειροπέδες!
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Εγώ φταίω μαμά! Πήγα στο σπίτι του με το ελληνικό αναγνωστικό, χωρίς να το κρύψω και με είδε ο Ιταλός στρατιώτης! Τι θα κάνω τώρα;
	(Η μητέρα σκέφτεται)
ΜΗΤΕΡΑ:	Να πας στον Ηλία!
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Ποιον Ηλία μαμά; Αυτόν που μένει στο κίτρινο σπίτι στο τέλος της ανηφόρας μετά την πλατεία του «Κόκκινου»; Το σαμποτέρ;
ΜΗΤΕΡΑ:	Ναι παιδί μου! Γνωρίζει και την ιταλική γλώσσα, αφού έκανε σπουδές στην Ιταλία! Πήγαινε προσεκτικά να του πεις τι έγινε!
	(Η Μιράντα βλέποντας δεξιά κι αριστερά τρέχει προς το σπίτι του Ηλία. Χτυπάει την πόρτα κι ο Ηλίας ανοίγει επιφυλακτικά)
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Δε θα πιστέψεις τι έγινε! Οι Ιταλοί συνέλαβαν τον δάσκαλό μας. Είσαι ο μοναδικός Ηλία που μπορείς να βοηθήσεις. Γνωρίζεις και την ιταλική γλώσσα, οπότε…. Κάνε κάτι σε παρακαλώ!
ΗΛΙΑΣ:	Μιράντα πέρασε μέσα! Κάτι θα σκεφτούμε!
ΗΛΙΑΣ:	Μιράντα, υπάρχει ένας Ιταλός καραμπινιέρι, ο Φραντζέσκο, ο οποίος παρουσιάζεται σήμερα. Είναι στο καφενείο, στο παλιό λιοτρίβι. Θα στείλουμε την Ελένη να τον μεθύσει…. Ναι, ναι αυτό θα κάνουμε…. Και μετά….
	(Ο Ηλίας ψιθυρίζει στο αυτί της Μιράντας τη συνέχεια του σχεδίου)
ΗΛΙΑΣ:	Μην ξεχάσεις να πεις στη μαμά σου που βοηθά τον παπά να ανοίξει την εκκλησία!
	(Αμέσως μπαίνει το σχέδιο σε εφαρμογή. Η Μιράντα ενημερώνει την Ελένη και τη μητέρα της, η οποία τρέχει αμέσως στην εκκλησία)
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Ελένη πρέπει να μας βοηθήσεις! Οι Ιταλοί συνέλαβαν τον δάσκαλο και ο Ηλίας σκέφτηκε ένα σχέδιο για να τον ελευθερώσουμε!
ΕΛΕΝΗ:	Τι πρέπει να κάνω εγώ Μιράντα; Ξέρεις πόσο πολύ αγαπώ τον δάσκαλο. Τον θυμάμαι τότε που μας μάθαινε την ελληνική γλώσσα πρώτα στον νάρθηκα της εκκλησίας και μετά στο καινούριο μας σχολείο, που τώρα στρογγυλοκάθισαν οι Ιταλοί!
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Πρέπει να συναντήσεις τον Φραντζέσκο, έναν καινούριο Ιταλό καραμπινιέρι. Είναι στο καφενείο, στο παλιό λιοτρίβι. Κάθεται στο τραπεζάκι δίπλα στο βραβείο γευσιγνωσίας που πήρε πέρυσι. Θα καθίσεις δίπλα του και θα πιείτε μαζί ένα κρασάκι. Δε θα σου αρνηθεί, ξέρεις εσύ! Το ένα κρασάκι θα φέρει το άλλο…. Πρέπει να τον μεθύσεις…. Μετά θα φύγεις για το σπίτι σου! Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του Ηλία….
ΕΛΕΝΗ:	Θα του δείξω εγώ του Ιταλού…..
	(Η Ελένη συναντά τον Φραντζέσκο κάθεται μαζί του στο παλιό λιοτρίβι, όπου το ένα κρασί φέρνει το άλλο και ο Ιταλός αρχίζει να ζαλίζεται….)
ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟ:	Ελένη μου θα έκανα τα πάντα για σένα!
ΕΛΕΝΗ:	Δυστυχώς Φραντζέσκο μου πρέπει να φύγω… Με περιμένουν οι δικοί μου κι εσύ πρέπει να παρουσιαστείς στον διοικητή! Τα λέμε άλλη μέρα….
	(Η Ελένη φεύγει κι ο Φραντζέσκο παραπατώντας σέρνεται στα στενά σοκκάκια της Σορωνής)
	(Ο Ηλίας τον παρακολουθεί, τον χτυπάει από πίσω. Ο Φραντζέσκο λιποθυμάει και ο Ηλίας του βγάζει τη στολή και τη φορά ο ίδιος. Κρύβει τον Φραντζέσκο και παρουσιάζεται στον Ιταλό διοικητή)
ΗΛΙΑΣ:	Buongiorno, signor Amministratore. (Γειά σας κύριε διοικητά)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Chi sei? (Ποιος είσαι εσύ;)
ΗΛΙΑΣ:	Sono il nuovo soldato. Mi chiamo Francesco. (Είμαι ο καινούριος στρατιώτης. Με λένε Φραντζέσκο). Με έστειλαν από τα κεντρικά για τον κρατούμενο δάσκαλο. Έχω διαταγή να τον οδηγήσω στη Ρόδο στις κεντρικές φυλακές!
	(Ο διοικητής με τη βοήθεια του Ντανιέλε παραδίδει τον δάσκαλο στον Ηλία)
ΗΛΙΑΣ:	Δάσκαλε μην πεις τίποτα! Προχώρα προς την εκκλησία! Με προσοχή, μην μας καταλάβουν!
	(Μόλις φτάνουν στην εκκλησία η μαμά της Μιράντας ανοίγει με το κλειδί και κρύβει τον δάσκαλο στον νάρθηκα της εκκλησίας)
	(Εν τω μεταξύ ο Ιταλός Φραντζέσκο μόλις κατάλαβε τι έγινε παρουσιάζεται στον Ιταλό διοικητή)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Chi sei? (Ποιος είσαι εσύ;)
ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΟ:	Mio comandante! Tutto è andato secondo i piani! (Διοικητά μου! Όλα έγιναν βάσει σχεδίου!)
	(Και εξηγεί στον Ιταλό διοικητή ποιος είναι, τον ρόλο της Ελένης και του Ηλία)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Ντανιέλε να συλλάβεις αμέσως την Ελένη!
	(Η Ελένη συλλαμβάνεται και βασανίζεται, όμως δεν ομολογεί. Έτσι απελευθερώνεται βάσει αμφιβολιών)
ΜΗΤΕΡΑ:	Μιράντα μου την Ελένη την άφησαν ελεύθερη! Να προσέχετε τις κινήσεις σας! Ο Ιταλός διοικητής έχει ψάξει όλο το χωριό για να βρει τον δάσκαλο. Δε θα σταματήσει εδώ! Να προσέχεις!
ΜΗΤΕΡΑ:	Μην ανησυχείς μητέρα! Να έχεις τον νου σου μαμά, πρέπει να μας ανοίξεις ξανά την εκκλησία!
	(Ο Ιταλός διοικητής φωνάζει στο γραφείο του τον Αρτέμη, έναν δωσίλογο χωριανό που προδίδει τους συγχωριανούς του για χρυσαφικά ή χρήματα)
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Αρτέμη θέλω τη βοήθειά σου! Πρέπει να βρούμε τον δάσκαλο! Βοήθησε με και ξέρεις εσύ…. Θα πάρεις το κάτι της σου!
ΑΡΤΕΜΗΣ:	Πείτε μου τι θέλετε να κάνω;
ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ:	Πάρε αυτά τα χρήματα! Να τα δώσεις σε χωρικούς! Έτσι θα τους κάνεις να μιλήσουν πιο εύκολα! Και να παρακολουθείς τη Μιράντα! Ίσως αυτό το παλιοκόριτσο μας οδηγήσει στον δάσκαλο!
	(Ο Αρτέμης φεύγοντας συναντά τη Μαρία, της δίνει λίγα κέρματα-τα υπόλοιπα τα κρύβει στην τσέπη του. Χωρίς να γνωρίζει ότι η Μαρία έχει μυηθεί σε αντιστασιακή οργάνωση με αρχηγό τον Ηλία της αποκαλύπτει το σχέδιο του διοικητή)
	(Η Μιράντα εν τω μεταξύ παίρνοντας μαζί της το δαχτυλίδι που της είχε χαρίσει η μητέρα της και ένα ζευγάρι διαμαντένια σκουλαρίκια της γιαγιάς της πηγαίνει στο καφενείο-παντοπωλείο να αγοράσει τρόφιμα για τον δάσκαλο. Ο Αρτέμης την παρακολουθεί. Πηγαίνει στο σπίτι της, όπου εκεί την περιμένει η Μαρία και ο Ηλίας)
ΜΑΡΙΑ:	Μιράντα μου, ευτυχώς ήρθες! Μας είπε η μητέρα σου ότι πήγες στο καφενείο. Συνάντησες τον Αρτέμη;
ΜΙΡΑΝΤΑ:	Μαρία, Ηλία με καθυστερείτε, έχω δουλειά! Μαμά πρέπει να πάμε στην εκκλησία!
ΜΗΤΕΡΑ:	Πρόσεχε Μιράντα ο Ιταλός διοικητής έχει βάλει τον Αρτέμη να σε παρακολουθεί!
ΜΑΡΙΑ:	Με πλήρωσε για να σε προδώσω! Όμως ξέρεις πόσο πολύ σε αγαπώ!
ΗΛΙΑΣ:	Μιράντα θα πάρεις με τη μητέρα σου τα τρόφιμα στην εκκλησία. Πίσω σας θα είναι ο Αρτέμης. Πίσω από τον Αρτέμη θα είμαι εγώ. Θα δείτε τι θα πάθει ο προδότης!
	(Η Μιράντα φτάνει στην εκκλησία)
	(Εν τω μεταξύ ο Ηλίας φέρνει στην εκκλησία τον Αρτέμη δεμένο πισάγκωνα)
ΗΛΙΑΣ:	Προδότη, άμα θες τη ζωή σου έχεις δύο επιλογές: Ή θα σε κρεμάσουμε στον πλάτανο στην πλατεία του «Κόκκινου» ή θα συνεργαστείς μαζί μας και θα μας φέρνεις όλες τις πληροφορίες από την ιταλική διοίκηση!
	(Ο Αρτέμης σκέφτηκε να συνεργαστεί με τους χωριανούς του. Άλλωστε είχε κουραστεί να ακούει συνέχεια τη λέξη προδότης)
ΑΡΤΕΜΗΣ:	Θα αγωνιστούμε όλοι μαζί για την απελευθέρωση του χωριού μας και του νησιού μας!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:	ΖΗΤΩΩΩΩ! ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!!!

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ (υπογράμμιση)	ΙΣΤΟΡΙΚΑ/ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ (Σκιαγραφημένα)
Κλειδί	Εκκλησία
Χρήματα	Σπίτια ηρώων: Κίτρινο σπίτι (Ηλία Χατζητσαμπίκου), σπίτι Μιράντας (Κλεόβουλου Χατζηγεωργίου)
Δαχτυλίδι	Λαογραφικό σπίτι (Σπίτι Μιράντας
Σκουλαρίκια	Λιοτρίβι/Παραδοσιακό μεζεδοπωλείο
Χειροπέδες	Παλιό Δημοτικό Σχολείο
Βραβείο	Πλατεία «Κόκκινου»
	Αναφορές στους ήρωες Γιωργάκη Κυρμιχάλη, Κλεόβουλο Χατζηγεωργίου και Ηλία Χατζητσαμπίκο