Γιατί έγιναν πολύχρωμες οι πεταλούδες;

Διαβάστε το παραμύθι της Αντιγόνης Δούμου με ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη στο Bookstand και θα το μάθετε! αν μονόχρωμο καιρό, όλα τα χρώματα αποφάσισαν να μαζευτούν και να χρωματίσουν τα πάντα. Έτσι, σκέφτηκαν, θα είναι όλα πιο ωραία. Και μοίρασαν τις δουλειές τους.

Το πράσινο ανέλαβε τα δέντρα, το γαλάζιο τη θάλασσα, το κόκκινο τα τριαντάφυλλα, το μαύρο τον σκοτεινό ουρανό, το άσπρο το γάλα… Και όλα τα άλλα, όπως περίπου τα φαντάζεστε…

Σε ένα πράγμα δε συμφώνησαν όμως. Τι χρώμα θα δίνανε στις πεταλούδες; Όλα θέλανε να χρωματίσουν τις πεταλούδες. Τι να κάνουν, τι να κάνουν… αποφάσισαν να καλέσουν όλες τις πεταλούδες του κόσμου και να τις ρωτήσουν. Και έτσι κάνανε.

Μα ήταν τόσες πολλές που δεν μπορούσαν ούτε κι αυτές να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Άλλες θέλανε πορτοκαλί, άλλες μωβ, άλλες ροζ… Κανένα αποτέλεσμα. Δεν μπορούσαν να αποφασίσουν με τίποτα.

Χρώματα και πεταλούδες φωνάζανε, φωνάζανε, φωνάζανε και κανένας δεν έκανε πίσω. Φωνάζανε τόσο μα τόσο δυνατά, που ακούστηκαν σε όλη τη φύση. Σε όλο τον κόσμο. Τους άκουσε ακόμη και ο Αέρας. Ο Αέρας; Κανένας δεν είχε σκεφτεί τι χρώμα να έχει ο Αέρας! Τους άκουσε και η Βροχή. Μα… και αυτή την είχαν ξεχάσει. Ο Αέρας και η Βροχή θύμωσαν τόσο με τα χρώματα που αποφάσισαν να τους το πουν, με τον μόνο τρόπο που μπορούσαν…

Κι έτσι, ξαφνικά, άρχισε να βρέχει και να φυσάει πολύ-πολύ δυνατά. Και τότε τα χρώματα ανακατεύτηκαν μεταξύ τους, ανακατεύτηκαν και με τις πεταλούδες και ξαφνικά οι πεταλούδες έγιναν πολύχρωμες. Πολύχρωμες, μα βέβαια! Πώς δεν το σκέφτηκαν πιο πριν; Και τους άρεσε πολύ! Και ήταν όλοι χαρούμενοι. Και τα χρώματα και οι πεταλούδες. Εκτός όμως από τον Αέρα και τη Βροχή. Τους είχαν πάλι ξεχάσει μέσα στη χαρά τους. Αυτοί δεν είχαν χρώματα. Κι έτσι, καμιά φορά από τότε, βρέχουν και φυσάνε μήπως και τα χρώματα τούς θυμηθούν. Και αν τους θυμηθούν, πού ξέρετε; Μπορεί τότε να έχουμε χρωματιστό αέρα και χρωματιστή βροχή.

Παραμύθι: Αντιγόνη Δούμου

Ζωγραφιές: Στεφανία Βελδεμίρη