Πρωτομαγιά: Ο Ήφαιστος έρχεται στον Ifeelkid!

Με αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε ένα καινούργιο κόμικ που όμως είναι κάτι το απολύτως ξεχωριστό.

Ήφαιστος- Η αρχή του δρόμου ο τίτλος του και πίσω από τη δημιουργία του βρίσκεται το Νομαρχικαό Αθλητικό Σωματείο ΑΜεΑ "Τυρταίος" που εδρεύει στο Ίλιον.

Το κόμικ αυτό -που αναφέρεται στη διαφορειτκότητα- είναι το πρώτο μιας σειράς με ήρωα τον Ήφαιστο, φοιτητή Κοινωνιολογίας και αθλητή του Boccia (παραολυμπιακό άθλημα το οποίο απευθύνεται αποκλειστικά σε άτομα του χρησιμοποιούν αναπηρικό καροτσάκι) .
Η ιστορία είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας και συνεργασίας με αντίστοιχη ομάδα που δραστηριοποιείται στην Αττάλεια της Τουρκίας. Τα σχέδια είναι του Γιώργου Σούφλα και η επιμέλεια του σεναρίου της Δώρας Τσιλικοπούλου. Το συντονισμό της δράσης  είχαν ο Μιχάλης Νικόπουλος και η Μαριλένα Καραδήμα. 
Την Πέμπτη (Πρωτομαγιά) συντελεστές αυτής της προσπάθειας θα βρεθούν μαζί μας στο στούντιο του Ifeelkid και στην Παραμυθοκουζίνα στις 7 το απόγευμα και θα κουβεντιάσουμε περισσότερα. Ίσως μάθουμε και τι θα γίενι στη συνέχεια!
Το τεύχος διανέμεται δωρεάν. Για περισσότερα μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του «Τυρταίου»: http://www.tyrtaiosamea.gr/

Ποιος είναι ο Ήφαιστος;

Οι φίλες και τα χαμένα στέμματα, ένα ακόμη παραμύθι των Buzy Bees

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Μαριάννα που ήταν 4,5 χρονών και περπατούσε στη θάλασσα. Εκεί που περπατούσε βρήκε ένα στέμμα. Η Μαριάννα φόρεσε το στέμμα και της άρεσε. Το κράτησε για τον εαυτό της. Ούτε και έψαξε να βρει ποιανού ήταν.

Η Ελίζαμπεθ με τη Σίσσυ είχαν χάσει τα στέμματα τους και τα έψαχναν στην παραλία. Κατάλαβαν ότι η Μαριάννα είχε πάρει το στέμμα τους όταν την είδαν να το φοράει. Τότε μάλωσαν. Της είπαν: σε παρακαλώ δώσε μας πίσω τα στέμματα μας κι εμείς θα σου αγοράσουμε ένα άλλο στέμμα.

Τ¨οτε εμφανίστηκε ο Δημήτρης που ήταν παιδάκος και έλεγε όλο ψέμματα. Είπε ψέμματα στη Μαριάννα πως τα κορίτσια δεν θα της αγοράσουν άλλο στέμμα. Ήταν ψεύτικος ήρωας.

Η Μαριάννα έβαλε τιμωρία τον Δημήτρη σε μια σιδερένια φυλακή με πάρα πολλά φίλτρα και ένα μαγικό μπισκότο. Ο Δημήτρης ήπιε μαγικά φίλτρα για νερό και βούτηξε μέσα και το μπισκότο. Τότε μεταμορφώθηκε σε μισός βατράχι και μισός πόνυ.

Ο Δημήτρης τότε μετάνιωσε που είπε ψέμματα και αποφάσισε να κάνει κάτι καλό για την Ελίζαμπεθ και τη Σίσσυ. Έτσι όταν η Μαριάννα έβγαλε έναν νόμο πως οι δύο φίλες απαγορεύονταν να έχουν τα άλογά τους και τους τα πήραν σε μια φάρμα φυλακή, ο Δημήτρης τα έσωσε και τα πήγε πίσω στα δύο κορίτσια.

Μια μάγισσα που τον είδε, για τιμωρία τον έβαλε τιμωρία και τον μεταμόρφωσε σε: μισό τοίχο, μισό κύκλο, μισό αστέρι, μισή λάμπα, μισό βάτραχο και φυσικά μισό πόνυ.

Μετά η Μαριάννα έκανε αγώνα δρόμου με τις φίλες της και έχασε. Η Σίσσυ με την Ελίζαμπεθ, περίμεναν να κοιμηθεί η κουρασμένη χαμένη και τότε πήραν πίσω τα στέμματα τους.

Τότε ήταν που έπιασε μια μεγάλη φωτιά, από μια επικίνδυνη πέτρα που έβγαζε λάβα. Κάηκε σχεδόν όλη η γη και σώθηκε μόνο μια θάλασσα από χόρτο.

Οι φίλες έσωσαν τον Δημήτρη και πήγαν στο σπίτι της Ελίζαμπεθ. Η μαμά της η Στεφανία και ο μπαμπάς της ο Νϊκος τους περίμεναν, μαζί με την χαμένη κάλτσα και το κατοικίδιο που το έλεγαν Άννα. Έχτισαν έναν πύργο από πέτρες για να μην μπορεί να τον νικήσει η επικίνδυνη πέτρα.

Μετά ο Δημήτρης χάρισε ένα ωραίο φουστάνι στην Ελίζαμπεθ.

Το τέλειο αυτό παραμύθι έγραψαν με την βοήθεια της μαγικής τράπουλας των παραμυθιών, αφού μιλήσαμε για την εντιμότητα και την σημασία της: Η Ανδριάνα, ο Λευτέρης, Η Ιφιγένεια-Ελίζμαπεθ, Η Σίσσυ, και ο Χρήστος.

Αυτή την Κυριακή στο Χαλάνδρι!

Από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Αγίας Παρασκευής στο ραδιόφωνο:Τρώμε σωστά και γελάμε με παραμύθια!

Περάσαμε ένα πολύ όμορφο πρωινό του Σαββάτου στην παιδική βιβλιοθήκη της Αγίας Παρασκευής. Μαζί με τη διατροφολόγο Τίνα Αντωνίου ενημερώσαμε γονείς και παιδιά για θέματα που αφορούν στη σωστή διατροφή, εφαρμόζοντας το πρόγραμμα που παρουσιάζεται αναλυτικά στο Πράσινο Παραμύθι
Με τον ... βιβλιοθηκονομοσεφμαγειροδημιουργό Πασχάλη Αυγερίδη (που θα είναι και καλεσμένος την Πέμπτη 10/4 στις 7μμ στον Ifeelkid) φτιάξαμε ένα υγιεινό και πεντανόστιμο σνακ που απολαύσαμε μαζί με τους 55 μικρούς μας φίλους και τους γονείς τους.

Φτιάξαμε κι ένα όμορφο παραμύθι με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας, που το παρουσιάσαμε στους γονείς. Τα παιδιά ξεδίπλωσαν τη φαντασία και το υποκριτικό τους ταλέντο, δείχνοντας πως μέσα από τα παραμύθια μπορούμε να τρώμε σωστά και να ...γελάμε!

Περιληπτικά στην ιστορία μας ο Κακός Γαριδάκιας έχει φυλακίσει τη Λαχανίτσα-Φραουλίτσα που την απήγαγε από το μπολ της Φρουτοσαλάτας.
Ο Γαριδάκιας ταΐζει όλη τη μέρα με γλυκά τη Φραουλίτσα. Αυτή παχαίνει, χάνει τη δύναμή της και τα δόντια της μαυρίζουν.
Ο Φρουτένιος πηγαίνει να την ελευθερώσει. Νικά στη μονομαχία τον Γαριδάκι και γυρίζουν σπίτι. Όμως η Φραουλίτσα έχει μάθει στα γλυκά κι είναι όλη μέρα στο Ζαχαροπλαστείο.
Ο Φρουτένιος πηγαίνει σε ένα μάγο να τον βοηθήσει. Εκείνος του ζητά να σκοτώσει τη Λερναία Ύδρα της Ζάχαρης με τα οκτώ κεφάλια που βγάζει το καθένα από το στόμα του αφρούς Κόκα Κόλας και καταστρέφει τα πάντα γύρω της!.
Ο Φρουτένιος πάει να τη βρει, της ορμάει, της κόβει το ένα κεφάλι, αλλά μόλις κόβει το ένα κεφάλι φυτρώνουν δυο. Τότε σκέφτεται πως πριν κόψει το κάθε κεφάλι θα του βάζει ένα φρούτο στο στόμα κι έτσι δεν θα ξαναφυτρώνει. Έτσι κι έκανε! (έβαλε μήλο, μπανάνα, αχλάδι, πορτοκάλι, φράουλα κ.α.)
Στο τέλος νίκησε τη Λερναία Ύδρα και ξαναπήγε στο Μάγο.
Ο Μάγος του είπε πως για να σταματήσει να τρώει γλυκά η Φραουλίτσα θα πρέπει να της δώσει αν φάει από το χρυσό καρπούζι που θα το βρει εκεί που δεν βγαίνει ήλιος.
Δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει ο Φρουτένιος..

...Την ίδια μέρα πήγε στο χωριό της Φρουτοσαλάτας ο Πάστα Σαντιγής κι άρχισε να κερνάει όλη μέρα τη Φραουλίτσα πιατέλες με σαντιγύ...

Ο Φρουτένιος μετά από μέρες κατάφερε αν βρει το Χρυσό Καρπούζι και γύρισε πίσω. Έδωσε μία στον Πάστα Σαντιγή που έπεσε ξερός και μετά έκοψε ένα κομμάτι και το πρόσφερε στη Φραουλίτσα που σταμάτησε νε τρώει γλυκά. Σύντομα έγινε τόσο όμορφη που ο Φρουτένιος της ζήτησε να παντρευτούν.
Στο γάμο τους πήγε ένας καταπληκτικός τραγουδιστής που τραγούδησε "Σήμερα γάμος γίνεται..."

Στο τραπέζι του γάμου έφαγαν ένα καταπληκτικό φαγητό. Έκλεψα τη συνταγή και σας τη δείχνω εδώ:

Η ομάδα του Δάσους

Το παραμύθι αυτό φτιάχτηκε από την Ειρήνη, την Ιωάννα, τον Αρσένη, τον Άγγελο, την Ευαγγελία, το Μιχάλη, την Κάλλια, τη Κατερίνα και το Δημήτρη στο πλαίσιο της Ανοιξιάτικης Γιορτής που έγινε στο 2ο Γενικό Λύκειο Αγίου Δημητρίου την Κυριακή 6 Απριλίου
Ψυχή της μοναδικής αυτής μέρας η Υποδιευθύντρια του σχολείου Σοφία Νινιού

Η Ομάδα του Δάσους

Ο Θανάσης είχε ένα θείο δασοφύλακα και αποφάσισε να τον επισκεφθεί στο Δάσος που εργαζόταν. Στο δρόμο που πήγαινε συνάντησε τον Κοιλίτσα.
Ο Κοιλίτσας ήταν ένας βιομήχανος που ήθελε να κόψει όλα τα δέντρα και να τα κάνει οδοντογλυφίδες:
"Εκατομμύρια οδοντογλυφίδες. Θα γεμίσω όλο τον κόσμο οδοντογλυφίδες. θα γίνω πάμπλουτος!" σκεφτόταν.
Ο Θανάσης όμως φώναξε το θείο του και σταμάτησαν τον Κοιλίτσα. Ο δασοφύλακας του έκανε μήνυση και τον πήγαν στο δικαστήριο.
Εκεί ο Κοιλίτσας έλεγε πως ο δασοφύλακας έχει μυωπία και για να το αποδείξει πήγε στην άλλη άκρη της αίθουσας και τον ρώτησε αν έβλεπε τι μάρκα παπούτσια φορούσε. Ο δασοφύλακας το βρήκε και τότε κανείς δεν πίστεψε τον Κοιλίτσα.
Οι ένορκοι αποφάσισαν πως είναι ένοχος και ο δικαστής τον καταδίκασε να φυτεύει δέντρα για πέντε μήνες.
Ο Θανάσης καθώς γυρνούσε στο δάσος συνάντησε δυο δίδυμες νεράιδες. Την Ελίνα και την Αμυγδαλίτσα που του ζήτησαν αν προσπαθήσει αν κάνει καλό τον Κοιλίτσα. Αυτός τα κατάφερε ταΐζοντάς τον φρούτα. Ο Κοιλίτσας αδυνάτισε και τον έλεγαν πια "Αρσένη των Δασών"
Μετά οι νεράιδες ζήτησαν από το Θανάση να τρέξει στην Οίτη όπου καιγόταν το Δάσος και να βοηθήσει την Ιόλη που ήταν αρχηγός των πυροσβεστών.
Ο Θανάσης τη βοήθησε, έσβησαν τη φωτιά και πήρε και παράσημο!

Όμως στο χωριό του εμφανίστηκε ο Θοδωρής και είπε πως αυτός έσβησε τη φωτιά. Τον βοήθησε κι ένας δημοσιογράφος που είχε εκπομπή στην τηλεόραση και τον παρουσίασε σαν ήρωα, κοροϊδεύοντας τον κόσμο. Ο σκοπός τους ήταν να γίνει ο Θοδωρής δήμαρχος του χωριού:"Η τηλεόραση λέει πάντα την αλήθεια. Να πιστεύετε όλα όσα σας λέμε"έλεγε και ξανάλεγε ο δημοσιογράφος.
Στη συνέχεια ο Θοδωρής άρχισε αν υπνωτίζει τους κατοίκους του χωριού και όλοι εκτός από έναν ήταν έτοιμοι να τον ψηφίσουν για δήμαρχο!
Ευτυχώς μια νεραϊδούλα,.η Δάφνη, τα είχε δει όλα. Ξεμάγεψε τους κατοίκους με νεραϊδόσκονη και τους είπε την αλήθεια. Τότε όλοι κατάλαβαν πως ο Θανάσης είχε σώσει το Δάσος από τη φωτιά και αποφάσισαν να τον κάνουν δήμαρχο.
Στο μεταξύ η μια από τις δίδυμες νεράιδες, η Ελίνα τον είχε ερωτευθεί.
Παντρεύτηκαν με κουμπάρο των Αρσένη των Δασών και τους κάλεσαν όλους στο γάμο.
Αποφάσισαν μάλιστα να φτιάξουν μια ομάδα που να προστατεύει τη φύση και την ονόμασαν ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ...

 

Η σύνέχεια του Πράσινου Παραμυθιού....

....όπως τη φαντάστηκαν και την εικονογράφησαν τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Αγίου Νικολάου Καλαμάτας...

(Σήμερα -Σάββατο, 5Απριλίου- θα φτιάξουμε ένα τέτοιο παραμύθι και με τα παιδιά της Αγίας Παρασκευής. Πληροφορίες εδώ) 

Μία φορά και έναν καιρό στη παραμυθοσαλάτα ζούσαν ο Φρουτιένος και η Λαχανίτσα .

Το σπίτι τους ήταν ένα πελώριο μπολ λαχανικών και φρούτων και μια μερα επιτίθεται ο στρατηγός Γαριδάκιας με το στρατό του για να πάρουν τη Λαχανίτσα γιατί ο Γαριδάκιας ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί της…..Ο Φρουτιένος που ξύπνησε από το θέρυβο του στρατού και τις φωνές της Λαχανίτσας καλεί τους φίλους του Κουνουπίδι , Ρόδι, Μήλο και Καρότο να τον βοηθήσουν να σώσει τη Λαχανίτσα. Όμως δεν πρόλαβαν και η Λαχανίτσα άρχισε να κλαίει ….Περνούσε άσχημα άσχημα πολύ μαζί του και συνέχεια έτρωγε πατατάκια, γαριδάκια, πάστα ποντικάκια και πολλές σοκολάτες. Ώσπου μία μέρα τα δόντια της άρχισαν να πέφτουν και έπρεπε να πάει στον Οδοντογιατρό. Ήταν πολύ λυπημένη είχε χάσει όλες τις βιταμίνες και την ενέργειά της. Αλλά ο Φρουτιένος κατάφερε με τους φίλους του να μπει στο κάστρο που την φύλαγαν οι καραμέλες και οι σοκοφρέτες, να την πάρουν  και να την πάνε στο νοσοκομείο των λαχανικών. Έμεινε για λίγες μέρες …έτρωγε ψαρόσουπες, φράουλες, μπανάνες , μήλα αχλάδια και έπινε πολύ γάλα. ¨Ένιωθε τόσο καλά που επέστρεψε στο πελώριο μπολ με τον Φρουτιένο ……και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!

Τρώω σωστά και γελάω στην Αγία Παρασκευή!

Ο Κακός Γαριδάκιας επιτίθεται! (ζωγραφιά της Στεφανίας Βελδεμίρη από το Πράσινο Παραμύθι)

 
Το Σάββατο το πρωί στις 11, η Παραμυθοκουζίνα θα βρεθεί στην Παιδική Βιβλιοθήκη της Αγίας Παρακευής (Χίου & Σωτήρος 2- Κοντόπευκο)

Αυτή τη φορά με οδηγό το Πράσινο Παραμύθι αξιοποιούμε τη μαγεία των παραμυθιών, το παιχνίδι, αλλά και τη δημιουργική συζήτηση για να μάθουμε όλοι να τρώμε σωστά και να γελάμε. και πρωτίστως τα παιδιά.

Θα μιλήσουμε, θα δημιουργήσουμε παραμύθια με τη Μαγική Τράπουλα και θα φτιάξουμε παραμυθένιες λιχουδιές

Η υγιεινή διατροφή δεν χρειάζεται να είναι βαρετή!

Θα εκπλαγείτε όταν δείτε πως οι ήρωες του «Πράσινου Παραμυθιού» - ο Φρουτένιος και η Λαχανίτσα- μπορούν με μαγικό τρόπο να πετύχουν εκεί που συχνά όλοι εμείς οι μεγάλοι …σκοντάφτουμε!

Το Πράσινο Παραμύθι είναι ένα εργαλείο που μπορεί να αξιοποιηθεί μέσα και από τη δημιουργική φαντασία των παιδιών. Το καθένα μπορεί να βάλει τη δική του υπογραφή. Να φτιάξει τις δικές του ιστορίες. Να μάθει παίζοντας.

Το βιβλίο περιλαμβάνει δυο παραμύθια, το ένα για να το συνεχίσουν τα ίδια τα παιδιά, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ερωτηματολόγιο, την …μυστική εξίσωση της διατροφής, οδηγίες για την αξιοποίηση του υλικού σε σεμινάρια ή στην τάξη, συμβουλές για τα παιδιά και τους γονείς για το πώς μπορούμε να οργανώσουμε τη διατροφή μας ώστε να είναι υγιεινή, απολαυστική και …γεμάτη χαμόγελα!

Δημοτική Βιβλιοθήκη Αγίας Παρασκευής -Παράρτημα Κοντόπευκου
Διεύθυνση: Χίου & Σωτήρος 2, Αγία Παρασκευή, T.K.153 43, Αθήνα
Τηλέφωνo: 2106000943
FAX: 2106011945
E-Mail: viv-agp2@otenet.gr

Οι Μαγικές Καρτέλες ως εκπαιδευτικό υλικό

Μια νέα έκπληξη με περίμενε και σήμερα από το Νηπιαγωγείο Αγίου Νικολάου Καλαμάτας που ομορφαίνει τις εκπομπές μας στον Ifeelkid. Από τη μέρα που χάρη στην κυρία Σοφία Νινιού ήρθαμε σε επαφή με το σχολείο μας στέλνουν τα όμορφα παραμύθια τους, που τα διαβάζουμε στην «Παραμυθοκουζίνα». Όπως και σήμερα που έχουμε καλεσμένο τον Χιλιανό μουσικό Αλεχάντρο Ντίαζ –σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία για την πατρίδα του που πλήττεται από σεισμούς…

Άξιες συγχαρητηρίων οι Νηπιαγωγοί Γεωργία Τζήλου και Ειρήνη Πανταζή για την όμορφη δουλειά που κάνουν

Πριν από λίγο καιρό στείλαμε στα παιδιά την Μαγική Τράπουλα των παραμυθιών κι αυτό τους έδωσε αφορμή για νέες δημιουργίες.

Στο πολύ όμορφο μπλογκ του Νηπιαγωγείου δημοσιεύτηκε το κείμενο που ακολουθεί:

ΜΑΓΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΛΕΣ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι είτε από τη θέση του ακροατή, είτε από τη θέση του αναγνώστη, έχουμε έρθει σε επαφή με τα παραμύθια. Άλλοτε έχουμε κλάψει, άλλοτε συγκινηθεί, έχουμε θυμώσει, φοβηθεί αλλά κυρίως έχουμε μαγευτεί και γοητευτεί με τις ιστορίες τους και τις περιπέτειες των ηρώων τους……….

Έτσι λοιπόν και σε εμάς ο ήρωας μας Γλαύκος, στέλνει με το ταχυδρομικό περιστέρι του παραμυθιού, στις Ίριδες του νηπιαγωγείου μας τις μαγικές καρτέλες για να μπορέσουν να δημιουργήσουν οι μαθητές μας πολλές όμορφες ιστορίες που θα μας μεταφέρουν στο δικό τους κόσμο……..  

                                        

 

….Το γράμμα στάθηκε  λοιπόν η αφορμή για να σχεδιάσουν τη δομή του κειμένου και στη συνέχεια να διηγηθούν  το δικό τους ομαδικό παραμύθι

οι μαγικές καρτέλες δημιουργούν την ατμόσφαιρα ενός δημιουργικού παιχνιδιού που οι μαθητές ανακατεύουν, επιλέγουν τυχαία και ακολουθούν πιστά της οδηγίες που δίνουν οι καρτέλες για μπορέσουν να ταξιδέψουν στο δικό τους μονοπάτι με κύριο σκοπό τη δημιουργία παραμυθιού….

...αφού ολοκληρώσουν το ταξίδι τους στο κόσμο της φαντασίας  περνάνε στη συγγραφή παραμυθιού (Διαβάστε το παραμύθι τους ) Σςςςς παραμύθι θα αρχινήσει !!

Ο Τσίτο και ο κυνηγός

 «Μία φορά και έναν καιρό στο παραμυθοχωριό υπήρχαν πολλά λουλούδια κρίνοι και τριαντάφυλλα. Εκεί ζούσαν πολλές πεταλούδες πουλιά και δέντρα. Ήταν όλοι φίλοι και έπαιζαν όλη μέρα . Όμως μια μέρα το πουλάκι Τσίτο πήγε να βρει το φίλο του τον Αχιλλέα που ζούσε στη Λεκάδα . Ταξίδευε μέρες,

μέρες πολλές και όταν έφτασε έβλεπε πολλούς Αετούς και πολλά άλλα είδη πουλιών. Εκεί όμως είχε κι έναν εχθρό τον άνθρωπο κυνηγό που σκότωνε πουλιά. Φοβόταν πολύ αλλά αποφάσισε μία μέρα με τους τρεις φίλους του Αετούς να πάνε να του μιλήσουν «κυνηγέ, κυνηγέ σταμάτα να σκοτώνεις πουλιά γιατί ομορφαίνουμε τη φύση και έχουμε κι εμείς ζωή» Ο κυνηγός κοιτούσε ποιος του μιλά και είχε μείνει άφωνος. Τότε χάιδεψε στη ράχη τα πουλιά και τους είπε πετάω το όπλο μου δεν μου δεν μου χρειάζεται πια …μπορώ να σας έχω φίλους; Και τα πουλιά κελαηδούν για να πουν ναιιιιιιι και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»

Μεταφέρουν μέσα από το παραμύθι το δικό τους μήνυμα

Στη συνέχεια δημιουργούν την ίδια ιστορία ως ψηφιακό παραμύθι αφού πρώτα ολοκληρώνεται η εικονογράφηση και ηχογράφηση του παραμυθιού. Εικονογράφηση και Συγγραφή παραμυθιού από τους μαθητές του Ολοήμερου

Τμήματος: Ιλιριάνα, Αθηνά, Ντέσιο, Αρίων, Παναγιώτης Φ, Πέτρος, Παναγιώτης Τ,  Αρμέλα, Σεγκίτα, Αμαρίλντο, Ελουέρντα, Βαλέρια , Ευφημία, Νικόλαος,  Νίκος, Νόρι, Φαμπιόλα, Σιλβάνα, Νίκη, Ανδρέας, Μαρία, Κατερίνα.

Καθώς η ώρα περνά ένας από τους μαθητές σκέφτηκε να γράψουν γράμμα και να πουν το δικό τους ευχαριστώ στο δημιουργό των μαγικών καρτελών…. Καλούν  λοιπόν το ταχυδρομικό περιστέρι και με πολύ αγάπη φεύγει το

γράμμα ……

Η Στεφανία Βελδεμίρη γράφει στις "Πυγολαμπίδες"

Τρένα και ψιθυριστές αγάπες

1 Απριλίου 2014, Στεφανία Βελδεμίρη

παιχνίδι

Ξεφεύγω λίγο από τα μονοπάτια της ιστορίας της τέχνης, γιατί θέλω να πω μια ιστορία που δημιούργησε τέχνη και έδειξε σε όσους είχαν μάτια να κοιτάξουν, τι τέχνη είναι να είσαι καλός γονιός. Όχι καλό επειδή λες «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» κάθε τρεις και λίγο και μαθαίνεις την «ευγένεια» στο παιδί σου, έτσι, δήθεν, μα καλός που σημαίνει, αφήνω σε λίγα χρόνια ένα άξιο πλάσμα εκεί έξω…

Ταξιδεύω με τρένο συχνά πυκνά και έχω μιλιούνια ιστορίες για τρένα, επιβάτες και ταξίδια στο κεφάλι μου. Να μια ιστορία που έφτιαξε και μια ζωγραφιά. Η ιστορία είναι αυτή:

Μπήκα στο τρένο στο σταθμό της Θεσσαλονίκης, μεσημεράκι. Μόνη, για επαγγελματικό ταξίδι και μάλιστα πολύ σημαντικό για μένα. Περίμενα τις ήσυχες ώρες τους ταξιδιού, σαν μια υπόσχεση για ύπνο και προετοιμασία για την δουλειά που με περίμενε, κάπου στην άλλη άκρη της χώρας. Δυο θέσεις μπροστά μου, βλέπω πως καθόταν ένας πατέρας με ένα αγοράκι το πολύ τεσσάρων ετών. Αυθόρμητα σκέφτηκα: πάει ο ύπνος, πάει και η ησυχία. Μετά σκέφτηκα, πως δεν βαριέσαι; Όπως δείχνει κατανόηση ο κόσμος με τα δικά μου παιδιά, έτσι θα κάνω κι εγώ. Αλλά για τον ύπνο, ούτε κουβέντα, τον είχα ξεγραμμένο.

Ξεκίνησε το τρένο, και το αγοράκι, κουβέντιασε τα βασικά με τον μπαμπά του, που πάμε, γιατί και τέτοια, δεν πέρασαν 10 λεπτά και ρωτάει την κρίσιμη ερώτηση: φτάσαμε; Βαρέθηκα μπαμπά.  Αυτό ήταν, σκέφτηκα, θα ρωτάει ασταμάτητα μέχρι να φτάσουμε, στο ενδιάμεσο θα κλαίει, θα ξεχνιέται λίγο με πατατάκια, θα κοιμηθεί λίγο εξαντλημένο από το κλάμα και τη γκρίνια και μετά το πουλάκι μου θα τα κάνει όλα πάλι από την αρχή. Είναι μια διαδικασία που έχω δει δεκάδες φορές, σε τρένα, βαπόρια, λεωφορεία και αεροπλάνα.

Και ακούστε τι ομορφιά έζησα. Ο μπαμπάς, έβγαλε από την τσάντα του μικρού δύο αμαξάκια. Ψιθυριστά ρώτησε τον μικρό: παίζουμε; Ο μικρός τον ρώτησε γιατί μιλάει ψιθυριστά. Ο μπαμπάς δεν συμβούλεψε τον μικρό να κάνει το ίδιο, δεν τον μάλωσε που μιλούσε τσιρίζοντας. Του εξήγησε ψιθυριστά και γελαστά, πως μέσα στο βαγόνι, υπάρχουν μερικοί κουρασμένοι μεγάλοι που δούλευαν και πως αν κάποιος κοιμάται, δεν θα ήθελε να τον ξυπνήσει. Ο μικρός συνέχισε να μιλάει δυνατά και μπαμπάς ψιθυριστά, παίζοντας με τα 2 αμαξάκια «κόμικς». Όσο η ώρα περνούσε, ο μικρός άρχισε να χαμηλώνει τη φωνή του, και πριν περάσει μια ώρα, μιλούσε ψιθυριστά, όπως ακριβώς ο χαμογελαστός μπαμπάς του.

Τους κοιτούσα και μαγευόμουν. Ο μπαμπάς κάθε άλλο από ξεκούραστος φαινόταν. Όμως χαμογελούσε, ψιθύριζε και κοιτούσε τον γιό του στα μάτια. Η κούραση με νίκησε και με νανούρισμα το παιχνίδι τους, κοιμήθηκα και είδα στο όνειρό μου, ακριβώς ότι είχα παραγγείλει. Ναι, παραγγέλνω τα όνειρά μου. Έζησα το ωραίο μου όνειρο, και ξύπνησα, από τη φωνή του ελεγκτή για τα εισιτήρια, 2-3 ώρες μετά. Ο μπαμπάς με τον γιο, έπαιζαν ακόμη ψιθυριστά και χαρούμενα. Μετά από λίγο το αγοράκι, κουράστηκε και κοιμήθηκε αγκαλιά με τον μπαμπά του. Όταν ξύπνησε, σκούντηξε τον μπαμπά του και συνέχισαν να παίζουν. Ψιθυριστά και χαρούμενα.

Θα ήθελα να πω στο αγοράκι αυτό, πόσο τυχερό είναι και να δώσω μια αγκαλιά στον μπαμπά του και να του πω ένα γιγάντιο μπράβο.

Τι ωραία που θα ήταν όλες οι μαμάδες και οι μπαμπάδες, αντί να φωνάζουν με δυνατή φωνή στα παιδιά τους για «ησυχία» ή να δίνουν ασταμάτητες συμβουλές μεγαλόφωνα, για να ακούν οι τριγύρω πως κάνουν το «καθήκον» τους, τι ωραία να μιλούσαν, χαμηλόφωνα και γελαστά, να έπαιζαν και να κοιτούσα το παιδί τους στα μάτια.

Η ζωγραφιά είναι της Στεφανίας Βελδεμίρη

Κοινοποιήστε

 facebook (1)twitter

Η Στεφανία Βελδεμίρη είναι συντηρήτρια Αρχαιολογικών Ευρημάτων και Έργων Τέχνης, Λατρεύει να συντηρεί κομμάτια του παρελθόντος και να τα κάνει αναγνώσιμα στο κοινό. Τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την προϊστορία και τα μαγευτικά απομεινάρια της. Έτσι αποφάσισε, να διδάσκει στα παιδιά την Ιστορία της Τέχνης μέσα από διαδραστικές δραστηριότητες, παιχνίδι, βιωματικές ασκήσεις, οπτικοακουστικά ερεθίσματα και κυρίως χαμόγελο και χαρούμενο μα πειθαρχημένο κλίμα. Γράφει και ζωγραφίζει παραμύθια και μόλις διαβάσει βιβλίο ή ποίημα που της αρέσει, αμέσως το κάνει ζωγραφιά. Επίσης μερικοί τοίχοι την εμπνέουν για να τους γράψει ή να τους ζωγραφίσει. Άλλοι πάλι όχι... Μας μιλάει για τέχνες

Σύνδεσμοι: website

Όλα τα άρθρα της/του