Έχοντας βρεθεί και από τις δυο πλευρές, κοιτάζοντας την Ίμβρο από τη Λήμνο και τη Λήμνο από την Ίμβρο, χάρηκα ανακαλύπτοντας στο facebook αυτό το παραμύθι από τα "Παραμύθια της Ίμβρου" της Εύης Τσιτιρίδου Χριστοφορίδου, που η συγγραφέας μας θύμισε με αφορμή τον πρόσφατο σεισμό...
ΠΩΣ ΞΕΧΩΡΙΣΕ Η ΙΜΒΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΜΝΟ
Στα αρχαία χρόνια, η Λήμνος ήταν ενωμένη με την Ίμβρο και η θάλασσα που βρίσκεται σήμερα ανάμεσα στα δυο νησιά, ήταν τότε μια μεγάλη και πλούσια πεδιάδα. Το αρχικό μεγάλο νησί το όριζε ένας πολύ πλούσιος και σοφός βασιλιάς. Στην περιοχή της σημερινής Λήμνου, ο βασιλιάς διατηρούσε αμέτρητα κοπάδια πρόβατα, γιατί τα χαμηλά και με αραιή βλάστηση βουνά και οι ομαλές πεδιάδες της προσφέρονταν για τη βοσκή τους. Την περιοχή της σημερινής Ίμβρου πάλι, με τα πολλά δασωμένα βουνά και τις απόκρημνες λαγκαδιές της, την είχε για τις κατσίκες του. Τον εύφορο κάμπο, τέλος, ανάμεσά τους, τον καλλιεργούσε με διάφορα δημητριακά και έτσι είχε απ’ όλα τ’ αγαθά και ζούσε πλουσιοπάροχα.
Ο βασιλιάς αυτός είχε και δυο γιους. Ο ένας είχε στη φύλαξή του τα πρόβατα στη Λήμνο κι ο άλλος τις κατσίκες στην Ίμβρο. Κατοικώντας και δουλεύοντας σε δύο περιοχές αρκετά διαφορετικές μεταξύ τους, οι δύο νεαροί διαμόρφωσαν σιγά σιγά συνήθειες και χαρακτήρα ανάλογο με αυτές. Ο Ιμβριώτης έγινε πεισματάρης και πονηρός, σαν τις κατσίκες που φύλαγε και οξύθυμος κι ατίθασος, σαν τα δύσβατα βουνά και τα λαγκάδια όπου ζούσε. Ο Λημνιός έγινε ήρεμος και άκακος, σαν τα πρόβατα που φύλαγε και υπομονετικός και καλόβουλος, σαν τις ήμερες πεδιάδες όπου ζούσε.
Όταν πέθανε ο πατέρας τους, οι δυο γιοι του αποφάσισαν να μοιράσουν το βασίλειο. Αλλά ο Ιμβριώτης ήθελε να πάρει διπλό μερτικό από τον αδερφό του: ήθελε δικές του όλη την Ίμβρο με τις κατσίκες της και όλη τη μεγάλη πεδιάδα που την ένωνε με τη Λήμνο. Άφηνε στον αδερφό του μόνο τη Λήμνο και τα πρόβατά της. Μάταια ο αδερφός του τον παρακαλούσε να μοιράσουν ακριβώς στη μέση τη μεγάλη πεδιάδα. Στο τέλος, ήπιος και συγκαταβατικός καθώς ήταν, υποχώρησε, αλλά δεν παρέλειψε να παραπονεθεί στους θεούς για την αδικία που του έγινε. Εκείνοι άκουσαν το παράπονό του και όρισαν κριτή της υπόθεσης τον Ποσειδώνα, το θεό της θάλασσας. Συμφώνησαν, κιόλας, ότι σε όποιον απ’ τους δυο αδερφούς έβρισκε ο Ποσειδώνας να ανήκει περισσότερη γη, αυτήν θα την κρατούσε ο ίδιος για τον κόπο του.
Ανέβηκε ο Ποσειδώνας στην κορυφή του πανύψηλου βουνού Σάος της Σαμοθράκης κι από εκεί διέκρινε αμέσως την άδικη μοιρασιά. Κατάλαβε πως ο Ιμβριώτης είχε πάρει δική του όλη την πεδιάδα που ένωνε τη Λήμνο με την Ίμβρο. Σήκωσε τότε την τρίαινά του και την κατέβασε με τιτάνια δύναμη στην περιοχή αυτή, μαζί και σ’ ένα κομμάτι της Ίμβρου. Αμέσως η στεριά έγινε θάλασσα κι έτσι ξεχώρισαν για πάντα τα δυο νησιά. Η Ίμβρος, μάλιστα, έγινε μικρότερη από τη Λήμνο, για να τιμωρηθεί η πλεονεξία του Ιμβριώτη σε βάρος του Λημνιού αδερφού του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου