Χίος η Παραμυθένια

Είχα γράψει για το 2ο Αντάμωμα Παραμυθιού και Αφήγησης στη Χίο

Επιστρέφοντας σήμερα το πρωί παραμένω ...μαγεμένος.

Είδα μερικούς από τους πιο όμορφους τόπους της ζωής μου, όπως το Άγιο Γάλας και τη Βολισσό και είχα την ευκαιρία να απολαύσω ξεχωριστούς παραμύθάδες και καλλιτέχνες που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους χαρίζοντας μοναδικές στιγμές σε μικρούς και μεγάλους. Είναι ευτυχία να είσαι μέρος μιας τέτοιας προσπάθειας με το μικρό σου λιθαράκι...

Δυστυχώς δεν ήμουνα όλες τις μέρες για να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου...

Με μια ομάδα παραμυθάδων φτάσαμε Κυριακή απόγευμα και μετά από ένα μακρύ ταξίδι βρεθήκαμε στον ...Παράδεισο. Το Άγιο Γάλας, ένα χωριό βγαλμένο λες από ταινίες των Ταβιάνι, δεμένο με μύθους και παραδόσεις.

Σκαρφαλωμένο σ’ ένα βράχο είναι χτισμένο πάνω από ένα σύμπλεγμα σπηλαίων που κατοικήθηκαν από τη νεολιθική εποχή. Στο στόμιο του μεσαίου σπηλαίου είναι χτισμένη η εκκλησία της Παναγίας της Αγιογαλούσαινας.

Μπαίνοντας όμως στην εκκλησία περνάς σε μια άλλη σπηλιά κι εκεί ανακαλύπτεις την εκκλησία της Αγίας Άννας αλλά και τον χώρο όπου ανάβλυζε το «Άγιο Γάλα». Το ανθρακικό ασβέστιο που έσταζε δημιουργώντας και τον διάκοσμο του σπηλαίου.

Αυτό το μαγικό και απομονωμένο μέρος δεν είχε την τύχη άλλων τέτοιων τόπων της Ελλάδας που ρημάζουν. Κι αυτό γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να το παλεύουν ακόμη κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Όπως ο Νίκος Γεωργούλης

Σε αυτή την εσχατιά της Χίου έχουν σεβαστεί το φυσικό τοπίο και έχουν διαμορφώσει έναν εκπληκτικό χώρο όπου γίνονται εκδηλώσεις, εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα και προάγονται οι ντόπιες και βιολογικές καλλιέργειες. 

Με την παρέα έξοχων παραμυθάδων -Ανθή Θάνου με τον μουσικό  Αλέξανδρο Μακρή  και Μαρία Ζουράρη- ζήσαμε κι εμείς κάτι από τη μαγεία του χώρου καθώς έβγαινε το φεγγάρι και ακούγονταν οι φωνές των γκιόνηδων και το νερό που έτρεχε άφθονο από την πηγή.

 

Στη συνέχεια ξεναγηθήκαμε στο σπήλαιο. Εμπειρία ξεχωριστή...

Δοκιμάσαμε μοναδικούς μεζέδες και μείναμε ως αργά το βράδυ. Κανείς δεν είχε τη διάθεση να φύγει.

Την άλλη μέρα ανεβήκαμε στη Βολισσό -λένε πως την ίδρυσε ο στρατηγός του Ιουστινιανού ο Βελισσάριος και υπλήρξε κάποτε η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Χίου. Ανεβήκαμε στον Πύργο και στο Κάστρο με την απίστευτη θέα.

Πήγαμε για δράση με το Mastiha Shop στην Αγία Μαρκέλλα αλλά δυστυχώς δεν αγόρασα χρυσή κλωστή και κόκκινη κορδέλα...

Γνωρίσαμε τις παραλίες της περιοχής αλλά και την καταπλήκτική κουζίνα της.

Το απόγευμα ήρθε η ώρα για δράση. Φτιάξαμε παραμύθια μαζί με τα παιδιά στο Πύργο. Παραμύθια για πειρατές με αφορμή το βιβλίο "Ο Θεός Διόνυσος και οι πειρατές"

Ανεβήκαμε στη ταράτσα του Υπερίωνα κι εκεί αφηγηθηκαν παραμύθια η Αφροδίτη Χαραλαμπάκη και η Νάγια Οικονομοπούλου με τη συνοδεία της μουσικής του Γιάννη Ρασούλη που στο τέλος ...έκλεψε την παράσταση και άρχισε ο χορός.

Το βράδυ στο λιμάνι στα Λιμνιά ήρθε η ώρα των μεγάλων με παραμύθια για ενηλίκους από την Ακριβή Καλδίρη και τη Νάγια Οικονομοπούλου και πάλι με τη σύμπραξη του Γιάννη Ρασούλη.

Αργά- αργά ανεβήκαμε πάλι στον Υπερίωνα για θέα, κουβέντα , μπυρίτσα και πίτσες μέχρι σκασμού!

Η επόμενη μέρα μας βρήκε στο σχολείο της Βολισσού. Ο γυμνασιάρχης Σωτήρης Παραδείδης μας ξενάγησε στους χώρους του ισοτρικού σχολείου με την εντυπωσιακή βιβλιοθήκη και την απίθανη θέα. Δώσαμε ραντεβού για το Φθινόπωρο με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης.

Η εικαστικός Ηλιόπη -Πόπη Θραψανιώτη δημιούργησε μαζί με τα παιδιά ξεχωριστά εξώφυλλά για βιβλία...

Το απόγευμα άφησα με δυσκολία τη Βολισσό και κατέβηκα στη πόλη της Χίου όπου με περίμεναν οι αγπαημένοι φίλοι από την "Πυξίδα" ένα από τα καλύτερα βιβλιπωλεία που έχω επισκεφθεί κι όπου παρουσιάσαμε ένα βιωματικό εργαστήρι για την τοπική ισοτρία με αφορμή τα βιβλία 

"Ο θεός Διόνυσος και οι πειρατές", "Η κούπα του Πτολεμαίου" και "Ο Κώδικας της Λέρου"

Μετά πήγαμε για τσιπουράκια και πρόλαβα τελευταίος το καράβι!

...και είχε πανσέληνο...