Ένα παραμυθάκι για τον Αύγουστο

Αύγουστος

Έγραψε το παραμύθι της ένα αυγουστιάτικο βράδι με πανσέληνο στην άμμο.

Ήθελε να το καταπιούν τα ασημένια κύματα ή να χαθεί «πλέων επί οίνοπα πόντον, επ’ αλλοθρόους ανθρώπους»… 

Άνθρωποι να θροϊζουν σαν τα φύλλα ακούγοντας τις ιστορίες της που ψιθυρίζει η θάλασσα του Αυγούστου. 

Όμως όλα έμεναν ακίνητα εκείνη τη βραδιά. 

Το παραμύθι έμεινε στην άμμο όλη νύχτα και κρύωσε. 

Το πρωί το βρήκε ένα κορίτσι και κόλλησε. 

Μια βδομάδα έλεγε συνέχεια συναχωμένα παραμύθια.

Μέχρι που της έδωσαν αντιβιοτικό και όλα τελείωσαν. 

Όταν μεγάλωσε παντρεύτηκε τελωνειακό.

Ένα δικό μου παραμυθάκι, από το "Ημερολόγιο για να θυμάσαι ή να ξεχνάς" με τις ζωγραφιές της Στεφανίας Βελδεμίρη που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2011 από το περιοδικό "Εξώστης" στη Θεσσαλονίκη

Η αφίσα είναι από την έκθεση ζωγραφικής που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2012: