Αυτή την βδομάδα με την ξεχωριστή παρέα των Busy Bees, στο Κοκολίμπο, μιλήσαμε
για τους ξεχωριστούς μας φίλους και εξηγήσαμε τι σημαίνει: «μοιράζομαι τα
συναισθήματά μου». Τώρα που έχουμε
γνωριστεί καλά, γελάμε πιο πολύ και μιλάμε περισσότερο! Τα παιδιά άκουσαν με
προσοχή το ένα το άλλο, καθώς μιλούσε για τον ξεχωριστό του φίλο. Μοιραστήκαμε
πότε είναι για τον καθένα μας εκείνη η
στιγμή που νοιώθουμε υπέροχα και άκουσα υπέροχες στιγμές! Μετά βάλαμε χρώμα στις
υπέροχες στιγμές μας!!!!!!!
Μοιράσαμε τα μαγικά τραπουλόχαρτα και γράψαμε όλοι μαζί ένα
τρελό παραμύθι για 2 αχώριστες φίλες. Τόσο αχώριστες, σαν ας πούμε … κολλητές!
Οι φίλες και ο
Γιάννης
Δύο φίλες η Μαρίνα και η Ζέτα είχαν πολύ παλιά ρούχα που είχαν σκιστεί.
Στη γειτονιά όμως που έμεναν,
απαγορεύονταν να πάνε στο μαγαζί που πουλούσε καινούρια ρούχα. Έτσι οι
δύο αγαπημένες φίλες αποφάσισαν να πάνε βόλτα με τα παλιά τους ρούχα!
Περπατούσαν και μιλούσαν και γελούσαν και τα ρούχα τους, το ξέχασαν που ήταν
παλιά και τρύπια.
Κάποια στιγμή, συναντούν το Γιάννη και αυτός τους λέει να
μην περάσουν τον δρόμο. Αυτές όμως, όχι απλά δεν άκουσαν τον Γιάννη, αλλά ούτε
καν κοίταξαν αν έρχεται κανένα αμάξι και πέρασαν το δρόμο με απροσεξία. Τότε
πέρασε ένα αμάξι και τις χτύπησε και σπάσανε τα πόδια τους.
Όταν γύρισαν στο σπίτι τους ήταν αγνώριστες. Έμοιαζαν λίγο
με τάρανδους και κρατούσαν και από ένα μικρόφωνο! Η μαμά, τους έβαλε τιμωρία να
συμμαζέψουν το δωμάτιό τους και τους αγόρασε από ένα ζευγάρι γυαλιά για να
βλέπουν καλά όταν περνούν τον δρόμο!
Μετά ήρθε πάλι ο Γιάννης και όταν τα πόδια τους έγιναν καλά,
τους είπε να κάνουν αγώνα τρεξίματος και όποιος κέρδιζε να είχε για έπαθλο ένα
χρυσό στεφάνι! Ο αγώνα έγινε και κέρδισαν οι δύο φίλες! Αισθάνονταν υπέροχα,
γιατί ήταν μαζί. Όλα ήταν γύρω τους πορτοκαλί.
Ο Γιάννης πήγε τιμωρία σε μια φυλακή για ποντικούς. Εκεί όλα
ήταν γκρι και σκοτεινά.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου