Η αρχαιολόγος και συγγραφέας Εύη Πίνη ήταν μαζί μας την Παρασκευή 4 Ιουλίου στη Βραδιά Παραμυθιού, όπου -παρά τον άνεμο που δεν φυσούσε καθόλου ...ούριος- όχι μόνο μάθαμε για την ιστορία της περιοχής, αλλά και φτιάξαμε ένα όμορφο παραμύθι που δημιούργησαν και έπαιξαν τα παιδιά με τη βοήθεια της Μαγικής Τράπουλας των Παραμυθιών.
Προς το παρόν μια ακόμη ιστοράι για το Πόρτο Ράφτη -ως συνέχεια της προηγούμενης. Η Εύη Πίνη θα έιναι μαζί μας στον Ifeelkid την Πέμπτη 10 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα στην τελευταία εκπομπή της Παραμυθοκουζίνας για το καλοκαίρι. Μη τη χάσετε!!!
ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ
ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ
ΙΣΤΟΡΙΑ 1η
Ένα μυστήριο άγαλμα,
μέρος δεύτερο
Τελικά τι παριστάνει το άγαλμα ;
Ο παππούς μου θα απογοητευόταν αν του έλεγα ότι ποτέ δεν υπήρξε ο
«Ράφτης με το χρυσό ψαλίδι», αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι δεν ξέρουμε τι
ή ποιον παριστάνει. Οι αρχαιολόγοι μάλιστα δεν συμφωνούν αν είναι άντρας ή
γυναίκα! Βλέπετε το άγαλμα έχει
ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ, από τους
ανέμους, την αρμύρα, τη βροχή, που οι λεπτομέρειες της μορφής έχουν πια χαθεί. Και όχι μόνο αυτό! Λείπουν το κεφάλι, τα
χέρια και τα πόδια.
Βλέπουμε πάντως ότι
παριστάνει μια μορφή καθισμένη σε
θρόνο, ντυμένη με ωραίο μακρύ ρούχο που
δένει μπροστά στο στήθος. Είχε υψωμένο το δεξί χέρι και το αριστερό χέρι ήταν κάτω, ίσως ακουμπούσε
στα γόνατα.
Γι αυτά μπορούμε να είμαστε σίγουροι., όπως και
για το ότι το άγαλμα φτιάχτηκε από μάρμαρο της Πεντέλης και χρονολογείται μέσα
στον 2ο αιώνα μ. Χ.
Από εδώ και πέρα ξεκινούν
οι υποθέσεις.
Υπόθεση πρώτη
Το άγαλμα είναι γυναικείο, άλλωστε φαίνεται να
έχει στήθος. Ίσως λοιπόν να είναι το
άγαλμα κάποιας αυτοκράτειρας ή ακόμα το άγαλμα μιας συμβολικής μορφής. Την
εποχή εκείνη οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να φτιάχνουν αγάλματα που παρίσταναν την
Οικουμένη. Αν λοιπόν παριστάνει
κάτι τέτοιο θα πρέπει να τη
φανταστούμε να φορά στο κεφάλι σαν στέμμα τα τείχη που συμβολίζουν τις πόλεις των ανθρώπων και
να κρατά στο δεξί χέρι στάχυα και στο αριστερό τη σφαίρα που συμβολίζει τον
κόσμο.
Υπόθεση δεύτερη
Το άγαλμα δεν είναι
γυναικείο, αλλά ανδρικό και αυτό που φαίνεται σαν στήθος είναι οι πτυχώσεις του
ρούχου. Άρα μπορεί να παριστάνει έναν
αυτοκράτορα, ντυμένο με χλαμύδα που έδενε στο στήθος, όπως συνήθιζαν
οι Ρωμαίοι. Ή ακόμα θα μπορούσε να παριστάνει το θεό Απόλλωνα ή το γιο
του μυθικού βασιλιά Κέκροπα, τον Ερυσίχθονα,
που πέθανε στις Πρασιές γυρίζοντας από το ταξίδι του στη Δήλο. Ή τίποτα από όλα αυτά αλλά κάτι άλλο που δεν
φανταζόμαστε!
Και κάποια ερωτήματα
Ποιος ο λόγος να στηθεί
ένα τόσο μεγάλο άγαλμα στην κορυφή αυτού το μικρού νησιού;
Το άγαλμα κατασκευάστηκε
για να στηθεί πάνω στο νησί ή μήπως είχε στηθεί κάπου αλλού και το μετέφεραν
στο νησί σε μεταγενέστερη εποχή;
Άλλο ένα μυστήριο!
Κάποιοι λένε ότι το
άγαλμα του «Ράφτη» και το άλλο της «Ραφτοπούλας» κατασκευάστηκαν για να στηθούν
στα δύο νησιά που ορίζουν τη είσοδο στο λιμάνι, για να δείχνουν το δρόμο στους
ναυτικούς. Ήταν κάτι δηλαδή σήματα και φάροι.
Μπορεί μάλιστα αυτό που κρατούσε ο
«Ράφτης» με το υψωμένο χέρι να ήταν ένας πυρσός
που άναβε τις νύχτες.
Κάποιοι άλλοι λένε πάλι
ότι ο «Ράφτης» ήταν στημένος αλλού, σε κάποιο δημόσιο χώρο ίσως , και
μεταφέρθηκε εκεί μέσα στον Μεσαίωνα για να δείχνει την είσοδο του λιμανιού.
Τι, ποιος γιατί; Μάλλον
δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Πάντως, ό,τι και να παρίστανε το άγαλμα, όποιοι και να το
ανέβασαν ως εκεί πάνω, έκαναν μεγάλο κόπο, πράγμα που σημαίνει ότι ήταν πολύ
σημαντικό για αυτούς. Αλλά και για μας σήμερα που το βλέπουμε από
τη στεριά ή και μέσα από τη θάλασσα.
Παππού, δεν πειράζει που δεν κρατούσε ψαλίδι! Για μας είναι πάντα ο αγαπημένος μας
«Ράφτης» που έδωσε το όνομά του στην περιοχή μας.
Εύη Πίνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου