"Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Δεν τις φιμώνει. Τις χρησιμοποιεί. Όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει, τότε τις φιμώνει. Είναι σαφές ότι φοβάται, αλλά όχι την τέχνη γενικώς κι αορίστως. Π.χ. ο Χίτλερ ήταν ζωγράφος, λάτρευε τον Βάγκνερ, είχε κοντά του τη Λένι Ρίφενσταλ. Ο Μουσολίνι αγκάλιασε τους φουτουριστές. Οι βασιλιάδες είχαν πάντα γύρω τους καλλιτέχνες. Όταν όμως η τέχνη αμφισβητεί και αφυπνίζει, τότε η εξουσία τρέμει… Ένας στίχος μπορεί να φέρει ακόμη κι επανάσταση. Σκεφτείτε τι έγινε με την κηδεία του Παλαμά στην κατοχή ή με την κηδεία του Σεφέρη στη Χούντα. Τι έκαναν τα τραγούδια του Θεοδωράκη και ο αγώνας της Μερκούρη…"
Απόσπασμα από συζήτηση στον "Αυλόγυρο" της Πόπης Γραμμένου και του Παύλου Ανδριά. Μιλώντας για τον Παλαμά και το τι σηματοδότησε η κηδεία του, σκέφτηκα να περάσω σήμερα από το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία του χρόναι ο μεγάλος μας ποιητής. Η απογοήτευση μου μεγάλη... Πραγματικά ανατρίχιασα από την αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Οι εικόνες μιλάνε μόνες τους.
Πέρα από τις ευθύνες της Πολιτείας και του Δήμου νομίζω έχουμε ευθύνη όλοι μας. Σήμερα, με την ευκαιρία της ημέρας των Μουσείων στον περίπατό μας στην Πλάκα θα περάσουεμ από το σπίτι του ποιητή...
Απόσπασμα από το ποίημα του Άγγελου Σικελιανού που διάβασε ο ποιητής στην κηδεία του Κωστή Παλαμά
Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !
Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου