Λογοτεχνικός περίπατος αφιερωμένος στη μνήμη του Μενέλαου Λουντέμη

Ένας διαφορετικός λογοτεχνικός περίπατος για όλη την οικογένεια

Αφιερωμένος στη μνήμη του Μενέλαου Λουντέμη

Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου στις 4 το απόγευμα,  το Greek Cultural Institute  και το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης οργανώνουν έναν διαφορετικό λογοτεχνικό περίπατο για όλη την οικογένεια, αφιερωμένο στα σαράντα χρόνια από τον θάνατο του Μενέλαου Λουντέμη (22 Ιανουαρίου 1977)

Ξεκινώντας από την οδό Τριπόδων και με ένα χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη με τίτλο «Ο Απόστολος Παύλος στην Αθήνα», ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο για να ανακαλύψουμε τον τρόπο που αποτυπώθηκε η Πλάκα στη Λογοτεχνία, αλλά και να γνωρίσουμε άγνωστες πτυχές της ζωής του Μενέλαου Λουντέμη. 

-Πώς και γιατί γράφτηκε η "Ανθισμένη Αμυγδαλιά;"

-Ποιός δρόμος είναι το σκηνικό στη "Μενεξεδένια Πολιτεία" του Τερζάκη

-Τι έγραψε ο Παπαδιαμάντης για τη γειτονιά του;

-Ποια επιστολή έστειλε ο Κατσίμπαλης στον Σεφέρη;

-Ποιός έγραψε το ποίημα για τον πιο καταρεμένο πλάτανο της Αθήνας;

-Πώς περιγράφεται σε ένα σύγχρονο μυθιστόρημα το πιο παλιό σπίτι της Αθήνας;

Πολλές ερώτησεις και αναπάντεχες απαντήσεις μας περιμένουν στον περίπατό μας στην Πλάκα.

Στο τέλος του περιπάτου μας θα παρακολουθήσουμε αποσπάσματα από ντοκιμαντέρ για τον Μενέλαο Λουντέμη.

Υπεύθυνος προγράμματος Κώστας Στοφόρος, δημοσιογράφος -συγγραφέας

Η συμμετοχή κοστίζει συνολικά 10 ευρώ (παιδιά 5 ευρώ) και περιλαμβάνει εκτός από τον περίπατο ξενάγηση στο Μουσείο.

Με τη δική σας συμβολή -οικονομική συμμετοχή στις δράσεις μας εξασφαλίζουμε τη λειτουργία του Μουσείου που δεν λαμβάνει καμία επιχορήγηση και στηρίζεται αποκλειστικά σε σας...

Για ομάδες των πέντε ατόμων και άνω προβλέπεται έκπτωση 20%

Απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο info@ekedisy.gr

Πληροφορίες: 210 3250341

Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης-Εθνικό Κέντρο Έρευνας & Διάσωσης

Σχολικού Υλικού, Τριπόδων 23, Πλάκα, Αθήνα

"...Μια μέρα κάθισε και παίδεψε το κεφάλι του. Το 'βαλε κάτω και το παίδεψε, το 'πλεξε όπως είδε να κάνουν οι γύφτοι με το καλάθι. Στο τέλος το βρήκε: Θα 'πιανε φιλία με τα βιβλία. Θα γύρευε να μάθει από κει, αυτά που του 'κρυβαν οι μεγάλοι πίσω απ' τα παραμύθια που λέγανε αυτοί οι μικροί χάρτινοι «παππούδες» που κάθονται στα γόνατά σου και σου λένε τις ιστορίες τους χωρίς καμώματα και παρακάλια.
Μα στο χωριό, που δούλευε παραπαίδι, δεν είχε χαρτοπυλειά. Έπρεπε, λοιπόν, να παρακαλέσει κανένα μπάρμπα απ' αυτούς που κατεβαίνανε στην πολιτεία και πουλούσανε το καλαμπόκι τους να του φέρει ένα. Και μια μέρα αυτό έγινε. Έπιασε έναν τέτοιο γερούλη, του 'βαλε στη χούφτα καναδυό μεταλλίκια  και, «σε παρακαλώ», του λέει, «αν βρεις, εκεί που πας, κανένα βιβλίο που να λέει καλές ιστορίες, πάρ' το μου. Ε; Πολύ θα σε περικαλέσω,  όμως...».
Έβαλε ο παππούς τα μεταλλίκια στην απαλάμη του, τα πασπάτεψε με το δάχτυλο, αναποδογύρισε ένα, για να δει τι έχει από κάτω... έστρωσε με το δάχτυλο τα μουστάκια του... και του τα 'δωσε πίσω. «Πάρ' τα», του λέει. «Αν τα χαρτιά λένε καλά παραμύθια... μου τα λες και μένα και ξεχρεώνουμε. Αν, πάλι, δε λένε, θα σου πάρω ένα αυτί. Ε;...». Το παιδί τρόμαξε. Ο γέρος τότε έβαλε τα γέλια... «Άιντε, άιντε... Σύχασε...», είπε. «Δε σου παίρνω αυτί, σου παίρνω ένα μεταλλίκι. Σύμφωνοι;».
Σε τρεις μέρες του 'φερε ένα χαρτί, λίγο πιο χοντρό απ' το βαγγέλιο, και του το 'δωσε. «Το πασπάτεψα από παντού», λέει στο παιδί. «Δε βγαίνει τίποτα. Για πάρ' το εσύ, μην 'πα και σε γνωρίζει και συνεννοηθείτε».
Το παιδί τ' άνοιξε τρέμοντας. Ήταν σαν μικρό σπιτάκι, «Ιστορία Σεβάχ του Θαλασσινού» έλεγε το ξώφυλλό του. Αυτό ήταν! Το παιδί έπεσε πάνου στο βιβλίο με τα μούτρα. Και το διάβαζε, το διάβαζε ολόκληρο το χειμώνα. Το διάβαζε και ξανά το διάβαζε και πάλι το ξαναδιάβαζε, και το 'μαθε νεράκι. Κείνος ο μπάρμπας, που του το 'χε φέρει, τ' άκουε και τρέμανε τα μουστάκια του. Όμορφο βιβλίο. Μόνο που είχε μια παραξενιά. Έλεγε την ιστορία του μονάχα σ' όποιον ήθελε.
Ώσπου να κλείσει κείνη η χρονιά, είχε καταπιεί κι άλλα καμιά δεκαριά βιβλία..."
("Ένα παιδί μετράει τ' άστρα", Ο Μενέλαος Λουντέμης στο καλύτερο μάθημα φιλαναγωνίας...)