"Δίπλα στη Χρυσοσπηλιώτισσα, επί της οδού Αιόλου, άνοιξε περί το 1835 το πρώτο ευρωπαϊκό ζαχαροπλαστείο της Αθήνας το ζαχαροπλαστείο του Λερίου. Εκτός από την ποικιλία των αγνώστων για τους Αθηναίους γλυκισμάτων, είχε πολύ εντυπωσιάσει το καινοφανές της περιτύλιξής τους με χρυσόχαρτα. Η φήμη του όμως επλήγη ανεπανόρθωτα όταν ανέλαβε την παρασεκυή παγωτών για τον χορό του αντιβασιλέα Άρμανσμπεργκ. Η κατάχρηση χρωστιών ουσιών στα παγωτά αυτά είχε ως αποτέλεσμα οι καλεσμένοι να καταληφθούν "εκ γαστραλγίας" και η εκδήλωση να λήξει άδοξα καθώς όλοι αποχώρησαν" (Θανάσης Γιοχάλας - Τόνια Καφετζάκη, Αθήνα- Ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστoρία και τη λογοτεχνία, Εκδόσεις της Εστίας)
Παρά την ατυχή κατάληξη, αφού προφανώς ακόμη γίνονταν διάφοροι πειραματισμοί, αυτό είναι και το πρώτο παγωτό που γεύτηκαν οι Έλληνες.
Θυμήθηκα πάλι αυτή την ιστορία με αφορμή ένα σύντομο ταξίδι στη Μύκονο όπου ανακάλυψα ότι στην ομάδα που παράγει μερικά από τα πιο ωραία παγωτά -και με απολύτως φυσικά υλικά- που έχω δοκιμάσει βρισκεται πάλι ένας Λεριός, ο Μιχάλης Κουμπάρος.
Είναι τα N'ice Cream της Μυκόνου για τα ποιά μπορείτε να διαβάσετε και σε σχετικό αφιέρωμα του Life Mag
Έγραψα σε σχετική ανάρτηση στο facebook :
"Να ήταν μόνο τα απίθανα παγωτά; να ήταν η ευγένεια και το χαμόγελο της σεφ Βασιλικής Νταλαγιάννη; Να ήταν που δοκιμάσαμε από όλες τις γεύσεις και δεν ξέραμε τι να διαλέξουμε; Ή μήπως το καλύτερο μιλφέιγ όλων των εποχών με παγωτό παρφέ βανίλια, καραμελωμένα φουντούκια και caramel tofu; Όταν βρίσκεσαι σε κάτι τόσο όμορφο και προσεγμένο, θες να το μοιραστείς. Να προβάλλεις τη δουλειά των ανθρώπων που το αξίζουν πραγματικά! Και στο τέλος, ενώ είσαι στη Μύκονο, ξαναβρίσκεις τη Λέρο, αφού στην ομάδα του N'ice cream Mykonos που δημιούργησε αυτά τα εξαιρετικά προϊόντα βρίσκεται ο Λεριός Μιχάλης Κουμπάρος!"
Στο ίδιο το νησί της Λέρου η ζαχαροπλαστική είναι πραγματική τέχνη με τα περίφημα "πουγκάκια" για τα οποία έχω γράψει και στον "Κώδικα της Λέρου", ενώ έχω αφιέρωσει και κεφάλαιο στη "Κούπα του Πτολεμαίου", όπου γράφω μεταξύ άλλων:
"...Ωστόσο δεν της χρειάστηκαν καθόλου οι καλοί της τρόποι όταν
η γιαγιά έφερε τα πουγκάκια της. Ή, μάλλον, της χρειάστηκαν, αλλά αυτή τη φορά
για να δείξει αυτοσυγκράτηση.
Τα πουγκάκια, όπως της τα παρουσίασε, έμοιαζαν με
τυροπιτάκια με άχνη ζάχαρη. Η Αντιγόνη δάγκωσε διστακτικά κι αμέσως ένιωσε το
στόμα της να γεμίζει από ένα άρωμα αμύγδαλου, μαστίχας και λουλουδιών.
Υποκύπτοντας στην πίεση της γιαγιάς «αναγκάστηκε» να φάει
και δεύτερο πουγκάκι και για να ολοκληρωθεί η ευτυχία της Αντιγόνης, που είχε
ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά, της πρόσφεραν κι ένα ποτήρι παγωμένη σουμάδα.
«Από πικραμύγδαλα της Λέρου», διευκρίνισε η γιαγιά Ζωή.
Η Αντιγόνη ρουφούσε με απόλαυση το δροσερό αναψυκτικό, αλλά
κόντεψε να της χυθεί η σουμάδα από την έκπληξη, όταν άκουσε μια γνώριμη φωνή...."
Είχα την ευκαιρία να γευτώ πουγκάκια από διάφορα ζαχαροπλαστεία και να απολαύσω την απίθανη γεύση τους ...
Κι αφού ο λόγος περί ζαχαροπλαστικής, να πω ότι εκτός από τα παγωτά και τα πουγκάκια λατρεύω και τις καριόκες του Παπαπαρασκευά από την Ξάνθη (εδώ και λίγα χρόνια λειτουργεί και κατάστημα στη Γλυφάδα). Όμως αυτές θα έχουμε την ευκαιρία να τις γευθούμε στον περίπατο που διοργανώνει με θέμα "Ιστορίες αγάπης" το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης την Κυριακή 30 Απριλίου στις 11.30.
Περισσότερα διαβάζετε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου