Το σπίτι της Τζίνας Μπαχάουερ στον Δήμο Χαλανδρίου!

Πρώτη φορά επισκέφθηκα το σπίτι της Τζίνας Μπαχάουερ στο Χαλάνδρι στις αρχές της δεκαετίας του '90 στο πλαίσιο ενός τηλεοπτικού ρεπορτάζ.
Τότε γνώρισα και τον αδερφό της Ρένο, που έμενε στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας στο Χαλάνδρι.
Ένας ευγενέστατος άνθρωπος, παλαιάς κοπής με ξεχωριστή ευγένεια. Μου είχε μιλήσει εκ βαθέων, πολύ στενοχωρημένος για τη στάση του Ωδείου Αθηνών στο οποίο η αδερφή του είχε κληροδοτήσει το σπίτι της...
Το 1997 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού "Στάση στο Χαλάνδρι" και με την ευκαιρία συνέχισα το ρεπορτάζ επισκεπτόμενος και πάλι το σπίτι και τον κύριο Μπαχάουερ.
Μπορείτε να διαβάσετε στις σελίδες που ακολουθούν τα όσα έγραψα τότε.

Αντιγράφω μόνο λίγα σκόρπια λόγια από τη συνέντευξη του Ρένου Μπαχάουερ

"...Η Τζίνα ήταν οραματίστρια. Είχε φανταστεί άλλα πράγματα. Προφανώς σκεφτόταν αν γίνει κάποιο πολιτιστικό κέντρο, να γίνει κάποιο στούντιο του Ωδείου, να έχει μέσα ένα ωραίο πιάνο -όπως το είχε η Τζίνα- και να πηγαίνουν εκεί τα παιδιά να μελετούν μουσική...
...Όταν έγινε η δικτατορία η Τζίνα δεν ξανάπαιξε πλέον. Ερχόταν όμως στο Χαλάνδρι κάθε χρόνο. Τότε είχε αυτόν τον υπέροχο κήπο της -που δεν υπάρχει σήμερα -και με τηλεφωνήματα εκαλούσε φίλους και γνωστούς οι οποίοι ερχόντουσαν και κάθονταν στο γρασίδι, η Τζινα τράβαγε έξω το πιάνο στη βεράντα και έπαιζε ένα ρεσιτάλ εκεί πέρα. Στον κήπο της...
...Να γινότανε αυτό το σπίτι πολιτιστική γωνιά. Τι να κάνανε μέσα; Διαλέξεις, μαθήματα, μελέτη. Να ακούγεται μουσική, όπως οραματιζόταν η Τζίνα πριν πεθάνει..."

Με αφορμή την παρουσίαση του πρώτου τεύχους της "Στάσης", επισκεφθήκαμε το σπίτι με τη φωτογράφο Ολυμπία Κρασαγάκη που αποτύπωσε μοναδικά με τον φακό της την εγκατάλειψη. Πραγματοποιήθηκε Έκθεση στο Παλιό Δημαρχείο, τη οποία είχε τιμήσει με την παρουσία της σύσσωμη η οικογένεια Μπαχάουερ.
Κάναμε και παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο ζητώντας τη λήψη άμεσων μέτρων. Δόθηκαν διαβεβαιώσεις, που δεν τηρήθηκαν ποτέ...

...Ήταν το 1997 και έκτοτε πέρασαν κάμποσοι δήμαρχοι χωρίς να κάνουν το ελάχιστο για το σπίτι της Μπαχάουερ...

Τα ρεπορτάζ μου για το θέμα συνεχίστηκαν σε αφιέρωμα του περιοδικού "Ταχυδρόμος", στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς", αλλά περισσότερα από σαράντα χρόνια -από τις 22 Αυγούστου του 1976 που η Τζίνα Μπαχάουερ έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, δεν έγινε τίποτα από τους καθ' ύλην αρμόδιους...

Και να που τώρα ανακοινώθηκε επισήμως ότι με ομόφωνη απόφαση του το ΔΣ του Ωδείου Αθηνών παραχωρεί τη χρήση του σπιτιού της Τζίνας Μπαχάουερ στον Δήμο Χαλανδρίου, ο οποίος θα το αποκαταστήσει και θα το μετατρέψει σε χώρο πολιτισμού.

Πώς να μη νιώσω μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια που είμαι μέλος μιας ομάδας όπως η "Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου" η οποία ανάμεσα σε όλα τα σημαντικά έργα στο Χαλάνδρι κατάφερε αυτό που οι προηγούμενες διοικήσεις έλεγαν πως είναι ακατόρθωτο.

Γι' αυτό λέω, αντιγράφοντας το σύνθημα του Μάη του '68 "Ας γίνουμε ρεαλιστές, ζητώντας το αδύνατο" -που με αγώνα γίνεται δυνατό: