Γνωρίζοντας το Μουσικιστάν και το Σκακιστάν

 Μια πραγματικά εκπληκτική δουλειά από δυο παιδιά του εργαστηρίου μας εμπνευσμένου από την Ντενεκεδούπολη της Ευγενίας Φακίνου που πραγματοποιείται στο Αετοπούλειο του Δήμου Χαλανδρίου

Μουσικιστάν

όπως το φαντάστηκε η Στέλλα Κώνστα

Το Μουσικιστάν είναι μία πόλη που είναι αφιερωμένη στη μουσική. Όλοι οι κάτοικοι ξέρουν να παίζουν τουλάχιστον ένα μουσικό όργανο. Μία φορά την εβδομάδα όλοι οι κάτοικοι μαζεύονται και διοργανώνουν μία μεγάλη συναυλία. Το Μουσικιστάν έχει πολλά δέντρα που πάνω τους φυτρώνει το τοπικό φρούτο το Μουσικάλι. Αν κόψεις ένα Μουσικάλι στη μέση και το ανοίξεις αυτό θα παίξει μία ξεχωριστή μελωδία. Στα σχολεία του Μουσικιστάν μαθαίνουν για τη μουσική. Στη Γλώσσα μαθαίνουν τις ονομασίες των νοτών και στην Ιστορία μαθαίνουν για τους σπουδαίους συνθέτες. Κάθε χρόνο γίνεται μία μεγάλη γιορτή. Ο διαγωνισμός σφυρίγματος. Κάθε διαγωνιζόμενος πρέπει να σκεφτεί και να σφυρίξει μία μακριά και ξεχωριστή μελωδία. Όποιος έχει την ωραιότερη και τη μακρύτερη μελωδία κερδίζει.

Αυτά ήταν τα έθιμα και συνήθειες στο Μουσικιστάν.

Η σημαία του Μουσικιστάν

Κάτοικοι του Μουσικιστάν

Το εθνικό φαγητό: Μουσικαλόπιτα

 

Υλικά

1 πακέτο φύλλο κουρού

μισή κούπα καρύδι σε σκόνη

μισή κούπα φουντούκι σε σκόνη

μία κούπα γάλα

4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη

3 κουταλιές της σούπας άνθος αραβοσίτου

μία κουταλιά της σούπας βούτυρο

1 αυγό

 

Εκτέλεση

Αλείφουμε ένα ταψάκι με το βούτυρο. Απλώνουμε το φύλλο στο ταψάκι και κάνουμε τρύπες. Ρίχνουμε μέσα το καρύδι και το φουντούκι. Κόβουμε σε λεπτές φέτες και τις τοποθετούμε και αυτές στο ταψάκι. Παίρνουμε ένα μπολ βάζουμε μέσα το αυγό τη ζάχαρη το άνθος αραβοσίτου και το γάλα και τα χτυπάμε για λίγο και ύστερα περιχύνουμε με το μείγμα μας τα μήλα. Βάζουμε το ταψάκι μας σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς κελσίου για 45 λεπτά. Αν θέλετε μπορείτε να το σερβίρετε με παγωτό μουσικάλι.

ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!

 

Πώς δημιουργήθηκε η Μουσικαλόπιτα

 

Πριν από πολλά πολλά χρόνια, πριν δημιουργηθεί ακόμη το Μουσικιστάν, υπήρχε μία άλλη πόλη. Όμως η πόλη αυτή ήταν το ακριβώς αντίθετο του Μουσικιστάν. Όλοι μισούσαν τη μουσική και ο κακός ηγέτης της χώρας είχε απαγορεύσει οτιδήποτε που να έχει σχέση με τη μουσική. Όμως ένας γενναίος άνθρωπος, ο Μουσίκης, που αγαπούσε πολύ τη μουσική αποφάσισε πως έπρεπε να διδάξει στα παιδιά αυτής της χώρας τη μουσική. Όταν όμως ο βασιλιάς ανακάλυψε τι έκανε θύμωσε πάρα πολύ και διέταξε πως έπρεπε να τον σκοτώσουν. Ο Μουσίκης έφυγε για μία άλλη χώρα όπου δεν θα τον έβρισκαν οι φρουροί του βασιλιά. Καθώς έτρεχε εδώ και πάρα πολλές ώρες έκατσε κάτω από ένα δέντρο να ξαποστάσει. Ξαφνικά ένα από τα παράξενα φρούτα του δέντρου έπεσε στο κεφάλι του και άνοιξε. Από μέσα ξεχύθηκε μία μαγευτική και όμορφη μελωδία. Ο Μουσίκης κοίταξε ξαφνιασμένος το φρούτο. Καθώς πεινούσε, έβγαλε λίγο ψωμί από το σακουλάκι του και έβαλε μέσα το παράξενο φρούτο. Όταν δοκίμασε αυτή την πίτα που είχε φτιάξει, του άρεσε τόσο πολύ που αποφάσισε πως έπρεπε να την διαδώσει και σε άλλους λαούς. Όμως έπρεπε να ξεφύγει από τους φρουρούς του βασιλιά και τότε πήρε μία μεγάλη απόφαση. Αποφάσισε να ιδρύσει τη δική του χώρα, μία χώρα η οποία θα ήταν αφιερωμένη στη μουσική. Μία χώρα την οποία δεν θα έβρισκε ποτέ κανένας φρουρός του βασιλιά. Και έτσι στο σημείο που είχε πέσει το φρούτο (το οποίο είχε αποφασίσει να ονομάσει Μουσικάλι) εκεί θα χτιζόταν και το πρώτο σπίτι του Μουσικιστάν. Το δικό του σπίτι. Όταν μετά από πολύ καιρό και αφού κανένας φρουρός του βασιλιά δεν τον είχε βρει, τέλειωσε επιτέλους το σπίτι του. Μετά έστειλε γράμμα στα παιδιά στα οποία δίδασκε μουσική που βέβαια είχαν μεγαλώσει πια και τους είπε πώς ίδρυσε μία πόλη η οποία θα είναι αφιερωμένη στη μουσική και μπορούν να έρθουν να μείνουν εκεί. Τα παιδιά δέχτηκαν και όποιος ερχότανε το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φάει το παραδοσιακό φαγητό της χώρας, τη μουσικαλόπιτα. Αυτή ήταν η ιστορία για το πώς δημιουργήθηκε η μουσικαλόπιτα.

Το Σκακιστάν

όπως το φαντάστηκε ο Γιάννης Κώνστας

 

Στο Σκακιστάν όλοι οι κάτοικοι παίζουν σκάκι. Στο σχολείο τα παιδιά μαθαίνουν ανοίγματα και άμυνες. Κάθε Κυριακή γίνονται τουρνουά σκακιού στην κεντρική πλατεία. Ο νικητής κερδίζει ένα κύπελλο, μία σκακιέρα και τον βασιλιά του χαμένου. Κάθε Τρίτη ο ταχυδρόμος μοιράζει σε όλους τους κάτοικους σκακιέρες. Μια φορά το μήνα γίνεται ένα σόου ταλέντων που πρέπει οι διαγωνιζόμενοι να φτιάξουν την πιο περίεργη σκακιέρα. Στο νικητή δίνουν τη σκακιέρα που έφτιαξε και τις σκακιέρες των άλλων διαγωνιζόμενων.

Αυτή ήταν η καθημερινότητα στο σκάκι Σκακιστάν.

 

Η σημαία του Σκακιστάν

Κάτοικοι του Σκακιστάν

Εθνικό φαγητό: Σκακινάρα

 

500 γρ. λιγκουίνι

1 κύβο λαχανικών Maggi

300 γρ. μπέικον, καπνιστό κομμάτι

5 κρόκους

100 ml κρέμα γάλακτος 35%

100 γρ. παρμεζάνα, τριμμένη

1/2 ματσάκι μαϊντανό, ψιλοκομμένο

αλάτι

 

Σε μία κατσαρόλα με αλατισμένο νερό και τον κύβο, βράζουμε τα λιγκουίνι σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.

Κόβουμε το μπέικον σε κύβους.

Τοποθετούμε ένα τηγάνι σε δυνατή φωτιά και σοτάρουμε το μπέικον μέχρι να πάρει χρώμα και να γίνει τραγανό.

Σε ένα μεγάλο μπολ βάζουμε τους κρόκους, την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε με το σύρμα.

Προσθέτουμε με μία κουτάλα 150 ml από το νερό που βράζουν τα μακαρόνια, την παρμεζάνα, φρεσκοτριμμένο πιπέρι, τον μαϊντανό ψιλοκομμένο και ανακατεύουμε.

Σουρώνουμε τα λιγκουίνι, προσθέτουμε το μπέικον και ανακατεύουμε. Είναι σημαντικό να έχουμε τα μακαρόνια ζεστά όταν τα ανακατέψουμε με τη σάλτσα. Με αυτόν τον τρόπο θα ψηθούν οι κρόκοι.

Ρίχνουμε τα ζεστά μακαρόνια μέσα στη σάλτσα με τους κρόκους και ανακατεύουμε καλά.

Σερβίρουμε με flakes παρμεζάνας, μπόλικα φύλλα ρόκας, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και ελαιόλαδο  .

 

Πώς δημιουργήθηκε η σκακινάρα

 

Κάποτε στο Σκακιστάν έγινε ένας πόλεμος. Ο βασιλιάς Σκακιστάκης ο Ά , καθώς προετοιμαζόταν για να πάει στον πόλεμο, ζήτησε από τον μάγειρά του να του ετοιμάσει μια σκακινάρα για να έχει ενέργεια να πολεμήσει. Όταν γύρισε από τον πόλεμο νικητής, όλοι είπαν ότι η σκακινάρα είχε μέσα μαγικά υλικά και έτσι σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπιζαν όλοι έτρωγαν αυτό το φαγητό! Έγινε το εθνικό φαγητό του Σκακιστάν!