Μια ακόμη ιστορία από το εργαστήριό μας "Ο κόσμος της Άλκης Ζέη"
Το κοτέτσι της αλεπούς
του Σωκράτη Τυροκομάκη
Όσο το ακολουθούσαν πέρασαν από περίεργα μέρη σαν έναν ναό με μαϊμούδες μέσα, ένα γυμναστήριο με γορίλες, ένα κρεατοπολείο που το έτρεχαν τίγρεις και πολλά άλλα. Όταν η αλεπού έφτασε στον προορισμό της τα δύο αδέλφια είδαν ένα κοτέτσι που από ότι φαίνεται το είχε η αλεπού. Τότε τα αδέλφια αποφάσισαν να κάνουν κάτι ύπουλο, να κλέψουν τις κότες του κοτέτσιου. Τότε το βράδυ πήγαν πάλι στο κοτέτσι και είδαν γύρω στις 15 μαύρες κότες.
Μετά πήδηξαν και προσπάθησαν να τις πιάσουν αλλά ήταν πολύ γρήγορες και τους ξεφύγαν.
Αυτή τη φορά αποφάσισαν να κάνουν παγίδα, έβαλαν ένα καλαμπόκι να κρέμεται από ένα δέντρο και κρύφτηκαν σε κάτι θάμνους πιο δίπλα, οι κότες πήγαν πιο κοντά στο καλαμπόκι αλλά αντί για να αρχίζουν να το τρώνε το έκαναν βασιλεία τους. Τα αγόρια έχοντας χάσει σχεδόν όλες τις ιδέες τους χρησιμοποιήσαν μια τελευταία. Έβγαλαν ένα κλουβί και προσπάθησαν να τα πιάσουν.
Όταν κατάφεραν να πιάσουν ένα είδαν μια σκιά στην απόσταση, έμοιαζε με καλαμπόκι αλλά είχε χέρια και πόδια και έμοιαζε σαν να είχε ένα στέμμα και ένα τσεκούρι. Το καλαμπόκι ήρθε πιο κοντά, ήταν το καλαμπόκι που είχαν χρησιμοποιήσει, το καλαμπόκι λέει
- Κοτόπουλα, επίθεση!
Ξαφνικά γύρω στα 100 κοτόπουλα βγαίνουν από τους θάμνους, φοράνε κράνος και κρατάνε σπαθί. Τα κοτόπουλα τρέχουν να τους σκοτώσουν αλλά όταν το ένα σπαθί αγγίζει το πόδι του Μπίλι ξαφνικά όλα τα κοτόπουλα εξαφανίζονται. Το μόνο που έχει απομείνει είναι το καλαμπόκι που σηκώνετε και ετοιμάζεται για μάχη αλλά τότε γίνεται μέρα και το καλαμπόκι γίνεται ποπ κορν. Τα αγόρια δεν ξαναπήγαν ποτέ εκεί ξανά, κυρίως επειδή πήραν κάνα κιλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου