Όταν η Μήδεια συνάντησε τον Ιάσονα

Από τα "Αργοναυτικά" του Απολλώνιου του Ρόδιου σε μετάφραση Θ,Κ. Στεφανόπουλου:

 

H καρδιά της πέταξε από τα στήθη της, τα μάτια της σκοτείνιασαν,

στα μάγουλά της απλώθηκε ζεστή πορφύρα·

δεν είχε δύναμη να σηκώσει τα γόνατά της,

να προχωρήσει εμπρός ή πίσω,

τα πόδια της καρφώθηκαν στο χώμα.

Οι δούλες όλες απομακρύνθηκαν ήδη από κοντά τους.

Εκείνοι άφωνοι και αμίλητοι έστεκαν μόνοι, πρόσωπο με πρόσωπο·

έμοιαζαν με δρυς ή έλατα πανύψηλα

που ριζωμένα πάνω στα όρη, ασάλευτα στην αρχή

μέσα στη νηνεμία, έπειτα παίρνουν να κινούνται

από τις ριπές του ανέμου και ηχούν ακαταπαύστως.

Έτσι και αυτοί είχαν να πουν πολλά καθώς τους παρέσερναν

οι πνοές του Έρωτα.