Ο Κούντερα για τον δρόμο

Στον  "Δρόμο" που κυκλοφορεί εκτάκτως από σήμερα, γράφω με αφορμή το ξαναδιάβασμα της "Αθανασίας" του Μίλαν Κούντερα.. Με αυτή την ευκαιρία ένα απόσπασμα που μιλά για τον δρόμο και την οδό. Το αφιερώνω σε όλους όσοι στηρίζουν την προσπάθεια αυτής της εφημερίδας...

"...Δρόμος: λωρίδα γης πάνω στην οποία βαδίζει κανείς με τα πόδια. Η οδός διαφέρει από τον δρόμο όχι μόνο επειδή τη διατρέχουμε με το αυτοκίνητο, αλλά στο ότι είναι μια απλή γραμμή που συνδέει ένα σημείο με ένα άλλο. Αυτή καθαυτή η οδός δεν έχει κανένα νόημα. Έχουν μόνο τα δυο σημεία που συνδέει. Ο δρόμος είναι μια τιμητική προσφορά στο χώρο. Κάθε κομμάτι του δρόμου είναι το ίδιο προικισμένο με ένα νόημα και μας καλεί να σταθούμε. Η οδός είναι μια θριαμβευτική υποτίμηση του χώρου, που σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα πρόσκομμα στις κινήσεις του ανθρώπου. Ένα χάσιμο χρόνου.
Πριν ακόμα εξαφανιστούν από το τοπίο, οι δρόμοι εξαφανίστηκαν από την ανθρώπινη ψυχή: Ο άνθρωπος δεν έχει πια την επιθυμία να περπατάει και να απολαμβάνει. Ούτε τη ζωή του την βλέπει πια σαν δρόμο, αλλά σαν μια οδό: σαν μια γραμμή που οδηγεί από το ένα σημείο στο άλλο...
...Στον κόσμο των οδών, ωραίο τοπίο σημαίνει: μια νησίδα ομορφιάς, που μια μακριά γραμμή τη συνδέει με άλλες νησίδες ομορφιάς.
Στον κόσμο των δρόμων, η ομορφιά είναι συνεχής και πάντοτε εναλλασσόμενη. Σε κάθε βήμα μας λέει: "σταμάτα!"...." (Μίλαν Κούντερα, Αθανασία)