Ο Σαν Αλ Σουρ και η Κοκτώ Ντεκαοκτώ στο γεφυράκι της φιλίας

 

Αντιγράφω από τον  "Σελιδοδείκτη" το κείμενο της εκπαιδευτικού Χρύσας Καραμήτρου που έχω τη χαρά να συμμετέχει στο Σεμινάριο που πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Παραμυθιού στο Χαλάνδρι.

Η Χρύσα με τους μαθητές της δημιούργησαν ένα πολύ όμορφο θεατρικό έργο. Πηγή της έμπνευσης τα παπαγαλάκι που κατοικούν στη Ρεματιά του Χαλανδρίου

(Όλο το έργο που μπορεί να αξιοποιηθεί και στα σχολεία μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)

Θεατρικό: «Ο Σαν Αλ Σουρ και η Κοκτώ Ντεκαοκτώ στο γεφυράκι της φιλίας»

Της Χρύσας Καραμήτρου∗

Με αφορμή τη διεθνή ημέρα δράσης κατά του ρατσισμού, του φασισμού, του πολέμου και της φτώχειας στις 18 Μάρτη και την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού στις 21 Μάρτη, παρουσιάζουμε το θεατρικό έργο για παιδιά «Ο Σαν Αλ Σουρ και η Κοκτώ Ντεκαοκτώ στο γεφυράκι της φιλίας» της δασκάλας Χρύσας Καραμήτρου. Στο θεατρικό κείμενο παρακολουθούμε την ιστορία ενός πρόσφυγα παπαγάλου και μιας ντόπιας, δυναμικής αλλά και κάπως περιθωριοποιημένης –λόγω της διαφορετικότητάς της- δεκαοχτούρας. Πρόκειται για μια ιστορία φιλίας, αλληλοσεβασμού, αποδοχής, αλληλεγγύης και αγώνα από κοινού για μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή.

 

«Η ιστορία ενός πρόσφυγα παπαγάλου και μιας ντόπιας, δυναμικής και ξεχωριστής δεκαοχτούρας»

Η οικογένεια των παπαγάλων δεν κατοικούσε τα τελευταία χιλιάδες χρόνια στην Ευρώπη. Εδώ και αρκετά χρόνια όμως μερικά είδη εγκαταστάθηκαν τελικά στην ευρωπαϊκή ήπειρο και έχουν δημιουργήσει ολόκληρες αποικίες. Η πρώτη επίσημη αναφορά για την εμφάνιση του πράσινου παπαγάλου Δαχτυλιδολαίμη Ψιττακίσκου (Psittacula Krameri) σε άγρια κατάσταση στην Ελλάδα γίνεται το 1996. Πιθανολογείται ότι οι πρώτοι παπαγάλοι ήταν δραπέτες από κλουβιά, στο πλαίσιο του διεθνούς εμπορίου πουλιών. Ολόκληρα σμήνη πλέον παρατηρούνται σε ορισμένες περιοχές της χώρας, κυρίως αστικές. Στην Αττική ο πληθυσμός τους αριθμεί πάνω από 2000 μέλη και μπορεί να τους συναντήσει κανείς πλέον στα περισσότερα πάρκα και άλση.

Την άνοιξη του 2016 ένας τέτοιος παπαγάλος ήρθε έξω από το παράθυρο της τάξης μας, στο Πολύδροσο του Χαλανδρίου, κοντά στη Ρεματιά, και άρχισε να τρώει τους καρπούς μιας ελιάς. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, όταν τον είδαν! Η επίσκεψη του παπαγάλου στάθηκε το ερέθισμα για να ξεκινήσει στην τάξη μια συζήτηση για τη βιοποικιλότητα στη φύση και για τα ενδημικά και μη ενδημικά είδη της ελληνικής πανίδας. Κατατάξαμε τον παπαγάλο μας στα μη ενδημικά είδη, ωστόσο η συζήτηση δεν έμεινε εκεί, καθώς έπρεπε να απαντηθούν ερωτήματα σχετικά με την προέλευσή του και τους λόγους, που βρέθηκε στην περιοχή μας. Η σύγκριση με τις ανθρώπινες κοινωνίες ήταν αναπόφευκτη. Πολιτισμική ποικιλότητα και ποικιλία των ανθρώπινων πολιτισμών. Τι σημαίνει ντόπιος, τι σημαίνει ξένος! Τι σημαίνει πρόσφυγας! Είμαστε ίδιοι ή διαφορετικοί; Τι χωρίζει τους ανθρώπους και τι τους ενώνει!

Όλη αυτή η συζήτηση με τους μαθητές και τις μαθήτριες αποτέλεσε τελικά το έναυσμα και ενέπνευσε τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου, όπου παρουσιάζεται η ιστορία ενός πρόσφυγα παπαγάλου και μιας ντόπιας, δυναμικής αλλά και κάπως περιθωριοποιημένης –λόγω της διαφορετικότητάς της- δεκαοχτούρας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δεκαοχτούρα δεν του συμπαραστέκεται απλώς στις δυσκολίες, τις οποίες συναντά στον ξένο τόπο, αλλά μέσα από την προσπάθειά της να υπερασπιστεί τον παπαγάλο, αναδεικνύεται σε πρότυπο αγωνιστικής στάσης και κινητήρια δύναμη για χειραφέτηση ολόκληρης της κοινότητας από πολλών ειδών δεσμά. Αυτός ο ξένος τόπος, το πεδίο δράσης των χαρακτήρων και το σκηνικό, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία μας, δεν είναι άλλος, παρά η πανέμορφη Ρεματιά στο Χαλάνδρι, όπου μπορεί κανείς πράγματι να συναντήσει τώρα πια μεγάλο αριθμό πράσινων παπαγάλων.

Ο παπαγάλος Σαν Αλ Σουρ και η δεκαοχτούρα Κοκτώ Ντεκαοκτώ, μαζί με όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ιστορίας πήραν σάρκα και οστά και μας αφηγήθηκαν τη ζωή τους στην κοινότητα της Ρεματιάς, σε μια υπέροχη θεατρική παράσταση, το καλοκαίρι του 2016, στο 9^ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου. Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ τάξης παρουσίασαν μέσα σε κλίμα συγκίνησης μια ιστορία φιλίας, αλληλοσεβασμού, αποδοχής, αλληλεγγύης και αγώνα από κοινού για μια καλύτερη και δικαιότερη ζωή.