Περιπέτεια στη Χίο!

"...Κι η Αντιγόνη, καθισμένη μόνη, με έναν χυμό πορτοκάλι που ζεσταίνεται στο ποτήρι της καθώς τα παγάκια έχουν λιώσει από ώρα, βρίσκεται στην ταράτσα του Υπερίωνα. Ψάχνοντας για το όνομα πέρα από τις διάφορες μυθολογικές εκδοχές ανακάλυψε πως έτσι ονομάζεται το ψηλότερο δέντρο του κόσμου. Μια σεγκόγια που ξεπερνά τα 115 μέτρα. Υπερίων: Αυτός που υπερίπταται της γης.

Κι έτσι είναι εδώ ψηλά.  Με τη Βολισσό να απλώνεται μπροστά της και στο βάθος το απέραντο γαλάζιο. Δεξιά, το Κάστρο, ακόμη πιο ψηλά. Βραδιάζει σιγά- σιγά. Οι παραμυθάδες έχουν φύγει για αλλού. Κι εκείνη έμεινε εδώ, χωρίς να ακολουθήσει την υπόλοιπη παρέα που αποφάσισε να κατηφορίσει στα Λιμνιά για να ακούσει τα παραμύθια για μεγάλους.

...Άφησε λεφτά στο τραπεζάκι και χωρίς να πει τίποτα και πήρε τον δρόμο για το Κάστρο. Ήταν μια μαγική ώρα. Περπάτησε στα έρημα δρομάκια  κι έφτασε ψηλά. Όταν έφτασε στα τείχη, έλεγες πως ο άνεμος θα μπορούσε να σε πάρει. Κίτρινο, πράσινο και γαλάζιο. Η Βολισσός στα πόδια της, μαζί και οι ατέλειωτες παραλίες της Βορειοδυτικής Χίου. Η θάλασσα απέραντη και κυματισμένη. Έλεγαν πως σε λίγες μέρες που ήταν το πανηγύρι της Αγιά Μαρκέλλας, παντού θα γινόταν χαμός. Τώρα ήταν σα να βρισκόταν μόνη της...."

Έτσι ξεκινά το βιβλίο "Στα ίχνη του Ομήρου -περιπέτεια στη Χίο" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και βρίσκεται ήδη στην τρίτη έκδοση. 

Έτσι τέλειωσε το δικό μου ταξίδι στη Χίο αυτόν τον παράξενο Αύγουστο...

Μια περιπέτεια μαγικά, αλλά όχι σε βιβλίο!

Με μπάνιο και βόλτα στη Δασκαλόπετρα για αρχή.

Συναντήσεις με φίλους. 

Βιβλιοπωλείο Πυξίδα

Βουτιές (πολλές) στην αγαπημένη μου Αγια Φωτιά

Μια συνεργασία με μια από τις σπουδαιότερες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα, τη Βιβλιοθήκη Κοραής.

Με την Άννα Χαζίρη και τον Κώστα Μερούση να αγκαλιάζουν την ιδέα για έναν περίπατο μυστηρίου.

Και τα παιδιά να δημιουργούν καταπληκτικές αστυνομικές ιστορίες εμπνευσμένες από την ιστορία της Χίου.

Αναζητήσαμε τα ίχνη στο Γυμνάσιο, την Αστική Σχολή, το άγαλμα του Κοραή, τη Βιβλιοθήκη...

Κι ύστερα μια μαγική εκδρομή στα Μαστιχοχώρια. Να μη χορταίνει το μάτι...

Και τα Μαύρα Βόλια, από τις πιο όμορφες παραλίες στην Ελλάδα. Το νερό να σε μαγεύει και να θες να ζήσεις εκεί...

Και τέλος ο Βορράς. Διαδρομή που σου κόβει την ανάσα μέχρι αν φτάσεις μέσω Αυγωνύμων στη Βολισσό.

Κι από εκεί στη Βορειοδυτική άκρη της Χίου, στο Άγιο Γάλας.

Τον πανέμορφο και φιλόξενο πολυχώρο.

Η μια εκκλησία μέσα στην άλλη. Κι ένα μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Σπηλιές, αρώματα, νερά που τρέχουν, γεύσεις μοναδικές.

Και τα παιδιά, πλάι στο ποταμάκι να φτιάχνουν μαζί σου ιστορίες με ήρωες, βασιλιάδες και πριγκίπισσες.

Κι η τελευταία μέρα, στην παραλία της Λήμνου. Έκπληξη μια δανειστική βιβλιοθήκη.

Και χαλάρωση πλήρης στην κρυσταλλένια θάλασσα.

Και το βράδυ ανάβαση στη Βολισσό. Για να κλείσει ο κύκλος...

 

Πάλι από τα "Ίχνη του Ομήρου"

"Υπεριώνας, 29 Ιουλίου 201…

Well you only need the light when it's burning low,

Only miss the sun when it starts to snow,

Only know you love her when you let her go...

Passenger Let her go

Η ιδέα ήταν της Ισμήνης. Και ήταν όλοι καλεσμένοι. Στην ταράτσα του Υπερίωνα γινόταν το αδιαχώρητο. Ακόμη και κάμερα είχε εμφανιστεί. Χρειάστηκε να αγριέψει λίγο ο αστυνόμος Παπαγεωργίου για να καταλάβει ο δημοσιογράφος τι θα πει «ιδιωτική γιορτή».

Η Αντιγόνη κοιτούσε τη θέα ακούγοντας το τραγούδι που σου έλεγε πως καταλάβαινες τι επιθυμούσες, συνειδητοποιούσες την αξία των πραγμάτων όταν πια τα είχες χάσει. Η νύχτα ήταν μαγική και της φαινόταν πως είχαν περάσει αιώνες από εκείνο το μελαγχολικό σούρουπο στη ίδια αυτή ταράτσα. Που ένιωθε πως ήταν μόνη. Μόνη με τα φαντάσματά της...."