Πώς έκοψα το κάπνισμα: Ένα παλιό κείμενο κι ένα γράμμα

Σήμερα το πρωί μου ήρθε ένα μειλ από τον μαθητή μου στο σεμινάριο για τον Αντώνη Σαμαράκη:

 

Αναγνωρίζοντας τη δράση σας ως ενεργός πολίτης και το ενδιαφέρον για τη νέα γενιά λαμβάνω το θάρρος να σας στείλω το δελτίο τύπου για μια δράση στην οποία συμμετέχω ως εθελοντής. Η Fairlife LCC μου ανέθεσε ως ο νεότερος εθελοντής της να δημιουργήσω μια νεανική αντικαπνιστική καμπάνια με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του τσιγάρου. Η ιδέα μου με τίτλο 14 λεπτά ζωής υλοποιήθηκε μέσω του κινητού με τα ελάχιστα μέσα ενεργοποιώντας φίλους και γνωστούς. 

Είναι σημαντικό το μήνυμα να προωθηθεί όχι μόνο στους νέους και τους γονείς τους. Σας στέλνω το δελτίο τύπου όπου υπάρχουν και οι σύνδεσμοι για τα σποτ

Ευελπιστώ στην προώθηση των σποτ στην παραμυθοκουζίνα ή όπου αλλού κρίνετε ότι ταιριάζει.

Με εκτίμηση

Ορέστης Μικελάκης

Μου έστειλε και σχετικό Δελτίο Τύπου από το οποίο αναδημοσιεύω ένα μεγάλο μέρος. Πιο κάτω ένα παλιό δικό μου κείμενο για το πως έκοψα το κάπνισμα

Το Δελτίο Τύπου:

Η«FairLife - Φροντίδα και Πρόληψη για τον Καρκίνο του Πνεύμονα»,ο πρώτος μη κερδοσκοπικός οργανισμός για τον καρκίνο του πνεύμονα στη χώρα μας, στηρίζοντας ενεργά όλες τις πρωτοβουλίες που στόχο έχουν την πρόληψη και ευαισθητοποίηση για τηνυγεία των πνευμόνων και εν γένει την υιοθέτηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, απευθύνεται αυτή τη φορά σε ένα κοινό ευαίσθητο και παράλληλα πολύ σημαντικό για το μέλλον αυτού του τόπου, τους εφήβους και νέους.Κανένας δεν θα μπορούσε να μεταδώσει σε αυτή την ηλικιακή ομάδα καλύτερα και πιο αποτελεσματικά το μήνυμα ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία από τους ίδιους τους νέους.

Στο πλαίσιο αυτό με περηφάνεια παρουσιάζουμε το video«14 λεπτά FairLife- από νέους για νέους», την πρώτη μιας σειράς δράσεων της καμπάνιας κατά του καπνίσματος, που οργανώνει ηFairLife σε συνεργασία με μια ομάδα εφήβων  εθελοντών σε σχολεία και χώρους για νέους, με πρεσβευτές της ιδέας να είναι τα ίδια τα παιδιά.

Ο Ορέστης – Φώτης Μικελάκης,μαθητής Α’ Λυκείου ο νεότερος σε ηλικία Ambassador της FairLife, πήρε την πρωτοβουλία να απευθύνει ένα κάλεσμα στα ίδια τα παιδιά να μιλήσουν ανοιχτά για το κάπνισμα, να φωνάξουν δυνατά πως υπάρχουν χιλιάδες καλύτεροι τρόποι να ζήσεις και να κερδίσεις αυτά τα 14 λεπτά ζωής που αποδεδειγμένα κόβει από τη ζωή σου κάθε τσιγάρο. Το video που δημιούργησε η ομάδα των 11 μαθητών από 9 διαφορετικά σχολεία,  είναι ένα κάλεσμα από τα ίδια τα παιδιά προς τους συνομηλίκους τους να έρθουν κοντά, να πλαισιώσουν δυναμικά την αρχική αυτή προσπάθεια, ώστε μια μικρή ομάδα εφήβων-πρεσβευτών της ιδέαςνα μεγαλώσει και να γίνει μια τεράστια δύναμηπου θα διεκδικήσει μια γενιά, τη δική τους γενιά,να γίνει η πρώτη γενιά χωρίς κάπνισμα.

 

Η Κορίνα Πατέλη Bell, πρόεδρος της FairLifeLCC, δήλωσε: «Στην Ελλάδα το 1/5 του συνόλου των θανάτων, περισσότεροι από 20.000 ετησίως, σχετίζονται με το κάπνισμα, συμπεριλαμβανομένου τόσο του ενεργητικού όσο και του παθητικού καπνίσματος. Το video 14 λεπτά FairLife, που δημιούργησε με πολύ κέφι και έμπνευση για εμάς ο Ορέστης, μαθητής της 1^ης Λυκείου στο Κολλέγιο Ψυχικού, ο νεότερος Ambassador της FairLife, είναι για όλους εμάς μια επιβεβαίωση ότι η νέα γενιά διεκδικεί ένα μέλλον με υγεία, ένα μέλλον μακριά από το κάπνισμα. Συστρατευόμαστε στην προσπάθεια του Ορέστη και όλων των παιδιών και τους ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση του video», πουστηρίζει τους σκοπούς και τα μηνύματα του φορέα, γιατί «Η Ζωή πρέπει να κόβει την ανάσα και όχι ο καρκίνος του πνεύμονα»!

 

Ο Ορέστης - ΦώτηςΜικελάκης μιλώντας για τηνεπαφή του με τηFairLife αναφέρει τα εξής: «H πρώτη μου γνωριμία με την κοινωνική οργάνωση FairLife L.C.C. ήταν μέσω μιας συνέντευξης της ιδρύτριας της, Κορίνα Πατέλη Βell, που παραχώρησε στη γνωστή δημοσιογράφο και χρονογράφο Ρέα Βιτάλη. Δεν ήταν μόνο η προσωπική ιστορία που με συγκίνησε και ο σκοπός για την ενημέρωση για τον καρκίνο του πνεύμονα που με παρακίνησε να υποβάλλω αίτημα να γίνω εθελοντής. Ήταν κυρίως η στάση ζωής της που εκτιμώ, θαυμάζω, και που νομίζω όλοι μας οφείλουμε να επιδιώκουμε. Να κάνουμε στη ζωή μας το πρόβλημα λύση, τον πόνο δύναμη, την απώλεια ελπίδα, κάθε τέλος μια καινούρια αρχή.

Στο λίγο διάστημα που είμαι εθελοντής στον τομέα της ευαισθητοποίησης των νέων σχετικά με τις συνέπειες του καπνίσματος και του ατμίσματος έμαθα πολλά, γνώρισα και συνεργάστηκαμε συνομηλίκους μου, αξιοποιήσαμε δημιουργικά τον ελεύθερο μας χρόνο για την υλοποίηση μιας νεανικής αντικαπνιστικής εκστρατείας.

Μπορούμε και εμείς να σώσουμε ζωές μέσα από την FairLife L.C.C. Γιατί όλοι μας μπορούμε να κάνουμε πολλά, μαζί ακόμα περισσότερα. Η γνώση, η πρόληψη και η πρώιμη διάγνωση είναι το καλύτερο φάρμακο για την αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα».

 

Δείτε τα «14 λεπτάFairLife» σταvideo του YouTube που ακολουθούν:

 

14ΛΕΠΤΑ ΖΩΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=RvyTYWJ8nYs&t=64s (2.36’ λεπτά)

https://www.youtube.com/watch?v=lBrUX6VzAF4 (1’ λεπτό)

 

 

Το παλιό μου κείμενο

Πως έκοψα το κάπνισμα

«Κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο», « Άναψε το τσιγάρο δώσ’ μου φωτιά», «Στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου Θεό», «Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο», «Όταν ξυπνάω το πρωί, τα βλέπω όλα μαύρα, θέλω μια κούπα με καφέ και τέσσερα τσιγάρα», «Το τελευταίο μου τσιγάρο, θέλω μαζί σου να φουμάρω»…
Απαγορευμένα τραγούδια πια για μένα. Από τις 7 Νοεμβρίου και ώρα ενδεκάτη, του σωτηρίου έτους 2006 έκοψα το κάπνισμα!

Ήταν ένα πρωινό σαν όλα τα άλλα. Σηκώθηκα, ήπια καφέ απολαμβάνοντας το πρώτο τσιγάρο της ημέρας και ετοιμάστηκα για το απονενοημένο διάβημα. Βλέπετε, πριν πάω στη δουλειά, θα πήγαινα στο βελονιστή. Ποιος, εγώ που φοβάμαι και τρέμω μπροστά στη θέα μιας σύριγγας. Που αλλάζω δέκα χρώματα, καταλήγοντας στο «εκρού του νεκρού» όταν πρόκειται να μου πάρουν αίμα. Και τι θα πήγαινα να κάνω εκεί; Να κόψω μετά από τριάντα χρόνια το κάπνισμα.
Όλα ξεκίνησαν από την τηλεοπτική εκπομπή στην οποία εργαζόμουνα, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στο βελονισμό και στις ασθένειες που μπορούν να αντιμετωπισθούν με επιτυχία με αυτή τη μέθοδο. Θέλαμε να συζητήσουμε και με κάποιους ανθρώπους που είχαν δοκιμάσει τέτοιου είδους θεραπείες, για να διαπιστώσουμε αν είχαν αποτέλεσμα.
Θέλαμε ακόμη να δούμε αν όντως βοηθάει στη διακοπή του καπνίσματος ο βελονισμός. Ψάχναμε κάποιον εθελοντή που να θέλει να κόψει το κάπνισμα. Και προσφέρθηκα! Θα δοκίμαζα τη θεραπεία και μια εβδομάδα μετά θα έβγαινα στην εκπομπή για να πω αν όντως είπα αντίο στο τσιγάρο.
Σε ένα καφέ επί της οδού Μιχαλακοπούλου παρήγγειλα ένα χορταστικό φραπέ και κάπνισα ως μανιακός. Το τηλεοπτικό συνεργείο δεν έχανε πλάνο. Έξω από το ιατρείο έσβησα επιδεικτικά το τελευταίο τσιγάρο.
Ο γιατρός με υποδέχτηκε και μου εξήγησε τη διαδικασία. Πρώτα θα μιλούσαμε και μετά θα μου έβαζε τις βελόνες: Από μια σε κάθε μάγουλο, από δυο σε κάθε αυτί και μια στο μέτωπο. Θα έμενα είκοσι λεπτά ξαπλωμένος με τις βελόνες. Μετά θα μου τις έβγαζε και θα έφευγα…
Η συζήτηση μπορώ να πω ότι υπήρξε για μένα καθοριστική. Ο ίδιος ο γιατρός υπήρξε καπνιστής. Το έκοψε μαζί με τη γυναίκα του εδώ και επτά χρόνια. Από τότε, κάθε χρόνο, με τα λεφτά που εξοικονομούν μη καπνίζοντας, πηγαίνουν ένα μεγάλο ταξίδι. Μου φάνηκε καλή ιδέα.
Με έκπληξη τον άκουσα να μου λέει ότι δεν θα μιλούσε για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, αλλά για όσα θα κέρδιζα αν σταματούσα το τσιγάρο. Μου έδωσε κι ένα βιβλιαράκι, να το διαβάζω όποτε με έπιανε …απελπισία (μπορείτε να δείτε παραπλεύρως, το τι συμβαίνει από τη στιγμή που σταματάτε το κάπνισμα).
Μου εξήγησε πως ήταν πιθανόν αν μην αρκούσε μια επίσκεψη στο ιατρείο, αλλά να χρειάζονταν και επαναληπτικές θεραπείες…

Μετά ήρθαν οι βελόνες. Ένιωσα ένα ελαφρύ τσίμπημα και μετά άρχισα να χαλαρώνω. Με έπιανε υπνηλία. Οι βελόνες όσο απλά μπήκαν, έτσι εύκολα βγήκαν.
Ο γιατρός μου εξήγησε ότι το πρώτο εικοσιτετράωρο έπρεπε να δώσω μόνος μου τη μάχη. Ο βελονισμός θα με βοηθούσε από εκεί και πέρα, περιορίζοντας την επιθυμία για τσιγάρο…

Οι πρώτες μέρες και η συνέχεια…
Πραγματικά, η πρώτη μέρα ήταν εφιαλτική. Επιστράτευσα τσίχλες, καραμέλες, ακόμη και πασατέμπο. Ήμουνα μάλλον ευέξαπτος. Το βράδυ είχα αϋπνία. Μόλις με έπαιρνε ο ύπνος έβλεπα πως κάπνιζα. Ξυπνούσα και ήθελα να σηκωθώ μέσα στη νύχτα να καπνίσω ένα πακέτο.
Ήρθε το ξημέρωμα. Απέρριψα την ιδέα να πιω καφέ και κατέφυγα στο τσάι. Μου φαινόταν αδύνατον να πιω καφέ χωρίς τσιγάρο. Αμφέβαλλα για το αν θα άντεχα για πολύ.
Στο γραφείο κατανάλωσα ένα πακέτο τσίχλες και ένα πακέτο καραμέλες. Ήπια μονορούφι δυο εσπρέσο. Έβλεπα τους άλλους με ζήλια να καπνίζουν, ενώ –για ποικιλία- μασουλούσα ηλιόσπορο.
Παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι ήμουνα πια και πολύ νευρικός, ενώ αρχικά δεν έβλεπα και αξιοσημείωτες μεταβολές στην όρεξη μου. Πολλοί βεβαίως δεν κόβουν το τσιγάρο -όπως λένε- για να μην πάρουν κιλά. Η αλήθεια είναι ότι έκτοτε έχω πάρει 4-5 κιλά, αλλά ήμουν μάλλον αδύνατος και στην ουσία μάλλον είμαι καλύτερα τώρα. Ωστόσο χρειάζεται προσοχή. Εύκολα το φαγητό μπορεί να γίνει υποκατάστατο και σίγουρα ο μεταβολισμός αλλάζει...
Σταδιακά η κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται. Μέρα με τη μέρα σκεφτόμουν όλο και πιο λίγο το τσιγάρο. Σταμάτησα τσίχλες, καραμέλες και ξηρούς καρπούς. Επανήλθα στη συνήθεια του πρωινού καφέ χωρίς πρόβλημα.
Τώρα πια οι στιγμές που επιθυμώ να καπνίσω είναι εκείνες της απόλαυσης και της χαλάρωσης. Με μια καλή παρέα, με ένα ποτήρι κρασί, σε ένα μπαρ. Μετά από μια όμορφη μέρα….
Όμως… Όμως… Για όσα χάνω υπάρχει αντίκρισμα. Οι αλλαγές που είχε υποσχεθεί ο γιατρός έγιναν πραγματικότητα. Το ξύπνημα το πρωί πιο εύκολο και ανάλαφρο. Η κούραση στο τέλος της μέρας πολύ λιγότερη. Οι πονοκέφαλοι περιορισμένοι. Η γεύση και η όσφρηση μου σε συνεχή βελτίωση…
Κι αν άλλοι τρέχουν στον πλαστικό, το κόψιμο του τσιγάρου έχει τουλάχιστον την επίδραση ενός καλού λίφτινγκ στο πρόσωπο. Και το χρώμα βελτιώνεται. Μετά από λίγους μήνες καταλαβαίνεις ότι πέρασες από το κίτρινο και τη χλομάδα, στα χρώματα της υγείας.
Όσο για τις αντοχές, δεν το συζητάμε. Όσο περνά ο καιρός, η διαφορά γίνεται όλο και πιο οφθλμοφανής...

Δεν θα γίνω γενίτσαρος! (Παρ’ όλα αυτά)
Τώρα που έκοψα το κάπνισμα, αντιπάθησα ακόμη περισσότερο τους μη καπνιστές! Με ενοχλεί ιδιαιτέρως που με θεωρούν πια «δικό τους». Ε όχι λοιπόν κυρίες και κύριοι. Δεν θα μπω κι εγώ στην αντικαπνιστική υστερία. Δεν θα ζητήσω να απαγορευθεί παντού το κάπνισμα και οι καπνιστές να γίνουν απόβλητοι της κοινωνίας. Δεν θα ζητήσω ακόμη μεγαλύτερα γράμματα από το Υπουργείο Υγείας για να Προειδοποιεί στα πακέτα των τσιγάρων. Θα εξακολουθήσω να θεωρώ το κάπνισμα απόλαυση, έστω κι αν είναι πια απαγορευμένη για μένα. Θα συνεχίσουν να με γοητεύουν οι ήρωες και οι ηρωίδες του κινηματογράφου που καπνίζουν με μοναδικό τρόπο. Θα μου φαίνεται πάντοτε γελοία η «πολιτικώς ορθή» απαγόρευση του τσιγάρου στην τηλεόραση. Δεν θα γίνω «μετανοούσα Μαγδαληνή» που δεν θα ήθελε ποτέ στη ζωή της να αρχίσει το κάπνισμα. Θα εξακολουθήσω να ελπίζω –παρά την αντίθετη άποψη του γιατρού- ότι θα μπορούσα κάποτε να καπνίζω 1-2 τσιγάρα την ημέρα χωρίς να ξαναγίνω καπνιστής (μόνο το2% το καταφέρνει αυτό).
Και σε όσους λένε πως το κάπνισμα είναι αργός θάνατος, θα απαντώ: «Ποιος βιάζεται να πεθάνει;»
Όμως και για τους καπνιστές που δεν σέβονται κανέναν, τα αρνητικά μου συναισθήματα έχουν δυναμώσει. Δεν μπορώ να κατανοήσω τη μητέρα με τη φραπεδιά που βλέπω να περιμένει το γιο της έξω από το γυμναστήριο και μόλις μπει στο αμάξι, με κλειστά τα παράθυρα, ανάβει τσιγάρο!
Ούτε όλους που παρά τις εκκλήσεις σου στέλνουν τον καπνό στη μούρη, μόλις φεύγει το αφεντικό από το γραφείο. Και τους φαίνεσαι και παράξενος αν διαμαρτυρηθείς... Δυστυχώς και το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει, όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτό.




O γιατρός μου, Μιλτιάδης Γ. Καράβης ,Γενικός Γραμματέας Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Βελονισμού, μου έδωσε να διαβάσω αυτό το φυλλάδιο, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις αποφάσεις μου:

Το κέρδος σε τίτλους
Στοιχεία από την Αμερικάνικη Πνευμονολογική Εταιρεία, την Αμερικάνικη Αντικαρκινική Εταιρεία και από το Ινστιτούτο Αγωγής Υγείας Ελλάδας και Αμερικής.

20 λεπτά από το τελευταίο τσιγάρο
Η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός σφυγμός πέφτουν σε φυσιολογικές τιμές.
Η θερμοκρασία των άκρων (χεριών / ποδιών) αυξάνει σε φυσιολογικά επίπεδα.

8 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
Το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα πέφτει σε φυσιολογικές τιμές.
Τα επίπεδα του οξυγόνου στο αίμα αυξάνουν.

24 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
-Αρχίζει να μειώνεται ο κίνδυνος αιφνίδιου καρδιακού επεισοδίου.

48 ώρες από το τελευταίο τσιγάρο
Αρχίζει η αναγέννηση των νευρικών απολήξεων σε μύτη, γλώσσα, στόμα.
Η αίσθηση της γεύσης και της όσφρησης αρχίζουν να επανέρχονται σε φυσιολογικά επίπεδα.

2 εβδομάδες έως και 3 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο
Βελτιώνεται η κυκλοφορία του αίματος γενικά.
Βελτιώνεται το περπάτημα, μειώνεται η κόπωση.
Αυξάνεται κατά 30% η αναπνευστική λειτουργία.
Αρχίζει το νευρικό σύστημα να προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Σπάνιες πια οι έντονες επιθυμίες για τσιγάρο.

1 μήνα έως 9 μήνες από το τελευταίο τσιγάρο
Η συνολική ενέργεια του οργανισμού αυξάνει.
Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την χρόνια χρήση τσιγάρου μειώνονται (βήχας, καταρροή, συνάχι, κόπωση, λαχάνιασμα).
Αποκαθίσταται ο φυσιολογικός ιστός της μύτης, του φάρυγγα, του λάρυγγα, των πνευμόνων.

1 χρόνο από το τελευταίο τσιγάρο
Μειώνονται οι λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος.
Μειώνεται το υπερβολικό ρίσκο για στεφανιαία καρδιοπάθεια στο μισό σε σχέση με τους καπνίζοντες.

5 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο του πνεύμονα.
Μειώνεται κατά 50% η πιθανότητα δημιουργίας καρκίνου του στόματος.

10 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Η πιθανότητα θανάτου από καρκίνο των πνευμόνων είναι ίδια με αυτή των μη καπνιστών.
Τα προκαρκινικά κύτταρα έχουν αντικατασταθεί με υγιή.
Το ρίσκο για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο είναι ίδιο με αυτό των μη καπνιστών.
Μειώνεται δραστικά η πιθανότητα καρκίνου του στόματος, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγου, ουροδόχου κύστης, νεφρών και παγκρέατος.

15 χρόνια από το τελευταίο τσιγάρο
Είναι σαν να μην είχατε καπνίσει ποτέ. Οι πιθανότητες για οποιαδήποτε ασθένεια είναι ίδιες με αυτές των μη καπνιστών.


Αναδημοσίευση από το (δικό μου) "Ημερολόγιο ενός πατέρα"