Πώς αφηγούνται την ιστορία στα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο

"Ας μη γελιόμαστε: η εικόνα που έχουμε για τους άλλους λαούς ή και για εμάς τους ίδιους συνδέεται με την ιστορία που μας έχουν αφηγηθεί όταν ήμασταν παιδιά. Η ιστορία αυτή μας σημαδεύει σε ολόκληρη τη ζωή μας..."

Άρχισα να διαβάζω το εμβληματικό "Πώς αφηγούνται την ιστορία στα παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο" του Marc Ferro που κυκλοφόρησε σε νέα και εμπλουτισμένη έκδοση από το "Μεταίχμιο" και οι σκέψεις με κατακλύζουν.
Για τον τρόπο που κάνουμε εμείς τα παιδιά όχι μόνο να απεχθάνονται την ιστορία αλλά και να αποκτούν μια απολύτως στρεβλή εικόνα για το τι ακριβώς συνέβη στο παρελθόν.
Αυτά που μαθαίνουμε πάσχουν από αφόρητο Ελληνοκεντρισμό ή  Ευρωπαϊκό εθνοκεντρισμό.
Η υδρόγειος σφαίρα συρρικνώνετια στα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα που μας αφορούν.
Και παράλληλα συμβαίνει το παράδοξο: να νομίζουμε ότι η Ιστορία περιστρέφεται γύρω από μας, ενώ ταυτόχρονα αγνοούμε απολύτως το τι συνέβη στο πέρασμα των αιώνων στον τόπου που κατοικούμε ή καταγόμαστε.
Το ίδιο σχολικό εγχειρίδιο διδάσκονται τα παιδιά στην Αθήνα, στην Αλεξανδρούπολη, στη Ρόδο, στην Άρτα. Και σπανίως μπρούν να κατανοήσουν πως συνδέεται με τον τόπο τους και τη δική τους ζωή.
Παράλληλα ολόκληρες ήπειροι, όπως η Αφρική ή η Λατινική Αμερική αντιμετωπίζονται ως κάτι τελικά υποδεέστερο. Που η ιστορία του ξεκινά όταν φθάνουν εκεί οι Ευρωπαίοι...
Ακόμα και οι χάρτες μας έχουν προκατάληψη.
Σκεφτείτε τη γη κάπως έτσι:

...κι όμως είανι εξίσου ακριβής με τον χάρτη που έχει την Ευρώπη στην κορυφή και στο κέντρο του...

Διαβάζω τι συμβαίνει και αλλού και βλέπω ότι δεν έχουμε το ..."προνόμιο" της στρεβλής γνώσης της ιστορίας, όπου δεν τολμάς να μιλήσεις ούτε για τους περίφημους Μεγάλους της Ιστορίας μας. Τον Αλέξανδρο, τον Κωνσταντίνο, τον Θεοδόσιο. Γίνεσαι εχθρός της πατρίδας!

Διαβάζω λοιπόν τον Ferro κι όλο λέω πως κάτι μικρό κάνω κι εγώ γράφοντας για παιδιά και παλεύοντας να γνωρίσω και να καταλάβω κι εγώ την Ιστορία

...και μ' άρεσε τόσο πολύ η τελευταία πρόταση του προλόγου:

"Ας έχει μόνο υπόψη του ο αναγνώστης ότι δοκίμασα χαρά και αληθινό πάθος ετοιμάζοντας και γράφοντας το βιβλίο αυτό.
Ας σε βοηθήσει, φίλε μου, όπως βοήθησε κι εμένα, να καταλάβεις καλύτερα τον διπλανό σου"