Είχα τη χαρά να βρεθώ στην πρεμιέρα του "Ρισάλτο" της νέας ταινίας του Βασίλη Βαφέα.
Πάντα ξεχωριστός, με ιδιότυπο χιούμορ και σουρεαλισμό.
Ρομαντισμός και σάτιρα.
Μια ασπρόμαυρη πόλη.
Ένα πραξικόπημα.
Δυο άνθρωποι που ερωτεύονται.
Αλλά και άλλοι που μεταμορφώνονται. Γίνονται μέρος της κόλασης.
Με εξαιρετική σκηνοθεσία, ένα ασπρόμαυρο που σε αιχμαλωτίζει, μουσική που δένει με την εικόνα και βέβαι μοναδικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς.
Από τον πιο μικρό έως τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πέρα από τον πρωταγωνιστή ξεχωρίσαμε τη Μαργαρίτα Πανουσοπούλου που καταφέρνει κυριολεκτικά να ... μεταμορφώνεται και μόνο με την ερμηνεία της από σκηνή σε σκηνή.
Η κεντρική ιδέα του ΡΙΣΑΛΤΟ, είναι το πώς οι νέοι, που είναι γεμάτοι όνειρα και ενέργεια, συνθλίβονται κάτω από το βάρος, αφενός της οικογένειάς τους (γεμάτης από τραύματα, παθογένεια κ.λπ.) και αφετέρου της κοινωνίας, που την χαρακτηρίζουν η αναλγησία, οι απάνθρωποι στόχοι για επιτυχία και η θέληση για απόλυτη κυριαρχία πάνω στα ανεξάρτητα άτομα.
Ο Άρης (Νίκος Πουρσανίδης) είναι ένας νέος που ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από τη μία ο επαγγελματικός του χώρος στον κόσμο του θεάματος που διψάει για λάμψη, χρήμα και εξουσία. Από την άλλη, η ασφυκτική οικογένεια και η κρίση που έχει χτυπήσει τη χώρα και επιδεινώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, που ούτως ή άλλως είναι περίπλοκες και τραυματικές. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρει την ισορροπία του μέσα από τον έρωτα αλλά κι αυτός τον προδίδει. Θα βρει τελικά τη διέξοδο;
Σημείωμα σκηνοθέτη
Πάντα με ενδιέφερε η σχέση μεταξύ Ιστορίας (με κεφαλαίο γιώτα) και των ατομικών ιστοριών (με μικρό γιώτα) που αναπόφευκτα καθορίζονται από αυτήν. Όταν τα ιστορικά γεγονότα οδηγούν σε δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, η ζωή των ανθρώπων γίνεται επώδυνη.
Οι νέοι είναι πάντα αυτοί που υφίστανται τις μεγαλύτερες επιπτώσεις, αφού βρίσκονται στη φάση που ξεκινούν τη ζωή τους και το μέλλον τους γίνεται δυσκολότερο. Στην έβδομη δεκαετία που διανύω, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για το δικαίωμα των νέων να καθορίζουν οι ίδιοι τις ζωές τους . Δεν θέλω να περάσουν αυτά που πέρασε η δική μου γενιά.
Όταν είσαι νέος είσαι ευάλωτος κι ευαίσθητος δέκτης και βιώνεις τα πάντα σαν εφιάλτη. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ταινία κινείται σε μια τέτοια ατμόσφαιρα. Η ταινία δεν αφορά ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν. Αφορά αυτά που δεν θέλω να συμβούν στο μέλλον. Η δράση εξελίσσεται σε ένα χρόνο ά-χρονο και σε ένα χώρο πραγματικό, αλλά όχι αυστηρά καθορισμένο.
Και βέβαια όπως πάντα βλέπω και τα πιο τραγικά πράγματα μέσα από ένα
χιουμοριστικό πρίσμα . Είναι το σωσίβιο μου για τις δύσκολες ώρες.Βιογραφικό σημείωμα σκηνοθέτη
Ο Βασίλης Βαφέας είναι σκηνοθέτης του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήρθε στην Αθήνα στην εφηβική του
ηλικία, μετά τα γεγονότα του Σουέζ. Πήρε το πτυχίο του χημικού στην Αθήνα και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Εργάστηκε στη φαρμακευτική βιομηχανία επί 15 χρόνια. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα, στη σχολή Σταυράκου.
Ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο με πέντε μικρού μήκους ταινίες. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η «Ανατολική Περιφέρεια» που απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και συμμετείχε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ. Έκτοτε, έχει κάνει άλλες οκτώ ταινίες μεγάλου και δύο μικρού μήκους. Οι ταινίες του έχουν αποσπάσει βραβεία και συμμετάσχει σε μεγάλα Διεθνή Φεστιβάλ (Κάννες, Βερολίνο, Κάρλοβυ Βάρυ, Σαγκάη κ.ά.). Αφιερώματα στο έργο του έχουν γίνει στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι..
Στο θέατρο έχει σκηνοθετήσει έργα των : Ε. Ίψεν , Σαίξπηρ, Μολιέρου, Αριστοφάνη, Α. Μίλλερ, Ντ. Μάμετ , Τζ. Κασσαβέτη, Ουάλλας Σων και Τζων Πάτρικ Σάνλευ.
Επίσης έχει σκηνοθετήσει και δύο πολυθεάματα στο Μέγαρο Μουσικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου