Είμαι... Λίγα λόγια για μια παράσταση

Απόγευμα Δευτέρας στο Θέατρο Τέχνης στην οδό Φρυνίχου.
Φεστιβάλ Αναλόγιο.
Η αίθουσα σκοτεινιάζει. Τα φώτα ανάβουν.
Δυο γυναίκες παίρνουν θέση στις δυο καρέκλες που βρίσκονται στη σκηνή.
Διαβάζουν, αλλά παίζουν.
"Είμαι" της Τζένης Κόλλια. " Όταν δεν διεκδικείς, συρρικνώνεσαι". Διαβάζω στον υπότιτλο.
Κείμενο εξαιρετικό
"...Μέσα από αυτό το διαλογικό έργο, με την αθωότητα της παιδικής απορίας, η Τζένη Κόλλια, επιδιώκει να κάνει το ερώτημα “ποιοι στ’ αλήθεια είμαστε” πιο επιτακτικό και να μας θυμίσει πως η απάντηση παραμονεύει στην καθημερινότητά μας..."
Η Εβελίνα Αραπίδη και η Χριστίνα Χειλά -Φαμέλη ερμηνεύουν εξαιρετικά. Το βλέμμα μου μένει καρφωμένο πάνω τους.
Πόσες φορές τα έχει βάλει ο καθένας μας με τον εαυτό του;
Η σκηνοθεσία της Ίριδας Χατζηαντωνίου εμπνευσμένη. Με λεπτές πινελιές που ομορφαίνουν την παράσταση. Που σε βοηθούν να απολαύσεις το κείμενο και να γευθείς τα νοήματά του.
Η παράσταση τελειώνει και το πρώτο που σκέφτομαι είναι πως θα πρέπει οπωσδήποτε να επαναληφθεί.
Πως το κείμενο της Τζένης Κόλλια θα πρέπει να τυπωθεί. Να μη χαθούν τα λόγια στον άνεμο.

Βγαίνω έξω. Ζεστή βραδιά που θυμίζει καλοκαίρι. Η Πλάκα γεμάτη κόσμο...
Πόσο απλή είναι η πραγματική ομορφιά!


ΕΙΜΑΙ

Κείμενο: Τζένη Κόλλια
Σκηνοθεσία: Ίρις Χατζηαντωνίου
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Στεφανακίδης / Chromatic Sequence
Παίζουν: Εβελίνα Αραπίδη, Χριστίνα Χειλά – Φαμέλη