Γιορτή του Δρόμου για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας

 Γιορτή του Δρόμου για τα 15 χρόνια κυκλοφορίας

Σάββατο 5 Απριλίου - ώρα 17:30
Νομική Σχολή Αθηνών - Σίνα 3

Ο Δρόμος κλείνει φέτος τα 15 του χρόνια. 15 χρόνια, μιας διαφορετικής ματιάς στην ενημέρωση, κάτω από την επιφάνεια των γεγονότων. 15 χρόνια προσπαθειών να οικοδομηθεί ένας χώρος ουσιαστικού διαλόγου και από κοινού προσανατολισμού για τα μεγάλα ζητήματα και τις προκλήσεις της περιόδου. Ο Δρόμος συνεχίζει για 15ο χρόνο να στέκεται, να υπάρχει, να ψηλώνει τον πήχη των προσδοκιών ‒ όχι μόνο των δικών μας αλλά και ελπίζουμε και των αναγνωστών.

Ο Δρόμος γεννήθηκε σαν ανάγκη ενός διαφορετικού εντύπου, ανοικτού, πολυθεματικού, θετικού προς τον διάλογο και την αναζήτηση, αισθητικά βελτιωμένου σαν ιδέα και πρόταση. Αυτή η ανάγκη αγκάλιασε αρκετούς ανθρώπους που συσπειρώθηκαν και γέννησαν τον Δρόμο που αποτέλεσε βήμα διαλόγου αλλά και μια φωνή με συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και κατάφερε να κατοχυρωθεί ως ένα εγχείρημα πέρα από τα ως τότε «κομματικά» έντυπα.

Το ξεκίνημα του Δρόμου συνέπεσε με την είσοδο στην μνημονιακή εποχή και ο Δρόμος συνέδεσε την ύπαρξη του, την ταυτότητα και την φυσιογνωμία του με την προσπάθεια ανταπόκρισης στα καθήκοντα που η νέα καθεστωτική αυτή φάση έβαζε, προσπαθώντας να συμβάλει στον προσανατολισμό και να αποτελέσει φωνή του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και των κοινωνικών αγώνων που γεννήθηκαν εκείνη την περίοδο, παίρνοντας ενεργά μέρος και στις προσπάθειες πολιτικής τους έκφρασης μέσα από τις διάφορες αντιμνημονιακές πρωτοβουλίες στην αρχή και αργότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Δρόμος συνδέθηκε με τις περιπέτειες του αντιμνημονιακού αγώνα, προσπαθώντας να αντισταθεί σε πλευρές του, όπως η ανάθεση και ο κυβερνητισμός, που υπονόμευσαν την πορεία του και τον οδήγησαν τελικά στην ενσωμάτωση και την ήττα. Στο κλείσιμο αυτού του κύκλου, προχωρά σε έναν διπλό διαχωρισμό τόσο από την εκδοχή της κυβερνώσας αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), όσο και από τον καταγγελτισμό και την αυτοαναφορικότητα που κυριαρχεί στις αριστερές οργανώσεις, κάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας «μη αριστερής αριστεράς» και την ανάγκη για ένα ακηδεμόνευτο ρεύμα μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Δρόμος προσπάθησε να συμβάλει στον ουσιαστικό προσανατολισμό σε μια εποχή γενικευμένης σύγχυσης και αποσυγκρότησης, πηγαίνοντας κόντρα σε συνήθειες και ευκολίες. Η επιμονή στην αναζήτηση και την ανάδειξη θεμάτων γύρω από «ξεχασμένες» ή «υποτιμημένες» θεματικές: σχέση εθνικού-κοινωνικού, Βαλκάνια, γεωπολιτική και ελληνοτουρκικά, τεχνολογία, μας επέτρεψε να ανοίξουμε τον δρόμο για μια άλλου τύπου πιο ουσιαστική πολιτικοποίηση. Μας επέτρεψε ακόμη να σταθούμε και με έναν πιο ξεκάθαρο τρόπο κόντρα σε στάσεις και πολιτικές, όπως η αντίσταση της κοινωνίας στην Συμφωνία των Πρεσπών, το πρόβλημα της μετανάστευσης, η πολιτική ελέγχου με πρόσχημα την πανδημία κ.α.

Τα τελευταία χρόνια ο Δρόμος αναγνωρίζει πως έχουμε μπει συνολικά σε μια νέα φάση. Η εποχή της γενικευμένης πολυκρίσης και της εντεινόμενης τάσης προς τον πόλεμο, στην οποία έχουμε για τα καλά μπει, βρίσκει τη χώρα μας αντιμέτωπη με τις συνέπειες των οικονομικών, γεωπολιτικών, πολιτικών αδιεξόδων που πλέον αγγίζουν τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης αυτού του τόπου. Αυτή την αλήθεια αρχίζουν να την αισθάνονται σταδιακά όλο και περισσότεροι άνθρωποι παρά τις προσπάθειες χειραγώγησης των ελίτ. Και όμως ο δρόμος οικοδόμησης εναλλακτικών και αντιστάσεων μοιάζει μπλοκαρισμένος από τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα ‒ ξεμπλοκάροντας μόνο σε στιγμές που η ίδια η κοινωνία εισβάλει στο προσκήνιο, έστω και στιγμιαία. Ο Δρόμος θέλει να βοηθήσει αυτή την κοινωνική διαθεσιμότητα, επενδύοντας όλη του την ύπαρξη στη προσπάθεια να απαντηθεί το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας, στην προσπάθεια οικοδόμησης ενός σχεδίου για την εθνική κυριαρχία και την κοινωνική αλλαγή.

15 χρόνια μετά, δεν είμαστε ίδιοι όπως ξεκινήσαμε. Μετασχηματιζόμαστε μέσα από την πορεία ενός εγχειρήματος και σε στενή σχέση με ένα αναγνωστικό κοινό που αναγνωρίζει και σέβεται την προσπάθειά μας και μας στηρίζει. Αυτή η «κοινότητα» μπορεί να μας δώσει περισσότερη δύναμη και κουράγιο για να υπάρχουμε, όχι ως άλλο ένα έντυπο. Για μια εφημερίδα που θα συνεχίζει να στέκεται και να ψηλώνει τον πήχη των προσδοκιών της.

Θα γιορτάσουμε αυτή τη στιγμή, των 15 χρόνων, το Σάββατο 5 Απριλίου, μαζί με συνεργάτες και αναγνώστες, μαζί με παλιούς και νέους φίλους, με όλους τους συμμετέχοντες σε αυτό το ενδιαφέρον ταξίδι. Περισσότερα για τη γιορτή, αλλά και για όλα όσα ετοιμάζουμε το διάστημα που μεσολαβεί, στο επόμενο φύλλο του Δρόμου.

4 Απριλίου στη "Διόπτρα": «Γεωγραφοπεριπέτειες» με αφορμή την παιδική σειρά βιβλίων Οι Κατάσκοποι της Γεωγραφίας!

 

• «Γεωγραφοπεριπέτειες» με αφορμή την παιδική σειρά βιβλίων Οι Κατάσκοποι της Γεωγραφίας!

Δηλώστε συμμετοχή συμπληρώνοντας τη φόρμα που θα βρείτε εδώ!

Πότε; Παρασκευή 4 Απριλίου στις 18:30  

Ο Πορτολάνος βρίσκεται σε απόγνωση! Όλοι οι χάρτες και τα βιβλία του χάθηκαν. Πώς θα συνεχίσει την περιπλάνησή του στον κόσμο; Τόσα μυστήρια θα μείνουν ανεξιχνίαστα! 

Βοηθήστε τον να βρει τα χαμένα βιβλία συμμετέχοντας στο πιο διασκεδαστικό «Γεωγραφικό Κυνήγι Θησαυρού», βασισμένο στα βιβλία της αγαπημένης παιδικής σειράς των εκδόσεων Διόπτρα. Συγγραφείς της σειράς θα βρίσκονται εκεί, για να σας βοηθήσουν να εξιχνιάσετε το μυστήριο και να τους γνωρίσετε από κοντά!

Bonus: Πορτο-κουίζ με έπαθλο πορτο-σβούρες!

Γίνετε κι εσείς Κατάσκοποι της Γεωγραφίας και ζήστε μια συναρπαστική περιπέτεια!

Για παιδιά ηλικίας 6-12 ετών

Μέγιστος αριθμός συμμετοχών: 30 παιδιά

Η συμμετοχή είναι δωρεάν. Η δήλωση συμμετοχής είναι απαραίτητη. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Δηλώστε συμμετοχή εδώ.

Περισσότερες πληροφορίες για τα βιβλία και τους συγγραφείς της σειράς μπορείτε να δείτεεδώ.

Λίγα λόγια για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου:

 Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) κι έκτοτε έχει μετατραπεί σε φιλαναγνωστικό θεσμό που ενώνει κάθε χρόνο δημιουργούς, αναγνώστες, εκδότες, εκπαιδευτικούς και φορείς που προάγουν τη φιλαναγνωσία και εργάζονται με στόχο την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο.

Κάθε χρόνο, το τμήμα IBBY μιας διαφορετικής χώρας χρηματοδοτεί και «θέτει υπό την αιγίδα του» την ημέρα αυτή: επιλέγει τη θεματική στην οποία θα αφιερωθεί, δημιουργεί το εικαστικό της αφίσας που θα την πλαισιώσει και διαμορφώνει το μότο της. Για το 2025τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η Ολλανδία, επιλέγοντας ως κεντρικό θέμα την «Ελευθερία της Φαντασίας» (“The freedom of imagination”).

Το σύνθημα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου 2025 αποτελεί η τελευταία πρόταση του ποιήματος Η γλώσσα των εικόνων, από την εικονογραφημένη ποιητική συλλογή Alle wensen van de wereld (2021) της συγγραφέως Rian Visser, σε εικονογράφηση της Janneke Ipenburg. Η ποιητική συλλογή έχει λάβει τα βραβεία Zilveren Griffel στην Ολλανδία και Gouden Poëziemedaille (Χρυσό Μετάλλιο Ποίησης) στο Βέλγιο.

Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης: Εγκαινιάζεται έκθεση για την Εβραϊκή Κοινότητα Καστοριάς

Το βιβλίο του Θρασύβουλου Παπαστρατή "Στάχτες και δάκρυα στη λίμνη... Ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς", στάθηκε για μένα ένα κομβικό ανάγνωσμα, μια πολύτιμη πηγή.

Χωρίς αυτό δεν ξέρω ποια μορφή θα είχε το βιβλίο μου "Η σπηλιά του δράκου -περιπέτεια στη Καστοριά".

Νιώθω λοιπόν ξεχωριστή συγκίνηση με την είδηση πως εγκαινιάζεται έκθεση στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης με τεκμήρια και σπάνιο αρχειακό υλικό για την Εβραϊκή Κοινότητα της Καστοριάς που φέρει τον τίτλο του βιβλίου.

Στις 26 Μαρτίου είναι τα εγκαίνια με ομιλήτρια την Δρ Οντέτ Βαρών -Βασάρ (ιστορικό) η οποία θα μιλήσει με θέμα "Μπέρρυ Ναχμίας, επιβίωση, μαρτυρία και μεταβίβαση της μνήμης"

Ο κύριος Παπαστρατής σημειώνει σε ανάρτησή του:

"Στάχτες και δάκρυα στη λίμνη... Ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς. Μεγάλη τιμή για μένα, το βιβλίο μου για την Καστοριά αποτελεί καμβά για μια σπουδαία έκθεση που διοργανώνει το Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης με την άοκνη επιμέλεια της επιστημονικής υπευθύνου του αγαπητής φίλης Ξένιας Ελευθερίου"

 Εδώ λίγα λόγια από το ψηφιακό μουσείο- Ψηφιακή Ιστορική Έκθεση Εβραίων Καστοριάς.   https://eran-jmk.com/ -το ERAN είναι συνδιοργανωτής της έκθεσης μαζί με την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης

 "Καλωσορίσατε στην έκθεση που είναι αφιερωμένη στην άλλοτε ζωντανή και δραστήρια Εβραϊκή κοινότητα που βρισκόταν στην

μικρή επαρχιακή πόλη της Καστοριάς. Μιας όμορφης πόλης δίπλα σε λίμνη όπου το εμπόριο (κυρίως της γούνας) ανθούσε και η
εβραϊκή κοινότητα που είχε φτάσει και τα 2.000 μέλη τον 19ο αιώνα ήταν αναπόσπαστο μέρος της Καστοριανής κοινωνίας.

Αυτή η κοινότητα δεν υπάρχει πλέον, το Ολοκαύτωμα έδωσε ένα άδοξο και βίαιο τέλος σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας της πόλης.
Με την λήθη να αγκαλιάζει αυτήν την ιστορία, η διατήρηση της Μνήμης αυτής ζωντανής είναι επιβεβλημένη.

Ο Αστικός Μη κερδοσκοπικός Οργανισμός “Eran” (= Ήταν – Υπήρχαν) έχει ως σκοπό μέσω της έκθεσης αυτής και άλλων δραστηριοτήτων
του την διατήρηση αυτής της Μνήμης μέσα από την έρευνα, την ανάδειξη και την προώθηση της ιστορίας και του πολιτισμού του εβραϊκού πληθυσμού της πόλης που άλλοτε ήταν αναπόσπαστο μέρος αυτής.

Άλλωστε αν επιτρέψουμε να ξεχαστεί αυτή η ιστορία, θα είναι σαν να αφανίζουμε την κοινότητα για μία ακόμη φορά, αυτή
την φορά στο μυαλό των ανθρώπων"

Συγγραφείς και βιβλία στα σχολεία: Με αφορμή μια ανάρτηση.

Κείμενό μου στον Δρόμο της αριστεράς του Σαββάτου 15 Μαρτίου.

Το αναδημοσιεύω μετά από συζητήσεις με φίλους συγγραφείς

Να σημειώσω μόνο πως συμμετέχω στην έκδοση αυτής της εφημερίδας από το πρώτο της φύλλο που κυκλοφόρησε πριν 15 χρόνια (Τα γιορτάζουμε το Σάββατο 5 Απριλίου) και πάντα υπερασπιζόμαστε τον χώρο του Πολιτισμού σε όλες τους τις εκφράσεις.

Έχουμε παρουσιάσει μεταξύ άλλων κυριολεκτικά εκατοντάδες βιβλία και συγγραφείς...

Συγγραφείς και βιβλία στα σχολεία: Με αφορμή μια ανάρτηση.

Ως συγγραφέας βιβλίων για παιδιά και εφήβους έχω επισκεφθεί κυριολεκτικά δεκάδες σχολεία. Και πάντα δωρεάν.

Άλλες φορές τα παιδιά έχουν διαβάσει κάποιο βιβλίο μου, αλλά τις περισσότερες όχι.

Η συνήθης αμοιβή ενός συγγραφέα στην Ελλάδα είναι το 10% των πωλήσεων (όταν του αποδίδονται).

Αν υποθέσουμε -στην πολύ καλή περίπτωση- ότι στο σχολείο που επισκέπτεται ο συγγραφέας τα παιδιά έχουν αγοράσει το βιβλίο του, τότε. Να πχ κοστίζει 10- 12 ευρώ, και πουληθούν 20 βιβλία, θα αποκομίσει το …τεράστιο (!) όφελος των 20- 24 ευρώ, τα οποία θα λάβει την επόμενη χρονιά, με την εκκαθάριση των δικαιωμάτων.

Για να πάει στο σχολείο θα έχει αφήσει πίσω τη δουλειά του, γιατί φυσικά δεν ζούμε από τα βιβλία μας, θα έχει πληρώσει τα έξοδα μετακίνησης και θα έχει δώσει -το πιο σημαντικό- κάτι από την ψυχή του. 

Το κάνουμε γιατί αγαπάμε το βιβλίο, αγαπάμε τα παιδιά, θέλουμε να βοηθήσουμε να αναπτυχθεί η φιλαναγνωσία.

Κάνω αυτό τον πρόλογο για να πω πως με εξόργισε η ανάρτηση μιας κυρίας- μητέρας στα κοινωνικά δίκτυα, όπου εγκαλούσε τους εκπαιδευτικούς του σχολείου όπου πηγαίνει το παιδί της για εν όψει της επίσκεψης κάποιας συγγραφέως, έδωσαν ένα χαρτί στα παιδιά όπου ενημέρωναν πως όσα θα ήθελαν να αγοράσουν βιβλίο για να τους κάνει αφιέρωση θα έπρεπε να το δηλώσουν…

Η κυρία επεσήμανε πως αυτό είναι …παράνομο… Τραγικά πράγματα…

Δεν αναφέρω το όνομά της, όμως εδώ θέλω να παρουσιάσω δυο εύστοχες τοποθετήσεις τις οποίες προσυπογράφω:

Η εξαιρετική εικονογράφος Λίλα Καλογερή:

«Κάτι που δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό για λόγους που δεν θα αναφέρω εδώ, είναι ότι οι συγγραφείς είναι εργαζόμενοι. Η συγγραφή και η εικονογράφηση είναι επαγγέλματα και έχουν ΚΑΔ. Οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με το βιβλίο πληρώνουμε εισφορές στο ΕΦΚΑ και άλλα λειτουργικά έξοδα κάθε μήνα. Για να γραφτεί και να δημιουργηθεί ένα βιβλίο απαιτείται άπειρος χρόνος, κόπος και χρήματα. Όταν ένας επαγγελματίας έρχεται σε ένα σχολείο για να μιλήσει για την δουλειά του και να παρουσιάσει ένα βιβλίο το κάνει για να προωθήσει το βιβλίο. Όταν λέμε να "προωθήσει" εννοούμε εμπορικά. Γιατί πρέπει να αποζημιωθεί για την δουλειά του, όπως είναι σωστό και δίκαιο. Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει ένα σχολείο (που καλεί έναν συγγραφέα) ή /και οι μαθητές είναι να αγοράσουν το βιβλίο.

Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει γιατί όταν έρχεται οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας ή ομάδα επαγγελματιών στο σχολείο για επιμορφωτική επίσκεψη ή όταν γίνονται σχετικές εκδρομές υπάρχει ένα αντίτιμο λίγων ευρώ, δεν σχολιάζεται αρνητικά, θεωρείται σαν κάτι δεδομένο. Το βιβλίο όμως σαν προϊόν στην συνείδηση πολλών ΟΦΕΙΛΕΙ να υπάρχει και να διανέμεται δωρεάν. Ο συγγραφέας ΟΦΕΙΛΕΙ να χάσει μια ή περισότερες ημέρες από τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του, επαγγελματικές ή μη, σε Χ αριθμό σχολείων, απλώς και μόνο για να διαδώσει την φιλαναγνωσία.

Για σκεφτείτε το λίγο. Είναι λογικό; Εσείς θα μπορούσατε συστηματικά να παίρνετε άδεια από την δουλειά σας για να ταξιδεύετε στην Ελλάδα ώστε να μιλάτε για το επάγγελμά σας σε μαθητές; Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σας, σίγουρα για τα παιδιά θα έχει ενδιαφέρον. Σίγουρα θα είναι επιμορφωτικό. Επομένως, γιατί δεν το κάνετε;Άραγε γιατί η αγορά του βιβλίου στο σχολείο ή από το σχολείο συνδέεται στην συνείδησή σας με "ύπουλο" κέρδος, με τάπερ και άλλα καταναλωτικά προϊόντα; Αυτό πρέπει να απαντήσετε.

Κάθε προσπάθεια διεκδίκησης για δωρεάν βιβλία ας στραφεί εκεί που πραγματικά πρέπει: Στο υπουργείο που ΟΦΕΙΛΕΙ να φτιάξει και να χρηματοδοτήσει τις ταλαίπωρες σχολικές βιβλιοθήκες, οι οποίες στηρίζονται στην εθελοντική προσφορά δασκάλων, γονέων και επαγγελματιών του βιβλίου. Αυτό είναι το μελανό σημείο που θα πρέπει να αλλάξει. Ο συγγραφέας φυσικά και είναι ηθικά σωστό να πουλάει βιβλία στο σχολείο. Ακόμα πιο ηθικό θα είναι να προβλέπεται και μια αμοιβή για την κάθε παρουσίαση, όπως γίνεται με άλλους επαγγελματίες. Έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να διατηρεί και την ιδιότητα του συγγραφέα»

Και η εκλεκτή συγγραφέας Λίνα Μουσιώνη -μεταξύ άλλων:

«…Ένα βιβλίο σίγουρα δεν θα αλλάξει το κόσμο αλλά μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που τον βλέπουν τα παιδιά μας και να είναι πιο ανοιχτός και πιο φωτεινός. Εφόσον οι εκπαιδευτικοί του σχολείου έχουν επιλέξει εργαστεί και αξιοποιήσει το υλικό κάποιου βιβλίου στην τάξη, έχουν πάρει πρωτοβουλία να καλέσουν τον/την συγγραφέα ή τον/την εικονογράφο του, δεν βρίσκω το λόγο να μην μπορούν να προτείνουν στους γονείς να αγοράσουν το βιβλίο -εφ' όσον και απ΄ όπου επιθυμούν - χτίζοντας σιγά σιγά την παιδική - εφηβική βιβλιοθήκη των παιδιών τους και καλλιεργώντας την αναγνωστική κουλτούρα τους. ΝΑΙ στις σχολικές βιβλιοθήκες. ΝΑΙ στην φροντίδα του κράτους και στο αίτημα μιας εθνικής πολιτικής για το βιβλίο. Όμως σε καμία περίπτωση δεν θα δημιουργήσουμε αναγνώστες αν δεν έχουμε βιβλία στα σπίτια μας. Κλείνω 15 χρόνια στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας και μετρώ πολλές εμπειρίες από παρουσιάσεις βιβλίων στα σχολεία. Αναγνωρίζω τις δυσκολίες, αλλά ξέρω πως όλα μπορούν να ξεπεραστούν όταν υπερασπιζόμαστε αξίες που πιστεύουμε. Για κάποιους το βιβλίο ανήκει σε αυτές. Το έχω δει να γίνεται στη πράξη και είμαι ευγνώμων για αυτό…»

Διδάσκοντας το 1821: λογοτεχνία, ιστορία, τέχνη, μνημεία

 

Οι Διευθύνσεις Α/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και Βοιωτίας και το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ  στο πλαίσιο των Δικτύων  με τίτλο «Ιστορίες μέσα από τα μνημεία: μαθαίνουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά» και «Με οδηγό τη λογοτεχνία και την τέχνη» υλοποιούν διαδικτυακή επιμορφωτική συνάντηση την Τετάρτη 19 Μαρτίου 2025 στις 18:00 με θέμα:

Διδάσκοντας το 1821: λογοτεχνία, ιστορία, τέχνη, μνημεία

Πρόγραμμα

Χαιρετισμοί

Ευαγγελία Μπούτσκου, Διευθύντρια Εκπαίδευσης Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης

Στέλλα Μπαζακογιάννη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης

Γιώτα Σιδερά-Χουλιάρα, Διευθύντρια Α/θμιας Εκπαίδευσης Βοιωτίας

Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Ενημερώσεις για τα Δίκτυα

Εισηγήσεις

Εκπαιδευτικά σενάρια για το 1821

Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Λογοτεχνία και ιστορικοί περίπατοι: ένας διαφορετικός τρόπος για να προσεγγίσουμε την Επανάσταση του 21 στο σχολείο

Κώστας Στοφόρος, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας

Ζωντανεύοντας τα πρόσωπα της επανάστασης του 1821 μέσα από την πολιορκία του Μεσολογγίου

Βασιλική Μαρκάκη-Ζήνων Ζαμπακίδης, συγγραφείς

Όσοι/ες ενδιαφέρονται συμπληρώνουν τη φόρμα συμμετοχής εδώ

Θα σας αποσταλεί ο σύνδεσμος συμμετοχής.

Οι βεβαιώσεις θα αποσταλούν ηλεκτρονικά.

Ιχνηλασία της Τοπικής Εβραϊκής Ιστορίας: Το Ολοκαύτωμα στην Εκπαίδευση και η δημόσια ιστορία

Στο πλαίσιο της Πορείας Μνήμης «Ποτέ ξανά, Θεσσαλονίκη - Άουσβιτς – 1943-2025: 82 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού», η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, τo Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και oι Εκδόσεις Επίκεντρο σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Ξένιας Ελευθερίου:

Ιχνηλασία της Τοπικής Εβραϊκής Ιστορίας
Το Ολοκαύτωμα στην Εκπαίδευση και η δημόσια ιστορία

 Σάββατο 15 Μαρτίου 2025 

 6:00 μ.μ. Στο Φουαγιέ εισόδου Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
(25ης Μαρτίου και Παραλία, Θεσσαλονίκη)

Είναι για μένα ένα βιβλίο αναφοράς, μια εξαιρετική και πλήρης επιστημονική εργασία που καλύπτει τεκμηριωμένα και σφαιρικά τον τρόπο που προσεγγίζεται, αλλά και θα έπρεπε να προσεγγίζεται το Ολοκαύτωμα.

Χαιρετισμό θα απευθύνουν οι:
Ευγενία Αλεξανδροπούλου-Αιγυπτιάδου, Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Χρίστος Γαλιλαίας, Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Δαυίδ Σαλτιέλ, Πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
Δημήτρης Κ. Μαυροσκούφης, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
Λέων Ναρ, Διδάκτωρ Νεοελληνικής Φιλολογίας ΑΠΘ, συγγραφέας
Τατιάνα Λιάνη, Διδάκτωρ Συγκριτικής Γραμματολογίας
και η συγγραφέας του βιβλίου
Ξένια Ελευθερίου, Επιστημονική Υπεύθυνη Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Δρ. Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ

Τη συζήτηση θα συντονίσει η Ελένη Χοντολίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, ΑΠΘ.

Περισσότερα:
https://www.epikentro.gr/.../ichnilasia-tis-topikis.../

Η επίδειξη της πρόσκλησης μαζί με Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας είναι απαραίτητη για την είσοδό σας στην εκδήλωση.

Μπαίνω στα παπούτσια του άλλου: Ένα ποίημα

 

Από τον Στυλιανό Ξυνόγαλο, μαθητή μας στο εργαστήρι "Ο κόσμος της Ζωρζ Σαρή"

Η έμπνευση είναι από τα "Στενά παπούτσια"

ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

 

ΑΝ ΗΜΟΥΝ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ,

ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ  ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΟΥ

ΑΔΕΡΦΟΥ.

 

ΑΝ ΗΜΟΥΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΡΦΟΣ,

ΘΑ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΟ ΘΥΜΟ ΜΟΥ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ

ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΑΔΕΡΦΟ.

 

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ

ΩΡΑ, ΘΑ ΧΤΥΠΑΓΑ ΠΙΟ ΑΡΓΑ ΤΟ

ΠΡΩΙΝΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ.

 

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ

ΜΕΡΑ, ΘΑ ΕΠΑΙΖΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ

ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,

 

ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ,ΘΑ ΔΙΕΤΑΖΑ

ΣΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΧΑΔΙ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΥΝΗ

ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

 

ΘΕΟΣ ΑΝ ΗΜΟΥΝ, ΔΕΝ Θ ΑΦΗΝΑ

ΑΛΛΗ ΜΑΝΑ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ ΓΙΑ ΤΟ

ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ.