Ένα βιβλίο πολύ σημαντικό, μια δίγλωσση έκδοση από τα "24 γράμματα", που προσωπικά μου άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο. Παρουσιάζεται την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στις 19.30 στο Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών, (Οικία Κλεάνθους), στην αίθουσα «Κρίσπη», Θόλου 5, Πλάκα
Π ρ ω τ ο π ό ρ ο ι Ι τ α λ ο ί Π ο ι η τ έ ς
Το επιβλητικό κτίριο Νόμπελ, το νέο πολιτιστικό απόκτημα του Δήμου Χαλανδρίου, ανοίγει τις πύλες του, με την επίκαιρη έκθεση «Το Αίνιγμα του Δάσους», του διεθνώς αναγνωρισμένου φωτογράφου Τάσου Βρεττού.
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022, στις 19:00 (Ήβης 30 & Τυμφρηστού, Χαλάνδρι).
Από αριστερά: Θεοχάρης, Ασήμω, Δήμος Πολύχρονος
Με αφορμή την επανέκδοση του βιβλίου "Ψυχή βαθειά", όπου ο ήρωας της Αντίστασης Δήμος Πολύχρονος αφηγείται στον ο Γιώργη Χαλατσά της ιστορία του, αναδημοσιεύω εδώ ένα κείμενο του γιου της αντάρτισσας Ασήμως, που υπήρξε σύντροφος του Θεοχάρη Πολύχρονου και μορφή ξεχωριστή στον Αγώνα:
"H Ασήμω Μαλισάγκου – Σεγδίτσα «έφυγε» από κοντά μας στις 16 του Ιούλη 2009 στην Αθήνα όπου ζούσε πολλά χρόνια. Αγωνίστηκε στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 κατά των δυνάμεων κατοχής. Ήταν από τις πρώτες αντάρτισσες του ΕΛΑΣ τόσο στην περιοχή της Φωκίδας, στην ομάδα των Καραλιβαναίων, όσο και στην Αττικοβοιωτία στο 1/34 τάγμα.
Για τους Καραλιβαναίους λίγο -πολύ έχουμε ακούσει και έχουμε μάθει κάποια πράγματα. Πως ήταν Κλαρίτες «λύκοι της Γκιώνας», μια από τις τελευταίες, δηλαδή, επιβιώσεις της Κλεφτουριάς του Εικοσιένα, ολοζώντανες μορφές Ηρώων, που αποτελούν πάντα διδαχή πατριωτισμού και πηγή φρονηματισμού και έξαρσης, αγωνιστικής και εθνικής. Ήταν «αετοί της λευτεριάς», αυτήν λάτρευαν και γι’ αυτήν έγιναν ένα με τα βράχια της Γκιώνας και του Παρνασσού. Ήρθαν σε επαφή με τον Άρη Βελουχιώτη νωρίς, συνεννοήθηκαν άψογα μαζί του, εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και από Κλαρίτες μεταβλήθηκαν ταχύτατα σε αντάρτες, άνευ οποιασδήποτε ιδιοτέλειας, με όραμα και στόχο τον κοινό πόθο όλων των Ελλήνων: την Ελευθερία που θέρμαινε τις καρδιές και φτέρωνε τις ελπίδες του σκλαβωμένου μα πάντα ασκλάβωτου λαού μας. Μπορεί να ήσαν λίγοι αλλά σίγουρα αποτέλεσαν τα στελέχη της μύησης, τους δασκάλους στον κλεφτοπόλεμο, για την χρησιμοποίηση του ορεινού εδάφους, την ενέδρα, τον αιφνιδιασμό του εχθρού κ.α. Πολέμησαν γενναία και αποτελεσματικά. Ορμητικοί και ατρόμητοι πολεμιστές, χωρίς να λογαριάζουν τον κίνδυνο, έπεσαν σχεδόν όλοι, δίνοντας ηρωικά τη ζωή τους στον απελευθερωτικό αγώνα. Το έδειξαν και στη μάχη του Γοργοπόταμου, που σαν ακροβάτες πάνω στις βρεγμένες ράγες της γέφυρας, με το βάραθρο να χάσκει κάτω, έτοιμο να τους καταπιεί, και τους Ιταλούς να γαζώνουν, πήδηξαν μέσα στα πολυβολεία και τους εξουδετέρωσαν. Εκεί στο πλάι – κοντά (διπλανό χώρο -πλαγιά) ήταν και η Ασήμω, αρραβωνιαστικιά του Θεοχάρη Πολύχρονου, μαζί με την Πανάγιου, σύζυγο του Δήμου Καραλίβανου.
Η Αντάρτισσα Ασήμω γεννήθηκε στο χωριό Σεγδίτσα Φωκίδας το 1918 από την Ευφροσύνη και τον Παναγιώτη Σεγδίτσα, πολυμελή και φτωχή αγροτική οικογένεια με άλλα επτά παιδιά. Συντάσσεται στο προσκλητήριο του απελευθερωτικού αγώνα με όλες τις δυνάμεις της. Στις ώρες τις τρομακτικές, της έσχατης δοκιμασίας, έδωσε δείγματα απίστευτης αγωνιστικής αλληλεγγύης. Πεζοπορούσε ακούραστη πατώντας τα κακοτράχαλα βουνά, με κινδύνους, κακουχίες, μέσα στα χιόνια και τις βροχές, νηστική πολλές φορές. Μετά τον γνωστό εορτασμό της 25 Μαρτίου 1943 στη Δεσφίνα από το σύνολο των δυνάμεων του ΕΛΑΣ της Ρούμελης, ο Θεοχάρης και η Ασήμω επισκέπτονται τον πατέρα της στην Κίρρα του Κορινθιακού όπου διαχειμάζει με το κοπάδι του. Ο γέροντας τους δίνει την ευχή του και τους ξεπροβοδίζει στο δρόμο για την Δεσφίνα, γνωρίζοντας ότι θα λείψουν μακριά, στην Αττικοβοιωτία. Τους αποχαιρέτισε, λέγοντάς τους: «Να πολεμήσετε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός σας».
Όπως έγραψαν ιστορικοί και συναγωνιστές, σε βιβλία και εφημερίδες για την Ασήμω, πολέμησε για ένα καλύτερο μέλλον της πατρίδας μας. Έλαβε μέρος σ’ όλες τις μάχες και τραυματίστηκε από τους Γερμανούς στο αριστερό πόδι, στη μάχη της Χασιάς, κοντά στη Μονή Κλειστών. Ο συναγωνιστής Βαγγέλης Λιόσης (Ψύχας) τη μετέφερε τραυματισμένη σε ασφαλές σημείο, στον ώμο και μετά μπουσουλώντας, ενώ έριχναν οι Γερμανοί, την βάλανε σε μουλάρι. Να πως περιγράφει η ίδια η Ασήμω τα σχετικά με τον τραυματισμό της:
«Είναι πρωί, περίπου στις δέκα, μια σφαίρα με βρίσκει στο κάτω μέρος του αριστερού ποδιού. Η μάχη συνεχίζεται με τον καπετάνιο. Τραυματισμένη όπως ήμουν με τη βοήθεια του Κατάρα και του Καρύδα (18-20 ετών), μετά από πορεία πέντε ωρών, ενώ στο δρόμο συναντάμε την Ελένη Τσεβά, φτάνουμε σ’ ένα μαντρί. Περιμένουμε μέχρι το πρωί, όπου ήλθε η οργάνωση και με μεταφέρει στο χωριό, στο σπίτι ενός ελληνοαμερικάνου. Εκεί έμεινα περίπου ένα μήνα. Αφού πέρασαν οι δέκα πρώτες μέρες, με αβάσταχτους πόνους, ακίνητη στο κρεβάτι, χωρίς να γίνει εγχείρηση για να βγει η σφαίρα, από διάφορους γιατρούς που με εξέταζαν, κατεβαίνει η διοίκηση του τάγματος με τον γιατρό Θύμιο Μπακλέζο. Ήταν βράδυ, γίνεται η επέμβαση, παρουσία όλων, χωρίς νάρκωση και τα ξημερώματα φεύγουν. Σ’ όλη την διάρκεια της ανάρρωσής μου παρέμειναν μαζί μου η Ελένη Τσεβά και ο Κατάρας με τον Καρύδα για να με βοηθήσουν σ’ ότι χρειαζόμουν και να με μεταφέρουν σε περίπτωση που θα έρχονταν οι Γερμανοί. Υπήρξε συγκινητική η συμπαράσταση και η βοήθεια όλων… Σιγά, σιγά με προσπάθεια τα κατάφερα».
Στο βιβλίο της Τασούλας Βερβενιώτη «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» γίνεται αναφορά στο γράμμα της Ασημούλας, της Σεγδιτσώτισσας, που έστειλε στις 6/4/1943 και δημοσιεύεται στην εφημερίδα «ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΔΡΑΣΗ» (Οργανο του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα) στις 24/5/1943.
Ακολουθεί το γράμμα της, ακριβώς όπως το έγραψε και το έστειλε (αριθ. Φύλλου 18):
«Αγαπητέσμου Συναγωνίστριες, καλημέρασας. Μετά μεγάλησμου χαράς σας στέλνω το χαρμόσινο μήνιμα της Ελλάδας μας ότι η ΕΛΛΑΣ ζη και θα ζη παντοτινά και θα γράψω της πιο λαμπρές Υστορίεστης. Συναγωνίστριες, εμης αγωνιζόμεθα μέσα στα βουνά σκληρά καθός και εσις μέσα στης πόλοις πρέπη να εργαστήτε δια της ανάγκες που έχωμε, η ελεφθερήα μας λάμπη σαν τον ήλιο θα την δούμε πολοί σύντομα, μόνον φροντήσεται να γήνεται καλές ΕΑΜΗΤΟΙΣΣΕΣ διότι αυτό είνε που θα μας δόσι το φως, πολλά ήθελα να σας γράψο αλλά δυστιχός στερούμε γραματικές γνώσις αυτά τα ολύγα έμαθα μόνον θα σας παρακαλέσο εάν μπορίται στηλτε μου μερικά ζεύγη κάλτσες μάλλινες και κανένα πουλόβερ και πλησιάζοντας κάτω θα ανταμόσομε και θα φιληθούμε και θα φωνάξωμε όλλαις μαζί ζήτω η ελευθερεία ζήτω το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ. Έτερο σας φιλό η συναγωνίστρια Ασημούλα μαζί με τον αρραβωνιαστικόμου Θεοχάρη Πολύχρονον. Περιμένο γράμμασας το σηντομότερο. Εκ Παρνασού τη 6-4-1943».
(και ακολουθεί σχόλιο της εφημερίδας, στη Συντακτική Επιτροπή της οποίας ήταν η Μέλπω Αξιώτη και η Διδώ Σωτηρίου: «Μήτε γράμματα δεν τη μάθανε. Κι όμως αυτή η Ασημούλα βγήκε στο κλαρί. Αυτή ένιωσε την ανάγκη να πολεμήσει για την πατρίδα. Η μυρωδιά του θυμαριού, τα πρόβατα του χωριού της, ο ανυπάκουος αγέρας που της μπέρδευε τα μαλλιά όλα αυτά η Ασημούλα ξέρει πως είναι ελληνικά. Και αγωνίζεται για να μην τα πάρουν. Δεν έχει αυτή μέσ’ την καρδιά της αρρωστημένους δισταγμούς και κακοχωνεμένες θεωρίες. Μα έχει το ένστιχτο της και όλη τη σοφία του λαού που την οδήγησαν σωστά. «Γιατί να μην πάω κι εγώ;» Αν ο καθένας περιμένη απ’ τον άλλο, τότε ποιος θα πάει; Έτσι σκέφτηκε η Ασημούλα.
-Μας ντρόπιασες, αγαπητή μας φίλη, θυμίζοντας σε πολλούς από μας πόσο σταθήκαμε από σένα κατώτεροι. Της ζωής σου το παράδειγμα ας μας φωτίσει το σωστό δρόμο.
-Και έννοια σου Ασημούλα. Ίσαμε σήμερα ήταν συνήθεια να βάζουν άλλους να σκοτώνονται, κι άλλοι ύστερα να κλέβουνε τη νίκη. Μα αυτό δε θα ξαναγίνει πια. Στον καθένα κατά τα έργα του. Κι εσύ, Ασημούλα άμα θα κατέβης κάτω που θάχομε λευτερωθεί και θάμαστε χαρούμενοι, θα τρέξουμε πρώτα να σε φιλήσουμε ευχαριστώντας σε για ό,τι έκαμες για όλων μας τη σωτηρία, κι ύστερα θα σε βάλουμε να μας διδάξεις όσα σωστά έχεις μες στο μυαλό σου, που πολλοί από μας δεν ξέρομε.
-Τώρα σε χαιρετούμε Ασημούλα σαν μια καινούρια φίλη που ηύραμε, σαν έναν καθοδηγητή που σεβόμαστε και αγαπούμε κι υποσχόμαστε πως κι εμείς, με τη σειρά μας μέσα στις πόλεις θα κάνουμε το παν, με την καθοδήγηση του ΕΑΜ, για να βοηθήσουμε το έργο σας και μαζί σας ν’ απελευθερώσουμε, μια ώρα γρηγορότερα την Ελλάδα μας, θα βοηθήσουμε ως που ο λαός που βγάζει ήρωες σαν και σένα, πάρει την τύχη του στα χέρια του».
Στα βιβλία: α) του Φ.Ν. Γρηγοριάδη (Βερμαίος) «Εμφύλιος Πόλεμος 1944-1949» (σελ. 114). β) του Γ. Μπουτσίνη (Νικήτας) «Το αντάρτικο στην Αττική 1941-1945» (σελ. 85, 522, 523). γ) «Η ιστορία της Εθνικής Αντιστάσεως 1941-1944» (σελ. 64,65 από τις εκδόσεις Αναγέννηση και στην περιγραφή του Α. Μουντρίχα (Ορέστη) στην εφημερίδα «Απογευματινή 1/12/1958, γίνεται αναφορά ότι στις μάχες του Δεκέμβρη, στην επιχείρηση Σωτηρίας (9/12/1944), σκοτώθηκε από ριπή αγγλικού αεροπλάνου μάχης, ο καπετάνιος του 1 /34 τάγματος, Θεοχάρης Πολύχρονος. Ήταν ένας από τους λίγους αντάρτες που πρώτοι υποδέχτηκαν τους πρώτους Άγγλους αλεξιπτωτιστές που «πέσανε» με τον Έντυ και τον Γουντχάους στη Γκιώνα και μαζί τους πρώτοι πάτησαν τα πολυβολεία της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Και δίκαια ένας μεταδεκεμβριανός «θρήνος» έλεγε: «Κι ο Θεοχάρης έπεσε από Εγγλέζου βόλι -Άκουσ’ το Γοργοπόταμε και στρέψε τα νερά σου».
Η ίδια η Ασήμω αναφέρει για το θάνατό τους: «Η ώρα είναι ένδεκα το πρωί, η σφαίρα είχε περάσει από την αριστερή πλάτη στην καρδιά (εσωτερική αιμορραγία). Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Μόλις χτυπήθηκε είπε: “αφήστε με πεθαίνω”, τίποτε άλλο. Βροχή οι σφαίρες δίπλα μας από τα αεροπλάνα. Γύρω ήταν περίπου τέσσερα άτομα (Γαβριώτης-Στάθης Τσατσάς-ένας Αξιωματικός -Δήμος Πολύχρονος). Έρχεται ο γιατρός του τάγματος Θύμιος Μπακλέζος, τον εξετάζει και τον πήραμε μ’ ένα κάρο, τον πάμε σε προσωρινό ιατρείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος. Ο γιατρός Θ. Μπακλέζος πήρε το σακάκι του Θεοχάρη, το έβαλε στη μασχάλη και έφυγε. Στη συνέχεια ξενυχτήσαμε σε εκκλησία στο Μσρούσι. Ήταν πάρα πολλοί συναγωνιστές. Την επομένη κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Αμαρουσίου».
Δεκέμβρης 1944. Νεκροταφείο Αμαρουσίου. Η Ασήμω πενθεί τον Θεοχάρη. Δίπλα της ο Δήμος Πολύχρονος. Όρθιος: Άγνωστος.
Μετά τον θάνατο του Θεοχάρη, η Ασήμω προσπαθεί να επιβιώσει στον χαλασμό του εμφυλίου και στο χάος της Αθήνας. Μόνη, απροστάτευτη ταλαιπωρημένη και πληγωμένη, ψυχικά κομματιασμένη, μη έχοντας που να πάει και που να σταθεί, κυνηγημένη από παντού, διαμένει στην αρχή σε διάφορους συγγενείς στην Αθήνα και στη συνέχεια βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της Παρρέν, Ηπείρου 46 Αθήνα, που έμεναν και Μικρασιάτες πρόσφυγες. Επειδή δεν είχε χρήματα για να αγοράσει παπούτσια και ρούχα, πουλούσε στο Μοναστηράκι σπιτικά αντικείμενα όπως ταψί, σεντόνια και άλλα. Στη συνέχεια, σε διαφορετικά χρόνια, πήγε σε πολλές δουλειές για να ζήσει, όπως στις λεμονάδες STAR, οικιακή βοηθός, σε εργοστάσιο κλωστηρίων στη Χρυσαλίδα, στον Λαναρά και αλλού. Στο διάστημα αυτό την επισκέπτονταν συχνά συγγενείς και συναγωνιστές.
Η ίδια λέει: «Όταν έμενα στο σπίτι της Παρρέν, ήλθαν για επίσκεψη ο Έκτορας (συναγωνιστής) μαζί με δύο άλλους και την άλλη μέρα τους πιάσανε και στη συνέχεια συλλάβανε κι εμένα. Ήταν απόγευμα, είχαν μάθει ότι ζυμώναμε, με ρώτησαν αν έδωσα ψωμί στους αντάρτες και που πήγαν τα ψωμιά. Τους είπα, ένα καρβέλι είχα το φάγαμε, δεν έφτανε για τίποτα περισσότερο. Στην πραγματικότητα ήταν τρία καρβέλια και τα δύο πήγαν στους αντάρτες. Άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι, μόλις έφτασαν στο μπαούλο και έβγαζαν τα ρούχα από μέσα τους ρωτάω: “τι ψάχνετε;” Μου λένε για όπλα. Τότε τους λέω, για χαζή μ’ έχετε ή για έξυπνη; Για έξυπνη απαντούν. Τους ξαναλέω, οπότε εδώ θα έχω τα όπλα; Έτσι σταμάτησαν το ψάξιμο, αφού είχαν φτάσει στη μέση του μπαούλου. Τα όπλα ήταν μέσα στο μπαούλο κάτω στο τέλος. Αργότερα τα πήρε ο Γαβριώτης (συναγωνιστής) για να τα κρύψει και από τότε χάθηκαν.
Στη συνέχεια με παίρνουν για εξακρίβωση στοιχείων στην Ασφάλεια (4° τμήμα, 3ος όροφος). Έμεινα περίπου είκοσι μέρες. Μου είχαν δώσει και κουβέρτα. Έφερναν και άλλες γυναίκες, αλλά μετά τις πήγαιναν αλλού. Έρχονταν οι συγκάτοικοι για συμπαράσταση με διάφορα τρόφιμα. Μετά από ανακρίσεις και αφού ερεύνησαν, με άφησαν ελεύθερη».
Μετέπειτα γνωρίστηκε με τον Χαράλαμπο Μαλισάγκο. Υπήρξε αγάπη και συμπάθεια και παντρεύτηκαν το 1949. Στη συνέχεια απέκτησαν τον γιο τους, Θεόδωρο. Με εκτίμηση και ευτυχία πέρασαν μαζί την υπόλοιπη ζωή τους.
Πολλοί συναγωνιστές, κατά καιρούς, είπαν για την Αντάρτισσα Ασήμω: Στις 17/12/1983 ο Μίλτος Παπαθανασίου (Χουαρέζ) λέει ότι ήταν οπλίτισσα και μάχιμη. Στις 19/1 2/1982 ο Δημήτριος Δημητρίου (Νικηφόρος), λέει ότι υπήρξε γενναία πολεμίστρια και ενθουσιώδης πατριώτισσα. Επίσης την θυμάται με την αραβίδα κρεμασμένη. Στις 3/11/2010 ο Βαγγέλης Λιόσης (Ψύχας) αναφέρθηκε στο θάρρος που είχε στις μάχες. Επίσης, παρόμοια ειπώθηκαν και από τον Γιώργο Κατσίμπα (αξιωματικός).
Πλήρης ημερών κίνησε να σμίξει με τους κεκοιμημένους πλην όμως αθάνατους συναγωνιστές της, σε ηλικία 91 χρονών. Η Ασήμω υπήρξε σπάνιος χαρακτήρας, ευγενική και αγαπητή σ’ όλους. Συχνά πήγαινε στο χωριό της, τη Σεγδίτσα, και τα καλοκαίρια έμενε στην Κίρρα, κοντά στην Ιτέα. Η αγωνίστρια Ασήμω, δεν θα λησμονηθεί. Η ταφή της έγινε στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών"
Θόδωρος Μαλισιάνκος
Γιος της αντάρτισσας
(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εθνική Αντίσταση» της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ (τ. 185, 1-3/2020)
Αναδημοσίευση από http://www.katiousa.gr/istoria/prosopa-istoria/selides-ap-tin-ethniki-antistasi-kai-ton-dse-i-antartissa-asimo/
Το βιβλίο "Ψυχή βαθειά" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Andy’s Publishers και μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε από τον Σύλλογό μας, είτε να το αναζητήσετε στα βιβλιοπωλεία.
Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει την Τρίτη 15 Νοεμβρίου στις 8.30 μμ στο μεζεδοπωλείο Πόρτο Κάγιο στην Αγία Παρασκευή.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
-Βασιλική Λάζου, ιστορικός, διδάσκουσα του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
-Κώστας Στοφόρος, δημοσιογράφος -συγγραφέας -Πρόεδρος του Προοδευτικού Συλλόγου "Τα Καστέλλια"
Μόλις επιβιβάστηκε ο Τσέχωφ για το πρώτο του ταξίδι με την Αστράμαξα !
Την άλλη Δευτέρα, 7 Νοεμβρίου στις 7 το απόγευμα στο Public (Πλατεία Συντάγματος), έχω τη χαρά και τη τιμή να παρουσιάσω το μυθιστόρημα του Μερκούριου Αυτζή " Ζωή στη στάχτη: Μέρες και νύχτες Τραπεζούντας" (εκδόσεις Ψυχογιός)
Λίγα λόγια...
Αφορμή για να γραφτεί
αυτό το βιβλίο στάθηκε η δική μου άγνοια τόσο για τη Δόμνα Βισβίζη, τη
σημαντική αγωνίστρια του 1821, όσο και για την πατρίδα της, την Αίνο της
Ανατολικής Θράκης. Η πρώτη φορά που άκουσα γι’ αυτήν ήταν από τον εκδότη του
«Αρτέον» όταν μου μίλησε για το βιβλίο «Τα Αρμαμέντα της Ελευθερίας».
Έκανα μια πρώτη έρευνα
από την οποία προέκυψε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς». Όμως η
περιέργεια μου και η επιθυμία να μάθω περισσότερα έφεραν στα χέρια μου το
εξαιρετικό μυθιστόρημα της Άννας
Γκέρτσου -Σαρρή, «Μ’ ενάντιους ανέμους -Η ζωή και ο αγώνας της Θρακιώτισσας
καπετάνισας Δόμνας Βισβίζη».
Παράλληλα μελετούσα τα
κείμενα και τα αφιερώματα στην ιστοσελίδα του Συλλόγου «Ελληνομουσείον Αίνου» (http://ainites.gr/ )
που με οδηγούσαν και σε άλλες έρευνες.
Παράλληλα είχα πάντοτε
στο μυαλό μου αν γράψω κάποτε για τον Έβρο και την Αλεξανδρούπολη, μια περιοχή
που γνώρισα πολύ καλά κάνοντας έναν ντοκιμαντέρ σε δυο μέρη για το Alter το 2001… Ήταν μια περιοχή που είχα ήδη αγαπήσει από ταξίδια της παιδικής
μου ηλικίας, αλλά τα γυρίσματα εκείνα στάθηκαν πραγματική αποκάλυψη…
Τα παιδιά του Σπάρτακου
της Διδώς Σωτηρίου και οι αφηγήσεις του Λευτέρη Τσιακίρη για την εποχή της
κατοχής και του Εμφυλίου στάθηκαν ένα ακόμη ερέθισμα.
Όμως ο καταλύτης ήρθε με
τον «Μαυροπετρίτη» του Λεωνίδα Γουργουρίνη από τον οποίο έμαθα για τον Πέτρο
Λάντζα, μια εμβληματική προσωπικότητα, έναν πειρατή που έφτασε να γίνει
διοικητής της Πάργας και λίγο έλειψε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας με το
σχέδιο του να δολοφονήσει τον Σουλτάνο και αν κάψει τον στόλο των Οθωμανών στη
Κωνσταντινούπολη…
Διαβάζοντας για τον Άγιο
Εύπλου, τον τόσο σημαντικό για την Αίνο, αφού το εκκλησάκι του ξεπροβόδιζε τους
φημισμένους της ναυτικούς, τόσο σημαντικό που φτιάχτηκε αντίγραφό του στην
Αλεξανδρούπολη, ανακάλυψα ότι είχε μαρτυρήσει στην Κατάνια της Σικελίας.
Αυτό πια ήταν το σημάδι!
Οι Ελληνο -Ιταλοί ήρωες των δυο προηγούμενων βιβλίων μου ζούσαν στη Κατάνια!
Έτσι σκέφτηκα πως κάπως
θα μπορούσα να συνδυάσω το εκκλησάκι της Αίνου με έναν από τους δυο πολιούχους
Αγίους της Σικελικής πόλης.
Και τότε ο νους μου πήγε
στον Καραβάτζιο. Έναν από τους ζωγράφους που τα έργα του με μαγνητίζουν.
Άλλωστε στη Κατάνια είχα δει μια έκθεση αφιερωμένη σ’ αυτόν και στις Συρακούσες
την «Ταφή της Αγίας Λουκίας»…
Μελετώντας τα χρονολόγια
της ζωής τους διαπίστωσα πως υπήρξαν περίοδοι που βρέθηκαν με τον Λάντζα στους
ίδιους τόπους. Φυσικά η συνάντησή τους και η παραγγελία του πίνακα είναι προϊόν
μυθοπλασίας.
Από εκεί και πέρα υπάρχει
η Θράκη με τις ομορφιές και την ιστορία της. Μέσα από το ταξίδι του πίνακα
προσπάθησα να μοιραστώ με τους αναγνώστες στιγμές σημαντικές. Τα ιστορικά
γεγονότα είναι πραγματικά, αλλά όχι η εμπλοκή των προσώπων με τον -ανύπαρκτο-
πίνακα.
Πριν συμβούν όλα αυτά δεν
ήξερα τι θα έκανα με τους ήρωες που άφησα στον
«Ιστό της αράχνης». Τελικά τους έφερα στην Αλεξανδρούπολη και προσπάθησα
να μεταφέρω τη ζωή αυτής της γοητευτικής πόλης στο χαρτί. Να ταξιδέψω με τους
αναγνώστες πλάι στον ποταμό Έβρο, δίπλα στα σύνορά μας.
Ένιωσα λες και βρέθηκα
ξανά στις Φέρες, στο Τυχερό, στη Δαδιά, στο Σουφλί, στο Διδυμότειχο, στο Άρδα,
στα Πετρωτά… Ίσως για αυτό γράφω. Για να ταξιδεύω πάντα με συνοδοιπόρους εσάς
που φτάσατε αν διαβάζετε αυτές τις γραμμές.
Τι θα συμβεί στη
συνέχεια;
Ειλικρινά δεν ξέρω!
Άλλωστε, όπως θα έλεγε κι
ο Ρένο που λατρεύει τις παροιμίες, Fra il dire e il fare c'e di mezzo il mare!
Ενδεικτική
βιβλιογραφία:
-Παντελής Αθανασιάδης, Το
παράπονο ενός Θρακιώτη Αγωνιστή του 1821
Από το https://sitalkisking.blogspot.com (ανάκτηση
3/3/2021)
-Απόστολος Βακαλόπουλος,
Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, Γ’ τομ., Θεσσαλονίκη 1968.
-Λεωνίδας Γ. Γουργουρίνης,
Μαυροπετρίτης -Το γεράκι της Μεσογείου, Αρτέον 2020
-Άννα
Γκέρτσου -Σαρρή, Μ’ ενάντιους ανέμους -Η ζωή και ο αγώνας της Θρακιώτισσας
καπετάνισας Δόμνας Βισβίζη, Πατάκης 2020
-Ευθυμίου Ιερομονάχου,
Χρονικό του Γαλαξειδίου, εκδόσεις Ακρίτας 1985
-Νίκος Μηλιώρης, Οι
Κρυπτοχριστιανοί, εκδόσεις Τσουκάτου, Αθήνα 2017
-Ορδουμποζάνης Θεόδωρος, "Ως
ευπαρέστητε στην Αλεξανδρούπολη Φύρερ"
https://ordoumpozanis-teo.blogspot.com/2009/03/ (ανάκτηση 19/2/2021)
-Ορδουμποζάνης Θεόδωρος,
Η βουλγάρικη κατοχή 1941-44 στην Αλεξανδρούπολη, «Ο φάρος της Αλεξανδρούπολης»,
τεύχος 44, Οκτώβριος- Δεκέμβριος 2012
-Θρασύβουλος Οπ.
Παπαστρατής, Ιστορία των Εβραίων της Αλεξανδρούπολης, εκδόσεις «Το δόντι», 2021
-Μητροπολίτης Παραμυθιάς
και Φιλιατών Αθηναγόρας, Νικηφόρος Μελισσηνός-Κομνηνός, Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, 1931,
Έτος Η’, 134-147 https://ir.lib.uth.gr/xmlui/handle/11615/17466
-Δ.Σαρμπεδούζης, Η
δημιουργία και η ιστορική πορεία της πόλεως Αίνου
-Mary Stelladoro, The
cult of Euplio in the Middle Ages https://www.italiamedievale.org/portale/culto-euplio-nel-medioevo/?lang=en
-Διδώ Σωτηρίου, Τα παιδιά
του Σπάρτακου, Κέδρος 2011
-Έρνεστ Χέμινγουει, Με
υπογραφή Χέμινγουεϊ -1920-1922: Ιταλία, Βαλκάνια, Μικρασιατική καταστροφή,
εκδόσεις Καστανιώτη 2010
-Τα Μουσεία του κόσμου
-Ουφίτσι, εκδόσεις Mondadori
-Φυτράκης, 1969
-Τα Αρμαμέντα
της Ελευθερίας 1821-1829 – Ένα ταξίδι στον κόσμο των καραβιών της Ελληνικής
Επανάστασης και η συμβολή τους στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, εκδόσεις Αρτέον
2020 (συλλογική έκδοση)
Από τις 26 Οκτωβρίου σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Εκδόσεις Κέδρος
Διακοπές στην Αλεξανδρούπολη. Μια ευκαιρία για τους φίλους να γνωρίσουν την εκπληκτική φύση του Έβρου αλλά και την ιστορία της Θράκης. Εξερευνήσεις, συναυλίες, κολύμπι, γεύσεις, χρώματα και αρώματα…
Γρήγορα όμως το ενδιαφέρον όλων στρέφεται στην αναζήτηση ενός πίνακα του κορυφαίου Ιταλού ζωγράφου Καραβάτζο. Είναι ένα έργο υπαρκτό ή ένας ακόμη θρύλος που συνδέεται με τη σκοτεινή ζωή και τον βίαιο θάνατο του καλλιτέχνη; Ποιο ρόλο παίζει σ’ αυτή την ιστορία η μεγάλη ηρωίδα της Επανάστασης του 1821 Δόμνα Βισβίζη;
Τι συνδέει άραγε τον έναν από τους δύο πολιούχους της Κατάνια, τον Άγιο Εύπλου, με την Αίνο της Ανατολικής Θράκης;
Μετά τις δραματικές στιγμές που πέρασε στην Κεφαλονιά, η παρέα των παιδιών θα ζήσει μία ακόμη συναρπαστική περιπέτεια με αναπάντεχη εξέλιξη. Θα μάθουμε και άλλα πολλά, όπως, ας πούμε, πώς ο έρωτας μπορεί να σε κάνει… φανατικό οπαδό του βόλεϊ!
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ στη Λέρο, στην Γκιώνα, στη Χίο, στην Καστοριά, στα Δωδεκάνησα και από τη Ρώμη στην Κατάνια και στην Κεφαλονιά.
Επανέκδοση του βιβλίου «Ψυχή Βαθειά» του Γιώργη Χαλατσά
Ο Προοδευτικός Σύλλογος «Τα Καστέλλια» και η εφημερίδα «Καστελλιώτικα Νέα» με την άδεια και τη στήριξη της οικογένειας Χαλατσά προχώρησε στην επανέκδοση του βιβλίου «Ψυχή βαθειά» του Γιώργη Χαλατσά παρουσιάζοντάς το στην πρώτη του μορφή, με εξαίρεση το νέο εξώφυλλο που εικονογράφησε ο ζωγράφος Τριαντάφυλλος Ελευθερίου.
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό ιστορικό και λογοτεχνικό αφήγημα...
Στην έκδοση περιλάβαμε
έναν σύντομο πρόλογο και το αφιέρωμα της εφημερίδας μας στον μεγάλο Καστελλιώτη
συγγραφέα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από
τις εκδόσεις Andy’s
Publishers και μπορείτε να το
προμηθευτείτε είτε από τον Σύλλογό μας, είτε να το αναζητήσετε στα βιβλιοπωλεία.
Η πρώτη παρουσίαση του
βιβλίου θα γίνει την Τρίτη 15 Νοεμβρίου στις 8.30 μμ στο μεζεδοπωλείο Πόρτο
Κάγιο στην Αγία Παρασκευή.
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
-Βασιλική Λάζου, ιστορικός, διδάσκουσα του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
-Κώστας Στοφόρος, δημοσιογράφος -συγγραφέας -Πρόεδρος του Προοδευτικού Συλλόγου "Τα Καστέλλια"
Από τον πρόλογο της έκδοσης:
«…Η Γερμανία θα ματαγίνει κράτος και θα διαφεντεύει. Κι
εσύ που πήγες και σκοτώθηκες με τ’ αδέρφια σου στ’ αντάρτικα, μη περιμένεις. Άλλοι
θα γίνουν και συ θα χορτάσεις φτώχεια και κατατρεγμό…
Είχε δίκιο ή δεν είχε; Γιατί όπως και να το κάμεις, όπως και αν το πεις, όπως και αν το φέρεις εμείς είμαστε οι ηττημένοι. Κι ο σπόρος που ρίξαμε, δε φύτρωσε…»
Καθώς διαβάζω την «Ψυχή Βαθειά» του Γιώργη Χαλατσά, πέφτω σε κάποια από τις τελευταίες σελίδες σε αυτή τη φράση. Κλείνω το βιβλίο και σκέφτομαι… Η ιστορία του Δήμου Πολύχρονου, ενός από τους «λησταντάρτες» που βρέθηκαν από την πρώτη στιγμή στην Αντίσταση, δίπλα στον Άρη Βελουχιώτη, μαζί με τον περίφημο Καραλίβανο. Φόβος και τρόμος των κατακτητών στα βουνά της Ρούμελης.
Ο Γιώργης Χαλατσάς μας χαρίζει μια πρωτοπρόσωπη αφήγηση –ντοκουμέντο. Ξεχνάς ότι υπάρχει ο συγγραφέας και νιώθεις ότι έχεις δίπλα σου τον ίδιο τον αντάρτη που μιλάει. Πλούσια ντοπιολαλιά, στιγμές χαραγμένες στη συλλογική μνήμη της περιοχής…
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1999 σε 500 αντίτυπα.
Τα καλλιτεχνικά εργαστήρια του Δήμου Χαλανδρίου αποτελούν πλέον έναν εδραιωμένο και ιδιαίτερα δημοφιλή θεσμό της πόλης του Χαλανδρίου που έχει ως στόχο να ενισχύσει τους δεσμούς της κοινωνίας με τον πολιτισμό και τις τέχνες μέσα από την ενεργητική δημιουργικότητα και τη θεωρητική κατάρτιση από αναγνωρισμένους εκπαιδευτές.
Μετά από δύο χρόνια πανδημίας, στη διάρκεια της οποίας μερικά μόνο εργαστήρια πραγματοποιήθηκαν, ο αγαπημένος θεσμός της πόλης επιστρέφει με σειρά καλλιτεχνικών εργαστηρίων που θα πραγματοποιηθούν πλέον δια ζώσης, σε εβδομαδιαία βάση.
Το Εργαστήριο για παιδιά (από 8 ετών) & εφήβους και το Εργαστήριο χορού Latin & Tango προσφέρονται ΔΩΡΕAΝ, ενώ για τα υπόλοιπα εργαστήρια προβλέπεται μηνιαία συνδρομή 10 ευρώ.
Οι ενδιαφερόμενοι/ες μπορούν να δηλώσουν τη συμμετοχή τους, συμπληρώνοντας την αίτηση ΕΔΩ και αποστέλλοντας την στο protokollo@halandri.gr, με την επισήμανση, «Προς τη Διεύθυνση Πολιτισμού».
H υποβολή των αιτήσεων ξεκινά από 24/10/2022 και δεν έχει καταληκτική ημερομηνία.
Στην αίτηση μπορούν να δηλωθούν έως δύο επιλογές.
Στην επιλογή των συμμετεχόντων/ουσών θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.
Για να επιλέξετε το εργαστήριο που θέλετε και να συμπληρώσετε την αίτηση, συμβουλευτείτε πρώτα την αναλυτική παρουσίαση για το περιεχόμενό τους, στους συνδέσμους που ακολουθούν.
Για διευκρινήσεις, μπορείτε να επικοινωνείτε τη δ/νση Πολιτισμού:
Τηλ.: 210 68 20 464 (εσωτ. 2)│Δευτέρα – Παρασκευή │ 09:00 – 15:00
Εργαστήριο για παιδιά
(από 8 ετών) και εφήβους, «Ο κόσμος της Πηνελόπης Δέλτα»
Η Πηνελόπη Δέλτα υπήρξε
πρωτοπόρος στην Ελλάδα της λεγόμενης «παιδικής λογοτεχνίας» -η οποία αναφέρεται
σε βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά και νέους.
Σημάδεψε κυριολεκτικά πολλές
γενιές με βιβλία όπως «Το παραμύθι χωρίς όνομα», «Τον καιρό του
Βουλγαροκτόνου», «Ο Τρελαντώνης», «Ο Μάγκας» κ.ά.
Υπηρέτησε πολλά και διαφορετικά
είδη κι έτσι το έργο της έχει μια
μοναδική ευρύτητα.
Θέλοντας να βοηθήσουμε ώστε οι
νεότερες γενιές να έρθουν σε δημιουργική επαφή με το έργο της προτείνουμε το
φετινό μας εργαστήριο αν είναι αφιερωμένο στην Πηνελόπη Δέλτα.
Θα μπορέσουμε αν διδάξουμε τους
συμμετέχοντες για πολλά διαφορετικά είδη γραπτού λόγου όπως είναι το παραμύθι,
το ιστορικό μυθιστόρημα, η αυτοβιογραφία κλπ.
Το μυθιστόρημα «Η Πηνελόπη στη
Χίο» του Κώστα Στοφόρου θα αξιοποιηθεί για να μάθουμε πως μέσα από την έρευνα
και τα βιογραφικά στοιχεία, μπορούμε να προσεγγίσουμε προσωπικότητες όπως αυτή
της μεγάλης μας συγγραφέως.
Το εργαστήριο αυτό έρχεται ως
συνέχεια των δυο προηγούμενων ετών που ήταν αφιερωμένα στον Αντώνη Σαμαράκη και
στην Ευγενία Φακίνου.
Το εργαστήριο και φέτος θα
περιλαμβάνει:
-Εργαστήριο δημιουργικής γραφής,
εικαστικών, σκηνογραφίας και θεατρικού παιχνιδιού
-Δημιουργία κειμένων
-Δημιουργία συλλογής διηγημάτων
-Δημιουργία θεατρικού έργου
-Δημιουργία σκηνικών και
κοστουμιών
-Παράσταση θεατρικού έργου
Πρόγραμμα
-Το εργαστήριο θα υλοποιηθεί από
την ενδυματολόγο και σκηνογράφο Πολυτίμη Μαχαίρα και τον δημοσιογράφο και
συγγραφέα Κώστα Στοφόρο
-Θα πραγματοποιείται σε
εβδομαδιαία βάση και θα διαρκεί 3 διδακτικές ώρες
-Προτείνεται να συμμετέχουν
παιδιά από 8 ετών, με μέγιστο αριθμό παιδιών τα 16-18
-Με την ολοκλήρωσή του
εργαστηρίου προτείνεται
Α. Η εκτύπωση της συλλογής
διηγημάτων που θα γράψουν/ εικονογραφήσουν τα παιδιά
Β. Το θεατρικό έργο που θα έχει
δημιουργηθεί να παρουσιαστεί σε επιλεγμένο χώρο του Δήμου.
Περιεχόμενο
Θα διαβάσουμε και θα συζητήσουμε
για την Πηνελόπη Δέλτα και θα συνομιλήσουμε με ανθρώπους που έχουν μελετήσει το
έργο της.
Θα μάθουμε για τη ζωή της, για
τις ρίζες της που βρίσκονται στη Χίο, για την Αλεξάνδρεια, για τους αγώνες της
για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση κ.ά.
Θα ανακαλύψουμε διασκευές που
έχουν γίνει στο έργο της, ραδιοφωνικές σειρές και θεατρικά έργα.
Παράλληλα θα αρχίσουμε μαθήματα
δημιουργικής γραφής και σχετικών ασκήσεων, ενώ ταυτόχρονα θα μαθαίνουμε τα
μυστικά του θεάτρου και της σκηνογραφίας.
Στη συνέχεια θα δημιουργηθούν
ατομικές ιστορίες από τους συμμετέχοντες, εμπνευσμένες από τη ζωή και το έργο
του.
Στόχος μετά την πρώτη φάση των
εργαστηρίων είναι να δημιουργηθεί ένας συλλογικός τόμος με ιστορίες των παιδιών
που θα εικονογραφηθούν από τα ίδια και στη συνέχεια ένα θεατρικό έργο
εμπνευσμένο από την Πηνελόπη Δέλτα, το οποίο θα παιχτεί από τα παιδιά που θα
δημιουργήσουν τους ήρωες από ανακυκλώσιμα υλικά και τα σκηνικά.
Έναρξη/ Ολοκλήρωση
Προτείνεται τα Εργαστήρια να
ξεκινήσουν τον Νοέμβριο και να ολοκληρωθούν τον Μάιο. Θα πραγματοποιούνται μια
φορά την εβδομάδα, σε μέρα που θα οριστεί, στον χώρο της Βιβλιοθήκης. Σε
περίπτωση που το επιβάλλουν οι συνθήκες υπάρχει η δυνατότητα μέρος -ή και το σύνολο- των εργαστηρίων να
υλοποιηθεί διαδικτυακά. Πρόβες θα γίνουν τον Ιούνιο και το έργο θα παρουσιαστεί
σε χώρο που θα οριστεί.
Σε ότι αφορά στην τελική διαμόρφωση του προγράμματος (ημέρα, ώρα, τόπο
& τρόπο) θα εξαρτηθεί από τη διαθεσιμότητα και σε συνεννόηση με τους
συμμετέχοντες.
l
Το εργαστήριο προσφέρεται δωρεάν στους μαθητές.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Κώστας Στοφόρος
Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1960. Είναι
δημοσιογράφος και συγγραφέας. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στην τηλεόραση και
τώρα συνεργάζεται με το Μουσείο Σχολικής και Εκπαίδευσης ενώ γράφει στο
διαδίκτυο, σε εφημερίδες και περιοδικά κυρίως για θέματα βιβλίου και
πολιτισμού.
Επί σειρά ετών πραγματοποιεί
εργαστήρια δημιουργικής γραφής για παιδιά και ενηλίκους.
Έχει γράψει παραμύθια, βιβλία για
ενηλίκους και μια σειρά βιβλίων για γονείς. Τα τελευταία χρόνια γράφει
αστυνομικές ιστορίες για παιδιά και εφήβους.
Παράλληλα συμμετέχει ως
σεναριογράφος/ παρουσιαστής σε μια σειρά ντοκιμαντέρ κυρίως για ιστορικά
θέματα.
Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών
Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ), της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων
(IFJ), του PEN Greece, της Πανελλήνιας
Ένωσης Λογοτεχνών και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας
(Ε.Λ.Σ.Α.Λ.)
Πολυτίμη Μαχαίρα
Καταξιωμένη
σκηνογράφος-ενδυματολόγος, στο χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου,
συνεργάζεται στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με Κρατικές και Ιδιωτικές σκηνές,
μεταξύ αυτών:
Εθνικό θέατρο, Εθνική Λυρική Σκηνή, Φεστιβάλ Αθηνών, Ηρώδειο,
Πολιτιστική Ολυμπιάδα 2004, Φεστβάλ Δράμας, Αρχαίο Στάδιο Δελφών, Conservatoire de Liege,
Opera Royal de Wallonie Theatre National de Bruxelles, Opera National de Paris, Theatre National de Luxembourg, Theatre des Capuccines Allemagne κ.ά. αποσπώντας
Βραβεία και Διακρίσεις.
Συνεργάζεται με την ΕΡΤ, το
Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Μουσεία, λαμβάνει μέρος σε εκθέσεις ζωγραφικής,
αναλαμβάνει Διοργάνωση Φεστιβάλ και Διεύθυνση Θεατρικών παραγωγών.
Διδάσκει σε Δραματικές σχολές και
Εργαστήρια Εικαστικών Τεχνών για παιδιά και ενήλικες.
Συμμετέχει
σε διεπιστημονικά σεμινάρια Φιλοσοφικής έρευνας, συνέδρια Φιλοσοφίας -
Κοσμολογίας και Νευροεπιστήμης.
Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού προγράμματος EU READ & ART (Εrasmus+ KA2 project number: 2021-1-LT01-KA220-ADU-000035334\1) αποφάσισε τη δημιουργία μιας Λέσχης Ανάγνωσης που θα μας δώσει τη δυνατότητα όχι μόνο να διαβάσουμε και να συζητήσουμε σημαντικά λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και να μοιραστούμε αυτή την εμπειρία μας με αναγνώστες από την Λιθουανία την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ισπανία.
Η Λέσχη αποσκοπεί στην καλλιέργεια της σχέσης μας με το διάβασμα και αποτελεί μια δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου μας. Η ανταλλαγή απόψεων βοηθά όχι μόνο στην καλύτερη κατανόηση του κειμένου, αλλά ανοίγει και νέους δρόμους επικοινωνίας.
Οι συναντήσεις μας συνεχίζονται την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου στις 18:30 με το μέχρι τώρα ανέκδοτο βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Ανήφορος» που κυκλοφορεί στις 26 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Μαζί μας θα έχουμε μαζί μας ανθρώπους που έχουν συμβάλλει στην έκδοση του μυθιστορήματος, αλλά και σε όλη την εκδοτική προσπάθεια που φέρνει τον Καζαντζάκη στον 21ο αιώνα.
Οι εκδόσεις Διόπτρα θα προσφέρουν ενημερωτικό υλικό σε όλους τους συμμετέχοντες, αλλά και αντίτυπα του βιβλίου και συλλεκτικές τσάντες -μετά από κλήρωση.
Στη δράση αυτή θα
συνεργαστούμε με τη Λέσχη Ανάγνωσης Book Club 44.
Τη Λέσχη συντονίζει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος.
Πληροφορίες
Για να λάβετε μέρος στη λέσχη ανάγνωσης συμπληρώστε τη φόρμα συμμετοχής εδώ
Θα δοθούν βεβαιώσεις συμμετοχής σε όσους παρακολουθήσουν όλες τις συναντήσεις
Επικοινωνία: 2103250341 info@ekedisy.gr
Ο Πολιτιστικός Όμιλος Leucò, με την υποστήριξη του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, παρουσιάζει την εκδήλωση «Καιρός/Όμοροι - Μόνο ο χώρος θυμάται, μια συνάντηση μεταξύ Ελλήνων της Ανατολής και Ελλήνων της Δύσης», από μια ιδέα των Βασίλη Βασιλειάδη, Stefania Pennacchio και Jean Blanchaert. Πρόκειται για μια περιοδεύουσα, διαπολιτισμική εκδήλωση η οποία χωρίζεται σε τρία μέρη, το πρώτο από τα οποία έχει ήδη πραγματοποιηθεί στις Συρακούσες. Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από τις 13 έως τις 30 Οκτωβρίου και θα ολοκληρωθεί στην Κύπρο τον Μάιο του 2023. Στόχος της έκθεσης είναι να προωθήσει τις πολιτιστικές συγγένειες που υπήρχαν ανέκαθεν στη λεκάνη της Μεσογείου.
Το σχέδιο ξεκινά με τη λέξη "Limitrofi", η οποία είναι σύνθετη της λατινικής λέξης limes, δηλαδή σύνορο, και της ελληνικής λέξης τρέφω. Το σύνορο αντιπροσωπεύει έτσι την άκρη που μας τρέφει και μας προστατεύει, επιτρέποντάς μας να διαμορφώσουμε την ύλη και το χρώμα για να διηγηθούμε την Ιστορία. Η διαχείριση των εκθεσιακών χώρων σχεδιάστηκε από τους καλλιτέχνες και τον επιμελητή με τέτοιο τρόπο ώστε να τονιστεί ο δυϊσμός μεταξύ της "χρονικής" συνιστώσας που αντιπροσωπεύουν τα υλικά και κάθετα έργα της Stefania Pennacchio και της "χωρικής και γραμμικής" συνιστώσας των ζωγραφικών έργων του Βασίλη Βασιλειάδη μέσω της κίνησης και της έντασης του χρώματος. Η ιστορία μέσα από το χρόνο ορίζει ένα είδος μουσικής παρτιτούρας, μέσα στην οποία διαπλέκονται πολιτισμικές, ανθρωπολογικές και γενετικές ταυτότητες, πάντα παρούσες στον απόηχο της παράδοσης, αλλά και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, αντιπροσωπεύοντας τα όρια του χώρου και του χρόνου.
Ο Βασίλης Βασιλειάδης γεννήθηκε στη Λευκωσία - Κύπρο το 1972. Σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών "Pietro Vannucci" στην Perugia. Η προσωπική καλλιτεχνική πορεία του Βασίλη Βασιλειάδη είναι το αποτέλεσμα ενός έντονου διαλογισμού και μιας έρευνας που χαρακτηρίζονται εικαστικά από μια αίσθηση ισορροπίας σε ένα γεωμετρικά δομημένο περιβάλλον. Το στοιχείο του χρόνου υπάρχει μόνο ως μνήμη μέσω της κίνησης. Ο Βασιλειάδης θεωρεί το χώρο το κύριο συστατικό της ύπαρξής μας. Μια «κβαντική» τέχνη που έχει την ικανότητα να εμφανίζεται ταυτόχρονα σε διαφορετικούς, παράλληλους χρόνους και να λειτουργεί εξίσου αποτελεσματικά.
Η Stefania Pennacchio είναι καλλιτέχνης αφιερωμένη στην έρευνα και τον πειραματισμό της κεραμικής γλυπτικής. Η Καλαβρέζικη καταγωγή της και ο πολιτισμός του Ιονίου είναι εμφανή στη χρήση των τεχνικών επεξεργασίας των υλικών της. Η καλλιτέχνης αναμειγνύει τη χιλιετή τεχνική γνώση της Μεσογείου με αυτή της εξίσου μακρινής και συναρπαστικής ιαπωνικής τεχνικής του Raku. Τα αγαπημένα της υλικά είναι η απλή και αληθινή γη (κεραμική), τα συμπαγή αλλά και όλκιμα μέταλλα και αρχαίες πέτρες σμιλευμένες από την ιστορία και τις παραδόσεις.
Της έκθεσης προηγήθηκε μια διάσκεψη τύπου στις 21 Σεπτεμβρίου 2022, στις 18:00, στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, όπου μεταξύ άλλων προβλήθηκε το βίντεο-ντοκιμαντέρ "A-Kairos" ενώ έγινε και παρουσίαση του καταλόγου της εκδήλωσης, ο οποίος εκδόθηκε από την Leucò Art Gallery.
Στη διάσκεψη τύπου απεύθυναν χαιρετισμούς:
¾ Ο Δρ. Francesco Neri, Διευθυντής του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Aθηνών
¾ Ο Υπουργός Παιδείας, αθλητισμού και Νεολαίας της Κύπρου (βιντεοσκοπημένο)
¾ Ο Δρ. Fabio Granata - Σύμβουλος Πολιτισμού του Δήμου Συρακουσών
Έγιναν ομιλίες από τους:
¾ Jean Blanchaert, επιμελητής της έκθεσης και διεθνής γκαλερίστας
¾ Θεόδωρος Αγγελόπουλος εκ μέρος του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης
¾ Mariangela Ielo, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αντιπρόεδρος της società “Dante Alighieri” Αθήνας
¾ Stefania Pennacchio/Βασίλης Βασιλειάδης, καλλιτέχνες της έκθεσης και δημιουργοί της εκδήλωσης.
