12 Νοεμβρίου ξεκινά ο Β κύκλος του Σεμινάριου Δημιουργίας Παραμυθιών

Περάσαμε καταπληκτικά κι είπαμε να το συνεχίσουμε....
 Έτσι, τρεις Πέμπτες, στις 12, 19 και 26 Νοεμβρίου θα βρεθούμε στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης μαθαίνοντας τρόπους να φτιάχνουμε ιστορίες μαζί με τα παιδιά (ή και με ομάδες ενηλίκων. Αυτή τη φορά περιλαμβάνεται και ένας Εκπαιδευτικός Περίπατος στην Πλάκα

Όσοι ενδιαφέρεστε θα πρέπει να εγγραφείτε σύντομα γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες.

Για πληροφορίες -εγγραφές: στα τηλέφωνα 2103250341,  6937219160 -info@ekedisy.gr 

Το Πρόγραμμα:

-Περιλαμβάνονται τρεις συναντήσεις, διάρκειας 2 ½ ωρών

-Θα πραγματοποιηθεί Πέμπτη (7-9.30 μμ) στις 12, 19 Νοεμβρίου και 26 Νοεμβρίου

-Απευθύνεται σε υποψήφιους παραμυθάδες, γονείς, φοιτητές και παιδαγωγούς, αλλά και σε όσους θέλουν να ανακαλύψουν τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

-Στις συναντήσεις μας γνωστοί συγγραφείς και εικονογράφοι παιδικών βιβλίων θα  μοιραστούν μαζί μας τα μυστικά τους και θα απαντήσουν στις ερωτήσεις των εκπαιδευόμενων

-Τα παραμύθια των εκπαιδευόμενων που το επιθυμούν θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα της Παραμυθοκουζίνας  http://paramithokouzina.blogspot.gr/  

Περιεχόμενο

1η Συνάντηση:  Από τον Τζιάνι Ροντάρι στον Ίταλο Καλβίνο

-Βιωματικές ασκήσεις για την καλύτερη γνωριμία και συνεργασία της ομάδας

-Με αφορμή της «Γραμματική της Φαντασίας»: Φτιάχνοντας παραμύθια με τον τρόπο του Ροντάρι –τεχνικές και παιχνίδια

-Ο Ίταλο Καλβίνο και τα παραμύθια για μεγάλους. Φτιάχνοντας ιστορίες με ομάδα ενηλίκων

-Γνωριμία με τις «λειτουργίες» του παραμυθιού και τη Μαγική Τράπουλα

-Ο κάθε εκπαιδευόμενος αναλαμβάνει, να δημιουργήσει και να παρουσιάσει στην επόμενη συνάντηση τη δική του ιστορία για μια «Αόρατη πόλη»

2η Συνάντηση: Ο κόσμος των Μύθων και της Ιστορίας

-Περίπατος στην Πλάκα (ακολουθούμε τη διαδρομή του εκπαιδευτικού προγράμματος «Περπατάω με την τάξη μου στη Πλάκα»)

-Η εμπειρία του Εκπαιδευτικού Προγράμματος

-Παρουσίαση της Μαγικής Τράπουλας της Μυθολογίας

-Μαγική Τράπουλα και Τοπική Ιστορία -Πως μπορούμε με τη βοήθεια των παραμυθιών να γνωρίσουμε την ιστορία και τη μυθολογία

-Παρουσίαση ανέκδοτου παραμυθιού

- Παίζοντας με τους μύθους: Χωρίζουμε την τάξη σε ομάδες. Η κάθε ομάδα δημιουργεί και παρουσιάζει τον δικό της μύθο. 

-Οι εκπαιδευόμενοι δημιουργούν παραμύθια με τους δικούς τους αγαπημένους μυθικούς ήρωες

Η Μαγική Τράπουλα ταξίδεψε ως ένα χωριό της Κίνας (περιοχή Καντόνας)

3η Συνάντηση: Ο κόσμος των Λαϊκών Παραμυθιών

-Παρουσίαση και συζήτηση των παραμυθιών που δημιούργησαν οι εκπαιδευόμενοι

-Διαβάζουμε ένα Λαϊκό Παραμύθι  

-Αναλύουμε τις Λειτουργίες του

-Δημιουργούμε ομαδικά ένα νέο παραμύθι με χρησιμοποιώντας τη Μαγική Τράπουλα

-Οργανώνοντας ένα Φεστιβάλ για το Παραμύθι: Ιδέες για μια γιορτή

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος...

 Άλλη μια ισοτρία από το παραθυθο- εργαστήρι του Σεμινάριου Δημιουργίας Παραμυθιού που πραγματοποιείται στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης.

Η Ελένη Πεταλά αφηγείται:

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος τι σόι άνθρωπος θα ήταν?

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος, θα έμοιαζε με γυναίκα όμορφη, ψιλόλιγνη και εντυπωσιακή. Θα είχε μακριά, ίσια ασημένια μαλλιά και δυο μάτια μεγάλα, γεμάτα λάμψη και αγάπη.

Θα σε μάγευε στο πέρασμά της η γυναίκα αυτή και θα στεκόσουν εκεί,  να την θαυμάζεις και να την κοιτάς, χωρίς πολλές φορές να ξέρεις το γιατί.

Με ένα περπάτημα ανάλαφρο, σχεδόν αέρινο, θα περνούσε από μπροστά, όλο χάρη και αρχοντιά. Συνήθως θα σιγοτραγουδούσε με μια φωνή μελωδική, που θα σου γαλήνευε την ψυχή. Μα σαν θα την παρατηρούσες πιο προσεκτικά, θα καταλάβαινες ότι η γυναίκα αυτή είναι μελαγχολική. Κουβαλάει μια στεναχώρια, που τελικά την κάνει να σιγοτραγουδά, για να ξεχνά..

Και αυτό θα σε έκανε να την αγαπήσεις πιο πολύ και να την περιμένεις κάθε φορά, στο παράθυρό σου να εμφανιστεί. Μα κάποιες φορές η γυναίκα αυτή με μανία θα γυρνούσε και θα σε προσπερνούσε. Η χάρη της θα είχε πια χαθεί, η μελαγχολία και η στεναχώρια της σε απέραντο θυμό θα είχαν μετατραπεί. Τα μάτια της αγωνία θα ακτινοβολούσαν, καθώς θα έτρεχε σαν δαιμονισμένη, ουρλιάζοντας, κραυγάζοντας σχεδόν η καημένη. Όλοι τότε θα την απέφευγαν, στα σπίτια τους θα έτρεχαν να κρυφτούν, να μην την αντικρύσουν και πνιγούν.. Να καταφέρουν να σωθούν. Και εκείνη απελπισμένη, θα έμενε εκεί, προσπαθώντας να εκδικηθεί. Τους ανθρώπους, που την φύση δεν σεβάστηκαν, που τα δάση κατέστρεψαν και τα ζώα έδιωξαν. Ήταν κάποτε χαρούμενη πολύ, που με την βροχή της τα δάση πότιζε, τα ζώα ξεδιψούσε αλλά και τους ταξιδιώτες τους συμπονετικούς ευχαριστούσε. Τώρα μένει μόνη της εκεί, χωρίς να μπορεί να προσφέρει αυτό που θέλει στη ζωή.

Και ξάφνου ο ήλιος θα ξεπρόβαλλε λαμπερός και χαμογελαστός: ‘’Ας συμφιλιωθούμε καλή μου βροχή με τους ανθρώπους και ας κάνουμε μια νέα αρχή. Ας αφήσουμε το παρελθόν, τα πάθη και τα μίση και ας κοιτάξουμε το παρόν με συναισθήματα που θα φέρουν λύση. Όπως αγάπη, καλοσύνη, συνεργασία και ειρήνη’’.

Κυριακάτικη βόλτα στο Μοναστηράκι

Οι οικογένειες Γιουσουρούμ, Χαμπίμπ και Κοέν στο Θησείο, γύρω στο 1914

Αυτή την Κυριακή, 1η Νοεμβρίου, υποδεχόμαστε το νέο μήνα με μια βόλτα στο Μοναστηράκι για όλη την οικογένεια.

Ο περίπατός μας θα ξεκινήσει -όπως πάντα- από το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης (Τριπόδων 23, Πλάκα -κοντά στο Μετρό Ακρόπολη)

Θα περπατήσουμε την οδό Άρεως, θα μάθουμε για το εκκλησάκι που έψελνε ο Παπαδιαμάντης αλλά και μια πολύ αστεία ισοτρία που διαδραματίστηκε εκεί, όταν ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης θέλησε να του κάνει έκπληξη με μια σκοπελίτικη τυρόπιτα.

Λίγο πιο κάτω, εκεί που σήμερα δεν υπάρχουν πια τα "τζιερτζίδικα" θα μεταφερθούμε σε μιαν άλλη εποχή και θα μάθουμε ποιά ήταν τα  ...fast food της εποχής του Όθωνα

Θα συνεχίσουμε την Πλατεία Μοναστηρακίου όπου γνωρίζουμε την ιστορία της περιοχής και τα μνημεία της:  τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού, το παζάρι, το Μοναστήρι που έδωσε το όνομά του στην περιοχή, αλλά και για το τζαμί που δέθηκε με μια ...κατάρα.

Τέλος θα μάθουμε για την ιστορία της οικογένειας Γιουσουρούμ, που φθάνει ως τις μέρες μας!

Επιστρέφοντας θα φτιάξουμε ένα παραμύθι μαζί με τα παιδιά που διαδραματίζεται σε αυτή την ιστορική περιοχή της Αθήνας.

Πληροφορίες -εγγραφές: 210 3250341- info@ekedisy.gr

''Ο χρόνος στα χέρια της''

Στο Σεμινάριο Δημιουργίας Παραμυθιού έχω τη χαρά και την τύχη να μοιράζομαι τις σκλέψεις και τις ιδέες μου με μια ομάδα καταπληκτικών δημιουργικών νέων ανθρώπων. Πολλοί από αυτούς είναι δάσκαλοι.
Χαίρομαι για τα παιδιά που τους έχουν.

Μια ακόμη άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία που δημιουργήθηκε στο παραμυθο-εργαστήρι μας, εμπνευσμένη από την εικόνα μιας γυναίκας που κρατά ένα παλιό ρολόι. Η Μαρία Ρουμελιώτου αφηγείται:

''Ο χρόνος στα χέρια της''


  Η Ιόλη δεν πίστευε στα μάτια της, όταν έβλεπε τα βιβλία της να εκτοξεύονται στις λίστες των καλύτερων πωλήσεων. Απο τότε που η γιαγιά της , της άφησε το χρυσό ρολόι η ζωή της είχε αλλάξει μια για πάντα.

  Σαν χθές θυμάται την κυρία Ερμιόνη, να της αποκαλύπτει τις δυνάμεις του ρολογιού, στο πάρκο με τις λεύκες. Τότε που το ρολόι έπαιζε με τον χρόνο και είδε μέσα απο αυτό, τη ζωή του κυρίου με τα κάστανα να ξετυλίγεται μπροστά της.Απο την αρχή μέχρι το τέλος. Έτσι αποφάσισε να γίνει συγγραφέας και να να γράφει ιστορίες, ιστορίες αληθινές των οποίων οι πρωταγωνιστές αγνοούσαν την ύπαρξη τους. Αλλά και η ίδια δε γινόταν αντιληπτή, σαν παρατηρήτρια.Ήταν σαν αόρατη στην ίδια της την πόλη.
  Το ρολόι μπορούσε να δείξει στον κάτοχο του, το παρελθόν και το μέλλον ενός ανθρώπου, με ενα κόστος. Αν η Ιόλη προσπαθούσε να παρέμβει στην ιστορία, το ρολόι θα χανόταν για πάντα, μαζί με όλες τις αναμνήσεις της. Απειλή που την άφηνε αδιάφορη, μέχρι τη στιγμή που πέρασε απο μπροστά της ο Ιάκωβος, ο φωτογράφος με το κόκκινο ποδήλατο. Είχε μια γοητεία και ενα μυστήριο που δεν είχε συναντήσει στα τόσα χρόνια που είχε το ρολόι. Την ολη του μυστυριώδη εμφάνιση συμπλήρωναν τα δύο διαφορετικά χρώματα ματιών του και ενα παρελθόν που ούτε το ρολόι δεν μπορούσε να της φανερώσει. Εκείνο το βράδυ, είδε την γιαγιά της στον ύπνο της, να κουνάει τους δείκτες του ρολογιού, χωρίς σταματημό και να την κοιτάει επίμονα. Όταν ξύπνησε το πρώτο πράγμα  που έκανε ήταν να ζητήσει απο το ρολόι να της δείξει το μέλλον του Ιάκωβου, ενα μέλλον που θα την έβαζε σ'ενα δήλλημα, που δεν φανταζόταν. Θα άφηνε πίσω τις αναμνήσεις της, προκειμένου να γνωρίσει και να αποτρέψει τον φωτογράφο με το κόκκινο ποδήλατο να φύγει για πάντα στο εξωτερικό; Όπως έδειξε το ρολόι, ο Ιάκωβος ήταν ο μόνος που θα την πρόσεχε και θα την φωτογράφιζε την ώρα που χρησιμοποιούσε το ρολόι, κάτι που την έβαλε σε σκέψεις για το παρελθόν του. Ωστόσο αυτο η ίδια δεν θα το πρόσεχε και την επόμενη μέρα αυτος  θα έφευγε για το εξωτερικό, αποδεχόμενος μια πρόταση για δουλειά με πολλές προοπτικές. Έπρεπε όμως τώρα που γνώριζε ,να δράσει αν δεν ήθελε να τον χάσει για πάντα.
  Έτσι πέρασε ενας χρόνος και ειναι η πρώτη φορά που χτυπάει το ρολόι. Η Ιόλη σηκώνεται για να ετοιμάσει πρωινό, ειναι η πρώτη μέρα του σχολείου και η κόρη της δεν πρέπει να αργήσει. Στο τραπέζι η Νεφέλη κάθεται παρέα με τους γονείς της. Δυο γονείς που αποχωρίστηκαν το παρελθόν τους, για τον ίδιο λόγο, την αγάπη. Αλλά δε θα το μάθουν ποτέ.
Η Ιόλη δεν πίστευε στα μάτια της, όταν έβλεπε τα βιβλία της να εκτοξεύονται στις λίστες των καλύτερων πωλήσεων. Απο τότε που η γιαγιά της , της άφησε το χρυσό ρολόι η ζωή της είχε αλλάξει μια για πάντα.

Η Άσνα και ο Ίντε και το πιο αστείο ...Τέλος του κόσμου!

 Άλλες δυο ιστορίες από το Νίκο Φώτη - Φεράτη αυτή τη φορά. Γράφτηκαν κι αυτές στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Δημιουργίας Παραμυθιού στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης.

Η πρώτη με αφορμή μια εικόνα και η δεύτερη (και απίστευτα ευρηματική) χάρη σε ένα δημιουργικό παιχνίδι της Ιωάννας Μπουλντούμη

Η Άσνα και ο Ίντε

Η Άσνα έκανε την αγαπημένη της βόλτα στο ανατολίτικο παζάρι της Δαμασκού.

Στη κόρη του άρχοντα της συριακής πόλης, της άρεσαν οι μυρωδιές των μπαχαρικών που έφερναν οι έμπορες από τα βάθη της Ασίας.

Συνήθως, οι σκέψεις της χανόντουσαν μέσα στη βουή από τις φωνές των πραγματευτών που καλούσαν τον κόσμο να επισκεφθεί τους πάγκους τους.

Όμως σήμερα δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα στο παζάρι. Είχε έρθει με σκοπό να βρει τον παιδικό της φίλο, τον Ίντε, που ήταν ο γιος του αρχιτεχνίτη του παλατιού.

Όταν ήταν παιδιά, έπαιζαν κρυφτό με τον Ίντε σε όλη την αυλή και έκαναν άνω-κάτω το παλάτι με τις σκανδαλιές τους. Με τα χρόνια τα δυο μικρά παιδιά ερωτεύθηκαν το ένα το άλλο. Όμως ο βεζίρης Χουρσίτ, ο πατέρας της Άσνα, όταν έμαθε για το νεαρό ζευγάρι έγινε έξαλλος!!!

«Η δικιά μου η κόρη να ερωτευθεί τον γιό του τεχνίτη?? ΠΟΤΕ!!»

Και μια και δυο, διέταξε και τον έδιωξαν από το παλάτι και από τη πόλη. Για να έχει το κεφάλι του ήσυχο….

Τώρα όμως, ο Ίντε επέστρεψε! Είχε κληρονομήσει το ταλέντο του πατέρα του και το μικρό του εργαστήρι. Και με πείσμα και δουλειά ήταν πλέον ένας φημισμένος αρχιτεχνίτης με πολλούς παραγιούς και μια τεράστια αποθήκη για εργαστήριο!!

Το ρολόι που είχε δωρίσει στην Άσνα όταν τον έδιωξε ο πατέρας της, βοήθησε τη νεαρή αρχόντισσα να τον βρει. Ο Ίντε είχε βάλει λίγη μαγική αστερόσκονη στο ρολόι του και της είχε πει:

«Όσο πιο κοντά σου θα έρχομαι και η καρδιά μου θα χτυπάει δυνατότερα, έτσι θα χτυπάει πιο δυνατά και το ρολόι αυτό».

Από τους χτύπους του, λοιπόν κατάλαβε η Άσνα ότι ο έρωτας της επέστρεψε στη Δαμασκό και έτσι βρήκε το εργαστήρι του, στην εμπορική γειτονιά της συριακής πρωτεύουσας.

Όταν μπήκε μέσα και την αντίκρισε ο Ίντε, το ρολόι έκανε σαν τρελό. Οι χτύποι του έγινα κρότοι και οι δείκτες του γύριζαν σαν τρελοί .

Όρμηξε η Άσνα στην αγκαλιά του και αυτός την έσφιγγε σαν πολύτιμο θησαυρό.

Ξεκίνησε να της ιστορεί τα ταξίδια του και τις περιπέτειες που πέρασε για να χτίσει το τεράστιο εργαστήρι του.

Αλλά ξαφνικά εισέβαλλε μέσα στο χώρο, ο βεζίρης με όλη τη συνοδεία του, φρουρούς, γραφείς και λοιπούς αυλικούς. Κάτω από τα πυκνά του μούσια, φάνηκαν τα χείλη του Χουρσίτ να πάλλονται.

«Επέστρεψες Ίντε, γιε του μάστορα? Δε γνωρίζεις ότι έπρεπε να μείνεις μακριά από την αγαπημένη μου Άσνα?»

«Πατέρα ο Ίντε δεν είναι ένας κοινός τεχνίτης. Δες γύρω σου. Όλα αυτά τα έφτιαξε μόνος του. Δουλεύοντας βράδυ πρωί.»

Ο άρχοντας της Δαμασκού κοίταξε διερευνητικά γύρω του. Είδε ένα θεσπέσιο άγαλμα ενός πολεμιστή. Και ένα πελώριο χρυσοποίκιλτο θρόνο. Και ένα κάδρο με λουλουδένιο διάκοσμο.  Και άλλα πολλά όμορφα έργα του Ίντε!

Είδε και τακτοποιημένους πάγκους. Με οργανωμένα εργαλεία. Αλλού τα σφυριά αλλού τα καλέμια. Είδε τάξη και οργάνωση!

Είδε και τους παραγιούς του αρχιτεχνίτη να δουλεύουν χαμογελαστοί. Να κόβουν ξύλα με κέφι και να ακολουθούν δίχως γκρίνιες τις εντολές του Ίντε. Είδε σεβασμό και έμπνευση!

Είδε στο πρόσωπο του αρχιτεχνίτη ένα νεαρό που δούλεψε σκληρά και κέρδισε όσα είχε γύρω του.

Είδε τον εαυτό του, 40 χρόνια πριν, όταν πάσχιζε στο πλευρό του σουλτάνου να του αποδείξει ότι άξιζε.

Και δούλεψε πολύ για αυτό, για χρόνια ολόκληρα. Για να δείξει στο παλάτι ότι ο γιος ενός στρατιώτη, μπορεί να φτάσει ψηλά!

Και τότε έπεσε στα πόδια του Ίντε.

«Γιε μου, συγχώρεσε με! Συγχώρεσε τον ανόητο γέρο! Δεν έβλεπα καθαρά. Είναι τα χέρια και η καρδιά που αξίζουν. Όχι τα πλούτη και οι τίτλοι. Με χέρια και καρδιά κερδίζεις τη ζωή!»

Και ο Ίντε, άπλωσε τα χέρια του και σήκωσε τον βεζίρη.

Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια και τον πήρε αγκαλιά…

«Δεν έχω να συγχωρήσω κάτι. Αν δεν με διώχνατε τότε, ίσως να μην γινόμουν ποτέ αυτό που είμαι σήμερα!»

-Να μας περιγράψεις το τέλος του κόσμου-

«Κοίτα Γιώργο!! Ρουφάει τα πάντα.»

«Ναι ρε συ!! Είχε δίκιο εκείνος ο τρελός στη τηλεόραση!»

Το Μούγκα Τσάνελ έδειχνε πλάνα από μια τεράστια ρουφήχτρα στον Ατλαντικό Ωκεανό, που καταβρόχθιζε τόνους αλμυρό νερό.

«Βάλε το Σπάι ρε!!» λέει ο Γιώργος στον Τάκη.

Το Σπάι έδειχνε τους τεράστιους ατσαλένιους πύργους στη Νέα Υόρκη, να καταρρέουν σαν γυαλί.

«Και το έλεγε ρε φίλε…. Εάν συντονιστούμε όλοι και τραβήξουμε τα καζανάκια μας ταυτόχρονα, θα χαθεί ο κόσμος από μια τεράστια ρουφήχτρα.»

Ο Γιώργος έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό και ακούμπησε στη πλάτη του καναπέ, πιάνοντας το κεφάλι του και με τα δυο του χέρια.

«Και εμείς οι μαλάκες, πήγαμε και το κάναμε event στο facebook και μαζευτήκαμε 1 δις άνθρωποι, να τραβάμε τα καζανάκια μας την ίδια ώρα!»

«Και να! Να τι καταφέραμε» λέει ο Τάκης. «Τον τελειώσαμε τον κόσμο!»

Η ιστορία του Πρίγκιπα Πιν και Αν η βροχή ήταν άνθρωπος

Η ιστορία του Πρίγκιπα Πιν

Την ιστορία αυτή έγραψε η Άλκηστις Γεωργούλη , στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Δημιουργίας Παραμυθιού που πραγματοποιείται στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπάιδευσης.

Η ιστορία γράφτηκε με έμπνευση από μια ζωγραφιά της Στεφανίας Βελδεμίρη από το Κόκκινο Παραμύθι

Κάποτε σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσε ο νεαρός πρίγκιπας Πιν. Η ζωή κυλούσε ήρεμα… για την ακρίβεια πάρα πολύ ήρεμα και μονότονα. Όλη τη μέρα τριγυρνούσε μέσα στο τεράστιο παλάτι του, τα απογεύματα έκανε μάθημα με σπουδαίους δασκάλους και τα βράδια περνούσε λίγο χρόνο με τους πολυάσχολους γονείς του. Αδέλφια ο Πιν δεν είχε, αλλά ούτε και φίλους, καθώς όλοι στο βασίλειο ήταν μεγάλοι. Για αυτό ένοιωθε μεγάλη μοναξιά. Επίσης ο Πιν ήταν πολύ θλιμμένος διότι δεν έβγαινε έξω από το παλάτι, ούτε ταξίδευε σε άλλα μέρη.

Μια μέρα ο Πιν εκμυστηρεύτηκε τη στενοχώρια του στον αγαπημένο του δάσκαλο, τον κύριο Λερ. Αυτός τον άκουσε προσεκτικά, σκέφτηκε για πολλή ώρα και αμέσως έβγαλε από τη τσάντα του ένα μικρό μπλε πινέλο.

-         Μικρέ μου Πιν, οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι δεν είναι ούτε αυτοί που έχουν πολλούς φίλους, ούτε αυτοί που έχουν κάνεις πολλά ταξίδια. Πραγματικά χαρούμενοι είναι αυτοί που ξέρουν να ονειρεύονται.

Ο μικρός Πιν δεν κατάλαβε τα λόγια του δασκάλου και εξακολούθησε να είναι λυπημένος. Το Σαββατοκύριακο, ενώ όλοι έλειπαν από το παλάτι, ο Πιν μην έχοντας τι να κάνει πήρε το πινέλο του και άρχισε να ζωγραφίζει ένα όμορφο τοπίο που δεν το είχε ξαναδεί, αλλά πολύ θα ήθελε κάποια στιγμή να βρεθεί εκεί. Αφού τελείωσε, στάθηκε πιο μακριά για να θαυμάσει το έργο του και ξάφνου είδε τη ζωγραφιά του να ζωντανεύει. Τα δέντρα άρχισαν να κινούνται, τα ζώα να τρέχουν και οι άνθρωποι να μιλάνε. Δειλά-δειλά πλησίασε το καβαλέτο για να σιγουρευτεί ότι όντως ο πίνακάς του ήταν ζωντανός. Και ήταν πράγματι! Ακούμπησε το αυτί του στον καμβά και άκουσε τα δέντρα να του μιλάνε.

-         Όμορφο, κομψό δέντρο που τα βλέπεις όλα από εκεί ψηλά, πες μου… πού ζεις; Πώς περνάς τον χρόνο σου σε αυτό το ωραίο μέρος; Φίλους έχεις;

Ενθουσιασμένος ο Πιν κατάλαβε αμέσως ότι το πινέλο του δασκάλου του ήταν μαγικό. Το βράδυ ο μικρός πρίγκιπας έκρυψε το πινέλο και τη ζωγραφιά κάτω από το κρεβάτι του για να μην τα βρει κανείς.

-         Ποιος άραγε θα με πίστευε αν του έλεγα για το μαγικό πινέλο που δίνει ζωή στις ζωγραφιές μου; Κανείς!

Για αυτό αποφάσισε να το κρατήσει μυστικό.

Ποτέ δεν θα ξεχνούσε την μέρα αυτή ο Πιν. Ήταν η πρώτη μέρα μετά από πολύ καιρό που ένοιωθε χαρούμενος και αισθανόταν ότι η από εδώ και εμπρός δεν θα ήταν τόσο βαρετή. Όλη τη βδομάδα σκεφτόταν και ονειρευόταν τι θα ζωγράφιζε το ερχόμενο Σαββατοκύριακο. Ήταν τόσα πολλά αυτά που ήθελε να μάθει και το πινέλο, που πλέον είχε γίνει ο καλύτερός του φίλος, θα τον βοηθούσε σε αυτό. Θα το βοηθούσε να «ταξιδέψει» σε όλα τα μέρη που ήθελε να επισκεφθεί και να γνωρίσει τους φίλους που ποτέ δεν είχε.

Το μόνο που χρειαζόταν για να γνωρίσει τον κόσμο ήταν ένα πινέλο, ένας καμβάς, χρώματα και πολλή φαντασία.

 Μια δεύτερη ιστορία και πάλι από την Άλκηστη, αυτή τη φορά με αφορμή ένα παιχνίδι που εμπνεύσθηκε η συγγραφέας Ιωάννα Μπουλντούμη :

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος, τι σόι άνθρωπος θα ήταν; Περίγραψέ τον…

Η Βροχή είναι μια δροσερή, κομψή κοπέλα. Έχει και δύο αδελφούλες, την Ψιχάλα και την Μπόρα. Η βροχή είναι λίγο ντροπαλή, αποφεύγει να βγαίνει από το σπίτι της συχνά. Μα θα αναρωτιέστε ποιο είναι το σπιτάκι της! Το σύννεφο! Βέβαια όταν αισθάνεται πολύ πιεσμένη δεν την χωρά ο τόπος… τότε αφήνει τον φίλο της τον άνεμο να την παρασύρει. Την πάει, την φέρνει, την αναποδογυρίζει και την Βροχούλα δεν την νοιάζει ο προορισμός…

Ένα ...τσιχλόψαρο στην Πλάκα και ετοιμαζόμαστε για τον δεύτερο γύρο του Σεμιναρίου "Φτιάχνοντας ιστορίες και παραμύθια με τα παιδιά"

Την Πέμπτη το βράδυ, καλεσμένη μας στο Σεμινάριο Δημιουργίας Παραμυθιού, η συγγραφέας Ιωάννα Μπουλντούμη έβαλε μια σειρά ασκήσεων που κέντρισαν τη δημιουργικότητα των μαθητών

Ένα μικρό δείγμα:
 
Ανακαλύπτεις ένα νέο είδος ψαριού. Πώς ονομάζεται; Θα μας το περιγράψεις φυσικά...

Η μαθήτρια Δήμητρα Β., έγραψε:

Η ιστορία μου ήταν: 

"Και τότε...ανακάλυψα το Τσιχλόψαρο!!! Φ α ν τ α σ τ ι κ ό!!! Μισή τσίχλα, μισό ψάρι! Η τσίχλα μύριζε φράουλα και το ψάρι...ψαρίλα, φυσικά!!! Κι ήταν μακρουλή κι αδύνατη η τσίχλα και παχύ και κοντό το ψάρι! Δεν το έλεγες όμορφο, μα ήταν μοναδικό!"

 

 

 

Αυτή την Πέμπτη ολοκληρώνεται ο Α Κύκλος. Καλεσμένη μας θα είναι η συγγραφέας/ εικονογράφος Πέγκυ Φούρκα 

 

Το  πρόγραμμα του Β Κύκλου /ενδέχεται να υπάρξουν μικρές αλλαγές -το οριστικό πρόγραμμα και πληροφορίες στο Τηλ.:2103250341,  6937219160 -info@ekedisy.gr

Παραμυθοκουζίνα: Φτιάχνοντας ιστορίες και παραμύθια με τα παιδιά

Β Κύκλος Σεμιναρίων στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

-Περιλαμβάνονται τρεις συναντήσεις, διάρκειας 2 ½ ωρών

-Θα πραγματοποιηθεί Πέμπτη (7-9.30 μμ) στις 5, 12 και 19 Νοεμβρίου

-Απευθύνεται σε υποψήφιους παραμυθάδες, γονείς, φοιτητές και παιδαγωγούς, αλλά και σε όσους θέλουν να ανακαλύψουν τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών.

-Στις συναντήσεις μας γνωστοί συγγραφείς και εικονογράφοι παιδικών βιβλίων θα  μοιραστούν μαζί μας τα μυστικά τους και θα απαντήσουν στις ερωτήσεις των εκπαιδευόμενων

-Τα παραμύθια των εκπαιδευόμενων που το επιθυμούν θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα της Παραμυθοκουζίνας  http://paramithokouzina.blogspot.gr/  

Περιεχόμενο

1η Συνάντηση:  Από τον Τζιάνι Ροντάρι στον Ίταλο Καλβίνο

-Βιωματικές ασκήσεις για την καλύτερη γνωριμία και συνεργασία της ομάδας

-Με αφορμή της «Γραμματική της Φαντασίας»: Φτιάχνοντας παραμύθια με τον τρόπο του Ροντάρι –τεχνικές και παιχνίδια

-Ο Ίταλο Καλβίνο και τα παραμύθια για μεγάλους. Φτιάχνοντας ιστορίες με ομάδα ενηλίκων

-Γνωριμία με τις «λειτουργίες» του παραμυθιού και τη Μαγική Τράπουλα

-Ο κάθε εκπαιδευόμενος αναλαμβάνει, να δημιουργήσει και να παρουσιάσει στην επόμενη συνάντηση τη δική του ιστορία για μια «Αόρατη πόλη»

2η Συνάντηση: Ο κόσμος των Μύθων και της Ιστορίας

-Περίπατος στην Πλάκα (ακολουθούμε τη διαδρομή του εκπαιδευτικού προγράμματος «Περπατάω με την τάξη μου στη Πλάκα»)

-Η εμπειρία του Εκπαιδευτικού Προγράμματος

-Παρουσίαση της Μαγικής Τράπουλας της Μυθολογίας

-Μαγική Τράπουλα και Τοπική Ιστορία -Πως μπορούμε με τη βοήθεια των παραμυθιών να γνωρίσουμε την ιστορία και τη μυθολογία

-Παρουσίαση ανέκδοτου παραμυθιού

- Παίζοντας με τους μύθους: Χωρίζουμε την τάξη σε ομάδες. Η κάθε ομάδα δημιουργεί και παρουσιάζει τον δικό της μύθο. 

-Οι εκπαιδευόμενοι δημιουργούν παραμύθια με τους δικούς τους αγαπημένους μυθικούς ήρωες

3η Συνάντηση: Ο κόσμος των Λαϊκών Παραμυθιών

-Παρουσίαση και συζήτηση των παραμυθιών που δημιούργησαν οι εκπαιδευόμενοι

-Διαβάζουμε ένα Λαϊκό Παραμύθι  

-Αναλύουμε τις Λειτουργίες του

-Δημιουργούμε ομαδικά ένα νέο παραμύθι με χρησιμοποιώντας τη Μαγική Τράπουλα

-Οργανώνοντας ένα Φεστιβάλ για το Παραμύθι: Ιδέες για μια γιορτή

Οι Αόρατες Πόλεις στο Ιταλικό Ινστιτούτο

 Με μεγάλη χαρά διάβασα στο μπλογκ της Στεφανίας Βελδεμίρη για τη συμμετοχή της σε μια μοναδική σειρά εκδηλώσεων που θα πραγματοποιηθούν σήμερα και αύριο στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών με θέμα «Αόρατες πόλεις – αφιέρωμα στον Italo Calvino» με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του. Ένας ξεχωριστός συγγραφέας σε ένα από τα βιβλία που έχουν  αφήσει ισχυρό το αποτύπωμά τους σε όσους έχουν ταξιδέψει μέσα στις σελίδες του. Ένα βιβλίο που δεν παύει να είναι επίκαιρο…

Η διημερίδα πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και περιλαμβάνει διαλέξεις, workshops, εικονογραφική έκθεση και εικαστικές εγκαταστάσεις.

Συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, ο δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου, Γιώργος Μπράμος και ο καθηγητής Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γεράσιμος Ζώρας. 

Θέματα των Workshops: Η Αθήνα ως Αόρατη Πόλη: αρχιτέκτονες, ζωγράφοι και άλλοι καλλιτέχνες προσκαλούν το κοινό να την ανακαλύψει.

«Χαρτογραφώντας το Αόρατο», «POLIS PAINTING - ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΣ - Μετασχηματισμοί του λόγου σε εικόνα στις Αόρατες Πόλεις του Italo Calvino», «Η Ζωή ως Πόλη: μια συλλογική ανάγνωση της ζωής σε κρίση», «Ιστορίες Κατοίκησης»

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πρόγραμμα και περισσότερες πληροφορίες: http://invisibleathens.tumblr.com/

Eπικοινωνία: invisibleathens@gmail.com

Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47

 Από το μπλογκ της Στεφανίας:

ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ / INVISIBLE CITIES και esθήτα

 
Στο πλαίσιο της της διεπιστημονικής και καλλιτεχνικής συνάντησης για τις ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ / INVISIBLE CITIES, που διοργανώνουν από κοινού το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών και με αφορμή την συμπλήρωση των 30 χρόνων από τον θάνατο του συγγραφέα Italo Calvino,  στις 23 & 24 Οκτωβρίου, το εργαστήριο κατά της τυποποίησης esθήτα, δηλαδή η ομάδα μας: Χριστίνα Βουμβουράκη & Στεφανία Βελδεμίρη, συμμετέχει στην έκθεση εικαστικών και εγκαταστάσεων που διοργανώθηκε για τους σκοπούς του φεστιβάλ.

Όλα ξεκίνησαν όταν η Μαρία Τριανταφυλλίδου, φίλη και αναγνώστρια με πάθος και βαθιά γνώση των λέξεων, το 2013, μου χάρισε το βιβλίο "Αόρατες πόλεις", του Καλβίνο, το οποίο με μάγεψε. Τότε αποφάσισα να κάνω ζωγραφιές τις πόλεις που αγάπησα πολύ. Όταν αργότερα το 2014, βρήκα χρόνο επιτέλους να ξεκινήσω, ήταν η ίδια περίοδος που με την Χριστίνα σχεδιάζαμε το εργαστήρι μας κατά της τυποποίησης esθήτα. Έτσι αποφασίσαμε να μετατρέψουμε τα κείμενα του Καλβίνο που μας ενέπνευσαν τόσο πολύ, όχι μόνο σε ζωγραφιές μα και σε κατασκευές, εγκαταστάσεις και δράσεις.

Δείτε τα πάντα για την διημερίδα εδώ: Invisible Cities

και διαβάστε το πρόγραμμα εδώ:  Πρόγραμμα 

Το πρώτο, μικρό δείγμα της δουλειάς μας, η αρχή που είναι το ήμισυ του παντός, είναι η συμμετοχή μας στη διημερίδα  ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΟΛΕΙΣ / INVISIBLE CITIES.

Είμαστε πολύ χαρούμενες και σας προσκαλούμε να δείτε την δουλειά μας. Όσοι δεν θα μπορέσετε, μπορείτε να πάρετε μια μικρή ιδέα για την δουλειά μας εδώ, σε ηλεκτρονική μορφή.

Συνεχίζεται...

Ακουαρέλα, ζωγραφισμένη σε χειροποίητο βαμβακερό χαρτί Ινδίας 300 γραμμαρίων. Οι τρούλοι είναι επαργυρωμένοι με φύλλο ασημιού που τοποθετήθηκε στο χαρτί με χρήση γομμαλάκας  και mixtion 12 ωρών.

κατασκευή από ξύλο οξιάς, τοπικά λακαρισμένη, μεκαθρέπτη στο εσωτερικό της 

Ακουαρέλα, ζωγραφισμένη σε χειροποίητο βαμβακερό χαρτί Ινδίας 300 γραμμαρίων.

Ακρυλικό σε ξύλινη καρέκλα καφενείου

κατασκευή  από τσιμεντοειδές κονίαμα, χώμα και πολύχρωμο μαλλί

Ακουαρέλα, ζωγραφισμένη σε χειροποίητο βαμβακερό χαρτί Ινδίας 300 γραμμαρίων.