Αν η βροχή ήταν άνθρωπος...

 Άλλη μια ισοτρία από το παραθυθο- εργαστήρι του Σεμινάριου Δημιουργίας Παραμυθιού που πραγματοποιείται στο Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης.

Η Ελένη Πεταλά αφηγείται:

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος τι σόι άνθρωπος θα ήταν?

Αν η βροχή ήταν άνθρωπος, θα έμοιαζε με γυναίκα όμορφη, ψιλόλιγνη και εντυπωσιακή. Θα είχε μακριά, ίσια ασημένια μαλλιά και δυο μάτια μεγάλα, γεμάτα λάμψη και αγάπη.

Θα σε μάγευε στο πέρασμά της η γυναίκα αυτή και θα στεκόσουν εκεί,  να την θαυμάζεις και να την κοιτάς, χωρίς πολλές φορές να ξέρεις το γιατί.

Με ένα περπάτημα ανάλαφρο, σχεδόν αέρινο, θα περνούσε από μπροστά, όλο χάρη και αρχοντιά. Συνήθως θα σιγοτραγουδούσε με μια φωνή μελωδική, που θα σου γαλήνευε την ψυχή. Μα σαν θα την παρατηρούσες πιο προσεκτικά, θα καταλάβαινες ότι η γυναίκα αυτή είναι μελαγχολική. Κουβαλάει μια στεναχώρια, που τελικά την κάνει να σιγοτραγουδά, για να ξεχνά..

Και αυτό θα σε έκανε να την αγαπήσεις πιο πολύ και να την περιμένεις κάθε φορά, στο παράθυρό σου να εμφανιστεί. Μα κάποιες φορές η γυναίκα αυτή με μανία θα γυρνούσε και θα σε προσπερνούσε. Η χάρη της θα είχε πια χαθεί, η μελαγχολία και η στεναχώρια της σε απέραντο θυμό θα είχαν μετατραπεί. Τα μάτια της αγωνία θα ακτινοβολούσαν, καθώς θα έτρεχε σαν δαιμονισμένη, ουρλιάζοντας, κραυγάζοντας σχεδόν η καημένη. Όλοι τότε θα την απέφευγαν, στα σπίτια τους θα έτρεχαν να κρυφτούν, να μην την αντικρύσουν και πνιγούν.. Να καταφέρουν να σωθούν. Και εκείνη απελπισμένη, θα έμενε εκεί, προσπαθώντας να εκδικηθεί. Τους ανθρώπους, που την φύση δεν σεβάστηκαν, που τα δάση κατέστρεψαν και τα ζώα έδιωξαν. Ήταν κάποτε χαρούμενη πολύ, που με την βροχή της τα δάση πότιζε, τα ζώα ξεδιψούσε αλλά και τους ταξιδιώτες τους συμπονετικούς ευχαριστούσε. Τώρα μένει μόνη της εκεί, χωρίς να μπορεί να προσφέρει αυτό που θέλει στη ζωή.

Και ξάφνου ο ήλιος θα ξεπρόβαλλε λαμπερός και χαμογελαστός: ‘’Ας συμφιλιωθούμε καλή μου βροχή με τους ανθρώπους και ας κάνουμε μια νέα αρχή. Ας αφήσουμε το παρελθόν, τα πάθη και τα μίση και ας κοιτάξουμε το παρόν με συναισθήματα που θα φέρουν λύση. Όπως αγάπη, καλοσύνη, συνεργασία και ειρήνη’’.