Λαϊκές Προσευχές: Ένα Ιταλικό ποίημα

Βρέθηκα πριν λίγες μέρες σε μια πόλη της Ιταλίας, το Lanciano, όπου είχα τη χαρά να γνωρίσω ξεχωριστούς ανθρώπους σε μια πόλη γεμάτη πολιτισμό και ευγένεια.

Χάρη στη νέα φίλη Laura Mabel Masciotta που εργάζεται στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης Polo Museale Santo Spirito, είχα τη χαρά να διαβάσω ένα πολύ όμορφο ποίημα, τις "Λαϊκές προσευχές". Με αρκετό κόπο κατάφερα να το μεταφράσω στα Ελληνικά και με την άδεια της ποιήτριας το δημοσιεύω. Η εικονογράφηση είναι της Giuliana Reale η οποία επίσης μου έδωσε την άδεια να δημοσιεύσω το έργο της. Η δουλεία της στο διαδικτυακό περιοδικό Formicaleone, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε κι οι ίδιοι είναι εξαιρετική...

Λαϊκές Προσευχές

Από την   Iole Cianciosi

Ιανουάριος 2020, περιοδικό Formicaleone

https://formicaleone.wordpress.com/

Έργο της Giuliana Reale

Άβε Μαρία

Άβε Καίσαρ

Τι καιρό έχει σήμερα από τη δική σας την προοπτική,

Σ’ αυτές τις λωρίδες του ουρανού,

Στα ατέλειωτα βάθη του χρόνου πέρα από τον γνωστό κόσμο που ραγίζει

Και συστρέφεται;

Εγώ δεν καταλαβαίνω τέτοιες ανυπαρξίες.

Ωστόσο ο ουρανός είναι καθαρός,

Μετά από ένα σιωπηλό ηλιοβασίλεμμα τα αστέρια ανάβουν στον ουρανό πριν από τις λάμπες του δρόμου.

Είναι ένας χειμώνας γεμάτος καλοσύνη

Χωρίς χιόνι.

Και η Αυστραλία καίγεται

Και ένας πόλεμος είναι προ των πυλών

Και ο Κύριος να είναι μαζί σας

Καίσαρα και Μαρία,

Γιατί ένα πράγμα είναι σίγουρο

Δεν υπάρχει πια χώρος γι’ αυτόν.

——————-

Πατέρα μας,

Η πιο όμορφη προσευχή

Και η πιο ντροπιαστική.

Το καλύτερο στο απόλυτο

Όπως στα βιβλία του Φίλιπ Ροθ.

Ο Πατέρας μας είπε,

Ο χρόνος σας υπήρχε,

Το βασίλειό σας γεννήθηκε και έδυσε,

Καθαγίασε ό,τι θυμάσαι

Γιατί μόνο οι αναμνήσεις μένουν.  

Και με τη δική σας θέληση

Με τη δική σας αναποφασιστικότητα,

Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει

Στην Αφρική και στη Κίνα

Για να μη μιλήσουμε για την Αμερική.

Πατέρα μας, από χρέη έχουμε αρκετά,

έτσι μπορείτε  να πείτε μια καλή κουβέντα

στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,

αλλά περισσότερα δεν ξέρω αν θα καταφέρετε.

Αν ξαναπεράσετε ωστόσο,

να ξέρετε πως έχω την πόρτα ανοικτή

κι ένα μέρος για να κοιμηθείτε θα βρεθεί,

κι ένα πιάτο με καθαρά ζυμαρικά

κι ακόμη υπάρχει το κρασί του πατέρα μου,

Που είναι βιολογικό.

——————-

Δόξα στον Πατέρα

Αλλά και στη μητέρα

Ευχαριστίες στην καθολική ψηφοφορία

Δόξα στον γιο,

Αν και άσωτος

Αφού έφυγε για την Αμερική και δεν γύρισε ποτέ,

Δόξα στο Άγιο Πνεύμα, αλλά και στο πνεύμα που δεν είναι Άγιο

Στο μπέρμπον, στη γκράπα, δόξα στην αγριοπιπεριά που φυτρώνει στις λαμπρές πλαγιές των βουνών του Abruzzo

Που υψώνονται απαλά πάνω από τη θάλασσα.

 Δόξα στην κορυφή των ουράνιων σφαιρών

στην εξερεύνηση του διαστήματος

στην επιστημονική πρόοδο

στην όμορφη εποχή μας

της τεχνητής αναπαραγωγής.

Δόξα στον Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου

Στην όπερα του Michetti,

Στην ιδιοφυία του John Cheever.

Δόξα σε όλες τις λύπες,

στις διαψεύσεις,

σε όλες τις αναγκαίες αλλαγές πορείας

Δόξα στα ταξίδια με το τρένο

στους λαμπρούς ορίζοντες,

Στη θάλασσα,

Στη γη,

Στον ουρανό.

——————-

Έναν ατέλειωτο ελαφρύ ύπνο,

σε μια χρωματιστή αιώρα,

ένα ζεστό απόγευμα του καλοκαιριού.

Αιώνια ανάπαυση να του δώσετε, Κύριε

Φορτωμένη με ποτά

με φρέσκια Μαργαρίτα με αλάτι

για να θεραπεύσει τις πληγές μιας ζωής πλούσιας σε εμπειρίες

Που έφυγε.

Μια αιώνια επανάληψη των ωραιότερων αναμνήσεων.

Που πάνω τους φεγγοβολά το φως της αυγής

Ένα αδύναμο βράδυ

Ή κάποιο Μαγιάτικο απόγευμα.  

Αυτός ο ύπνος είναι ειρηνικός,

πάνω σε μαλακά μεταξένια μαξιλάρια.

Και δεν μας λείπει το θάρρος,

να κοιτάζουμε κάθε τόσο έξω από το παράθυρο,

βλέποντας τον χρόνο να χάνεται

Όπως κάποιος που περνά με ένα λουλούδι

Και φεύγει.