Δυο βραδιές στη Λέρο

Δυο βραδιές στη Λέρο

Για μια ακόμη φορά αποφάσισα η πρώτη παρουσίαση του νέου μου βιβλίου να γίνει στη Λέρο κι ας μη διαδραματίζεται εκεί!

Οργανώσαμε όχι μια αλλά δυο βραδιές!

Η πρώτη απευθυνόταν στα παιδιά και πραγματοποιήθηκε στο «Via Mare Pepe» στην Αγία Μαρίνα την Παρασκευή 30 Ιουλίου στις 8 το βράδυ με τη συνεργασία των Μουσικών Εργαστηρίων του Κέντρου Πολιτισμού, Έρευνας και Ανάπτυξης Λέρου «Άρτεμις»

Μαζί με τα παιδιά, με αφορμή μια ιστορία που περιλαμβάνεται στο βιβλίο φτιάξαμε τα δικά τους «Λέρικα Παραμύθια» με τη συνοδεία μουσικής.

Πραγματική αποκάλυψη για μένα τα τρία ταλαντούχα παιδιά που μας ταξίδεψαν στη μουσική μας παράδοση:

-Ο Άρης Χονδρόγιαννος ξεκίνησε με την τσαμπούνα του και τον ακολούθησαν με τις λύρες τους η Άννα Χονδρόγιαννου και ο Δημήτρης Σιφουνιός.

Ακούσαμε τους σκόπους:

«Χαβάς του Λίνδου» (τσαμπούνα)

«Χαβάς του Μπιλλάλι» ή «Άρωμα» (τσαμπούνα)

Οι χαβάδες είναι επιτραπέζια τραγούδια της Λέρου

«Κάτω στον γιαλό»  (λύρα) -Χορός συρτός της Λέρου

«Του βασιλιά ο μοναχογιός» (λύρα) Τραγούδι από τη Ρόδο της περιόδου των ιπποτών. Ο ρυθμός είναι Δυτικός, ενώ οι στίχοι ανήκουν στα τραγούδια που ονομάζονται Παραλογές.

Ανάμεσα στις μουσικές αφηγήθηκα κάποιες Λέρικες Ιστορίες και στη συνέχεια μαζί με τα παιδιά δημιουργήσαμε ένα αστείο και διασκεδαστικό παραμύθι, όπου τα παιδιά της Λέρου αναδείχθηκαν και ως δημιουργοί και ως ηθοποιοί!

Η Ναταλία Νταλλαρή κινηματογράφησε την παράσταση κι έφτιαξε ένα πολύ ωραίο βίντεο, που μπορείτε να δείτε εδώ: https://drive.google.com/file/d/1MzXFrs8g4VqSdaKCz2og4iaAuWGlFhsh/view?usp=sharing

 

Δυο μέρες αργότερα, ακολούθησε η παρουσίαση του νέου βιβλίου στο καφέ «Παράδεισος» στον Βρομόλιθο (Κυριακή 1η Αυγούστου στις 8 το βράδυ)

Την εκδήλωση συντόνισε η Αδαμαντία Μαρή- Γενική Γραμματέας Δωδεκανησιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και αποσπάσματα του βιβλίου -με μοναδικό τρόπο- διάβασαν η Πετριάννα Καραμπάτη και ο Συμεών Λαδόπουλος.

Εξαιρετική η εισήγηση της εκπαιδευτικού Φανής Ιωαννίδου, που παραθέτω στο τέλος αυτής της ανάρτησης.

Ο Μάρκος Σπανός κινηματογράφησε την εκδήλωση ενώ πολύτιμη ήταν η συμβολή του "Ιταλικού Συλλόγων Φίλων της Λέρου" που μας παραχώρησε τη μικροφωνική εγκατάσταση.

Μετά την εκδήλωση μείναμε στον «Παράδεισο» όπου με μια μεγάλη παρέα Ιταλών …ζωντανέψαμε το βιβλίο με μπόλικο τραγούδι!

Η ομιλία της Φανής Ιωαννίδου

Κυρίες και κύριοι αγαπημένα μας παιδιά !

    Πέρασε ένας χρόνος από την τελευταία μας συνάντηση εδώ ακριβώς , στον όμορφο Βρομόλιθο της Λέρου, τότε που «το ελάφι της Ρόδου» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά και μπήκε στην καρδιά μας. Ένας χρόνος ιδιαίτερος, με δυσκολίες σε όλους τους τομείς, εξαιτίας της πανδημίας, που μας καθήλωσε στα σπίτια μας, που έκλεισε τα σχολειά μας και σταμάτησε όλες τις δημιουργικές δραστηριότητες μικρών και μεγάλων.

    Ένα χρόνο μετά, λοιπόν, για άλλη μια φορά καλωσορίζουμε στο νησί μας τον «συγγραφέα της καρδιάς μας» τον Κώστα Στοφόρο που  δεν έχασε την έμπνευσή του, συνέχισε το συγγραφικό του έργο ανεπηρέαστος και έφτασε με τόσο ενθουσιασμό στη Λέρο ,να βρεθεί κοντά στα παιδιά μας, να μοιραστεί τις σκέψεις του και να μας φέρει ολοκαίνουριο απ’ το τυπογραφείο το νέο του βιβλίο.

   «Στον ιστό της Αράχνης» … και μεγάλη μας χαρά η πρώτη παρουσίαση της 6ης περιπέτειας της παρέας του Κώδικα της Λέρου εδώ στο νησί της Άρτεμις, που τόσο αγαπάει ο συγγραφέας και πάντα μιλάει γι’ αυτό με αγάπη και θαυμασμό. Επιμένει ο ίδιος δε, να μου κάνει την τιμή, τη μεγάλη τιμή να είμαι ένας απ’ τους πρώτους ανθρώπους που διάβασαν το βιβλίο του και  να μιλήσω για δεύτερη φορά στην παρουσίασή του στη Λέρο. Επιμένω  κι εγώ, πως ειδική δεν είμαι για βαθιές αναλύσεις και έχω δηλώσει στον συγγραφέα πως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μιλήσω σαν απλή αναγνώστρια, απλά μέσα απ’ την καρδιά μου. Όπως θα μιλούσε και ο καθένας από εσάς που θα διάβαζε μια ιστορία που θα την αγαπούσε πολύ.

   Οι συναρπαστικές περιπέτειες της παρέας μετά τη Λέρο, τη Γκιώνα, τη Χίο, την Καστοριά, την Αστυπάλαια, τη Ρόδο και τη Σύμη, συνεχίζονται αυτή τη φορά στην Κεφαλονιά και ταξιδεύουν μαζί με τους πρωταγωνιστές  στη Ρώμη και την Κατάνια. Ο Κώστα Στοφόρος μέσα απ’ τα βιβλία του  συνεχίζει να μας γνωρίζει αγαπημένους του τόπους, ταξιδεύει και είναι σα να θέλει να μας κάνει κοινωνούς, σα να θέλει να μας πάρει μαζί του στα ταξίδια του. Ο ιστός της αράχνης ξεκινάει απ’ τη Ρώμη , τον τόπο που γεννήθηκε ο ίδιος , όπως μας έχει πει στο παρελθόν. Εκεί μεταφέρει τους ήρωές του με ευρηματικό τρόπο να κάνουν διακοπές. Έπειτα η πλοκή τους φέρνει στη Σικελία και την Κεφαλονιά. Μέσα απ’ την αφήγηση παίρνουμε στοιχεία γι’ αυτούς τους τόπους, ιστορικά, μυθολογικά, γνωρίζουμε αξιοθέατα, κάστρα, παραλίες, πλατείες, μαγαζιά.   Και κάπου εκεί .. ανάμεσα στις βόλτες και τις ανοιξιάτικες εξορμήσεις,  ξεκινάει η νέα περιπέτεια των παιδιών που όσο κι αν θέλουν να την αποφύγουν, δε θα τα καταφέρουν. Αυτή τη φορά τα μονοπάτια είναι πιο επικίνδυνα  και η  περιπέτεια έχει σκοτεινές πλευρές. Κάθε λάθος κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία.

Θα σταθώ σε κάποια σημεία που θεωρώ άξια αναφοράς:

•             Τα χρόνια περνούν και η παρέα των αγοριών και των κοριτσιών παραμένει, αλλάζει όμως .. έξι χρόνια μετά τα παιδιά μεγαλώνουν. Κάνουν τις επιλογές τους, γίνονται ζευγάρια, αλλάζουν γούστα, ζηλεύουν λίγο παραπάνω, έχουν άποψη, διαφωνούν,  κάνουν δηλαδή όλα αυτά τα φυσιολογικά που χαρακτηρίζουν την ηλικία τους. Οι σχέσεις δοκιμάζονται σκληρά μετά από αυτή την περιπέτεια κάτι που ομολογώ με παραξένεψε. Τότε ίσως να συνειδητοποίησα  πως δεν είναι πια τα μικρά παιδιά που γνωρίσαμε στον κώδικα της Λέρου. Ο δε συγγραφέας μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως γνωρίζει πολύ καλά τους ήρωές του, «διαβάζει» πολύ καλά το εφηβικό τους μυαλό, τον εφηβικό τους ενθουσιασμό, τον αυθορμητισμό ή την παρορμητικότητά τους. Σα να τους αφήνει σιγά σιγά να πάρουν τον δρόμο τους, να κάνουν τις επιλογές τους, όπως πρέπει να κάνει ένας σωστός γονιός, που βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν. Εντόπισα διαφορές στον ιστό της αράχνης σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία στο κομμάτι αυτό και προσπαθώντας να τις μελετήσω εκεί κατέληξα … ο Στοφόρος έγινε ξανά παιδί γράφοντας γι’ αυτή την παρέα και μεγαλώνει κι αυτός μαζί τους. 

•             Ο ιστός της αράχνης είναι πλημυρισμένος από μουσικές κι αρώματα. Είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της γραφής του συγγραφέα. Ταξιδεύει σε κόσμους μαγικούς  με  ιταλικούς, αγγλικούς και ελληνικούς κυρίως στίχους και δίνει στίγμα με αυτόν τον τρόπο. Στο βιβλίο αυτό γνωστές και άγνωστες μελωδίες παραπέμπουν στην όμορφη Κεφαλονιά, στη Ρώμη, την Κατάνια, τις Συρακούσες τη Λέρο και άλλους τόπους. Οι ήρωες τραγουδούν για να θυμηθούν , άλλες φορές για να ξεχάσουν, για να διασκεδάσουν, να σκεφτούν ή ακόμη και να κλάψουν. Βάλσαμο οι μουσικές γι’ αυτούς. Όμορφη για τον αναγνώστη ανάπαυλα.

•             Η 6η περιπέτεια των παιδιών αν είχε γεύση … θα ήταν γλυκιά ..σαν τα ιταλικά παγωτά …ή μήπως αλμυρή ..σαν τις πίτσες ..κάποιος άλλος θα έλεγε ότι θυμίζει παγωμένο χυμό λεμόνι, ενώ ένας τέταρτος μερακλής θα έλεγε ότι το βιβλίο είναι απολαυστικό σαν την κεφαλλονίτικη αλιάδα. Καταλαβαίνετε εύκολα γιατί μίλησα πριν για αρώματα. Μοσχοβολούν τα μέρη που επισκέπτονται οι ήρωες! Κάθε τόπος με τις γεύσεις του και το στοιχείο αυτό σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.

•             Μαζί με τα παιδιά ..η Μαρίνα η μητέρα της μικρής Ζωής και της Κατερίνας, δημοσιογράφος που συνδυάζει το ταξίδι στη Ρώμη και τη Σικελία με την εργασία της, καθώς μία προγραμματισμένη συνέντευξη με τον γερμανό μεγιστάνα Κλάους Τόρε, οικολόγο και υπέρμαχο της προστασίας του περιβάλλοντος θα είναι γι’ αυτήν μία σπουδαία δημοσιογραφική επιτυχία. Τυχαία γεγονότα κάνουν την ίδια να προβληματίζεται, αλλά δε μένουν πίσω και τα παιδιά που με πρώτο τον Ιάσονα καταλαβαίνουν ότι πίσω από αυτόν τον σπουδαίο οικολόγο κρύβονται πολλά! Άνθρωποι από το παρελθόν της δημοσιογράφου εμφανίζονται, στοιχεία και άρθρα απ’ το διαδίκτυο, θύματα του παρελθόντος που τιμωρήθηκαν άδικα, άνθρωποι που είδαν το άλλο πρόσωπο της ζωής και ζητούν εκδίκηση , νεοναζιστικές οργανώσεις που σαν αράχνες φτιάχνουν τον ιστό τους, συνεργασίες με παρακλάδια της μαφίας, διάδοχοι που δε διστάζουν να σκοτώσουν και φυσικά υψηλά ιστάμενα πρόσωπα με γνωριμίες και χρήματα που νομίζουν πως θα κατακτήσουν τον κόσμο όλο.

 

 

Ποιοι γεμίζουν το Ιόνιο πέλαγος με τοξικά απόβλητα;

Ποιοι κρύβονται πίσω από το εμπόριο παράνομων ουσιών;

Ποιοι θέλησαν να βγάλουν από τη μέση έναν ιταλό ακτιβιστή;

Ποιος σιχάθηκε τον εαυτό του;

Ποιος είναι αυτός που ζητάει εκδίκηση περισσότερο απ’ όλους;

Ti θα συμβεί εκείνο το βράδυ ;

Θα καταφέρει το δίχτυ ν’ απλωθεί γύρω από την αράχνη;

 

   Και κάπου εκεί λίγο πριν …λίγο μετά … εκεί όμως …η Λέρος μας, η Λέρος του Κώστα … αυτή που αγαπά και δε ξεχνά ποτέ ! Και για άλλη μια φορά στο βιβλίο του να αναφέρεται αρκετές φορές με ξεχωριστή αναφορά στα ματωμένα τριαντάφυλλα ..μια ιστορία απ’ τα παλιά …

-Δεν έχεις ακούσει την ιστορία;

-Ποια ιστορία ;

-Με τα ματωμένα τριαντάφυλλα

-Δεν την έχω ακούσει !

-Έλα γιαγιά πες τι είναι ..

Η γιαγιά Ζωή υπέκυψε στις απαιτήσεις του κοινού και άρχισε να εξιστορεί όσα είχαν συμβεί τη μακρινή εκείνη εποχή.

 

   Ευχαριστούμε Κώστα, γιατί τα βιβλία σου είναι πολυδιαβασμένα και το νησί μας προβάλλεται μέσα απ’ αυτά με τον πιο σωστό, με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τα τελευταία 6 χρόνια. Αγάπησαν τα ελληνόπουλα  - μικροί αναγνώστες-  τη Λέρο μας,  γιατί την αγαπάς εσύ και αυτό είναι πέρα από αναλύσεις,  μεγάλα λόγια και βαρύγδουπες δηλώσεις.

 

Χωρίς να θέλω να προδώσω μέρος της πλοκής του βιβλίου θα πω πως ο δημοσιογράφος Στοφόρος αποδίδει ελάχιστο φόρο τιμής στους λίγους, όπως ο ίδιος αναφέρει στον επίλογό του, συναδέλφους που ασκούν πραγματική δημοσιογραφία στη χώρα μας. Θα ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας το βιβλίο που εννοείται δεν απευθύνεται μόνο σε εφήβους και θα συμφωνήσετε πως η πραγματικότητα ξεπερνά- καμιά φορά- με άσχημο τρόπο τις μυθιστορηματικές επινοήσεις.

 

 

«Στον ιστό της αράχνης»

Ίσως η πιο συγκλονιστική απ’ όλες τις ιστορίες  …

Γλυκόπικρη γεύση … το γιατί δε θα σας το πω τώρα … θα το ανακαλύψετε μόνοι σας όταν διαβάσετε και την τελευταία σελίδα. Μόνο τότε …

ίσως σας δημιουργηθεί και η απορία :

 «Χάνεται άραγε το φεγγάρι απ’ τον ορίζοντά μας»;

Εγώ λέω όχι …

 

Κώστα είμαι σίγουρη πως η κάθαρση δεν έχει έρθει …

Οι ήρωες σου είναι ακόμη μπλεγμένοι στον δικό τους ιστό, γιατί σ’ αυτή την περιπέτεια περνούν πολλά και εσύ είσαι ο μόνος …

ο μόνος που μπορεί να τους ελευθερώσει!

 

Καλοτάξιδο το νέο σου βιβλίο … ο ιστός της αράχνης ..

Καλά συγγραφικά ταξίδια !!!!

Τα παιδιά της Λέρου θα είναι πάντα κοντά σου !

Ευχαριστούμε !!!!

 

Λέρος, 1/8/2021

Θεοφανία Ιωαννίδου

 

 

Ευχαριστούμε το Via Mare Pepe και το καφέ Παράδεισος για τη φιλοξενία των εκδηλώσεων,  τον Αντώνη Νταλλαρή πρόεδρο του ΚΠΕΑ Λέρου Άρτεμις, τον ΕΛΛΗΝΟ-ΙΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟΣ A.I.A.L. και τον Έντσο Μπονάνο, τη Μαρία Μαρή για τον συντονισμό, τον Πέτρο Κωνσταντάρα και το βιβλιοπωλείο «Το Στέκι» καθώς και τα εστιατόρια Γούρνα και Μύλος για τη υποστήριξη των δράσεων.