Μερικά λουλούδια και η συνέχεια της Ντενεκεδούπολης

Στο πλαίσιο του εργαστηρίου με έμπνευση από το έργο της Ευγενίας Φακίνου που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου, βάλαμε τις δυο πρώτες ασκήσεις

 -Συνεχίζουμε τη Ντενεκεδούπολη: Αφήσαμε τους ήρωές μας να σκέφτονται πως θα αντιμετωπίσουν τον μεγάλο ντενεκέ Λαδένιο που τρώει τα πάντα και θέλει με το ζόρι να τους κυβερνήσει. 

Ο Σαρδέλας, η Μηλίτσα, ο Βουτυρένιος, ο Σοφός και ο Οκέι -μπαμ-μπαμ, έχουν τα ανοιχτήρια στο χέρι και σκέφτονται αν θα τον κάνουν ...πίτα ή απλώς θα τον διώξουν. Εσείς τι λέτε; Περιμένουμε τα κείμενα σας -μέχρι μια σελίδα το πολύ.

-Τα λουλούδια (αφού είδαμε ζωγραφιά με κυκλάμινα και διαβάσαμε ένα κείμενο της Ευγενίας Φακίνου κι ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου)

Θέλουμε να ζωγραφίσετε το αγαπημένο σας φθινοπωρινό λουλούδι, να γράψετε δυο λόγια και να μας το στείλετε

Τα λουλούδια:

 Ο Πανσές από τη Στέλλα Κώνστα:

Ο Ιβίσκος από την Αφροδίτη Ιωάννου:

Το γαριδάκι από τη Μυρτώ Γιαννακάκη:

Η γαζία της Αλκυόνης Κρητικάκη

Το τριαντάφυλλο της Στέλλας Κωνσταντάρα:

Το κούμαρο από την Αμύρσα Γιαννακάκη:

Γεννήθηκα την παγκόσμια ημέρα haiku και γι' αυτό...

" Κόκκινο κούμαρο σπίτι μου έχω, μένει να το φάω"

Τα κούμαρα ανθίζουν το φθινόπωρο.

Το αστράκι του Σωκράτη Τυροκομάκη:

Ο ιβίσκος της Στέλλας Ζερβούδη:

Τα χρυσάνθεμα του Οδυσσέα Τυροκομάκη

Συνεχίζουμε τη Ντενεκεδούπολη

-Εγώ λέω να τον τρομάξουμε μόνο. Και να τον διώξουμε!

-Εγω λέω να τον κάνουμε πίτα!

-Όχι, να τον διώξουμε!

-ΟΧΙ! ΠΙΤΑ, ΠΙΤΑ, ΠΙΤΑ!

 

Εσείς παιδια, τι προτιμάτε;

Σκεφτείτε καλά πριν απαντήσετε, γιατί η σκέψη είναι αρετή

Η εκδοχή της Αμύρσας Γιαννακάκη 

Και πέρασαν τα χρόνια φίλοι μου. 1,2,5,10...50! Και ακόμα μιλούσαν...πολεμούσαν μεταξύ τους...για το αν θα κάνουν ένα ανύπαρκτο πια πρόσωπο να φύγει, ή να το κάνουν πίτα!

Αδέλφια χωρίστηκαν... παιδιά διαφορετικής ομάδας,της πίτας ή της φυγής, δεν έπαιζαν πια μαζί...από σφάλματα ΤΕΝΕΚΕΔΩΝ! Τόσο δηλαδή μπορεί κάποιος να τυφλωθεί...παραπάνω από τις δυνατές ακτίνες μου...δίκιο είχε ο πατέρας μου όταν μου έλεγε πως οι τενεκέδες δεν τυφλώνονται από εμάς, αλλα από την εξουσία και την ξεροκεφαλιά...ενώ η λύση είναι μπροστά τους.Τότε δεν καταλάβαινα τι ήθελε να πει...τώρα ξέρω.

Σήμερα,μετα απο 100 χρόνια, όλοι ακόμα προσπαθούν να ξεχάσουν, μα δεν νομίζω να ξεχαστεί όσο ζω εγώ, ο ήλιος, που λεει πάντα την αλήθεια!

Η εκδοχή της Στέλλας Κώνστα:

 Η εκδοχή της Αλκυόνης Κρητικάκη:

 

- Εγώ λέω να τον κάνουμε πίτα, πρότεινε ο Σαρδέλας

- Και εγώ το ίδιο, συμφώνησε η Μηλίτσα

- Εγώ λέω να τον διώξουμε, λέει ο Οκέι μπαμ-μπαμ

Τότε όλοι άρχισαν να φωνάζουν, όλοι εκτός τον Σοφό. Ο Σοφός υψώνει τη φωνή του και λέει: <<Γιατί να μη δοκιμάσουμε και τα δύο; Ας τον προειδοποιήσουμε πως αν δε φύγει θα τον κάνουμε πίτα και έτσι θα γίνει είτε το ένα είτε το άλλο>>.

- Εξαιρετική ιδέα Σοφέ, είπαν όλοι μαζί.

Έτσι πήγε ο Βουτυρένιος καθώς είναι ο υπεύθυνος για το απογευματινό γεύμα του Λαδένιου και λέει:<<Αν δε φύγεις θα σε κάνουμε πίτα στον ύπνο σου>>.

-Χα χα χα, σκάει στα γέλια ο Λαδένιος, εσείς, να με κάνετε πίτα; Χα χα χα, ξανασκάει στα γέλια.

- Ναι Λαδένιε εμείς. Θα περιμένουμε την απάντησή σου στο επόμενο γεύμα σου, λέει και φεύγει και αφήνει τον Λαδένιο στις σκέψεις του. Μετά από μία ώρα,η Μηλίτσα πήγε να πάρει την απάντησή του.

- Δε θα φύγω. Η ζωή μου είναι υπέροχη εδώ

- Σκάβεις τον ίδιο σου τον λάκκο

- Χα χα ποτέ δε θα έσκαβα, θα έβαζα εσάς να σκάψετε.

Τότε η Μηλίτσα έφυγε νευριασμένη. Όταν πήγε στους άλλους και τους ανέφερε τα γεγονότα, έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιό τους. Αφού ο Λαδένιος κοιμήθηκε, πήραν τη μηχανή για να τον κάνουν πίτα και την τοποθέτησαν από πάνω του. Ο Σαρδέλας του φώναξε:<< Τελευταία προειδοποίηση. Φεύγεις ή σε κάνουμε πίτα;>>

-Θα φύγω αύριο το πρωί μη με σκοτώσετε, απαντάει κατατρομαγμένος, όμως είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του.

  Το πρωί πάνε όλοι και στον Λαδένιο και του λένε να φύγει αλλά αυτός δε φεύγει.

- Τι θα κάνουμε τώρα Σοφέ, ρωτάει ο οκέι μπαμ μπαμ

- Θα τον κάνουμε πίτα στον μεσημεριανό του ύπνο.

Έτσι και έκαναν. Μόλις κοιμήθηκε χωρίς να του πουν τίποτα, τον πλάκωσαν και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!

Η εκδοχή της Μυρτώς Γιαννακάκη:

 Η εκδοχή του Σωκράτη Τυροκομάκη:

Καθώς συζητούσανε για το να κάνουν τον Λαδενιο πίτα η να τον διώξουν ξαφνικά μια κονσέρβα ντοματοπελτέ που λεγόταν Μπίλι είπε να τον ταΐσουν μέχρι να κάνει μπουμ και όλοι συμφώνησαν να το κάνουν το επόμενο πρωί. Το επόμενο πρωί η Μηλίτσα και ο Σαρδέλας πήγαν στον Λαδενιο με την τριπλάσια ποσότητα από την ποσότητα που του φέρνουν συνήθως. Όσο ο Λαδενιος έτρωγε σταμάτησε όταν είχε φάει την μισή ποσότητα μετά ο Σαρδέλας και η Μηλίτσα του άνοιξαν το στόμα και του κράτησαν τα χέρια και άρχισαν να τον ταΐζουν σε ένα σημείο ο Λαδενιος τους είπε να σταματήσουν και αυτοί απάντησαν ότι θα σταματήσουν μόνο άμα φύγει και ο Λαδενιος είπε ότι ποτέ δεν θα φύγει και για αυτό ο Σαρδέλας και η Μηλίτσα του έδωσαν την υπόλοιπη ποσότητα και ο Λαδενιος άρχιζε να πρασινίζει και έκανε μπουμ και η Ντενεκεδούπολη ήταν ξανά ευτυχισμένη.

Η εκδοχή του Οδυσσέα Τυροκομάκη:

Στο τέλος τα τενεκεδάκια βρήκαν ένα σχέδιο: να δελεάσουν τον Λαδένιο σε έναν κάδο ανακύκλωσης, να τον παγιδεύσουν εκεί μέχρι να έρθει το σκουπιδιάρικο και τότε το σκουπιδιάρικο θα έπερνε όλα τα σκουπίδια, με τον Λαδένιο ταυτόχρονα. Οπότε την ίδια νύχτα η Μηλίτσα και Ο Σαρδέλας είπαν στον Λαδένιο πως ότι είχε ζητήσει από φαγητό ήταν μέσα στο καινούργιο ξενοδοχείο της Ντενεκεδούπολης, που τύχαινε να είχε ανοίξει την ίδια μέρα. Στην πραγματικότητα όμως, όλα τα άλλα τενεκεδάκια είχαν μεταμφιέσει τον σκουπιδοτενεκέ, ώστε από μπροστά να μοιάζει με ξενοδοχείο και είχαν φτιάξει έναν ανελκυστήρα που θα μετέφερε τον Λαδένιο μέσα στον κάδο. Όταν πλησίασαν κοντά η Μηλίτσα είπε στον Λαδένιο:

Λαδένιε, από αυτόν τον μηχανισμό θα μπορέσεις να μπεις μέσα στο ξένοδοχειο.

Μα, για ποιον λόγο δεν μπορώ απλά να μπω από την μπροστινή πόρτα; Αναρωτήθηκε.

Γιατί εσύ είσαι ο αρχηγός μας και δεν πρέπει να περνάς την ίδια είσοδο με όλα τα κανονικά τενεκεδάκια. Απάντησε ο Σαρδέλας.

Ο Λαδένιος το έχαψε, όπως νόμιζε πως θα έτρωγε το φαγητό και χωρίς αντίσταση έκανε ανέβηκε στον ανελκυστήρα. Φτάνοντας στην κορυφή, η Μηλίτσα και ο Σαρδέλας τον πετάνε μέσα στον σκουπιδοτενεκέ και τον κλείνουν, παγιδεύοντας τον Λαδένιο μέσα. Ο Λαδένιος ακόμα μπερδεμένος άρχισε να απαιτεί να τον βγάλουν έξω, μα κανένας δεν τον άκουγε. Το επόμενο πρωί, οι σκουπιδιάριδες πήραν τον κάδο και έφυγαν. Η Ντενεκεδούπολη είχε σωθεί.

Η εκδοχή της Αφροδίτης Ιωάννου:

Η συνέχεια της τενεκεδούπολης… 

- Έχω μια καλύτερη ιδέα. Την έχω μέσα στο μυαλό μου όλο το βράδυ. Είπε ο σοφός.

-Πες μας πες μας! Αναφώνησαν οι υπόλοιποι

-Δεν είμαι και πολύ σίγουρος. Πρέπει να το σκεφτούμε καλά. Απάντησε ο Σοφός.

-Μην διστάζεις πες μας!! φώναξε επιτακτικά ο Σαρδέλας.

-Ωραία… λοιπόν… σκεφτείτε πως θα ήταν να  ήσασταν μόνοι χωρίς παρέα και φίλους σε μια έρημη πόλη…

-Σοφέ μίλα ξεκάθαρα δεν καταλαβαίνω! Είπε η Μηλίτσα

-Περίμενε Μηλίτσα  νομίζω κατάλαβα τι θέλει να πει ο Σοφός. Θ α φύγουμε από εδώ προσωρινά για να δείξουμε στον Λαδένιο τι πάει να πει ΜΟΝΑΞΙΑ!!

-Τι;Θα αφήσουμε την πόλη μας; Τους φίλους μας;Πως θα γίνει αυτό;

-Είναι για το καλό όλων Μηλίτσα μου!! Τρέχα Βουτηρένιε και εσύ Οκει μπαμ μπαμ και διαδώστε την είδηση  σε όλη την πόλη.

  Σε λίγη ώρα το  νέο είχα φτάσει μέχρι και στον πιο μακρινό δρόμο,σε κάθε σπίτι σε κάθε γωνία. Έφτιαξαν βιαστικά τα πράγματα τους ,συγκεντρώθηκαν στη πλατεία της πόλης και υπό την καθοδήγηση του Σοφού όλα τα τενεκεδάκια έφυγαν μαζί χωρίς να ξέρουν που πάνε. Τελικά βρήκαν μετά από ώρες περπάτημα έναν καταπράσινο λόφο. Εγκαταστάθηκαν εκεί. Μόλις ο Λαδένιος το έμαθε λοιπόν χάρηκε με το νέο αυτό

-Ναι Ναι!! Πάνε τα τενεκεδάκια! Αχα χα χα

Λίγες μέρες όμως κράτησε τη στάση του αυτή ήθελε τα τενεκεδάκια πίσω να’ ρθούν. Ένιωθε μόνος χωρίς παρέα , δίχως τις χαρούμενες φωνές του που του έσπαγαν τα νεύρα. Το αποφάσισε λοιπόν. Έψαξε σε κάθε γύρω πόλη ,παντού στους δρόμους μα με κανένα αποτέλεσμα. Μα την ώρα που πήγε να απογοητευτεί η Μηλίτσα βρέθηκε εκεί.

-Λαδένιε; Πως μας βρήκες;Ξέρεις τι κάναμε έτσι;

-Γυρίστε πίσω σας παρακαλώ!Νιώθω τόσο μόνος χωρίς εσάς!Ελάτε πίσω!Δεν θα ξανακάνω τίποτα εναντίον σας αλλά ελάτε πίσω!

   Λίγες  ώρες μετά τα τενεκεδάκια χαρωπά γύριζαν πίσω με τον Λαδένιο συντροφιά ,δίχως άγχος και οργή. Ο Λαδένιος πήρε ένα καλό μάθημα κι από εδώ κι πέρα θα ήταν ένας κλασικός ,χαρούμενος ΤΕΝΕΚΕΣ.