Επιμονή για το καλύτερο

 

 Επιμονή για το καλύτερο

Της Παναγιώτας Σουλέα

            Η Αϊσέ ήταν πρόσφυγας.

Ήταν πρόσφυγας στην Ελλάδα έναν μήνα σχεδόν.

Ήταν οχτώ χρονών.

            Την πρώτη της μέρα στο σχολείο, τη θυμάται ακόμη, είχε κλάψει από την ντροπή της. Και όχι, δεν ήταν κανένα κλαψιάρικο! Όλοι οι συμμαθητές της γελούσαν πίσω από την πλάτη της και την κοροϊδεύαν. Εκείνη, όμως, με τον καιρό έμαθε τέλεια τα ελληνικά και έπαιρνε δέκα με τόνο σε όλα τα τεστ. Έγινε η καλύτερη μαθήτρια στην τάξη! Όπως όλα τα παιδιά μερικές φορές, δυσκολευόταν να διαβάσει και ήθελε να τα παρατήσει. Τότε όμως, θυμόταν τον πατέρα της που πολεμούσε για να σώσει την πατρίδα τους. Σκεφτόταν πως ο μπαμπάς της δεν θα το έβαζε κάτω ποτέ! Ούτε κι αυτή έπρεπε!

            Σήμερα, σε ηλικία είκοσι έξι ετών είναι τελειόφοιτη στην ιατρική σχολή. Εργάζεται στην εθελοντική οργάνωση «Γιατροί χωρίς σύνορα» σώζοντας καθημερινά πολλές ζωές!

Από το εργαστήρι ας "Ο κόσμος της Πηνελόπης Δέλτα". Εργασία για τις διακρίσεις