ΑΡΚΟΥΔΟΓΑΤΟΠΡΟΒΑΤΟΣΚΥΛΟ

 

ΑΡΚΟΥΔΟΓΑΤΟΠΡΟΒΑΤΟΣΚΥΛΟ

της Μαριαλένας Πορίχη

Είμαι πολύ εκνευρισμένος! Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο μεγάλα τέρατα από εμάς! Ως ο μικρότερος της οικογένειας όλοι περιμένουν απίστευτα επιτεύγματα από εμένα. Αλλά αδύνατα με αυτούς  τους σιχαμένους ανθρώπους! Η οικογενειακή παράδοση λέει ότι για να ενηλικιωθεί κάποιος της τερατοοικογένειάς μας πρέπει να κάνει πάνω από δέκα ανθρώπους να ουρλιάξουν. Αδύνατον! Αν είσαι τερατάκι σαν εμένα δεν γίνεται να κάνεις κάτι τέτοιο! Ή τουλάχιστον έτσι πίστευα.

 Όλα τα μεγαλύτερα αδέρφια μου είναι λιονταροαλεπουδόφιδα, γερακολυκόσκυλα, κομπρογατόδρακοι και άλλα, αλλά εγώ... Από όλους τους συνδυασμούς έπρεπε να ήμουν αρκουδογατοπροβατόσκυλο; Το πιο γλυκούτσικο αρκουδοκεφαλάκι, η πιο φουντωτή γατοουρίτσα, το πιο χνουδωτό σωματάκι και τα πιο μαλακά σκυλοπατουσάκια! Κάθε φορά που έβγαινα για να τρομάξω κόσμο, όλοι φώναζαν «Ωωωωωω» και «Τι γλυκούτσικο ζωάκι είναι αυτό;», με χάιδευαν και με έβγαζαν φωτογραφίες με τα διαβολοκούτια τους . Πόσο το μισώ αυτό! Σε όλη μου τη ζωή τα αδέρφια μου με κοροϊδεύουν, ο πατέρας μου ντρεπόταν για εμένα και η μητέρα μου με λυπόταν. Σιχαίνομαι την ίδια μου τη ζωή! Μέχρι που ένα θέαμα μου έμαθε να χειρίζομαι τα δικά μου προτερήματα, ακόμη και διαφορετικά από των άλλων, για να πετυχαίνω τους σκοπούς μου.

Καθώς περπάταγα στο πεζοδρόμιο και εισέπραττα τα αναφωνήματα αγάπης των ανθρώπων, ακούστηκε ένα ουρλιαχτό. Ευτυχισμένος άρχισα να τρέχω προς την τσιρίδα. Ο καλύτερος ήχος του κόσμου! Τότε είδα μία γάτα που το στόμα της άφριζε. Εξωπραγματικό! Μια μητέρα ούρλιαζε και έτρεχε ενώ είχε το παιδί της στην αγκαλιά και έκλαιγε. Τότε μου ήρθε μία ιδέα. Πήρα ένα από τα σαπούνια που μαζεύει η μαμά από τον σκουπιδοτενεκέ και το έφαγα. Πήρα και την οικογένειά μου για να με δει. Ήλπιζα ειλικρινά να πετύχω την αποστολή μου γιατί αλλιώς τα αδέρφια μου θα μου το κοπανούσαν για όλη μου τη ζωή και για τη μεταζωή μου.

Πήγα στην κεντρική πλατεία και άφησα τους ανθρώπους να με προσελκύσουν. Όλοι με χάιδευαν και παρότι το σιχαινόμουν τους άφηνα. Ξαφνικά έπεσα κάτω λες και πέθαινα. Πολλοί άνθρωποι είχαν μαζευτεί και τα αναφωνητά τους έφεραν και άλλους. Το απολάμβανα. Ξάφνου άνοιξα το στόμα. Αφροί βγήκανε. Η γεύση του σαπουνιού ήταν χάλια, αλλά απολάμβανα την επίγευση των σκουπιδιών που άφηνε. Όλος ο κόσμος άρχισε να ουρλιάζει και να τρέχει πανικόβλητος. Έτρεξα στην οικογένειά μου, αφού έφτυσα το σαπούνι. Η μητέρα ήταν πολύ περήφανη. Τα αδέρφια μου είχαν ξινήσει την μούρη τους αλλά επιτέλους, η αναμονή, η μεγαλύτερη επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε. Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ! Ο πατέρας μου με πλησίασε και με κοίταξε στα μάτια. «Δεν έχω ξαναδεί τέτοιο τρόμαγμα. Γιε μου, είμαι...περήφανος.».