«Τα εγγόνια του Ομήρου»: Η «Μεγάλη Ελλάδα» στο Πόρτο Κάγιο

 

 

«Τα εγγόνια του Ομήρου»

Η «Μεγάλη Ελλάδα» στο Πόρτο Κάγιο

 

Τη Τρίτη 6 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ σας περιμένουμε στο μεζεδοπωλείο Πόρτο Κάγιο στην Αγία Παρασκευή, για μια ξεχωριστή Βραδιά αφιερωμένη στη Μεγάλη Ελλάδα (Magna Grecia), μέσα από το βιβλίο της Χριστίνας Πετροπούλου «Τα εγγόνια του Ομήρου» -Μνήμη -Συγγένεια -Ταυτότητα στο Γκαλλιτσιανό της Καλαβρίας (εκδόσεις Επίκεντρο).

Η συγγραφέας συνομιλεί με τον δημοσιογράφο Κώστα Στοφόρο για τη μακρόχρονη έρευνά της και τα ταξίδια της στην Καλαβρία εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Μαζί μας η Ομάδα αφήγησης Παραμυθανθός, που θα αφηγηθεί ιστορίες που μοιάζουν σαν παραμύθια και προέρχονται από το βιβλίο και την έρευνα της συγγραφέως, αλλά και τραγούδια από την Κάτω Ιταλία.

Αφήγηση: Δημήτρης Μάλλης – Καλλιρρόη Μουλά

Μουσική: Δημήτρης Μάλλης

 

Πληροφορίες:

Πόρτο Κάγιο, Γαρυττού 112 Αγία Παρασκευή -κοντά στο Μετρό Χαλάνδρι- τηλ.  21 0600 3352 /6974586419

Για το βιβλίο

Πε­ρι­φρο­νη­μέ­νη για χρό­νια από την ηγε­μο­νι­κή κουλ­τού­ρα, άγνω­στη ακό­μη και στον κο­ντι­νό πε­ρί­γυ­ρο, σή­με­ρα η ελ­λη­νι­κή γλώσ­σα της Κα­λα­βρί­ας, γκρέ­κο/γκρε­κά­νι­κα, ανε­ξαρ­τή­τως του εάν ομι­λεί­ται και σε ποιο βαθ­μό, με ανα­κτη­μέ­νο το γλωσ­σι­κό κύ­ρος και το κοι­νω­νι­κό της γό­η­τρο, έχει επα­νέλ­θει δυ­να­μι­κά στο προ­σκή­νιο της κοι­νω­νι­κής, πο­λι­τι­κής και οικο­νο­μι­κής ζω­ής της Κα­λα­βρί­ας. Ακό­μη και οι εξαί­σιοι Πο­λε­μι­στές του Ρι­ά­τσε σε αυτήν τη γλώσ­σα μας προ­σκα­λού­σαν την προ­η­γού­με­νη χρο­νιά (2022) να γι­ορ­τά­σου­με την 50ή επέ­τειο από την ανα­κά­λυ­ψή τους.

Από γλώσ­σα των «τε­λευ­ταί­ων», των paddèki και tamari (άξε­στοι, απο­λί­τι­στοι), όπως ο αστι­κός κό­σμος του Ρη­γίου της Κα­λα­βρί­ας (Reggio di Calabria) χα­ρα­κτή­ρι­ζε τους ορε­σί­βι­ους πλη­θυ­σμούς από τα ελ­λη­νό­φω­να χω­ριά του Ασπρο­μό­ντε κά­θε φο­ρά που κα­τέ­βαι­ναν στην πό­λη, τώ­ρα έχει ανα­χθεί σε σύμ­βο­λο μι­ας ευγε­νούς πα­ρά­δο­σης κι ενός έν­δο­ξου πα­ρελ­θό­ντος με ανα­γω­γές στη Με­γά­λη Ελ­λά­δα και στο Βυ­ζά­ντιο σύμ­βο­λο, το οποίο όλοι προ­σπα­θούν να οικει­ο­ποι­η­θούν: Δή­μοι, Σύλ­λο­γοι, πο­λι­τι­κά σχή­μα­τα, εται­ρεί­ες επι­ζη­τούν τον προσ­δι­ο­ρι­σμό γκρε­κά­νι­κο/α. Οι χθε­σι­νοί paddèki τώ­ρα είναι «τα εγ­γό­νια του Ομή­ρου» και η γλώσ­σα τους σύμ­βο­λο υπε­ρη­φά­νει­ας για όλη την Επαρ­χία του Ρη­γίου –αν όχι για όλη την Κα­λα­βρία.

Η χρή­ση του πα­ρελ­θό­ντος και πώς αυτό επι­στρα­τεύ­ε­ται για να κα­λύ­πτει ανά­γκες του πα­ρό­ντος δεν είναι πρω­το­φα­νές στην αν­θρώ­πι­νη ιστο­ρία. Το ερώ­τη­μα είναι πώς φθά­σα­με ως εδώ, στη ση­με­ρι­νή «ανα­γέν­νη­ση» του γκρέ­κο και στα ποι­κί­λα τε­κται­νό­με­να γύ­ρω από αυτό. Απά­ντη­ση σε αυτό –και σε άλ­λα συ­να­φή– έρ­χε­ται να δώ­σει το βι­βλίο αυτό. Αφη­γού­με­νο τις πε­ρι­πέ­τει­ες της γλώσ­σας και του κό­σμου της –μέ­σα από μία πο­λυ­ε­τή επι­τό­πια έρευ­να– έρ­χε­ται να προ­σθέ­σει μια μι­κρή ψη­φί­δα στο εξαι­ρε­τι­κά εν­δι­α­φέ­ρον αν­θρω­πο­λο­γι­κό μω­σα­ϊ­κό του Νό­του της γει­το­νι­κής μας χώ­ρας, κα­θώς και στην Αν­θρω­πο­λο­γία της Με­σο­γείου.

 

Χριστίνα Πετροπούλου

H Χρι­στί­να Πε­τρο­πού­λου είναι Κοι­νω­νι­κή Αν­θρω­πο­λό­γος και δι­δά­σκει στο Πά­ντειο Πα­νε­πι­στή­μιο με γνω­στι­κό αντι­κεί­με­νο «Γλώσ­σα Μνή­μη και Ταυ­τό­τη­τα στην Ελ­λη­νό­φω­νη Κά­τω Ιτα­λία». Γεν­νή­θη­κε στο Τουρ­κο­λέ­κα Αρ­κα­δί­ας και ολο­κλή­ρω­σε τις εγκύ­κλι­ες σπου­δές στην Κα­λα­μά­τα (Γυ­μνά­σιο Πα­ρα­λί­ας). Σπού­δα­σε Kλα­σι­κή Φι­λο­λο­γία στο Πα­νε­πι­στή­μιο Αθη­νών, Κοι­νω­νι­κή Αν­θρω­πο­λο­γία στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Ρώ­μης «La Sapienza» και Ονο­μα­το­λο­γι­κές και Γλωσ­σο­λο­γι­κές Σπου­δές στο Πα­νε­πι­στή­μιο «Tor Vergata» της Ρώ­μης. Με υπο­τρο­φί­ες του Ιδρύ­μα­τος Κρα­τι­κών Υπο­τρο­φι­ών και του Ιτα­λι­κού Ιν­στι­τού­του Αθη­νών έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει μα­κρό­χρο­νη επι­τό­πια έρευ­να στα ελ­λη­νό­φω­να χω­ριά της Κα­λα­βρί­ας, κυ­ρί­ως στο Γκαλ­λι­τσι­α­νό, για το οποίο έχει εκ­πο­νή­σει δι­δα­κτο­ρι­κή δι­α­τρι­βή (ΑΠΘ 1997). Έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει επι­τό­πι­ες έρευ­νες για τους πρώ­τους γυ­ναι­κεί­ους αγρο­τι­κούς συ­νε­ται­ρι­σμούς στην Ελ­λά­δα, για τους Αλι­καρ­νασ­σείς της Κω, για τους Μου­σουλ­μά­νους της Κω, για το χω­ριό Κο­ρυ­σχά­δες της Ευρυ­τα­νί­ας και για τα ομο­γε­νει­α­κά σχο­λεία της Κων/λης. Έχει λά­βει μέ­ρος με ανα­κοι­νώ­σεις σε πολ­λά επι­στη­μο­νι­κά συ­νέ­δρια στην Ελ­λά­δα και στο εξω­τε­ρι­κό.
Με­λέ­τες της έχουν δη­μο­σι­ευ­θεί σε συλ­λο­γι­κούς τό­μους, όπως:
-Gente del Μediterraneo. Problemi demografici e dinamiche socio-culturali. Ricerca e Cooperazione: Ρώ­μη 1996. -2000 Ελ­λη­νι­κά Χρι­στού­γεν­να, Κα­στα­νι­ώ­της 1999. -Ο Ελ­λη­νι­σμός της Δι­α­σπο­ράς, Επτά Ημέ­ρες, Κα­θη­με­ρι­νή, τό­μος ΣΤ’. -Οι νε­ο­ελ­λη­νι­κές δι­α­λε­κτι­κές ποι­κι­λί­ες και η με­λέ­τη τους. Κέ­ντρον Ερεύ­νης των Νε­ο­ελ­λη­νι­κών Δι­α­λέ­κτων και Ιδι­ω­μά­των (Ι.Λ.Ν.Ε.) της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών, 2008. -Κα­το­χή - Αντί­στα­ση - Εμ­φύ­λι­ος. Η Αιτω­λο­α­καρ­να­νία στη δε­κα­ε­τία 1940-1950. Πα­ρα­σκή­νιο 2010. -Γλώσ­σα Ψυ­χής Άγ­γε­λος. Σή­μα 2010. -Γλωσ­σι­κή και κοι­νο­τι­κή ετε­ρό­τη­τα στη Δω­δε­κά­νη­σο του 20ού αιώ­να. Πα­πα­ζή­σης 2016.
Άρ­θρα της έχουν δη­μο­σι­ευ­θεί στην εφη­με­ρί­δα Κα­θη­με­ρι­νή, στο Αντί, κα­θώς και σε ελ­λη­νι­κά και ξέ­να επι­στη­μο­νι­κά πε­ρι­ο­δι­κά, όπως: Archivio Storico per la Calabria e la Lucania, Γλώσ­σα, Επε­τη­ρίς του Κέ­ντρου Ελ­λη­νι­κής Λα­ο­γρα­φί­ας της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών, Εθνο­λο­γία, Νε­ο­ελ­λη­νι­κή Δι­α­λε­κτο­λο­γία, Εικα­στι­κή Παι­δεία, Ήριν­να, Ιτα­λο­ελ­λη­νι­κά, Quaderni del Cairoli. Έχει υπη­ρε­τή­σει ως εκ­παι­δευ­τι­κός και ως Σύμ­βου­λος Φι­λο­λό­γων (Δω­δε­κά­νη­σα -Αθή­να). Έχει ιδρύ­σει το φι­λο­λο­γι­κό πε­ρι­ο­δι­κό Ήριν­να και το μα­θη­τι­κό Συ­νε­πάρ­μα­τα. Έχει ερ­γα­στεί στο Κέ­ντρο Ερεύ­νης της Ελ­λη­νι­κής Λα­ο­γρα­φί­ας και στο Κέ­ντρο Ερεύ­νης των Ελ­λη­νι­κών Ιδι­ω­μά­των και Δι­α­λέ­κτων της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών. Έχει λά­βει μέ­ρος σε Προ­γράμ­μα­τα του Ευρω­πα­ϊ­κού Γρα­φείου για τις Λι­γό­τε­ρο Δι­α­δε­δο­μέ­νες Γλώσ­σες και του Συμ­βου­λίου της Ευρώ­πης. Γνω­ρί­ζει ιτα­λι­κά και ισπα­νι­κά και συ­νερ­γά­ζε­ται με το Ιτα­λι­κό Ιν­στι­τού­το Αθη­νών.
Μέ­χρι σή­με­ρα, συ­νε­χί­ζει να με­λε­τά τους με­τα­σχη­μα­τι­σμούς που λαμ­βά­νουν χώ­ρα στην ελ­λη­νό­φω­νη πε­ρι­ο­χή της Κα­λα­βρί­ας σε γλωσ­σι­κό, αν­θρω­πο­λο­γι­κό και κοι­νω­νι­κό επί­πε­δο. Για το έρ­γο της και τις έρευ­νές της στην πε­ρι­ο­χή βρα­βεύ­θη­κε (2022) από τον Σύλ­λο­γο «Apodiafàzzi» (ξη­με­ρώ­νει) της Bova.