Θα βρω τα Κύθηρα;

Θα τα βρω τα Κύθηρα επιτέλους; Όποτε έχω ξεκινήσει να πάω σε αυτό το θρυλικό νησί όλο και κάτι συμβαίνει και δεν τα καταφέρνω.

Σήμερα αντιγράφω την ανάρτηση της Ελένης Γερουλάνου, σαν ...ξόρκι, ελπίζοντας πως θα βρεθώ εκεί την επόμενη χρονιά. Άσε που έχω δώσει υποσχέσεις σε μια εκλεκτή μικρή μου αναγνώστρια.

Η ανάρτηση της κυρίας Γερουλάνου:

 Τι κοινό μπορεί να έχει μία νοικοκυρά στη Μελβούρνη, ένας εργάτης στα Κύθηρα, ένας έμπορος στο Σίδνεϋ, ένας μαθητής στη Νέα Υόρκη, μία μοδίστρα στη Βικτώρια; Αυτοί οι άνθρωποι και πολλοί ακόμα γίνονται οι πρωταγωνιστές ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που, με άξονα την προφορική ιστορία, θα χτίσουν γέφυρες ανάμεσα σε ηπείρους και οικογένειες. Αυτό που θα ενώσει τους πρωταγωνιστές/στριες είναι ένας τόπος, τα Κύθηρα. Ένας κοινός τόπος αφετηρίας παππούδων, γιαγιάδων, συγγενών που στο παρελθόν αναζήτησαν σε μια άλλη ήπειρο δρόμους για να πορευτούν στη ζωή τους. Το δικό μου ταξίδι τώρα ξεκινά. Ευχαριστώ πολύ την αγαπημένη μου φίλη, Kiriaki Melliou που θαυμάζω απεριόριστα. Ευχαριστίες και στην Archontia Mantzaridou, Σύμβουλο Δασκάλων που είχε την αρχική ιδέα για τον σχεδιασμό του προγράμματος και έκτοτε έχει αναλάβει ένα πολύ σημαντικό μέρος της υλοποίησης, τον Δήμο Κυθήρων για τη φιλοξενία, τις Διευθύνσεις Α/θμιας και Δ/θμιας Εκπαίδευσης Πειραιά για την υποστήριξη και αρωγή στο πρόγραμμα και την Ελένη Τζωρτζοπούλου, πρόεδρος των "Φίλων Μουσείων Κυθήρων"