Λογοτεχνία και επανάσταση 1: Περί δημοκρατίας, εκλογών και άλλων τινών...

 

Διαβάζοντας ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο από τις εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, το "Λογοτεχνία και Επανάσταση, είναι πάρα πολλά τα ζητήματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.

Συνομιλητές/ συγγραφείς του βιβλίου είναι ο Ζοζέφ Αντράς (Joseph Andras) και η Καουτάρ Αρσί (Kaoutar Harchi)

Ο Αντράς συγγραφέας οκτώ βιβλίων που όλα κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, η Αρσί συγγραφέας και κοινωνιολόγος. 

Και οι δυο γεννημένοι στη δεκαετία του '80.

Πως και γιατί γράφουμε, πως αγωνιζόμαστε, πως δημοσιεύουμε, πως ζούμε...

ένιωσα πως μιλούσαν και την Ελλάδα, ότνα αναφέρθηκαν σε ζητήματα δημοκρατίας και εκλογών:

"Αντράς: ...Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία... Ζούμε σε ένα καθεστώς ολιγαρχικό. Πλουτοκρατικό. Μας έχουν υφαρπάξει τη δύναμή μας να δρούμε. Δες τι τελευταίες βουλευτικές εκλογές: Το 11% των εγγεγραμμένων ψήφισε Μακρόν. Μια χούφτα άνθρωποι κρατούν τη χώρα όμηρο...

...Να πιστεύεις ότι το να ψηφίζεις μια φορά στα πέντε ή επτά χρόνια θα πει δημοκρατία, είναι φάρσα, και κακοήθης μάλιστα. Να είσαι "πολίτης" δεν θα πει να εκλέγεις "αντιπροσώπους" που πληρώνονται καλύτερα από τον μέσο καθαρό μισθό -αντιπροσώπους που δεν δίνουν κανένα λογαριασμό στους εκλογείς τους και που δεν είναι ελέγξιμοι και ανακλητοί ανά πάσα στιγμή. Το ζητούμενο δεν είναι να είμαστε ακυβέρνητοι, αλλά να κυβερνιόμαστε μόνοι μας..."

Στη συνέχεια απαριθμεί δεκάδες κρίσιμα ζητήματα για τα οποία αποφασίζουν -χωρίς έλεγχο- οι κυβερνώντες και καταλήγει:

"Για τίποτα δεν αποφασίζουμε! Μαι δημοκρατική επανάσταση -για να το πω με πλεονασμό -είναι η προϋπόθεση που θα μας επιτρέψει επιτέλους να ξανακάνουμε πολιτική"

"Αρσί: ...Η ισότητα είναι υποτιθέμενη, ενώ η ανισότητα μοιάζει να έχει ως παράδοξη προϋπόθεση την ανισότητα όλων των άλλων. Και αυτό ισχύει τόσο σε εθνική, όσο και σε παγκόσμια κλίμακα"

Ο Αντράς αναφέρεται στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού που ενώ βρήκε την πλειονότητα των πολιτών αντίθετη πέρασε ως νόμος αό την κυβέρνηση σε πλήρη δυσαρμονία με τον λαό:

"...Εκατομμύρια άνθρωποι ηττήθηκαν από είκοσι πέντε τυχάρπαστους (ΣΣ εννοεί τους υπουργούς)που τους ποδοπάτησαν, τους ταπείνωσαν και τους στέρησαν τη μόνη απτή, υπολογίσιμη, σωματική ζωή τους..."

"Αρσί: ...όποτε οι καθημερινοί άνθρωποι θέλησαν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, σφαγιάστηκαν. Οι χορτάτοι δεν έχουν όρεξη να γίνουν άνθρωποι όπως οι άλλοι..."

Και τι γίνεται με τα κόμματα που δεν μας εκφράζουν; Η Αρσί είναι κάθετα αντίθετη, όμως ο Αντράς έχει άλλη άποψη:

"...Καταλαβαίνω απόλυτα να μη θέλει κανείς να ψηφίσει, αλλά εγώ ψηφίζω που και που, γιατί τα πέντε λεπτά που σου παίρνει μπορεί να έχουν σημασία για την υλική ύπαρξη πολλών. Αν ο Μελανσόν είχε κερδίσει στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, για παράδειγμα, ο νόμος για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού δεν θα είχε περάσει- δυο χρόνια ζωής κλέφτηκαν από τον πληθυσμό, κι αυτό για ένα πεντάλεπτο κι ένα κομμάτι χαρτί..."

Και κλείνω με αυτό που λέει για την αριστερά η Αρσί:

"...Για μένα είναι φριχτό πράγμα να είσαι αριστερός, γιατί το να είσαι αριστερός έχει το εξής παράδοξο: από τη μια σίγουρη αποτυχία. Από την άλλη, διαρκή και συλλογική προσπάθεια να καταφέρεις με τον αγώνα σου να μη συμβεί αυτή η αποτυχία..."

..συνεχίζεται...

Λίγα λόγια γενικά...

 Όλοι οι συγγραφείς στρατεύονται. Ορισμένοι στρατεύονται υπέρ του κόσμου έτσι όπως είναι· άλλοι, για να τον αλλάξουν. Το ζητούμενο μιας κατ’ ουσίαν ανατρεπτικής ή επαναστατικής λογοτεχνίας, όσο επιτακτικό και αν είναι σήμερα, προσκρούει συχνά στους κυρίαρχους όρους δόμησης του λογοτεχνικού πεδίου, στη συντριπτική υπεροχή ενός πλαισίου που είναι δεκτικό στην «εικόνα της ανατροπής» μα όχι στην ουσία της και, φυσικά, στην ολοένα μεγαλύτερη συρρίκνωση του αναγνωστικού κοινού. Σε αυτό το πλαίσιο, πώς να αγωνιστούμε -μέσα από τη γραφή αλλά και τη στάση μας- για μια άλλη κοινωνία, χωρίς να παραμυθιαζόμαστε; Αυτό το ερώτημα προσπαθούν να απαντήσουν εδώ ο Ζοζέφ Αντράς και η Καουτάρ Αρσί. Η συζήτηση, αναλυτική όσο κι εξομολογητική, πατάει στην ιστορία της λογοτεχνίας και των κοινωνικών αγώνων και φτάνει σε ζητήματα που αφορούν το σήμερα της πολιτισμικής κριτικής (μετααποικιοκρατική θεωρία, πολιτική ταυτοτήτων, woke culture κ.ο.κ.), διερευνώντας τη δυνατότητα μιας γραφής ταγμένης στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας ίσων. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Πιστεύω ότι αρχίζοντας να γράφω, γράφω ενάντια. [...] Γράφω ενάντια σε μια ορισμένη τάξη, σε μια ορισμένη βία, σε μια ορισμένη ομάδα ανθρώπων. Μετά, η αντιπαλότητα αυτή σβήνει. Αρχίζω να γράφω υπέρ. Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να ήταν αλλιώς, τι θα μπορούσε να μην κάνει κακό. Και μ' αρέσει αυτό. Το θέλω. Είμαι υπέρ του». (Καουτάρ Αρσί)
«Ας αγωνιστούμε από το εσωτερικό της Ιδέας για να τη φτάσουμε μέχρι τέλους. Αντί να προσθέτουμε επίθετα σε επίθετα, να διαιρούμε υποδιαιρέσεις [...] και να επινοούμε νεολογισμούς κάθε μέρα, καλύτερα θα κάναμε να επενδύσουμε θετικά αυτή την απλή, συνολική, ενοποιητική ιδέα. Να πούμε ένα μεγάλο ναι. Δεν είμαστε "αντί", είμαστε σοσιαλιστές, κομμουνιστές. Άρα αναφομοίωτοι». (Ζοζέφ Αντράς)

Ο εγωιστής γίγαντας

 

Κάθε απόγευμα γυρίζοντας απ’ το σχολείο, τα παιδιά συνήθως πήγαιναν να παίξουν στον κήπο του Γίγαντα.

Ήταν ένας τεράστιος πανέμορφος κήπος, με μαλακό πράσινο γρασίδι. Εδώ κι εκεί στο γρασίδι ξεπρόβαλλαν υπέροχα λουλούδια, σαν αστέρια, και υπήρχαν και δώδεκα ροδακινιές που την άνοιξη φούντωναν από λεπτοκαμωμένα ροζ και λευκά λουλουδάκια, και το φθινόπωρο ήταν φορτωμένες νόστιμα φρούτα. Τα πουλιά κάθονταν πάνω στα δέντρα και τραγουδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά συνήθιζαν να σταματούν το παιχνίδι τους για να τ’ ακούσουν. «Πόσο ευτυχισμένα είμαστε εδώ!» φώναζαν με χαρά το ένα στο άλλο.

Μια μέρα, ο Γίγαντας γύρισε. Είχε πάει να επισκεφτεί το φίλο του, το Δράκο της Κορνουάλης, κι είχε μείνει μαζί του εφτά ολόκληρα χρόνια. Όταν πέρασαν τα εφτά χρόνια, είχε πει όλα όσα είχε να πει, μιας και οι κουβέντες του ήταν μετρημένες, κι έτσι αποφάσισε να γυρίσει στο δικό του κάστρο. Μόλις έφτασε, είδε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο.

«Τι κάνετε εκεί πέρα;» φώναξε με τραχιά* φωνή, και τα παιδιά σκόρπισαν μακριά.«Ο κήπος μου είναι κήπος μου» είπε ο Γίγαντας «και βάλτε καλά στο μυαλουδάκι σας πως δε σκοπεύω να αφήσω κανένα να παίζει εδώ εκτός από τον εαυτό μου». Κι έτσι έχτισε ολόγυρα έναν πανύψηλο τοίχο, κι έβαλε μια πινακίδα που έλεγε:

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Ήταν στ’ αλήθεια ένας πολύ εγωιστής Γίγαντας.

Τα καημένα τα παιδιά δεν είχαν πια πού να παίξουν. Προσπάθησαν να παίξουν στο δρόμο, όμως ο δρόμος ήταν πολύ σκονισμένος και γεμάτος τραχιές πέτρες και δεν τους άρεσε. Συνήθιζαν να σκαρφαλώνουν στον ψηλό τοίχο, όταν τελείωναν τα μαθήματά τους, και να μιλούν για τον όμορφο κήπο. «Τι όμορφα που ήταν τότε» έλεγαν μεταξύ τους.  

Ώσπου ήρθε η Άνοιξη, και στη χώρα, απ’ άκρη σ’ άκρη, ξεπρόβαλαν μικρά μπουμπούκια και πουλιά. Μονάχα στον κήπο του εγωιστή Γίγαντα δεν έλεγε να τελειώσει ο χειμώνας.

Τα πουλιά δεν ήθελαν να τραγουδούν σ’ αυτόν, μιας και δεν υπήρχαν παιδιά, και τα λουλούδια ξεχνούσαν ν’ ανθίσουν. Κάποτε, ένα όμορφο λουλουδάκι έβγαλε το κεφάλι του από το γρασίδι, σαν είδε όμως την απαγορευτική πινακίδα τόσο λυπήθηκε για τα παιδιά, που γλίστρησεκαι πάλι στη γη κι αποκοιμήθηκε ξανά. Οι μόνοι που χαίρονταν ήταν το Χιόνι κι η Παγωνιά. «Πάει, τον ξέχασε η Άνοιξη τούτον εδώ τον κήπο» ξεφώνιζαν «κι έτσι θα ζήσουμε εδώ όλο το χρόνο». Το Χιόνι σκέπασε το χορτάρι με την τεράστια λευκή του κάπα, κι η Παγωνιά έβαψε όλα τα δέντρα ασημιά. Κι ύστερα προσκάλεσαν και τον Βοριά να τους κάνει συντροφιά, κι ήρθε κι αυτός. Ήταν κουκουλωμένος με γουναρικά ως τ’ αυτιά, κι όλη μέρα βρυχόταν στον κήπο και πετούσε τα καπάκια από τις καπνοδόχους χάμω. «Σπουδαίο μέρος ετούτο» είπε. «Θα ’πρεπε να πούμε και στο Χαλάζι να μας επισκεφτεί». Κι έτσι ήρθε και το Χαλάζι. Κάθε μέρα, επί τρεις ώρες, σφυροκοπούσε τη στέγη του κάστρου, ώσπου έσπασε τα περισσότερα κεραμίδια, κι ύστερα όρμησε στον κήπο και τριγυρνούσε όσο πιο γοργά μπορούσε. Ήταν ντυμένο στα γκρίζα κι η ανάσα του ήταν παγωμένη.

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αργεί τόσο η Άνοιξη φέτος» είπε ο εγωιστής Γίγαντας, που καθόταν στο παράθυρό του κι έβλεπε τον κατάλευκο παγωμένο κήπο του. «Μακάρι ν’ αλλάξει λίγο ο καιρός».

Όμως ποτέ δεν ήρθε η Άνοιξη, ούτε το Καλοκαίρι. Το Φθινόπωρο έφερε χρυσαφένιους καρπούς σ’ όλους τους κήπους. Αλλά στου Γίγαντα τον κήπο ούτε έναν δεν έφερε. «Είναι πολύ εγωιστής» είπε. Κι έτσι ήταν πάντα Χειμώνας εκεί. Βοριάς και Χαλάζι, Χιόνι και Παγωνιά χόρευαν αδιάκοπα ανάμεσα στα δέντρα.

Ένα πρωί που ο Γίγαντας ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, άκουσε μια υπέροχη μελωδία. Τόσο γλυκά χάιδεψε τ’ αυτιά του, που για μια στιγμή νόμισε πως ήταν οι μουσικοί του Βασιλιά που περνούσαν από τα μέρη του. Ήταν ένας μικρούλης σπίνος που τραγουδούσε έξω από το παραθύρι του. Είχε όμως τόσον καιρό ν’ ακούσει πουλί να κελαηδάει στον κήπο του, που του φάνηκε πως ήταν η πιο γλυκιά μελωδία στον κόσμο. Εκείνη την ώρα το Χαλάζι έπαψε να χορεύει πάνω από το κεφάλι του κι ο Βοριάς έπαψε να βρυχάται, κι ένα υπέροχο μεθυστικό άρωμα ξεχύθηκε από το ανοιχτό παραθυρόφυλλο. «Μου φαίνεται πως επιτέλους ήρθε η Άνοιξη» είπε ο Γίγαντας. Πετάχτηκε από το κρεβάτι του και κοίταξε έξω. Και τι να δει;

Μπροστά στα μάτια του παρουσιάστηκε το πιο υπέροχο θέαμα. Μέσα από μια μικρή σχισμή στον τοίχο είχαν ξεγλιστρήσει τα παιδιά στον κήπο και κάθονταν πάνω στα κλαδιά του δέντρου. Σε κάθε δέντρο, όσο έβλεπε το μάτι του, καθόταν κι ένα μικρό παιδάκι. Και τα δέντρα έκαναν τέτοιες χαρές που είχαν γυρίσει πίσω τα παιδιά, που γέμισαν μπουμπούκια και κουνούσαν τα κλαδιά τους τρυφερά πάνω από τα παιδικά κεφαλάκια. Τα πουλιά φτερούγιζαν ολόγυρα κελαηδώντας ευτυχισμένα, και τα λουλούδια ανασήκωναν τα κεφάλι τους ανάμεσα στο πράσινο γρασίδι και γελούσαν. Ήταν μια υπέροχη σκηνή, μονάχα που σε μια γωνιά του κήπου ήταν ακόμα χειμωνιά. Ήταν η πιο απομακρυσμένη γωνιά του κήπου, κι εκεί καθόταν ένα μικρό αγοράκι. Ήταν τόσο μικρό, που δεν έφτανε να σκαρφαλώσει στα κλαδιά του δέντρου, κι έκανε κύκλους γύρω από αυτό, κλαίγοντας πικρά. Το δέντρο το καημένο ήταν ακόμα σκεπασμένο από χιόνι και παγωνιά, κι ο Βοριάς φυσούσε μανιασμένα πάνω του. «Σκαρφάλωσε, μικρό αγόρι!» έλεγε το Δέντρο, κι έγερνε τα κλαδιά του όσο πιο χαμηλά μπορούσε. Άδικος κόπος, το αγόρι ήταν πολύ μικροκαμωμένο.

Κοιτάζοντας έξω, ο Γίγαντας ένιωσε την καρδιά του να ραγίζει. «Τι εγωιστής που ήμουν!» είπε. «Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν ερχόταν η Άνοιξη εδώ. Θ’ ανεβάσω τούτο το αγοράκι πάνω στο δέντρο κι ύστερα θα γκρεμίσω τον τοίχο, κι ο κήπος μου θα ’ναι για πάντα ο παιχνιδότοπος των παιδιών». Στ’ αλήθεια, είχε πολύ στενοχωρηθεί για ό,τι είχε κάνει.

Κι έτσι, κατέβηκε τις σκάλες, άνοιξε απαλά την πόρτα και βγήκε στον κήπο. Όμως, σαν τον είδαν τα παιδιά φοβήθηκαν τόσο πολύ, που έτρεξαν μακριά και στον κήπο ξαναγύρισε ο Χειμώνας. Μονάχα το μικρό αγόρι δεν έτρεξε να σωθεί, γιατί τα μάτια του ήταν τόσο γεμάτα δάκρυα, που δεν είδε το Γίγαντα που πλησίαζε. Ο Γίγαντας ζύγωσε στα κλεφτά, το πήρε τρυφερά στο χέρι του και το ακούμπησε πάνω στο δέντρο. Κι ευθύς το δέντρο άνθισε και τα πουλιά ήρθαν να κελαηδήσουν στα κλαδιά του, και το μικρό αγόρι άνοιξε τα δυο του χέρια, αγκάλιασε το λαιμό του Γίγαντα και τον φίλησε. Και τ’ άλλα παιδιά, σαν είδαν πως ο Γίγαντας δεν ήταν πια κακός, γύρισαν πίσω τρέχοντας και μαζί τους γύρισε κι η Άνοιξη. «Δικός σας είναι πια τούτος ο κήπος, παιδιά μου» είπε ο Γίγαντας, και μ’ ένα τεράστιο τσεκούρι γκρέμισε τον τοίχο. Και το καταμεσήμερο, που πήγαιναν οι άνθρωποι στην αγορά, είδαν το Γίγαντα να παίζει με τα παιδιά στον πιο όμορφο κήπο που είχαν δει ποτέ τους.

Έπαιζαν όλη μέρα, και το απόγευμα έτρεξαν κοντά στο Γίγαντα για να τον αποχαιρετήσουν.
«Μα, πού είναι ο μικρός σας φίλος;» ρώτησε εκείνος. «Το αγόρι που απίθωσα στο δέντρο». Ο Γίγαντας το αγαπούσε για κείνο το γλυκό φιλί που του είχε δώσει.
«Δεν ξέρουμε» είπαν τα παιδιά «χάθηκε».
«Πρέπει να του πείτε να φροντίσει αύριο να είν’ εδώ» είπε ο Γίγαντας. Όμως τα παιδιά είπαν πως δεν ήξεραν πού ζούσε, και ποτέ στη ζωή τους δεν το είχαν ξαναδεί. Ο Γίγαντας ένιωσε απέραντη θλίψη.

Κάθε απόγευμα, όταν τέλειωναν το σχολείο, τα παιδιά έρχονταν κι έπαιζαν με το Γίγαντα. Όμως το μικρό αγόρι, που τόσο αγαπούσε ο Γίγαντας, δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Ο Γίγαντας ήταν πολύ τρυφερός με όλα τα παιδιά, κι όμως νοσταλγούσε το μικρό του φίλο. «Πώς θα ’θελα να τον ξανάβλεπα!» έλεγε συχνά.

Τα χρόνια πέρασαν, κι ο Γίγαντας γέρασε κι έσβησε η δύναμή του. Δεν μπορούσε πια να παίξει, κι έτσι καθόταν σε μια τεράστια πολυθρόνα, έβλεπε τα παιδιά να παίζουν και θαύμαζε τον κήπο του. «Έχω τόσα όμορφα λουλούδια» είπε «κι όμως, τα παιδιά είναι τα πιο όμορφα απ’ όλα τα λουλούδια».

Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, καθώς ντυνόταν, κοίταξε έξω από το παράθυρό του. Τώρα πια δε μισούσε το Χειμώνα, γιατί ήξερε πως ο Χειμώνας ήταν απλώς ο ύπνος της Άνοιξης, και πως τα λουλούδια ξεκουράζονταν. Ξάφνου, έτριψε κατάπληκτος τα μάτια του και κοίταξε, μην μπορώντας να πιστέψει αυτό που έβλεπε. Ήταν στ’ αλήθεια ένα υπέροχο θέαμα. Στην απομακρυσμένη γωνιά του κήπου ήταν ένα δέντρο φορτωμένο υπέροχα κατάλευκα λουλούδια. Τα κλαδιά του ήταν ολόχρυσα, κι ασημένια φρούτα κρέμονταν ανάμεσά τους. Κι από πάνω στεκόταν το μικρό αγόρι που είχε τόσο αγαπήσει. 

Ο Γίγαντας έτρεξε κάτω με απερίγραπτη χαρά και βγήκε στον κήπο. Διέσχισε βιαστικά το γρασίδι και πλησίασε το παιδί. Κι όταν έφτασε πολύ κοντά του, το πρόσωπό του φούντωσε από θυμό κι είπε: «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;». Στα χέρια του παιδιού ήταν τα σημάδια από δυο καρφιά και στα μικρά ποδαράκια πάλι σημάδια από καρφιά.

«Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» φώναξε ο Γίγαντας. «Πες μου, κι εγώ θα βγάλω το μεγάλο μου σπαθί και θα τον μακελέψω».
«Όχι! Μη!» απάντησε το παιδί «αυτές εδώ είν’ οι πληγές της Αγάπης».
«Ποιος είσαι;» είπε ο Γίγαντας, κι ένα αλλόκοτο δέος τον τύλιξε καθώς έπεφτε μπροστά στα πόδια του παιδιού. Το παιδί χαμογέλασε στο Γίγαντα και του είπε: «Κάποτε μ’ άφησες να παίξω στον κήπο σου, γι’ αυτό και σήμερα θα ’ρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, στον Παράδεισο».

Κι όταν τα παιδιά έτρεξαν το απόγευμα στον κήπο, βρήκαν κάτω από το δέντρο το Γίγαντα νεκρό, σκεπασμένο με κατάλευκα λουλούδια.

 

  Όσκαρ Ουάιλντ, Ιστορίες για παιδιά, μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Παπαδόπουλος

Μια βόλτα γεμάτη ιστορίες στο Παλαιό Φάληρο!

 

Ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Γιάννης Φωστηρόπουλος και η Αντιδήμαρχος Δημοτικών Παιδικών Σταθμών & Δημοτικών Βιβλιοθηκών Μαίρη Τρύφων, σας προσκαλεί την Κυριακή 29 Δεκεμβρίου και ώρα 12:00 στην διαδρομή έκπληξη!!!

Το σημείο που θα φτάσουμε ,θα το βρείτε αν σκεφτείτε τα… ΒΙΒΛΙΑ! Εκεί που θα συναντηθούν, ο 'Εγωιστής Γίγαντας", οι παραμυθοκάρτες του Κώστα Στοφόρου, " Η Χριστουγεννιάτικη ιστορία " του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η διήγηση για τις γιορτές στο Π.Φάληρο

Με τη συνεργασία του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης ΣΗΜΕΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ : Το βιβλιοπωλείο “Λογοπαίγνια”- Logopaignia , Αγίου Αλεξάνδρου 44, Π.Φάληρο

Χριστουγεννιάτικες συνταγές από το βιβλίο "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ"

 

 Χριστουγεννιάτικες προτάσεις

Τις συνταγές αυτές του Νεκτάριου Μανωλάκου, μαζί με άλλες 109 συνταγές από 19 ακόμη σεφ και 11 μαμάδες θα τις βρείτε στο βιβλίο "20 σεφ, 11 μαμάδες κι εγώ -111 συνταγές και ιδέες διατροφής για παιδιά" (Κριτική)


Χριστουγεννιάτικη σαλάτα

Υλικά
Λάχανο
Καρότο
1 κουταλιά της σούπας κοκουνάρι
2 κ.σ. σταφίδες
2-3 κ.σ. ρόδι

Για τη βινεγκρέτ2 κρόκοι αυγού
1 φλυτζάνι ελαιόλαδο
1/2 φλυτζανάκι του καφέ ξίδι
ξύσμα 1/2 πορτοκαλιού
1/2 φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού
Αλάτι
Πιπέρι

Εκτέλεση
Τρίβουμε το λάχανο και το καρότο και αναμιγνύουμε με τις σταφίδες και τα κουκουνάρια.
Χτυπάμε καλά στο μίξερ τους 2 κρόκους και σιγά- σιγά προσθέτουμε κατά σειρά το ελαιόλαδο, το ξίδι, το χυμό και το ξύσμα του πορτοκαλιού, αλάτι και πιπέρι.
Περιχύνουμε τη σαλάτα μας με τη βινεγκρέτ και προσθέτουμε τα ρόδια.

Γλυκόξινο γουρουνόπουλο στο φούρνο

Υλικά1 1/2 κιλό καρέ γουρουνόπουλου γάλακτος με την πέτσα
4-5 ξινόμηλα
10 αποξηραμένα βερίκοκα
1/2 φλιτζάνι μαύρες σταφίδες
1/2 φλιτζάνι ξανθές σταφίδες
3-4 σκελίδες σκόρδο
100 γρ. μέλι
50 γρ. ξίδι μπαλσάμικο
1 κούπα ζωμό κρέατος
Αλάτι
Πιπέρι
Εκτέλεση
Βάζουμε το γουρουνόπουλο στο ταψί και το αλατοπιπερώνουμε καλά. Προσθέτουμε το ζωμό, τα φρούτα και τα υπόλοιπα υλικά -εκτός από το μέλι και το ξίδι.
Αφήνουμε το φαγητό μας να ψηθεί 1-1 1/2 ώρα στους 180ο. 10 λεπτά πριν ολοκληρωθεί το ψήσιμο, το βγάζουμε από το φούρνο και το αλείφουμε με το μίγμα από το μέλι και το ξίδι.
Όταν τελειώσει το ψήσιμο, βγάζουμε το γουρουνόπουλο. Τη σάλτσα του μαζί με τα υπόλοιπα υλικά τη βάζουμε σε κατσαρολάκι να πάρει βράση και να δέσει, ώστε να μη χρειαστεί να προσθέσουμε αλεύρι ή κορν φλάουρ.

Γλυκό καρύδας

Υλικά
Για την κρέμα
50 γρ. καρύδα
2 κουτιά γάλα καρύδας
2 ζελατίνες
500 γρ. φρέσκια κρέμα γάλακτος
100 γρ. ζάχαρη άχνη
Για το παντεσπάνι1 φλυτζάνι αλεύρι
1 κ.σ. μπέικιν πάουντερ
5 αυγά
1 1/2 κούπα ζάχαρη
1/4 του φλυτζανιού λικέρ πικραμύγδαλο (αμαρέτο) ή βανίλια

Εκτέλεση
Για την κρέμα
Χτυπάμε την καρύδα με το γάλα καρύδας. Αφού λιώσουν οι ζελατίνες (προσοχή να μη βράσουν) αναμιγνύουμε. Στη συνέχεια χτυπάμε καλά την κρέμα γάλακτος ώστε να γίνει σαντιγί. Ανακατεύουμε τις δυο κρέμες μαζί με τη ζάχαρη άχνη.
Για το παντεσπάνι
Χτυπάμε τα αυγά με τη ζάχαρη. Ρίχνουμε σιγά- σιγά κοσκινισμένο αλεύρι και μπέικιν πάουντερ. Ρίχνουμε το λικέρ και αναμιγνύουμε. Στρώνουμε σε ταψί λαδόκολλα και ψήνουμε για 20 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για να φουσκώσει.
Το βγάζουμε, το κόβουμε σε στρώσεις και απλώνουμε πανω του την κρέμα. Το αφήνουμε στο ψυγείο να παγώσει.

Διαδικτυακό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο: Δημιουργία Ψηφιακών Παιχνιδιών με την εφαρμογή genially: Από τη διδασκαλία στην τάξη

 

Διαδικτυακό Εκπαιδευτικό Σεμινάριο - Δημιουργία Ψηφιακών Παιχνιδιών με την εφαρμογή genially: Από τη διδασκαλία στην τάξη

 Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου, 18:00 μ.μ.
 Το σεμινάριο διοργανώνεται στα πλαίσια του 12ου Μαθητικού Διαγωνισμού με τίτλο «Δημιουργώντας τα δικά μας παιχνίδια» αλλά και του Δικτύου «Τα σχολεία αναζητούν την ιστορία τους»
 Το συνδιοργανώνουν το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης σε συνεργασία με τις Δημοτικές Βιβλιοθήκες Π.Φαλήρου, την Αντιδήμαρχο Δημοτικών Παιδικών Σταθμών & Δημοτικών Βιβλιοθηκών Π.Φαλήρου, τις Διευθύνσεις Α/θμιας Εκπαίδευσης: Α΄Αθήνας, Δ΄Αθήνας, Βοιωτίας, Ανατολικής Θεσσαλονίκης, Δυτικής Θεσσαλονίκης, Καρδίτσας, Κυκλάδων, Λάρισας, Πειραιά, Πέλλας, Πιερίας, Ρεθύμνου, Χανίων, Χίου, τις Διευθύνσεις Β/θμιας Εκπαίδευσης Αργολίδας, τους Συμβούλους Εκπαίδευσης των Διευθύνσεων Α/θμιας Εκπαίδευσης: Σύμβουλο Εκπαίδευσης ΠΕ70 Ν. Έβρου, Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης, την Επόπτρια Ποιότητας Εκπαίδευσης της ΔΠΕ Κορινθίας, Επόπτη Ποιότητας Α/θμιας Εκπαίδευσης Κυκλάδων, της 1ης Ενότητας Δ.Σ. Έβρου, και1ης Εκπ. Περ. Κορινθίας, τους Συμβούλους Β/θμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου: Επόπτες Ποιότητας Εκπαίδευσης Δευτεροβάθμιας Δωδεκανήσου, Συμβούλους Φιλολόγων, Πληροφορικής και Μαθηματικών).
 Οι βεβαιώσεις θα αποσταλούν ηλεκτρονικά!
To σεμινάριο πραγματοποιείται διαδικτυακά μέσω της πλατφόρμας Zoom
Πληροφορίες :
https://wp.me/p4fkZN-4Lb
Απαραίτητη η συμπλήρωση της φόρμας συμμετοχής εδώ  https://forms.gle/Xws9aFDgNF2QNxWh9
2103250341 -info@ekedisy.gr

«Το ρεσάλτο»: Μια Πειρατική Βραδιά στο Πόρτο Κάγιο

 

«Το ρεσάλτο»:  Μια Πειρατική Βραδιά στο Πόρτο Κάγιο

Το Πόρτο Κάγιο της Μάνης υπήρξε κάποτε ορμητήριο πειρατών

Τώρα, στο μεζεδοπωλείο Πόρτο Κάγιο της Αγίας Παρασκευής οι πειρατές επιστρέφουν για ένα νέο χτύπημα: Μια Πειρατική βραδιά με αφορμή το μυθιστόρημα του Λεωνίδα Γουργουρίνη «Το ρεσάλτο -το Γεράκι της Μεσογείου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρτέον.

Την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου, στις 9 το βράδυ σας περιμένουμε για να ακούσουμε τραγούδια και ιστορίες για πειρατές από την ομάδα αφήγησης «Παραμυθανθός».

Μαζί μας θα είναι ο συγγραφέας Λεωνίδας Γ. Γουργουρίνης που θα μας μιλήσει για τις περιπέτειες ενός πολύ σημαντικού πειρατή του Πέτρου Λάντζα που είναι ο ήρωας του μυθιστορήματός του.

Ομάδα αφήγησης «Παραμυθανθός»

Αφήγηση: Δημήτρης Μάλλης – Καλλιρρόη Μουλά

Μουσική: Δημήτρης Μάλλης

Την εκδήλωση επιμελείται και παρουσιάζει ο Κώστας Στοφόρος

Και φυσικά θα δοκιμάσουμε νοστιμιές της Μανιάτικης Κουζίνας που έτρωγαν κι οι πειρατές!

Πόρτο Κάγιο, Γαρυττού 112 Αγία Παρασκευή -κοντά στο Μετρό Χαλάνδρι- τηλ.  21 0600 3352 /6974586419

Για το βιβλίο

Στον απέραντο ωκεανό του χρόνου, όπου οι σκιές του χθες αναμειγνύονται με τις αχτίδες του αύριο, ξεδιπλώνεται η ιστορία του Πέτρου Λάντζα, ενός κερκυραίου ευγενή που έδρασε στο περιθώριο της ιστορίας με τους δικούς του κώδικες τιμής. Ένας μυστικός πράκτορας των δύο μεγαλύτερων ηγέτιδων δυνάμεων της Μεσογείου, αλλά κι ένας κουρσάρος που δεν λησμόνησε τις ρίζες του. Μετά την ειρήνη με τους Οθωμανούς (1573), η Γαληνοτάτη παλεύει να σταματήσει την οικονομική της αιμορραγία και να επενδύσει για ακόμα μια φορά στις χρυσοφόρες ρότες του Λεβάντε, ενώ η Ισπανία έχει απομείνει μόνη συνεχίζοντας τον πόλεμο με τον Σουλτάνο. Στο τεταμένο αυτό σκηνικό, ο καπιτάν Λάντζας εγκαταλείπει τα ενετικά του αξιώματα και βρίσκει ασφαλές καταφύγιο στην ισπανοκρατούμενη Νάπολη, απολαμβάνοντας τη φιλοξενία του διαβόητου αντιβασιλέα της Νάπολης, καρδιναλίου Γκρανβελέ. Παρά την επικήρυξη των Βενετών, που ζητούν το κεφάλι του, εκείνος καταστρώνει νέα σχέδια, αποφασισμένος να εκδικηθεί τους Βενετούς και τους Οθωμανούς με κάθε κόστος. Με τ' αγαπημένα του πρόσωπα να βρίσκονται πλέον σε άμεσο κίνδυνο, κάθε λεπτό που περνά είναι πολύτιμο, ενώ οι σύντροφοί του δεν θα διστάσουν στιγμή ν' ακολουθήσουν την επικίνδυνη ρότα που χάραξε ο καπετάνιος τους. Θα παραμείνουν όμως πιστοί μέχρι το τέλος μαζί του ή θ' ακολουθήσουν τη δική τους ρότα; Ο καπιτάν Λάντζας έχει ξεμείνει από επιλογές ή ακόμα μπορεί να τα καταφέρει; Ο Πέτρος Λάντζας γράφει, με τη δράση και τον ακατάβλητο χαρακτήρα του, σελίδες ένδοξων αγώνων και σκοτεινών μηχανορραφιών, χαράζει μια αποστολή ζωής προς την εξιλέωση, και μας ταξιδεύει στον σκοτεινό, μυστηριώδη μα και συνάμα συναρπαστικό κόσμο της πειρατείας και της κατασκοπείας.

Σημαντική είδηση για τους Μελισσοκόμους Φθιώτιδας και Φωκίδας

 

Έναρξη προγράμματος «Βασιλοτροφία στη Στερεά Ελλάδα 

Αξιοποίηση, διάσωση και βελτίωση γενετικού υλικού μελισσών, Α’ φάση: Εκπαίδευση Βασιλοτρόφων»

 

Ο Οργανισμός «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» ανακοινώνει την έναρξη του προγράμματος κατάρτισης και συμβουλευτικής «Βασιλοτροφία στη Στερεά Ελλάδα – Αξιοποίηση, διάσωση και βελτίωση γενετικού υλικού μελισσών, Α' Φάση: Εκπαίδευση Βασιλοτρόφων», το οποίο θα υλοποιηθεί στις Περιφερειακές Ενότητες της Βοιωτίας, της Ευρυτανίας, της Φθιώτιδας και της Φωκίδας. Το πρόγραμμα συγχρηματοδοτείται από τον οργανισμό «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά», μέσω της ιδρυτικής δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), από το Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, την APIVITA και πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας.

 

Το Πρόγραμμα θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο ανέλαβε τον σχεδιασμό τουεκπαιδευτικού σκέλους του, υπό την επιστημονική καθοδήγηση του Εργαστηρίου Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας, μεεπικεφαλής τον Επίκουρο Καθηγητή Γεώργιο Γκόρα.

 

Το πρόγραμμα «Βασιλοτροφία: Αξιοποίηση, διάσωση και βελτίωση γενετικού υλικού μελισσών, Α φάση: Εκπαίδευση Βασιλοτρόφων» απευθύνεται σε νέους και νέες με γνώσεις και εμπειρία μελισσοκομικής πρακτικής που επιθυμούν να αναπτύξουν περαιτέρω τις δεξιότητές τους στη βασιλοτροφία και να μεταφέρουν αυτές τις γνώσεις σε άλλους μελισσοκόμους. Η εκπαίδευση θα καλύψει μια σειρά από θέματα, όπως η κλασσική και σύγχρονη μέθοδος βασιλοτροφίας, η παραγωγή βασιλικού πολτού, η επιλογή και βελτίωση γενετικού υλικού, οι ασθένειες και οι εχθροί μελισσών, καθώς και η ανάπτυξη επικοινωνιακών δεξιοτήτων.

 

Ο σκοπός του προγράμματος «Βασιλοτροφία στη Στερεά Ελλάδα - Αξιοποίηση, διάσωση και βελτίωση γενετικού υλικού μελισσών, Α’ φάση: Εκπαίδευση Βασιλοτρόφων» είναι η εκπαίδευση νέων μελισσοκόμων ώστε να αποκτήσουν εξειδίκευση στη βασιλοτροφία και να μπορέσουν να υλοποιήσουν εμβολιασμούς βασιλικών κελιών σε άλλους μελισσοκόμους της περιοχής τους. Στη δεύτερη φάση του Προγράμματος θα πραγματοποιηθεί η επίδειξη και υλοποίηση σημαντικού αριθμού εμβολιασμών βασιλικών κελιών από την ομάδα των εξειδικευμένων εμβολιαστών, για την παραγωγή ποιοτικών βασιλισσών,επιλεγμένου γενετικού υλικού.

 

Το πρόγραμμα της Βασιλοτροφίας είναι μια μοναδική πρωτοβουλία για την Ελλάδα και την Ευρώπη και υλοποιείται για τρίτη συνεχή χρονιά.

 

Ξεκίνησε το 2022 στη Θεσσαλία και συνεχίστηκε το 2023 στην Εύβοια, ενώ ως δράση έχει ήδη αναγνωριστεί με σημαντικές διακρίσεις στην Ελλάδα, όπως το Bravo Sustainability Award 2022 στην κατηγορία «Προστασία Οικοσυστημάτων καιΒιοποικιλότητας» και το GOLD Environmental Award στην κατηγορία «Βιώσιμη Γεωργία».

 

Μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που προκάλεσε η κακοκαιρία «Daniel» στη Θεσσαλία, το πρόγραμμα επέκτεινε τη δράση του με τη δημιουργία του προγράμματος «Επανεκκίνηση της Μελισσοκομίας στη Θεσσαλία – Βασιλοτροφία: Αναπλήρωση και διάσωση του ενδημικού γενετικού υλικού». Στο πλαίσιο αυτό, παρείχε στήριξη σε πληγέντες μελισσοκόμους της περιοχήςμε την παροχή 27.000 βασιλικών κελιών και με τη σημαντική συμβολή 10 βασιλότροφων που είχαν εκπαιδευτεί στον πρώτο κύκλο του Προγράμματος του 2022.

 

Το Πρόγραμμα στη Στερεά Ελλάδα έχει δύο κύρια σκέλη. Το πρώτο σκέλος αφορά στην εύρεση αλλά και την εκπαίδευση έως και 20 νέων μελισσοκόμων με εμπειρία στη μελισσοκομική πρακτική, οι οποίοι θα καταρτιστούν στη βασιλοτροφία και θα λάβουν εξειδικευμένες γνώσεις σε θέματα ορθής μελισσοκομικής πρακτικής. Μετά την εκπαίδευση, οι 8 ικανότεροι απόαυτούς θα επιλεγούν για τη δεύτερη φάση του Προγράμματος.

 

Στο δεύτερο σκέλος, οι 8 επιλεγμένοι μελισσοκόμοι θα αναλάβουν να καθοδηγήσουν και να υποστηρίξουν άλλους μελισσοκόμους στην περιοχή τους, στην εφαρμογή της διαδικασίας εμβολιασμού βασιλικών κελιών για την παραγωγή ποιοτικών βασιλισσών και τη βελτίωση του γενετικού υλικού των μελισσιών.

 

Το Πρόγραμμα περιλαμβάνει 75 ώρες θεωρητικής εκπαίδευσης και 25 ώρες πρακτικής εκπαίδευσης, συνολικά 100 ώρεςεκπαίδευσης. Οι εκπαιδεύσεις θα πραγματοποιηθούν στην περιοχή της Λαμίας, από τον Ιανουάριο έως τον Φεβρουάριο του 2025. Η συμμετοχή στο Πρόγραμμα είναι δωρεάν και θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης στους συμμετέχοντες.

 

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με την κ. Φιλίππα Γρίβα από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τηλέφωνο 6982187876, ή μέσω email στη διεύθυνση filippa.grv@gmail.com, καθώς και με την κ. Καλλιόπη Καραμποΐκη, Capacity Building Manager του οργανισμού «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά», στο τηλέφωνο 2106917986 ή 6972096122 και στο email kalliopi@generationag.org.

 

Ο οργανισμός «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» συνεχίζει να στηρίζει τη βιώσιμη ανάπτυξη της μελισσοκομίας στην περιοχή και να ενισχύει τη νεανική επιχειρηματικότητα στον αγροτικό τομέα της Στερεάς Ελλάδας.

 

Διαδικτυακή επιμορφωτική συνάντηση: Παιχνίδια Φιλαναγνωσίας

 

Η Διεύθυνση Α/θμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του ΕΚΕΔΙΣΥ και στο πλαίσιο του Δικτύου με τίτλο «Με οδηγό τη λογοτεχνία και την τέχνη» υλοποιούν διαδικτυακή επιμορφωτική συνάντηση την Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου στις 18:00 με θέμα Παιχνίδια Φιλαναγνωσίας.

Xαιρετισμοί: Ευαγγελία Μπούτσκου, Διευθύντρια Εκπαίδευσης Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης, Στέλλα Μπαζακογιάννη, Υπεύθυνη Πολιτιστικών Α/θμιας Δυτικής Θεσσαλονίκης

Ενημέρωση για το Δίκτυο Φιλαναγνωσίας και Τέχνης

Φιλαναγνωσία και αναλυτικό πρόγραμμα

Εισηγήτρια:

Ευαγγελία Κανταρτζή, Διευθύντρια Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης

Παίζοντας με τα βιβλία

Εισηγητής:

Κώστας Στοφόρος, συγγραφέας-δημοσιογράφος

Από ένα ποίημα σε μια χριστουγεννιάτικη αφήγηση

Εισηγητής:

Δημήτρης Μάλλης, Δάσκαλος, αφηγητής, συγγραφέας

Όσοι/ες ενδιαφέρονται συμπληρώνουν τη φόρμα συμμετοχής εδώ. https://forms.gle/TV9cV22CfTnAhoXa7

Περισσότερες πληροφορίες εδώ https://wp.me/p4fkZN-4LC

Κινηματογραφική Λέσχη Αγίας Παρασκευής: "Γιώργος Αρβανίτης Μία Ζωή στο Φως".

Κινηματογραφική Λέσχη Αγίας Παρασκευής: Παρουσίαση του βιβλίου της Ελισάβετ Χρονοπούλου: "Γιώργος Αρβανίτης Μία Ζωή στο Φως".

Tετάρτη 11.12.2024 ώρα 20.00 στο Πέτρινο κτήριο, Πολιτιστικό Πάρκο "Στ.Κώτσης", Σπάρτης 1-είσοδος από οδό Θεμιστοκλέους, Αγ.Παρασκευή.

Η συγγραφέας, σκηνοθέτης και μοντέζ, Ελισάβετ Χρονοπούλου συνομιλεί με τον κινηματογραφιστή Γιώργο Αρβανίτη, που της αφηγείται μια ζωή σαν ταινία, τη δική του ζωή. Πώς από τις στάχτες της ελληνικής επαρχίας στην Κατοχή φτάνει να γίνει διεθνώς διακεκριμένος διευθυντής φωτογραφίας.
Πώς, ξεκινώντας από τη Φίνος Φιλμ όπου φώτιζε τους σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, βρήκε τον καλλιτεχνικό του δρόμο φωτίζοντας τη συννεφιασμένη Ελλάδα των ταινιών του Αγγελόπουλου. Πώς, γυρίζοντας ταινίες σ' όλα τα μήκη και πλάτη της γης, γνώρισε και συνεργάστηκε με τους θρύλους του παγκόσμιου σινεμά.

Θα μιλήσουν ο Γιώργος Αρβανίτης, Επίτιμο μέλος της Λέσχης μας, η συγγραφέας Ελισσάβετ Χρονοπούλου και ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Παύλος Μεθενίτης, την συζήτηση θα συντονίσει η Γεν.Γραμματέας της Λέσχης Μιρέλλα Λεγάκη. 

ΥΓ. Ένα απόσπασμα του βιβλίου θα βρείτε και στον συλλογικό τόμο Vivere Pericolosamente II με ιστορίες από και για την Ιταλία (εκδόσεις Εύμαρος)

 

Είκοσι συγγραφείς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των εκδόσεων Εύμαρος να θυμηθούν στιγμιότυπα, γεγονότα και ιστορίες ή να εμπνευστούν διηγήματα από τα καλύτερά τους χρόνια στην Ιταλία του ’60 και ’70. Φοιτητές οι περισσότεροι, σε μια Ιταλία που δεν θυμίζει καθόλου τη σημερινή κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα. Μια Ιταλία ανεκτική, αλληλέγγυα και κυρίως δημοκρατική και πρωτοπόρα. Ένα κοινωνικό καμίνι που στάθηκαν τυχεροί και ευτυχείς όσοι και όσες το έζησαν.

Είκοσι ιστορίες, είκοσι φωνές του C’ero anch’io – ήμουν κι εγώ εκεί.

Γράφουν: Γιώργος Αρβανίτης, Μαρία Βέρρου, Στάθης Βλαχάκος, Φοίβος Γκικόπουλος, Άννα Γρίβα, Κώστας Ζαφείρης, Νικόλας Ζηργάνος, Βασίλης Κονιόρδος Στάθης Λουκάς, Σταύρος Νουχάκης, Γιώργος Ντουνιάς, Μιλτιάδης Παντελιάς, Κωνσταντίνος Πατέστος, Κώστας Ποντικόπουλος, Κώστας Στοφόρος, Νίκος Συρμαλένιος, Δημήτρης Ταταρούνης , Τόνια Τσίτσοβιτς, Αλέξης Τσουκιάς , Αντώνης Φράγκος.

Το Χάππυ Νταίη του Παντελή Βούλγαρη σε αποκατεστημένη κόπια και δωρεάν προβολή!

 Το Χάππυ Νταίη του Παντελή Βούλγαρη επιστρέφει σε αποκατεστημένη κόπια 4Κ!

Την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου στις 19:00, στο πλαίσιο του 13ου ΦΠΚΑ και του προγράμματος #ASeasonofClassicFilms της ACE, θα σας παρουσιάσουμε τη νέα μας (και πρώτη έγχρωμη!) ψηφιακή αποκατάσταση σε μία δωρεάν προβολή.

Αποτυπώνοντας τις μέρες των πολιτικών κρατουμένων σε ένα ηλιοκαμμένο νησί, παραπέποντας στην Μακρόνησο, η ταινία μεταδίδει ένα διαχρονικό μήνυμα για τον παραλογισμό των απολυταρχικών καθεστώτων, που υποβάλλουν τους ανθρώπους σε ανούσιες εργασίες με στόχο την πνευματική και ηθική τους καταπίεση.

To 1976, το #HappyDay, που ο αγαπημένος δημιουργός θεωρεί την πιο σημαντική ταινία του, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.

Το 2024 θα το απολαύσουμε ξανά στην μεγάλη οθόνη όπως του αξίζει!

Αν όμως είστε εκτός Αθήνας (ή Ελλάδoς) θα μπορέσετε να το δείτε ΚΑΙ online, στο online.tainiothiki.gr, όπου θα είναι διαθέσιμο δωρεάν για 72 ώρες σε όλη την Ευρώπη από 12 - 15.12.2024.

#tainiothikigr #PantelisVoulgaris #FilmRestoration #ΧάππυΝταίη #ΠαντελήςΒούλγαρης

Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος (για την ταινία)

Στον ρόλο της Φρειδερίκης η Ζωρζ Σαρή