"....Ανηφόρισαν
προς την Αγία Κιουρά. Ο παππούς Λευτέρης και η γιαγιά Ζωή κρατιόντουσαν από το
χέρι. Ήταν ο δικός τους τόπος. Εκεί που, από ένα βλέμμα, είχε ξεκινήσει η κοινή
τους ζωή.
Μπήκαν
στην εκκλησία με τις παράξενες ζωγραφιές. Αυτό που αμέσως έκανε εντύπωση στην
Αντιγόνη ήταν τα μάτια του Χριστού και των αγίων. Δεν έμοιαζαν με καμία από τις
εικόνες που είχε δει ως τότε....
...Τα
παιδιά τούς είχαν ήδη αφήσει και κατηφόριζαν προς την παραλία. Ακόμη κι ο Ελίας
βούτηξε μαζί τους στα διάφανα, σμαραγδένια νερά. Δυο νησάκια διακρίνονταν στο βάθος: η
Στρογγυλή και η Τρυπητή...." (Απόσπασμα από τον "Κώδικα της Λέρου" σελ. 111- 112)
"...Η Αντιγόνη θυμήθηκε την ιστορία της γνωριμίας του
παππού Λευτέρη με τη γιαγιά Ζωή που της την είχε διηγηθεί εκείνος στο Πόρτο
Ράφτη. Της φαινόταν τόσο παράξενο που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή εκεί.
Προσπάθησε να τους φανταστεί νέους. Δύσκολο. Κατηφόριζε σκεφτική πίσω από τους άλλους, καθώς επέστρεφαν στα αυτοκίνητα για να
πάνε στον κοντινό Πλεφούτη για φαγητό....
 |
| Η κυρία Φρειδερίκη από την ταβέρνα "Η Θεά Άρτεμις" στον Πλεφούτη (φοβερό φαγητό) διαβάζει το σχετικό απόσπασμα από τον "Κώδικα" |
...Κι όποιος έχει βρεθεί σε αυτό τον τόπο τέτοια εποχή, όπως ο Ιταλός ναύαρχος (αρχή φθινοπώρου, με τη θάλασσα ακίνητη γύρω του), τότε θα ήθελε να μπορούσε να ζήσει εκεί για πάντα. Μόνο και μόνο γιατί στη ζωή υπάρχουν τέτοιες στιγμές και τέτοιοι τόποι..." (Απόσπασμα από τον "Κώδικα της Λέρου" σελ. 112 & 117)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου