Ένας προϊστορικός άνθρωπος, ο Τάκης κι ένας ορθογώνιος ροζ αρουραίος

 Από το εργαστήριο μας "Ο κόσμος της Πηνελόπης Δέλτα"

Η ιστορία ενός προϊστορικού ανθρώπου από τον Στυλιανό Ξυνόγαλο

...και μια ιστορία με ζώα από την Αλκυόνη Κρητικάκη 

Ο Τάκης και ο ροζ ορθογώνιος αρουραίος

 Ξυπνάω. Ανοίγω την στοματάρα μου για να χασμουρηθώ. Κοιτάω τριγύρω να καταλάβω που βρίσκομαι. Είμαι στο τελάρο με το αφράτο πάπλωμα δίπλα στο παράθυρο της κουζίνας. Αναρωτιέμαι τι ώρα να είναι. Η ώρα πρωινού? Η ώρα ύπνου? Η ώρα βόλτας? Η ώρα ύπνου στον ήλιο? Η ώρα απογευματινού ή η Τρίτη ώρα ύπνου? Μισό λεπτό! Ήρθαν αυτοί που μένουν μέσα και με ταΐζουν. Αν είμαι τυχερός θα ανοίξουν την πόρτα να αεριστεί το σπίτι. Μπίνγκο! Το μόνο που μένει για να μπω μέσα είναι να βάλω τα νύχια μου στη σήτα, να τη σπρώξω με το βάρος μου και να βάλω το πόδι μου στο κενό για να αυξήσω την τρύπα. Μπαίνω μέσα like a boss as always και τα μάτια μου γουρλώνουν καθώς αντικρίζω έναν ροζ αρουραίο με λαιμό σαν καμηλοπάρδαλης. Στην αρχή το παίζω cool παρά τον φόβο του ‘καινούριου’. Ήταν όλα μια χαρά και ωραία μέχρι που άρχισε να με πλησιάζει. Σηκώνομαι για να είμαι σε επιφυλακή.  Ορθώνω την τρίχα μου, βγάζω νύχια και του κάνω «χχχχχχχχ». Αφού βλέπω ότι δεν χαμπριάζει, αρχίζω να τρέχω για τη ζωή μου. Κάνω τον κύκλο της κουζίνας. Γυρνάω πίσω: με ακολουθεί.  Κάνω άλλον έναν κύκλο και ελέγχω την πόρτα: κλειστή. Πάω στην πίσω πόρτα: και αυτή κλειστή. Το κυνηγητό δε  σταματάει. Φοβερό work out by the way*.  Λύτρωση! Τρέχοντας πάντα κατευθύνομαι προς την κουρτίνα για να κρυφτώ. Το τέχνασμα φαίνεται να πιάνει γιατί ο αρουραίος σταματάει λίγο πιο μπροστά από εμένα που τον κοιτούσα. Άξαφνα, χιμάει να με κατασπαράξει. Και άντε πάλι το τρεχαλητό. Και τρέχω και τρέχω ώσπου τον βλέπω να μένει πίσω. Το κοιτάω, με κοιτάει και φεύγει. Ακούω την πόρτα να ανοίγει και φεύγω σαν σίφουνας. Αν δε φύγει πάντως εγώ δεν ξαναμπαίνω μέσα. Βόλτα τώρα μετά από τόσο τρέξιμο δεν κάνω οπότε πάω στην μπροστινή βεράντα να ξαπλώσω σε μία καρέκλα κάτω από τον ήλιο. Καληνύχτα!!!