Γενέθλια ενός πρωτόγονου παιδιού κι άλλη μια ιστορία

 

Γενέθλια ενός πρωτόγονου παιδιού 

από την Παναγιώτα Ταρασουλέα

 

Είμαι η Σπιτίνα. Ωραίο όνομα, δεν νομίζεις ; Για αυτό είναι και πολύ συχνό στην εποχή αυτή.  Σήμερα το απόγευμα θα γίνω 10 χρονών. Ανυπομονώ πάρα πολύ! Τώρα όμως πρέπει να πάω για κυνήγι, να πιάσω κάτι καλό μιας και είναι τα γενέθλιά μου. 

Για να σκοτώσεις κάποιο ζώο πρέπει να κρύβεσαι πίσω από ένα δέντρο, να το στοχεύεις  και να ρίχνεις το τόξο. Έτσι μου έχει πει ο μπαμπάς μου και συνήθως  λειτουργεί. Ναι!  Μόλις το πέτυχα! Πάω κοντά να δω τι είναι. Πιο τυχερή δεν μπορούσα να είμαι. Είναι μία κατσίκα! 

Γυρνάω  στη σπηλιά και ζωγραφίζω κάτι για να χαλαρώσω. Σχεδιάζω στον βράχο εμένα με ένα τόξο να κυνηγάει μία κατσίκα. Σιγά-σιγά με παίρνει ο ύπνος.

 Μια φωνή με ξυπνά! Είναι ο Ουράνιος, ο καλύτερός μου φίλος. Από ό,τι φαίνεται ήρθε η ώρα που περίμενα τόσο πολύ! “Χρόνια πολλά”,  μου είπε. Πριν προλάβω να του απαντήσω, εμφανίζονται και οι υπόλοιποι φίλοι μου. Όλοι τους κρατούν πακέτα με το αγαπημένο μου περιτύλιγμα: φύλλα πλατάνου! Η μαμά μου με φωνάζει για να σβήσουμε τα κεράκια της  κατσίκας. Συνήθως είναι μικρά κομμάτια ξύλου που τα τοποθετούμε πάνω στο ψημένο κρέας. Τα δικά μου κεράκια είναι διαφορετικά όμως. Είναι καλυμμένα με φύλλα πλατάνου. Τρώμε την νόστιμη, ροδοψημένη κατσίκα  και φεύγουν οι φίλοι μου. Με χαρά ανοίγω τα δώρα μου. Μου είχαν φέρει μία γούνα από αρκούδα, ένα  ζουμερό μπουτάκι αγελάδας και ένα τόξο.

 Τώρα που το σκέφτομαι δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να σκοτώνουμε τα ζώα, αφού και εμείς ζώα είμαστε!

Ο Ούγκα Μπούγκα

από τον Σωκράτη Τυροκομάκη

Είμαι ο ούγκα μπούγκα, ένας προϊστορικός άνθρωπος. Μια μέρα μέσα στον χειμώνα ήμουν σε ένα δέντρο τρώγοντας καρύδια, ξαφνικά από την άκρη του ματιού μου βλέπω έναν σμιλόδοντα να με παρακολουθεί, γρήγορα σηκώνω το δόρυ μου και περπατάω προς τα πίσω αργά. Ο σμιλόδοντας αρχίζει να τρέχει προς τα πάνω μου, βάζω το δόρυ μου μπροστά μου για να με προστατεύσει αλλά το δαγκώνει και το σπάει στα δύο κόματια. Τρέχω μακριά αλλά δεν έβλεπα μπροστά μου και έπεσα γύρο στα 5 μέτρα πάνω σε ένα κοπάδι μαμούθ, παρατηρείσα ότι το κοπάδι πέρναγε από μια παγωμένη λίμνη. Όσο περνούσε το μαμούθ που ήμουν πάνω άκουσα ένα κρακ, κοιτάζω κάτω αλλά πριν τα καταφέρω ο πάγος κάτω από τα μαμούθ σπάει και πέφτω στο νερό, καταπάγωσα και κολύμπησα προς την ακτή, τότε βρήκα την φυλή μου και έζησα μια επίπονη ζωή.