Στη Ρόδο για τα εγκαίνια σχολικής βιβλιοθήκης: Μια σημαντική ομιλία

 Βρέθηκα στη Ρόδο για ένα τριήμερο καλεσμένος του Δημοτικού Σχολείου Σορωνής για τα εγκαίνια της σχολικής βιβλιοθήκης.

Επισκέφθηκα τα σχολεία; 2ο Κρεμαστής, Κολλέγιο Ρόδου, Σορωνής, Φανών, Καλαβάρδων. Μίλησα σε φοιτήτριες/ες του Πανεπιστημίου, πήγα στο εξαιρετικό Εβραϊκό Μουσείο και συμμετείχα σε μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση στη Κοινοτική Βιβλιοθήκη Σορωνής με θέμα "Η σημασία του βιβλίου και η αξία των σχολικών βιβλιοθηκών στην ανάπτυξη του παιδιού"

Προσεχώς θα γράψω περισσότερα ια τις υπέροχες, συγκινητικές στιγμές που πέρασα στη Ρόδο.

Προς το παρόν αξίζει αν διαβάσετε την ομιλία της δασκάλας Αθηνάς Αλχαζίδου, υπεύθυνης της Σχολικής Βιβλιοθήκης του Δημοτικού Σχολείου Σορωνής

Αγαπητοί προσκεκλημένοι καλώς ήρθατε!

Σήμερα μπορώ και διακρίνω γονείς, συναδέλφους, μαθητές και μαθήτριες, συγχωριανούς αλλά και άλλους ανθρώπους που αγαπάνε το βιβλίο.

Η σημερινή μας μέρα ξεκίνησε με τα εγκαίνια της βιβλιοθήκης του σχολείου μας και συνεχίζει με αυτήν την εκδήλωση που μας χαροποιεί όλους πάρα πολύ διότι συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία και λειτουργία της βιβλιοθήκης του δημοτικού σχολείου Σορωνής.

Όταν ανέλαβα τον ρόλο της υπεύθυνης εκπαιδευτικού στη σχολική βιβλιοθήκη ξεκίνησα γεμάτη χαρά και αισιοδοξία. Προς μεγάλη μου απογοήτευση διαπίστωσα πως δεν υπήρχε καμία οικονομική ενίσχυση και καμία παροχή βιβλίων. Το σχολείο διέθετε μια μεταλλική βιβλιοθήκη, κλασική εικόνα σε διάδρομο ελληνικού σχολείου, καθώς και μια ξύλινη βιβλιοθήκη γεμάτη από εγκυκλοπαίδειες. Το μεγαλύτερο ποσοστό των βιβλίων ήταν παλιών εκδόσεων και σίγουρα δεν προσέλκυε τα παιδιά.

Όπως οι περισσότεροι ξέρετε δεν είμαι από την Ρόδο. Στο νησί ήρθα το 2017 ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο μάθημα των αγγλικών. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι γιατί όταν ξεκινάς κάτι από το μηδέν ποντάρεις στη βοήθεια της οικογένειας σου, των φίλων σου και όσων ανθρώπων με τους οποίους συναναστρέφεσαι για μεγάλο χρονικό διάστημα και δημιουργείς πιο στενούς δεσμούς. Στην πόλη μου την Καβάλα σίγουρα θα μου ήταν πιο εύκολο κάτι τέτοιο γιατί υπάρχουν οι γνωριμίες, σκέφτηκα….και πόσο έξω έπεσα.

Ξεκίνησε λοιπόν μία εκστρατεία που θα στήριζε την προσπάθεια μας για να δημιουργήσουμε μία αίθουσα βιβλιοθήκης με σύγχρονα βιβλία και υποδομές που θα έχτιζαν και μία γέφυρα επικοινωνίας με τους συγγραφείς. Αρχικά, εντοπίσαμε τις αναγνωστικές ανάγκες των παιδιών δίνοντας τους να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια για τα βιβλία που θα ήθελαν να διαβάζουν. Ευχαριστούμε πολύ τους γονείς που συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια με τα παιδιά. Κατόπιν ενδελεχούς έρευνας επιλέχθηκαν τίτλοι βιβλίων και συστάθηκε μία λίστα που καλύπτει μία ποικιλία ειδών όπως παραμύθια, μυθιστορήματα, βιβλία γνώσεων, κόμικς, διασκευασμένα κλασικά έργα, graphic novels και αγγλική λογοτεχνία. Στάλθηκαν άπειρα e-mails, έγιναν αμέτρητα τηλεφωνήματα, πραγματοποιήθηκαν άλλες τόσες συναντήσεις. Αφού τοποθετήθηκαν αφίσες που δήλωναν τον σκοπό μας σε επιχειρήσεις του χωριού ξεκίνησαν οι πρώτες δωρεές βιβλίων. Σιγά σιγά ανταποκρίθηκαν και κάποιοι εκδοτικοί οίκοι, φορείς που προωθούν το παιδικό βιβλίο, ξενοδοχειακές μονάδες και τοπικές επιχειρήσεις.

Το μεγάλο στοίχημα όμως ήταν η δημιουργία μιας αίθουσας που θα εμπνέει τα παιδιά. Θέλαμε να υπάρχει ένας χώρος όπου τα βιβλία θα ήταν πρωταγωνιστές και θα έκαναν τη διαδικασία της ανάγνωσης όσο πιο δελεαστική γινόταν. Πάρα πολλοί γονείς αλλά και κάτοικοι του χωριού που δεν έχουν παιδιά έκαναν δωρεές. Σχεδόν κάθε εβδομάδα λαμβάναμε κάτι. Η μεγαλύτερη δωρεά που λάβαμε πραγματοποιήθηκε από συγχωριανούς μας. Οι ίδιοι τους είναι δύο άνθρωποι που προτιμούν να μην προβάλλονται. Ωστόσο, όταν υπάρχουν τέτοια παραδείγματα προσφοράς ανιδιοτελούς βοήθειας, θεωρώ πως αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να τιμούνται και να γίνονται παραδείγματα προς μίμηση. Πρόκειται για τον κύριο Νικόλαο Διακοσταυριανό και τη σύζυγο του κυρία Μαρία Διακοσταυριανού. Χάρη σε αυτούς, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου δανείζονται ενδιαφέροντα βιβλία, διαβάζουν μέσα σε μία σύγχρονη αίθουσα και έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικτυακές εκδηλώσεις.

 Σε όλο αυτό το εγχείρημα βρισκόταν στο πλάι μας από την αρχή ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων. Εργαζόμενοι γονείς οι οποίοι διέθεσαν άπειρες ώρες ώστε το όνειρο να γίνει πραγματικότητα. Ο εθελοντισμός και η συνεργατικότητα θριάμβευσαν στη Σορωνή. Είμαστε πολύ περήφανοι για τους γονείς των μαθητών και μαθητριών μας. Τους ευχαριστούμε που μας άκουσαν, μας εμπιστεύτηκαν και συνεργάστηκαν μαζί μας.

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω τον διευθυντή του σχολείου κύριο Σταμέλο Δημήτρη και όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου μας που βοήθησαν ώστε να υλοποιηθεί αυτό το έργο. Πολλές ευχαριστίες στις κυρίες Νικηταρή Τσαμπίκα και Χατζηνικόλα Μαρία για την αμέριστη βοήθεια τους ακόμα και κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών της άδειας μας. Χάρη σε αυτές κατορθώσαμε να αρχειοθετήσουμε όλα τα βιβλία και να βάλουμε σε λειτουργία το σύστημα δανεισμού ώστε να μπορεί η δανειστική βιβλιοθήκη να είναι διαθέσιμη από τον Σεπτέμβρη 2024. 

Το αποτέλεσμα πλέον μιλάει από μόνο του. Μετράμε πλέον πάνω από 1100 τίτλους βιβλίων οι οποίοι μπορούν εύκολα  να αναζητηθούν μέσω της πλατφόρμας «Βιβλιοδανός» πατώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στη σελίδα του σχολείου μας. Τα παιδιά μας επισκέπτονται την αίθουσα της βιβλιοθήκης σε εβδομαδιαία βάση. Ο χρόνος είναι περιορισμένος, αλλά έστω και έτσι πιστεύω πως έχουμε βάλει ένα λιθαράκι στο να δούνε τα παιδιά το βιβλίο με άλλο μάτι. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν με σταματάνε στο διάδρομο για να μοιραστούν τις εντυπώσεις τους από το τελευταίο βιβλίο που διάβασαν. Η επίσκεψη στην βιβλιοθήκη έχει γίνει βίωμα για αυτά τα παιδιά και έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν διαμορφώσει άποψη και να μας προτείνουν βιβλία που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στη λίστα μας.

Η σχολική βιβλιοθήκη δεν είναι ένα κλειστό σύστημα. Από τη στιγμή που ένα παιδί δανείζεται ένα βιβλίο και το φιλοξενεί στο σπίτι του, αμέσως εμπλέκονται και άλλα άτομα είτε ως αφηγητές είτε ως συν-αναγνώστες. Η διαδικασία της ανάγνωσης παίρνει κοινωνικό χαρακτήρα και τα μηνύματα του βιβλίου διοχετεύονται στους γονείς, στους παππούδες και σε άλλα κοντινά πρόσωπα. Ένα βιβλίο μπορεί να γίνει αφορμή συζήτησης μεταξύ συμμαθητών ή με οικογενειακά μέλη.

Πάντα θεωρούσα πολύ κλισέ την έκφραση «Όλοι μαζί μπορούμε». Τώρα όμως που το έζησα εκ των έσω, ειλικρινά θα το ξαναέκανα. Υπήρχε ένας πολύ ουσιαστικός στόχος και θεωρώ πως όσοι ενεπλάκησαν αισθάνονται μια απίστευτη ικανοποίηση.