Ο Ζαμπαντής και ο Ντετέκτιβ Κλουζ

 Είναι η 10η περιπέτεια του Ζαμπαντή μετά από όσα συνέβησαν το Πάσχα με το περιοδικό Ζαμπαντώρα , το Μυστήριο στο Δημοτικό Σχολείο , "Ο Ζαμπαντής ταξιδεύει στον κόσμο" και "Ο Ζαμπαντής στη Κύπρο"

Πρόκειται για ήρωα που δημιουργήσαμε με τα παιδιά του εργαστηρίου της "Παραμυθοκουζίνας" στο 1ο Δημοτικό Σχολείο του Παπάγου

Συγγραφείς -εικονογράφοι:

Άγγελος Διαμαντόπουλος

Βασίλης Διαμαντόπουλος

Δέσποινα Κάντζαρη

Μυρτώ Μαθιουδάκη

Αντώνης Ρόμπος

Φίλιππος Σκαρόπουλος

                                    Ο Ζαμπαντής και  ο Ντετέκτιβ Κλουζ

            Μπήκε ο Ιούνιος, καλοκαίριασε πια και πολύς κόσμος άρχισε να διασκεδάζει, να  βγαίνει έξω συχνότερα και γενικά να καλοπερνάει. Ακόμη και τα σχολεία είχαν αρχίσει να χαλαρώνουν, να μειώνουν τις απαιτήσεις τους και τις πολύωρες εργασίες και να ετοιμάζονται για τις θερινές γιορτές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το πρώτο Σαββατοκύριακο του μήνα συνέπεσε με το τριήμερο του αγίου πνεύματος. Ο Ζαμπαντής έφυγε για Κέρκυρα εκείνες τις μέρες. Μόλις επέστρεψε, κατά την άφιξή του, γνώρισε τον Ντετέκτιβ Κλουζ, ο οποίος επισκεπτόταν την Αθήνα με τη φίλη του, την Μαρί *. Πολλοί έλεγαν πως ήρθε για διακοπές, άλλοι όμως θεωρούσαν πως ήρθε για κάτι πολύ πιο επείγον…  

            Και είχαν δίκιο. Βέβαια, ο Κλουζ σκεφτόταν καιρό τώρα να επισκεφτεί καμιά φορά την Ελλάδα, αλλά μιας και ήταν ένας ντετέκτιβ που ακολουθούσε συνεχώς τον δρόμο των μυστηρίων, αποφάσισε να ταξιδέψει όταν θα είχε προηγηθεί ένα ανεξήγητο περιστατικό, ώστε η επίσκεψή του να έχει έναν σκοπό. Τέλη Μαΐου, καθώς έκανε μία «έρευνα» στο Ίντερνετ, έμαθε για την πιθανή ύπαρξη ενός τέρατος στην Αθήνα,  που ήταν ακόμη άγνωστο το πώς εμφανίστηκε εκεί… 

            Σε συνεργασία με την Μαρί, αποφάσισε πως αυτή θα ήταν η νέα του αποστολή. Οπότε, έκλεισαν γρήγορα εισιτήρια για αρχές Ιουνίου. Έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό. Έτσι κι έγινε.

            Όταν όμως έφτασαν, οι πιθανότητες ύπαρξης τέρατος είχαν ξαφνικά εκτοξευθεί στα ύψη και πολλοί κάτοικοι πανικοβληθεί.  Εκείνοι όμως, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να βρουν τον συνεργάτη τους για να αποφασίσουν όλοι μαζί πώς να αντιμετωπίσουν το τέρας. Και ποιος άλλος να ‘ταν, αν όχι ο Ζαμπαντής...

            Το ρολόι σήμανε τέσσερις. Οι τρεις τους βάδιζαν γρήγορα προς την κεντρική πλατεία, όχι από τις ίδιες κατευθύνσεις. Προτού έρθει ο Κλουζ και η φίλη του, η Μαρί είχε μάθει από το διαδίκτυο πληροφορίες για τον Ζαμπαντή και επικοινώνησε μαζί του. Παράλληλα τον ρώτησε αν εκείνος είναι ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Ζαμπαντώρα» και όταν έλαβε θετική απάντηση συμπέρανε ότι αφού ο Ζαμπαντής είναι πολυταξιδεμένος, έχει ζήσει πολλές περιπέτειες κι έχει δώσει λύση σε τόσα μυστήρια, θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί τους. Και να τώρα και οι τρεις τους, έφτασαν στην πλατεία και κάθισαν σε ένα παγκάκι για να συζητήσουν.

Δεν πέρασε πολλή ώρα ώσπου να κάνει την εμφάνισή του ένας παππούς που τους είπε ότι είναι από την Εύβοια. Ύστερα τους αφηγήθηκε μια τρομακτική ιστορία που τάχα έλεγαν στον τόπο του. Τα παιδιά όμως δε φάνηκαν να τρομάζουν από αυτή την ιστορία. Αγανακτισμένος ο παππούς σηκώθηκε κι αποχώρησε.

Θα ρωτήσετε όμως, τι σχέση έχει το περιστατικό αυτό με την υπόθεση του τέρατος. Να, όταν εκείνος έφυγε, το περπάτημά του δε θύμιζε συνηθισμένο περπάτημα ενός ανθρώπου της ηλικίας του. Τότε, υποψιάστηκαν ότι το μυστηριώδες άτομο που τους πλησίασε δεν επρόκειτο για έναν Ευβοιώτη παππού, αλλά για το τέρας μεταμφιεσμένο που προσπάθησε να τους τρομάξει. Αφήστε που κάπου στο βάθος, καθώς βάδιζε γρήγορα, φάνηκε να εξαφανίζεται…

Όταν επέστρεφαν από την πλατεία, ο Ζαμπαντής προσκάλεσε το ζευγάρι στο σπίτι του. Εκεί τους έδειξε τις συλλογές απ’ τα βιβλία του Ντετέκτιβ Κλουζ και  παρακολούθησαν όλοι μαζί μια -τι άλλο- ταινία μυστηρίου. Όταν πια στην ταινία είχαν ανακριθεί όλοι οι ύποπτοι, το πρόγραμμα διακόπηκε: Βγήκε έκτακτο δελτίο ειδήσεων καθώς βρέθηκαν ίχνη ενός τέρατος στην κεντρική πλατεία! Οι τρεις τους ήταν πλέον σίγουροι πως ο παππούς ήταν το τέρας μεταμφιεσμένο…

-          Τι κάνουμε τώρα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε το τέρας; ρώτησε ανήσυχα η Μαρί. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να…

-          Το βρήκα! Θα ακολουθήσουμε τα ίχνη και θα το παρακολουθούμε! είπε ο Ζαμπαντής.

-          Μα μόνοι μας; Να βάλουμε έναν πομπό! αποκρίθηκε ο Κλουζ.

 

Οι τρεις τους συμφώνησαν σε αυτό το πλάνο. Χάρη σ’ αυτήν την παρακολούθηση, θα βεβαιώνονταν ότι το τέρας δε θα σκορπούσε άλλο πανικό. Δεν ήταν δα όλοι τόσο ατρόμητοι όσο «η ομάδα του μυστηρίου», όπως αποκαλούνταν μεταξύ τους. Πώς θα το  εμπόδιζαν όμως; Εύλογη απορία…

Το ρολόι σήμανε πάλι τέσσερις. Ο Κλουζ και η Μαρί βρίσκονταν στην Ελλάδα εδώ και δύο μέρες. Ο χρόνος όμως που περνούσαν όλοι μαζί, όσο συναρπαστικός και να ‘ταν, έμοιαζε ατέλειωτος… Δεν ήταν και λίγος για τον νεαρό Ζαμπαντή ώστε να νιώσει και να αναπτύξει συναισθήματα για τη Μαρί. Μια μέρα κιόλας, της το εκμυστηρεύτηκε. Εκείνη, ευτυχώς για τον Ζαμπαντή, από την πλευρά της σχεδίαζε να του πει ακριβώς το ίδιο. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι δυο τους να ξεχνούν την υπόθεση πού και πού και να μιλούν για άλλα θέματα, πιο προσωπικά… Όμως, η κατάσταση αυτή δεν ευχαριστούσε όλη την ομάδα…        

Ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει διαφορετικά. Κάποιοι λένε πως ο ντετέκτιβ δυσαρεστήθηκε επειδή ζήλευε, καθώς την φίλη του την γνώριζε πολύ περισσότερο καιρό, ενώ άλλοι λένε πως απλά θεωρούσε ότι έπρεπε να βρουν μια λύση στην υπόθεση με το τέρας, οπότε δεν ήταν τώρα καιρός για τέτοια πράγματα. Αλλά, η διαφωνία αυτή ωφελούσε το τέρας σε μεγάλο βαθμό. Ή τουλάχιστον, μέχρι την προτελευταία μέρα διαμονής του Κλουζ και της Μαρί στην Ελλάδα…

Εκείνη την ημέρα τα παιδιά αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος σε όλες αυτές τις αναταραχές που δημιουργούσε το τέρας. Οπότε, ετοίμασαν όλοι το χρήσιμο εξοπλισμό τους, σχεδίασαν ένα πλάνο και κίνησαν για τη σπηλιά του τέρατος στην οποία τους είχε καθοδηγήσει ο πομπός.

 Όταν έφτασαν, το τέρας τους υποδέχτηκε με μία τρομαχτική όψη, έτοιμο να επιτεθεί. Αλλά τα παιδιά δε φάνηκαν να φοβούνται ούτε αυτή τη φορά. Το τέρας χάθηκε μέσα στη σπηλιά, και οι τρεις τους ξεκίνησαν γεμάτοι αποφασιστικότητα να ακολουθούν το σχέδιό τους λέξη προς λέξη. Πέρασε ένας ένας μέσα στην σπηλιά. Πρώτος ο Ζαμπαντής άναψε τον φακό του και μπήκε προσεκτικά. Μετά, ο Κλουζ και η Μαρί άναψαν τους δικούς τους και κατευθύνθηκαν προς άλλη μεριά της σπηλιάς, εξερευνώντας τη.

Οι «τοίχοι» αποτελούνταν από πέτρες, άλλες πιο λείες κι αιχμηρές, άλλες μικρότερες και πιο απότομες στην επιφάνειά τους. Οι τρεις φίλοι, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους, συναντήθηκαν πάλι σε ένα σημείο, όπου συζήτησαν για τον τρόπο που θα αιφνιδίαζαν το μοχθηρό τέρας.  Εκείνη την στιγμή όμως, ακούστηκε ένας πολύ δυνατός θόρυβος, που έδινε απευθείας την αίσθηση πως το τέρας όλο και πλησίαζε…

-          Και όταν έρθει το τέρας, τι θα κάνουμε; ρώτησε ο Ζαμπαντής.

-          Μα είναι αυτονόητο! Θα του δώσουμε μια δυνατή γροθιά και… αποκρίθηκε αποφασισμένα ο ντετέκτιβ.

-          Όχι! Θα χρησιμοποιήσουμε γύψο! τον διέκοψε η Μαρί, η οποία πάντα κουβαλούσε περίεργα και ασυνήθιστα αντικείμενα στην τεράστια τσάντα της.

-          Δηλαδή; Και τι θα τον κάνουμε; ρώτησε με δύσπιστο ύφος ο Κλουζ.

-          Θα τον χρησιμοποιήσουμε για να κατασκευάσουμε τα ομοιώματά μας! Το τέρας θα νομίσει πως είμαστε εμείς και θα τους επιτεθεί, όσο εμείς, από πίσω του θα το πιάσουμε και θα το μεταφέρουμε στην αστυνομία! Απάντησε με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα η Μαρί.

Έτσι κι έγινε. Στην αρχή, τα αγόρια νόμιζαν πως η ιδέα αυτή ήταν περίεργη και πολύπλοκη, αλλά τελικά λειτούργησε, και μάλιστα, με μεγάλη επιτυχία. Το μόνο που έλειπε για την ώρα ήταν να βρουν έναν τρόπο να συλλάβουν και να μεταφέρουν το τέρας. Αλλά αυτό δεν ήταν λόγος τα παιδιά να ανησυχήσουν, καθώς εκείνο χρησιμοποιούσε ένα κλαδί που φύλαγε πάντα στη σπηλιά του για να μεταμφιεστεί. Με αυτό το «εργαλείο» τα μέλη της ομάδας έκαναν το τέρας μικροσκοπικό κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του.

 

Η επόμενη μέρα ήταν πολύ πιο ξεκούραστη. Βέβαια, το άλλο πρωί ο ντετέκτιβ και η φίλη του θα επέστρεφαν στη χώρα τους, όπου θα συνέχιζαν να διαλευκαίνουν μυστήρια. Αλλά αυτό δεν επηρέασε αρνητικά την διάθεση κανενός από την «ομάδα του μυστηρίου». Αντίθετα, κάθισαν όλοι σε ένα τραπέζι και διηγούνταν εύθυμα μεταξύ τους τις περιπέτειές τους. 

Όσο για το ειδύλλιο του Ζαμπαντή με τη Μαρί… Για πολύ καιρό δεν ξανασυναντήθηκαν, αλλά δεν ξέχασε ο ένας τον άλλον και συνέχισαν να επικοινωνούν και να αφηγούνται μέσω τηλεφώνου τις νέες τους περιπέτειες!