Αφού διαβάσαμε τα σχετικά αποσπάσματα από το βιβλίο "Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο" στο πλαίσιο του εργαστηρίου μας "Ο κόσμος της Άλκης Ζέη" στο Αετοπούλειο του Δήμου Χαλανδρίου, κι αφού η Κατερίνα Θεοφανοπούλου -εκ των πλέον σημαντικών δημιουργών κούκλας και ειδικών κατασκευών μας μίλησε για τη διαδικασία κατασκευής κουκλών για το κουκλοθέατρο. https://www.facebook.com/personaimaginata , είπαμε κι εμείς να φτιάξουμε μερικές "Κλαψωδίες", όπως τις είχε ονομάσει η μεγάλη μας συγγραφέας.
Από τον Σωκράτη Τυροκομάκη
Ο Οδυσσέας ξύπνησε. Δεν ήξερε που ήταν αλλά αυτό που ήξερε ήταν το ότι ένα κοντό πράσινο πλάσματακι με μια κρεατοελιά στη μύτη ήταν από πάνω. Τη στιγμή που το κατανόησε ο Οδυσσέας έσπρωξε το πλάσμα και είπε.
-Τι είσαι, που είμαι και πως βρέθηκα εδώ.
Το πλάσματακι απάντησε
-Εγώ Γκλιμπο λέγομαι, Γκομπλιν ένα είμαι, είσαι που δεν ξέρω είσαι.
-Γκλιμπιε εσύ πως είσαι εδώ και δεν ξέρεις που είσαι?
-Γκλιμπο ξέρει πάντα, αλλά Γκλιμπο πολλά χρόνια εδώ είναι δεν.
Εκείνη την στιγμή είδαν μερικούς ανθρώπους να έρχονται και ο Γκλιμπο είπε.
-Γκλιμπο πρέπει να φύγει τώρα, επιστρέψω θα κάνω στιγμή σημαντική.
Εκείνη την στιγμή ο Γκλιμπο εξαφανίστηκε και εκεί που ήταν εμφανίστηκε ένα χρυσό κέρμα.
Μετά από πολύ καιρό όταν ο Οδυσσέας ήταν στην Ιθάκη και προσπαθούσε να σκεφτεί τρόπο να μπει στο κάστρο άκουσε μια φωνή από τον ουρανό που του θύμιζε κάτι
-Γκλιμπο προτείνει μεταμφίεση πρέπει .
Και ο Οδυσσέας ακολούθησε την συμβουλή και όλοι ξέρουν τι έγινε μετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου