Ο Ζαμπαντής στην Επανάσταση του 1821!

Ο ήρωας μας ο Ζαμπαντής, από το εργαστήρι της "Παραμυθοκουζίνας" στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Παπάγου έχει ζήσει απίστευτες περιπέτειες εδώ και δυο χρόνια. Όμως αυτή είναι το κάτι άλλο!

Και άκρως επίκαιρη. Ένας άλλος τρόπος να προσεγγίσουμε στο σχολείο την Επανάσταση του 1821

Συγγραφείς -εικονογράφοι:

Άγγελος Διαμαντόπουλος

Βασίλης Διαμαντόπουλος

Δέσποινα Κάντζαρη

Μυρτώ Μαθιουδάκη

Αντώνης Ρόμπος

Φίλιππος Σκαρόπουλος

Οδυσσέας Τσιούνης

Ο Ζαμπαντής και η μηχανή του χρόνου (3)

Την καταγραφή -απόδοση ανέλαβε από την ομάδα η Δέσποινα Κάντζαρη

Καθώς ο χρόνος περνούσε, ο Πιτς Φιτίλι κατασκεύαζε όλο και περισσότερες χρονομηχανές και εφεύρισκε διάφορους μηχανισμούς ώστε το ταξίδι στον χρόνο να πραγματοποιούταν πιο εύκολα. Οπότε, αφού οι περισσότερες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, άνοιξε ένα νέο κατάστημα στην Πλάκα, κάτω απ’ την Ακρόπολη.

Ο Ζαμπαντής είχε καιρό να αναμειχθεί σε  περιπέτεια, επομένως οι χρονομηχανές θα τον βοηθούσαν. Στο μαγαζί, ο Πιτς Φιτίλι τον αναγνώρισε και τον καλωσόρισε στο κατάστημά του. Αφού πέρασε αρκετή ώρα διαφημίζοντας τις χρονομηχανές του, την αξεπέραστη ποιότητά τους, την νέα τεχνολογία που ήταν ενσωματωμένη σε αυτές, και εξηγώντας πώς λειτουργούν, ο Ζαμπαντής πήρε την απόφασή του: Θα ταξίδευε πίσω στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Έτσι, μπήκε σε μια χρονομηχανή, επέλεξε την ημερομηνία και εκτυφλωτικό φως γέμισε τον χώρο. Ένιωθε πως ανυψωνόταν, σαν να βρισκόταν σε ανελκυστήρα, και ξαφνικά…

Το φως έσβησε και το μαγαζί είχε εξαφανιστεί. Αλλά ακόμη βρισκόταν στο κέντρο της Αθήνας, λίγο κάτω απ’ την Ακρόπολη… Πριν καν συνειδητοποιήσει τι συνέβη, χιλιάδες πολεμιστές πέρασαν μπροστά του και ένας από αυτούς τον τράβηξε να έρθει μαζί τους. Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Μαΐου 1827.

Ο Ζαμπαντής δεν είχε ούτε σπαθί ούτε τουφέκι και δεν μπορούσε να πολεμήσει. Ωστόσο, πολλοί Τούρκοι ήθελαν να μονομαχήσουν μαζί του. Άοπλο έτσι όπως τον είδαν, πίστεψαν ότι θα ήταν εύκολος αντίπαλος… Ένας από αυτούς προσπάθησε να τον πυροβολήσει, αλλά σταμάτησε βλέποντας την μοντέρνα εμφάνισή του. Ύστερα ψιθύρισε κάτι στα Τούρκικα και τον άφησε να φύγει. Η πολιορκία και μάχη της Ακρόπολης εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του.  Οι δύο μεριές πολεμούσαν αδιάκοπα, οι επαναστάτες με γενναιότητα και θάρρος. Ο Ζαμπαντής ήταν ο μόνος ο οποίος δεν αγωνιούσε για τις εξελίξεις, καθώς γνώριζε το γεγονός. Η Επανάσταση στο τέλος θα επικρατούσε, χάρη στην ανδρεία και τον ηρωισμό των Ελλήνων και των φιλελλήνων. Άλλωστε πλησίαζε η ναυμαχία του Ναβαρίνου, αν θυμόταν καλά….

Μετά τη λήξη των πολεμικών γεγονότων, ο οπλαρχηγός Μελέτης από τη Χασιά έγραψε μια επιστολή στον Κολοκοτρώνη, για να τον ενημερώσει, και ζήτησε από τον Ζαμπαντή να του την παραδώσει αυτοπροσώπως. 

Όταν όμως έφτασε, ο οπλαρχηγός παραξενεύτηκε. Δεν έμοιαζε με Έλληνας εκείνης της εποχής, αλλά ούτε και με Τούρκος. Τον ρώτησε από πού έρχεται και εκείνος του εξήγησε πως έρχεται από το μέλλον, περίπου διακόσια χρόνια μετά- το 2024- και πως χρησιμοποίησε μια χρονομηχανή για να πάρει μια γεύση από τα δοξασμένα χρόνια της Επανάστασης. Αφότου ο Ζαμπαντής του παρέδωσε την επιστολή, εκείνος τον ρώτησε:

-          Γνωρίζεις το μέλλον; Στο 2024 η Ελλάδα είν’ λεύτερη;

-          Είναι, είναι, δυο αιώνες τώρα. Η Μεγάλη Επανάσταση πέτυχε και δεν υπάρχει σκλαβιά! Η ναυμαχία στο Ναβαρίνο ήταν καθοριστική για το μέλλον της Ελλάδας.

-          Ο κόσμος αναγνωρίζει τον αγώνα που δώσαμε κι εμείς για τη λευτεριά;

-          Φυσικά και τον αναγνωρίζει! Ήρωες σαν και εσάς είναι γνωστοί στους πάντες και τα παιδιά μαθαίνουν για την Επανάσταση μέχρι και σήμερα! Επίσης, μια ομάδα μικρών συγγραφέων που γράφει σε βιβλία τις περιπέτειες στις οποίες είχα αναμειχθεί, έχει αφιερώσει αυτό το κεφάλαιο σε σας και την Επανάσταση, μιας και η επέτειος δεν αργεί να φτάσει…

Ο Ζαμπαντής επέστρεψε κάτω από την Ακρόπολη και συνάντησε ξανά  τη χρονομηχανή. Ένα εκτυφλωτικό φως εμφανίστηκε, το οποίο τον οδήγησε πίσω στο εργαστήρι του Πιτς Φιτίλι.