Μια ιστορία με το αγαπημένο μου άγαλμα

 Από το εργαστήρι μας "Ο κόσμος της Άλκης Ζέη" στο Αετοπούλειο του Δήμου Χαλανδρίου, με έμπνευση από την "Αλίκη στη χώρα των μαρμάρων". Διαβάστε και μια ακόμη ιστορία

  Μια ιστορία με το αγαπημένο μου άγαλμα 

από την Έλενα Γιαννούχου 

     Πέρυσι τα Χριστούγεννα επισκέφτηκα με την οικογένειά μου το βρετανικό μουσείο για να θαυμάσουμε τα εκθέματα που έχει. Καθώς προχωρούσαμε στους διαδρόμους, ξαφνικά σταματήσαμε μπροστά σε ένα άγαλμα... Η ταμπέλα από κάτω έγραφε "Καρυάτιδα".  Ήταν τόσο όμορφη και απορροφήθηκα τόσο πολύ στο να την κοιτάζω που δεν κατάλαβα πως όλοι οι υπόλοιποι προχώρησαν και η αίθουσα άδειασε. Εγώ είχα μείνει μόνη μαζί της, όταν ξαφνικά άκουσα κάποιον να κλαίει. Αφού δεν ήταν κανένας άλλος στην αίθουσα, κοίταξα την Καρυάτιδα και είδα πως αυτή έκλαιγε. Μου έκανε νόημα να πλησιάσω. Όταν έκπληκτη την πλησίασα και τη ρώτησα τι έχει, αυτή μου είπε ότι για να μου το αποκαλύψει θα έπρεπε να λύσω ένα γρίφο... Ο γρίφος έλεγε: 《 Αν το έχω δεν το μοιράζομαι, αν το μοιραστώ δεν το έχω. Τι είναι;》

   Εγώ αφού σκέφτηκα μερικά δευτερόλεπτα, απάντησα πως η λύση είναι το μυστικό. Και τότε αυτή μου είπε ότι ήταν η ώρα να μου αποκαλύψει το δικό της μυστικό. Μου είπε ότι ήταν πάρα πολύ στεναχωρημένη γιατί τόσα χρόνια είναι μακριά από το σπίτι και από τις αδερφές της και πως δεν άντεχε άλλο. Ένιωθε τόσο μόνη... Ήθελε να γυρίσει πίσω στην πατρίδα της. Ότι όποιον Έλληνα έβρισκε μέσα στο μουσείο και τύχαινε να μείνει μόνος του μέσα στην αίθουσα, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον κάνει να ακούσει το μυστικό της, να τον πείσει να κάνει ό,τι μπορεί και να βρει τρόπο για να γυρίσει και αυτή επιτέλους πίσω στη χώρα της, πίσω στο σπίτι της, κοντά στις αδερφές της... Να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα!!!