Ιδιαίτερες ευχαριστίες στη κυρία Μαρία Μαρή, που οργάνωσε και τις επισκέψεις στα σχολεία, ενώ βοήθησε τα μέγιστα και στην επιτυχία της εκδήλωσης, όπως και στον κύριο Έντσο Μπονάνο, τη κυρία Φανή Ιωαννίδου και τον κύριο Πέτρο Καρναχωρίτη.
Φυσικά, χωρίς τον πανταχού παρόντα Μάρκο Σπανό, που ετοίμασε τα πάντα: οθόνες, υπολογιστή, ηχητικά, καρέκλες, δεν θα είχε γίνει ...τίποτα!
Θερμές ευχαριστίες στους διευθυντές και στους εκπαιδευτικούς των σχολείων της Λέρου που είχαμε τη χαρά να επισκεφθούμε μαζί και με την Πρόεδρο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιά, Άννα Βασιλειάδη.
Σχολεία στη Λέρο/
επίσκεψη
Νηπιαγωγείο Λακκίου
Διευθύντρια Φανή
Ιωαννίδου
Δημοτικό Σχολείο
Λακκίου
Διευθύντρια Σοφία Ζερβού
Δημοτικό Σχολείο Αγίας
Μαρίνας
Διευθύντρια Συμέλα
Κινεζεβίδου
Δημοτικό Σχολείο
Αλίντων
Διευθυντής Ιωάννης
Διαμαντάρας
Γυμνάσιο Λακκίου
Διευθύντρια Ευαγγελία
Κιανιέ
1ο ΕΠΑΛ Λέρου
Διευθυντής Θεόδωρος Πλαϊανιώτης
Λύκειο Πλατάνου
Διευθύντρια Λεβάντα
Μυλωνά
Έχω πολλά να πω γι' αυτό το υπέροχο ταξίδι.
Ξεκινώ όμως με μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες που μου έστειλε ο κύριος Καρναχωρίτης
Η ομιλία:
Σήμερα συναντηθήκαμε εδώ για κάποιο ξεχωριστό
λόγο. Είναι ξεχωριστός γιατί σπάνια βρισκόμαστε για κάτι ανάλογο. Λίγοι είναι
αυτοί οι οποίοι έχουν βρεθεί πάνω από δέκα φορές στην παρουσίαση ενός βιβλίου.
Εμένα είναι η τέταρτη. Όταν παρουσιάζεται ένα βιβλίο είναι κάτι σαν γέννηση.
Και μάλιστα τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό το βιβλίο γεννιέται μέσα στο χώρο του.
Φέρει ένα βαρύ τίτλο. Το γκαμπί του βασιλιά.
Το γκαμπί του βασιλιά είναι ένα άνοιγμα στο σκάκι. Άνοιγμα είναι οι πρώτες
κινήσεις. Όταν λέμε Λεωφόρος Βουλιαγμένης,
μας έρχονται στο μυαλό πολλά πράγματα. Όταν ακούσουμε το όνομα Νεύτων
μας έρχεται ο νόμος της βαρύτητας. Όταν πούμε Δημοτικό Γήπεδο Μιλτιάδης
Παπαντωνάκης, μας έρχονται στο μυαλό όσα έχουμε δει μέσα σε αυτό το γήπεδο,
συναυλίες, αγώνες ποδοσφαίρου, αγώνες στίβου, και όλα όσα πρόσφερε ο μεγάλος
αθλητής και δάσκαλος που φέρει το όνομά του.
Έτσι και τα ανοίγματα στο σκάκι μπορεί να
πάρουν το όνομά τους από κάποιον που το εφεύρε ή από κάποια περιοχή. Αλλά ένας
που παίζει σκάκι και γνωρίζει ένα άνοιγμα περιορίζει κάπως το σκακιστικό
άπειρο, και δραστηριοποιείται σε μια περιοχή.
Εδώ θα μας παρουσιάσει η εξαιρετική σκακιστριά
μας, Δήμητρα Μαρία Μπρούσαλη το συγκεκριμένο άνοιγμα και θα μας πει δύο λόγια
για αυτό.
(ΣΣ Εδώ
η Δήμητρα παρουσίασε το Γκαμπί του βασιλιά)
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι άνθρωποι
πεντακόσια χρόνια πριν από τους υπολογιστές είχαν βρει τρόπους ανοίγματος, που
σήμερα την ίδια σειρά κινήσεων, μας προτείνουν ισχυροί υπολογιστές.
Σε αυτούς τους ανθρώπους ο σκακιστικός χώρος
υποκλίνεται όπως υποκλεινόμαστε στον Γαλιλαίο, τον Νεύτωνα, τον Αϊνστάιν, Hawkin.
Πολλοί για να προσδιορίσουν το σκάκι έχουν
δώσει κάποιους χαρακτηρισμούς κατά καιρούς. Θα σας διαβάσω έναν που έδωσε ένας
Αυστριακός δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Μήπως όμως αδικούμε ήδη το σκάκι, ονομάζοντάς
το "παιχνίδι"; Δεν είναι άραγε μια επιστήμη κι αυτό, μια τέχνη, κάτι
μετέωρο ανάμεσα στα δύο ίσως, σαν τη σαρκοφάγο του Μωάμεθ, που αιωρείται
ανάμεσα στον ουρανό και στη γη, μια σύνθεση μοναδική, που ενώνει όλα τα ζεύγη
των αντιθέτων; Πανάρχαιο, κι όμως διαρκώς νέο. Μηχανικό στη διάταξή του, δε
λειτουργεί παρά μόνο χάρη στη φαντασία. Περιορισμένο σ' ένα στενό γεωμετρικό
πλαίσιο και ταυτόχρονα απεριόριστο στους συνδυασμούς του. Εξελισσόμενο ασταμάτητα,
αλλά παντοτινά στείρο. Μια σκέψη που δεν οδηγεί πουθενά, μια άλγεβρα που δεν
υπολογίζει τίποτα, μια τέχνη χωρίς έργα, μια αρχιτεκτονική χωρίς υλικό». Θα
μπορούσε άραγε να ειπωθεί καλύτερα; Τα λόγια είναι του Στέφαν Τσβάιχ, και μας
εισάγουν περίφημα στο σκακιστικό σύμπαν.
Όλα αυτά και άλλα πολλά χαρακτηριστικά έχει
αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι. Έχει όμως και ένα άλλο χαρακτηριστικό που το
ξεχωρίζει από όλα τα επιτραπέζια παιχνίδια.
Είναι το πιο ειλικρινές. Δεν υπάρχει άλλο
επιτραπέζιο παιχνίδι τόσο ειλικρινές ή ξεκάθαρο όσο το σκάκι. Και είναι εύκολο
να το καταλάβουμε διότι όλα φαίνονται και δεν υπάρχει παρέμβαση από κάρτα ή από
ζάρι ή από κάτι άλλο. Δεν υπάρχει κόλπο που να κερδίζει. Υπάρχουν όμως τεχνικές
και αυτές πρέπει να γνωρίζουμε. Και αν κάποιος βρει κάτι καινούργιο θα
προστεθεί στα προηγούμενα.
Πολλοί θεωρούν ότι είναι δύσκολο το σκάκι
Αν κάποιος έχει οδηγήσει μία μηχανή ή ένα
αυτοκίνητο, και ιδιαίτερα νύχτα, όχι μόνο να έχει παίξει σκάκι αλλά έχει παίξει
και τυφλό σύστημα στο σκάκι καθόσον τα πεντάλ, τις ταχύτητες, φώτα και ταμπλό
του αυτοκινήτου, τα χειρίζεται χωρίς να βλέπει. Το αυτοκίνητο έχει
περισσότερους κανόνες από ότι το σκάκι. Αν πάρουμε υπόψη μας τα σήματα και όλα
όσα πρέπει να ξέρουμε όταν καθίσουμε στο τιμόνι.
Μπορούν να παίξουν όλες/όλοι σκάκι ;
Ναι μπορούν να παίξουν και αν σε περίπτωση
στην καθημερινότητά τους έχουν ανακαλύψει και κάτι και έχουν θαυμάσει για αυτό
τον εαυτό τους τότε θα μπορούν να κάνουν και
αξιοθαύμαστους συνδυασμούς.
Δεν τσακώνονται οι σκακιστές μεταξύ τους!
Οι κανόνες είναι τόσο συγκεκριμένοι, που
κανένας δεν μπορεί να διαμαρτυρηθεί ότι
τον αδίκησε κάτι. Επειδή όπως είπαμε είναι ειλικρινές άθλημα και ανήκει
στα ολυμπιακά αθλήματα, σου διατίθεται ίσος χρόνος να σκεφτείς και να δεις τι
γίνεται πάνω στη σκακιέρα. Αν ο αντίπαλος δει κάτι άλλο καλύτερο, σου δίνει μία
καινούργια ιδέα και όταν μας δίνει κάποιος μία καινούργια ιδέα πρέπει να τον
ευχαριστήσουμε και για αυτό όταν τελειώσει ο αγώνας τον χαιρετάει και πάνε σε
ένα ιδιαίτερο χώρο που βρίσκεται κοντά στους αγώνες και αναλύουν την παρτίδα
και βρίσκουν ότι δεν έκανε λάθος μόνο
αυτός που έχασε αλλά και οι δύο έκαναν τα λάθη τους. Απλά ένας έκανε περισσότερα.
Και εφόσον κάτι δεν μπόρεσες να δεις μια
καλύτερη συνέχεια πάνω στη σκακιέρα το παίρνεις πάνω σου και δεν διαμαρτύρεσαι.
Πιο πολλά μαθαίνεις από μία παρτίδα που
χάνεις, παρά από δέκα που κερδίζεις.
Τι μας διδάσκει το σκάκι;
ü Ευνοεί την ανάπτυξη του εγκεφάλου /
ü Εξασκεί και τις δύο πλευρές/
ü Συνδυαστική σκέψη/
ü Δημιουργία/
ü Επίλυση προβλημάτων
ü Εκπαιδευτική αξία/
ü Συν ότι γυμνάζει τον εγκέφαλο και απομακρύνει την άνοια
Όλα αυτά τα είπαμε για να γνωριστούμε με το
σκάκι και να καταλάβουμε κάποια από συστατικά στοιχεία που έπρεπε να λάβει
υπόψη του ο συγγραφέας του βιβλίου Κώστας Στοφόρος για να αποτυπώσει την ειλικρίνεια ενός αθλήματος
που δεν επιδέχεται μυθοπλασία, καθώς και να το προσαρμόσει αυτό στην ηλικία που
απευθύνεται 8 plus, και να γίνει κατανοητό με απλό τρόπο.
Εγώ πάντως που
συμπληρώνω μια σκακιέρα χρόνια σε λίγο, ένα χρόνο ζωής σε κάθε τετράγωνο
της σκακιέρας, βρήκα πολλά ενδιαφέροντα σε αυτό το βιβλίο.
Επίσης μέσα από το βιβλίο του βλέπουμε τον
παππού από το Καστελόριζο που γνωρίζει σκάκι, αλλά και τη θάλασσα, που ναι μεν
χαρίζει στον άνθρωπο ευεργετικές ιδιότητες αλλά με μία απροσεξία μπορεί να τον
καταστρέψει, δεν δίνει μασημένη τροφή στην εγγονή του, αλλά την αναγκάζει σε
πρωτογενή εργασία, για να μπορέσει έτσι να εξελιχθεί και να αντιμετωπίσει την
πραγματικότητα. Μας δίνει ένα μήνυμα να βοηθάμε τα παιδιά αλλά όχι και να τους δίνουμε έτοιμες απαντήσεις στις
απορίες τους, για να παίρνουν το χρόνο τους και να προβληματίζονται. Τα παιδιά
καταλαβαίνουν όταν τους χαριζόμαστε. Αντιλαμβάνονται και ότι τους χαρίσαμε ένα κομμάτι και όχι ότι δεν
το είδαμε ότι χανότανε, και αμέσως μετά να μας βλέπουν να παίζουμε με κάποιον
δυνατό αντίπαλο, να παίζουμε διαφορετικό σκάκι.
Πέρα από το σκάκι έντεχνα εμπλουτίζει το
βιβλίο με ιταλικές λέξεις, και εμφανίζει τον σύγχρονο τρόπο που επικοινωνούν τα
παιδιά σήμερα μέσω της τεχνολογίας.
Τώρα αν το Γκαμπί έγινε αποδεκτό ή όχι, στο βιβλίο, που αφορά και ανθρώπινες ζωές
μένει να το δει ο αναγνώστης.
Εύχομαι στο συγγραφέα καλοτάξιδο το βιβλίο και
να γίνει best seller. Είμαι σίγουρος ότι θα αναδείξει και σκακιστές.
Ευχαριστώ πολύ τον Εντζιο για την πρόταση που
μου έκανε να μου δώσει την ευκαιρία να μιλήσω για το σκάκι και το βιβλίο.
Ευχαριστώ τις κυρίες
Μαρή Μαρία
Δήμητρα Μαρία Μπρούσαλη
και Φανή Ιωαννίδη
για την συνεργασία μας.
Ευχαριστώ πολύ εσάς για την παρουσία σας και την προσοχή σας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου