Ένα "Σήμα Κινδύνου" γεμάτο αγωνία

 

Δημήτρης Κωνσταντίνου

‘’ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ’’

Το παλιό ρολόι του μικρού σταθμού σταμάτησε ξαφνικά. Γύρισα να φύγω. Το ρολόι έμοιαζε να με κοιτάει και να με ρωτάει. Αναρωτήθηκα και εγώ ο ίδιος.  Ένοιωσα να με βαραίνει ο χρόνος.   Ήταν βράδυ 31 Δεκεμβρίου όταν ο χρόνος σταμάτησε να κυλά. Τα πάντα ακινητοποιήθηκαν άνθρωποι, ζώα, ρολόγια. Πόσος χρόνος πέρασε; Πού χάθηκε τόσος καιρός; Γιατί δεν έκανα τίποτα;

Είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ!   ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ! ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ!

 Άκουγα μια φωνή και οι παλμοί μου σφυροκοπούσαν το κεφάλι μου. Όμως το προτζεκτ; Πότε θα το ολοκληρώσω; Και ο καθηγητής Κυριάκος Χωμενίδης θα με περιμένει Τικ Τακ! Τικ Τακ! φωνή διαμαρτυρίας.  Όμως πάλι Σαββατόβραδο είναι… ‘’Ας πάει και το παλιάμπελο…’’ σκέφτηκα καθώς κατέβαινα το στενό.

Τον τελευταίο καιρό πιέζομαι πολύ. Νοιώθω να με ακολουθεί κάποιος πάντα. Βήματα βαριά με πλησιάζουν. Ποιος; Ποιος ; Κανείς όμως δεν είναι πίσω μου. Στρίβω στο άλλο στενό…

 Η πόρτα του μικρού λευκού βαν άνοιξε και φάνηκε η Ludmila Barbadaev , Ρωσίδα σατανική ξερακιανή επιστήμονας, με την ομάδα της, δύο απειλητικούς άντρες, κρατώντας ένα μαύρο κουτί που κανείς δεν είχε ξαναδεί και ήταν ικανό πατώντας ένα κουμπί να ανατινάξει  χιλιάδες κόσμο. Προφανώς,  ο συνοδός της  με σημάδεψε και με χτύπησε με το όπλο αδρανοποίησης, γιατί είχα ήδη παραλήσει. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, αλλά μπορούσα να βλέπω και να ακούω ό,τι συνέβαινε γύρω μου. Η Ρωσίδα γνώριζε πως ήμουν και εγώ επιστήμονας, αλλά η μόνη διαφορά μας ήταν πως εγώ δεν ήμουν σατανικός. Οι φίλοι της με κουβάλησαν στην παλιά αποθήκη του κύριου Δημητριάδη.

Το ρολόι στον τοίχο  έδειχνε έξι. Ένοιωθα τον ρυθμό του στο κορμί μου.  ‘’Μη φοβάσαι πάει πέρασε’’ είπα στον εαυτό μου, όμως το ρολόι συνέχισε να μου θυμίζει πως είναι εδώ ακόμα.

 Η Ludmila έδωσε εντολή στον συνοδό της να με ενεργοποιήσει ξανά, με το όπλο αντίδοτο της παράλυσης  που με είχε αδρανοποιήσει. Μου έκανε μια πρόταση προσφέροντας μου αμύθητα ποσά, να την βοηθήσω στο σχέδιό της να γίνει κυρίαρχος της χώρας. Εγώ αρνήθηκα πεισματικά και με απείλησε να με σκοτώσουν.

Ένοιωσα πάλι να ακούω το ρολόι στο κεφάλι μου να χτυπάει ξανά και ξανά και σε κάθε χτύπο

ΚΙΝΔΥΝΟΣ! ΚΙΝΔΥΝΟΣ ! ΚΙΝΔΥΝΟΣ !

Πρόλαβα και τράβηξα το μοχλό κάτω από το ρολόι του τοίχου, που έγραφε από πάνω ‘’Σήμα Κινδύνου’’ .

 Άρχισε να χτυπά η σειρήνα του συναγερμού. Άρπαξα το μαύρο κουτί και αστραπιαία πήρα το όπλο και αδρανοποίησα  και τους τρεις τους. Ένοιωθα την ώρα να περνάει αδυσώπητα αργά, ανελέητα αργά μέχρι να έρθει η αστυνομία.

 Το ρολόι της εκκλησίας στη πλατεία χτύπησε επτά φορές. Φωνές χαρούμενες ζωηρά παιδιά με χωρατά και διαφωνίες μου θύμισαν το ραντεβού που είχα με τον Κυριάκο.