Κι άλλα "Διαβατήρια" με έμπνευση από τον Αντώνη Σαμαράκη

 

“Το διαβατήριο’’

 του Δημήτρη Κωνσταντίνου

Ήταν 3 τα ξημερώματα όταν ακούστηκε μια διαπεραστική κραυγή, μέσα στην παγωμένη νύχτα. Το πρωί διαπιστώθηκε ότι το θύμα ήταν ο Jonathan McArthur, ο οποίος δολοφονήθηκε απέναντι από το σπίτι της Κυρίας Rose στην Oxford Street. Όταν βγήκε από το σπίτι ο σύζυγός της, είδε το πτώμα πεσμένο μπροστά στα σκαλοπάτια του, στην ακρη του δρόμου και κάλεσε αμέσως την αστυνομία.

  Η αστυνομία, ήταν εκεί  και άρχισε να ερευνά αμέσως την υπόθεση. Κεντρικός ντετέκτιβ  ήταν ο έμπειρος και καταξιωμένος Joseph Nicholson με την ομάδα του. Η εύρεση του πρώτου στοιχείου ήταν γεγονός, καθώς ένα διαβατήριο ήταν πεσμένο δίπλα στο θύμα το οποίο λογικά έπεσε από τον άγνωστο δολοφόνο. Ο πρώτος που το πήρε στα χέρια του ήταν ο Nicholson και φυσικά το έλεγξε. Το διαβατήριο αυτό έγραφε στην πρώτη σελίδα το όνομα, τη διεύθυνση, την ημερομηνία γέννησης και άλλα πολλά στοιχεία του δράστη. Το επόμενο λεπτό ο Nicholson διέταξε την ομάδα του να μεταφερθούν στην διευθυνση που έγραφε το διαβατήριο για να βρουν τον δράστη.

Μισή ώρα αργότερα είχαν φτάσει μπροστά από το σπίτι του στο Stamford και   ο Nicholson χτύπησε το κουδούνι, το οποίο έγραφε Jeremy Wild. Άνοιξε την πόρτα ο Κύριος Wild και τους χαιρέτησε ευγενικά.

―  Δεν ντρέπεσαι να είσαι τόσο ήρεμος, ενώ έχεις κάνει έναν φόνο! ;

― Τι λέτε Κύριε μου ποιός είστε;

― Joseph Nicholson ντετέκτιβ της Λονδρέζικης αστυνομίας. Πιστεύουμε πως είστε ο ένοχος για τον φόνο του Jonathan McArthur.

― Συγγνώμη Κύριε εγώ δεν τον ξέρω καν.

― Μη με κοροϊδεύεις έχουμε βρει το διαβατήριό σας δίπλα από τον δολοφονημένο. ―Τιιιιι; Εγώ χθες ήμουν στο νοσοκομείο όλη μέρα, επειδή είχα δύσπνοια, εάν θέλετε τα λεγόμενά μου να τα διευκρινίσετε, μπορείτε να  ρωτήσετε την Κυρία Stuart, που μένει στο απέναντι σπίτι, να σας πει ότι χθες με πήγε στο νοσοκομείο με το αυτοκίνητό της και εγώ διανυκτέρευσα εκεί και γύρισα σήμερα το πρωί.

 ―Εντάξει Κύριε Wild σας πιστεύουμε.

Έτσι χαιρετήθηκαν με τον Κύριο Wild και ο ντετέκτιβ συνέχισε την έρευνα.

Ο  Nicholson πήγε στο αστυνομικό τμήμα και μια συνάδελφος τον ενημέρωσε πως δέχτηκαν από μια υπάλληλο του αεροδρομίου καταγγελία για πλαστογράφηση διαβατηρίου από επιβάτη. Επίσης η υπάλληλος είπε ότι ο  κάτοχος του διαβατηρίου βρίσκεται στο χώρο αναμονής, ακόμα. Έτσι ο ντετέκτιβ  έσπευσε να ερευνήσει το συμβάν. Όταν έφτασε, εξέτασε το διαβατήριο και παρατήρησε ότι ήταν πλαστό και ο κάτοχος του συνελήφθη.

Επίσης εξετάζοντας τα δύο διαβατήρια διαπίστωσαν ότι το διαβατήριο που είχε βρεθεί δίπλα από το πτώμα, και το διαβατήριο από το αεροδρόμιο με διαφορετικά στοιχεία κατόχου, έφεραν τα ίδια αποτυπώματα.

 Επομένως συμπέραναν ότι ο δολοφόνος ήταν αυτός που συνελήφθη στο αεροδρόμιο. 

 

ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ

 του Παναγιώτη Βλαχογιάννη

Ο παππούς πιστός στο ραντεβού του πηγαίνει την καθημερινή του βόλτα. Περπατάει αργά γιατί δεν τον κρατούν τα ποδιά του και προσέχει κάθε του βήμα. Στη διαδρομή αναπολεί τα νιάτα του, το χωριό του, τους φίλους του. Με αυτά και με τα άλλα, φτάνει στο παγκάκι που συνήθως ξαποσταίνει. Κάθεται και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Όμως κάτι του κεντρίζει την προσοχή. Τι είναι, σημειωματάριο; Σκύβει με κόπο, κινδυνεύοντας να πέσει. Επιτέλους τα καταφέρνει. Βάζει τα γυαλιά του για να δει καλύτερα. Μα, αυτό είναι ένα διαβατήριο, από κάποιον θα έπεσε. Ανοίγει, κοιτάζει με προσοχή τη φωτογραφία. Δεν του θυμίζει τίποτα. Το όνομα όμως… Ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια του. Ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, τότε που έτρεχε στις αλάνες μαζί με τον φίλο του τον Πάνο. Ο άντρας στη φωτογραφία, να είναι άραγε αυτός; Αποφασιστικά, σηκώνεται κρατώντας το διαβατήριο και γυρνάει στο σπίτι του όσο πιο γρήγορα του επέτρεπαν τα πόδια του. Τηλεφωνά στο αστυνομικό τμήμα τις περιοχής του.

«Βρήκα ένα διαβατήριο, ανήκει στο Παναγιώτη Μ. Θα μπορούσα να το παραδώσω ο ίδιος; Πιστεύω πως είναι ένας παιδικός μου φίλος. Θα μου πείτε τη διεύθυνσή του;»

Το κουδούνι χτύπα… Δυο άντρες αγκαλιάζονται…Διαβατήριο!!!