Δύο Σήματα Κινδύνου

 Από το εργαστήρι για τον Αντώνη Σαμαράκη στο Αετοπούλειο

Σήμα Κινδύνου

Κείμενο και εικονογράφηση της Αμύρσας Γιαννακάκη

Θέλω να σας διηγηθώ μια ιστορία, που ίσως δυσκολευτείτε να την πιστέψετε, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Με λένε Νίκο, είμαι 13 χρονών, είχα πέντε φίλους, έτσι νόμισα τουλάχιστον, που όταν όμως τους χρειάστηκα δεν μου έδωσαν τίποτα.

Στο σχολείο μου, υπήρχε ένα παιδί με κινητικό πρόβλημα. Εγώ ο ανόητος όμως, πιστεύοντας ότι είναι κατώτερος από μένα, του έκανα bulling. Εγώ και οι "φίλοι" μου η Σόνια, ο Θάνος, ο Γιώργος και η Μαρία, είμαστε στην ίδια τάξη με τον Μανώλη, το παιδί με το κινητικό πρόβλημα. Όμως δεν ήξερα πως μια μέρα, αυτό το παιδί θα γινόταν ο κολλητός μου για πάντα.

Μια μέρα πήγαμε σχολική εκδρομή στο δάσος. Εγώ και οι φίλοι μου, ήμασταν κατενθουσιασμένοι! Εκείνη τη μέρα δεν θα είχαμε διάβασμα. Θα ήταν η πρώτη μας εκδρομή που θα εξερευνούσαμε το δάσος μόνοι μας, καλά εντάξει...σε μικρές ομάδες.

Η κυρία μας είχε πει, πώς θα έβγαζε αυτή τις ομάδες. Όπως καταλαβαίνετε, μπήκα στην ίδια ομάδα με τον Μανώλη... τουλάχιστον μπήκε σε αυτήν την ομάδα κι ο φίλος μου ο Γιώργος.

Η εξερεύνηση στο δάσος ήταν υπέροχη! Τα φύλλα των δέντρων να θροΐζουν, τα πουλιά να κελαηδάνε, τα πολύχρωμα φυτά να μας γεμίζουν μυρωδιές...αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να είναι όλα τέλεια...σωστά? 

Μας καθυστερούσε το καροτσάκι του Μανώλη φυσικά...Δεν μπορούσαμε να πάμε γρήγορα, γιατί οι πέτρες κολλούσαν πάνω στις  Ρόδες του καροτσιού. Γιατί να συμβαίνει αυτό και να χάνουμε χρόνο? 

Ήταν η καλύτερη εκδρομή του κόσμου κι έπρεπε να την περάσω μαζί με τον Μανώλη.

Αφού περπατήσαμε αρκετή ώρα, έγινε κάτι που κανείς δεν το περίμενε. Το ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΣΚΑΛΩΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ 

Ούρλιαζα από τον πόνο και δάκρυα τρέχανε από τα μάτια μου

. Η κυρία είχε απομακρυνθεί κι έτσι δεν μπορούσε να με ακούσει που φώναζα βοήθεια.  Και τότε έγινε κάτι ακόμα που κανείς δεν περίμενε. Ο Γιώργος άρχισε να γελάει και να με φωνάζει κότα!! Του είπα πως χρειάζομαι βοήθεια και πως πρέπει να ειδοποιήσει την κυρία και την υπόλοιπη ομάδα, αλλά αυτός συνέχισε να γελάει. Η μόνη μου επιλογή κι ελπίδα, ήταν ο Μανώλης που είχε μείνει λίγο πίσω προσπαθώντας να ξεκολλήσει το καρότσι του. 

" Μανώλη, στείλε σήμα κινδύνου στη κυρία και στα παιδιά" κι εκείνος μου έγνεψε ΝΑΙ, χωρίς να πει τίποτε άλλο. 

Άρχισε λοιπόν με όλη του τη δύναμη να προχωράει όσο πιο γρήγορα μπορεί, να φωνάζει ΣΟΣ δυνατά για να τον ακούσουν. Σε λίγο, σαν θαύμα, έφτασε η κυρία και όλοι μαζί καταφέραμε να βγάλουμε το πόδι μου από τη παγίδα.

Από τότε, δεν πλησίασα ξανά τους "φίλους" μου. Με τον Μανώλη γίναμε οι καλύτεροι φίλοι. Ποτέ δεν ξέχασα την καλή του πράξη και την Χρυσή του καρδιά, που όχι μόνο δεν με κορόιδεψε, αλλά με βοήθησε κιόλας χωρίς να περιμένει κανένα αντάλλαγμα.

Σήμα Κινδύνου

Κείμενο και εικονογράφηση: Παναγιώτης Βλαχογιάννης

25 Δεκεμβρίου 2020, όρος Βίτσι, καταφύγιο «Αρκτούρος». Όλες οι αρκούδες είναι συγκεντρωμένες σε ένα ξέφωτο και πηγαινοέρχονται ανήσυχες. Βλέπουν ότι έχουν φτάσει τα Χριστούγεννα και κανονικά θα έπρεπε να έχει χιόνι και να κάνει πολύ κρύο. Αντιθέτως όμως ο καιρός είναι ανοιξιάτικος και δεν θυμίζει καθόλου χειμώνα. Καθώς, όπως είναι γνωστό, οι αρκούδες το χειμώνα πέφτουν σε χειμερία νάρκη και τώρα δεν μπορούν λόγω του καιρού, ξέρουν ότι κινδυνεύουν να πεθάνουν.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Η κλιματική αλλαγή αυξάνει τη θερμοκρασία της γης, οι πάγοι και τα χιόνια λιώνουν, προκαλεί έντονα καιρικά φαινόμενα, πυρκαγιές στα δάση και πλημύρες. Την κλιματική αλλαγή την προκαλεί ο άνθρωπος με τις λάθος ενέργειές του και έχει ως αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τα ζώα και τα φυτά του πλανήτη.

Ο πλανήτης μας εκπέμπει σήμα κινδύνου.