Περίπατος: Η Επανάσταση του 1821 στην Αθήνα Σάββατο 18 Μαρτίου 11:00

Το Σάββατο 18 Μαρτίου στις 11:00 το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και το Greek Cultural Institute οργανώνουν εναν περίπατο στην Πλάκα αφιερωμένο στην Επανάσταση του 1821.

-Πώς ξετυλίχτηκε μέρα με τη μέρα η Επανάσταση στην Αθήνα;

-Πώς περιγράφουν εκείνες τις μέρες οι ξένοι που βρέθηκαν στην πόλη;

-Ποιος ήταν ο ρόλος του «τελευταίου καδή»;

-Πώς συνδέεται με την πόλη ο Αθανάσιος Διάκος;

-Πώς ζούσαν οι γυναίκες στην Αθήνα την περίοδο της Επανάστασης;

-Ποια είναι η πραγματική ιστορία της «Κόρης των Αθηνών» που γοήτευσε τον Λόρδο Βύρωνα;

–Τι κρύβεται πίσω από τον θάνατο του Οδυσσέα Ανδρούτσου;

-Ποια ήταν η Ασήμω Λιδωρίκη και γιατί χαρακτηρίστηκε ως μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες του Αγώνα;

-Πού υψώθηκε το λάβαρο της Επανάστασης;

Περπατάμε στην Πλάκα ανακαλύπτοντας άγνωστες πτυχές του μεγάλου ξεσηκωμού και μαθαίνουμε μικρές και μεγάλες ιστορίες εκείνων των ημερών.

Λοιπές πληροφορίες:

Ημερομηνία: Σάββατο 18 Μαρτίου 2023 στις 11:00 

Σημείο Συνάντησης: Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, Αγίας Φιλοθέης 17 (εντός στοάς)

Διάρκεια: 1, 5 ώρα

Κόστος συμμετοχής: 12 €/άτομο
Φοιτητές, Κάτοχοι κάρτας ανεργίας: 10€ /άτομο
Παιδιά έως 15 ετών: 8 €/άτομο (με τη συνοδεία ενηλίκου)

Απαραίτητη η συμπλήρωση της φόρμας συμμετοχής εδώ

Για την εξασφάλιση της θέσης σας απαραίτητη είναι η προπληρωμή

H ξενάγηση απευθύνεται σε ενήλικες και παιδιά από 12 ετών και άνω

Πληροφορίες: 2103250341 info@ekedisy.gr

Επιμορφωτική εσπερίδα: Από τα έμφυλα στερεότυπα στην ισότητα των φύλων μέσα από την εκπαίδευση

H Εσπερίδα διοργανώνεται εκ νέου, κατόπιν της αναβολής λόγω του τριήμερου Εθνικού Πένθους και απευθύνεται σε όλους/ες τους/τις εκπαιδευτικούς και στα μέλη του ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού όλων των σχολικών μονάδων ευθύνης των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄ Αθήνας, σε παιδαγωγούς των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών καθώς και σε γονείς και κηδεμόνες, και θα διεξαχθεί:

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023, στην αίθουσα, Πολυχώρος Δήμου Παλαιού Φαλήρου, (Αρτέμιδος και Τερψιχόρης 51, Π. Φάληρο, Είσοδος από Αρτέμιδος) κατά τις ώρες18:30-21:00 (προσέλευση από τις 18:15).

Απαιτείται προεγγραφή στον ηλ. σύνδεσμο (απαραίτητη προϋπόθεση για την έκδοση βεβαιώσεων παρακολούθησης) ΕΔΩ …

Όσοι/ες εκπαιδευτικοί είχαν ήδη συμπληρώσει τη φόρμα συμμετοχής δεν χρειάζεται να δηλώσουν ξανά τα στοιχεία τους.

Σε περίπτωση, ωστόσο, που αδυνατούν να παρακολουθήσουν την εσπερίδα στις 22 Μαρτίου, παρακαλούνται θερμά να ενημερώσουν με EMAIL τις Υπεύθυνες Αγωγής Υγείας Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης αντίστοιχα.

Παρακαλούνται  οι Προϊστάμενες των Νηπιαγωγείων και οι Διευθυντές/τριες των Δημοτικών Σχολείων, της Διεύθυνσης να μεριμνήσουν για την έγκαιρη ενημέρωση των εκπαιδευτικών και των μελών του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού, καθώς και  των γονέων και κηδεμόνων  των σχολείων τους.

Από πλευράς Δήμου Παλαιού Φαλήρου, την ευθύνη και τον συντονισμό της εκδήλωσης, έχει η Υπεύθυνη των Δημοτικών βιβλιοθηκών Μαίρη Τρύφων.

 Γραφείο τύπου και Επικοινωνίας                                                       Παλαιό Φάληρο, 15/3/2023

Οι Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄ Αθήνας δια της Υπεύθυνης Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών Θεμάτων, και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄ Αθήνας δια της Υπεύθυνης Αγωγής Υγείας, σε συνεργασία με τις Δημοτικές Βιβλιοθήκες Δήμου Παλαιού Φαλήρου και το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, στο πλαίσιο της υποστήριξης και ενδυνάμωσης των εκπαιδευτικών και ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας (8 Μαρτίου), διοργανώνουν επιμορφωτική εσπερίδα με θέμα:

Από τα έμφυλα στερεότυπα στην ισότητα των φύλων μέσα από την εκπαίδευση

Η παρακολούθηση της επιμορφωτικής εσπερίδας είναι προαιρετική, εκτός διδακτικού ωραρίου και χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για τους/τις συμμετέχοντες/ουσες. Απευθύνεται σε όλους/ες τους/τις εκπαιδευτικούς και στα μέλη του ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού όλων των σχολικών μονάδων ευθύνης των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δ΄ Αθήνας καθώς και σε γονείς και κηδεμόνες, και θα διεξαχθεί την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023 στην αίθουσα Πολυχώρος Δήμου Παλαιού Φαλήρου (Αρτέμιδος και Τερψιχόρης 51, Π. Φάληρο, Είσοδος από Αρτέμιδος), κατά τις ώρες 18:30-21:00.

Σεμινάριο: Δημιουργία και αξιοποίηση διαδραστικού (interactive), εκπαιδευτικού, ψηφιακού υλικού με το Canva

 

Στο πλαίσιο του Δικτύου «Τα σχολεία αναζητούν την ιστορία τους» (https://schoolsnetwork.weebly.com/ ) το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης διοργανώνει ένα διαδραστικό σεμινάριο την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023 στις 18:00 (διαδικτυακά).

 

Θέμα: Δημιουργία και αξιοποίηση διαδραστικού (interactive), εκπαιδευτικού, ψηφιακού υλικού με το Canva

 

Το εργαστήριο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας (νηπιαγωγούς και δασκάλους) και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Όσοι παρακολουθήσουν το επιμορφωτικό σεμινάριο αυτό θα έχουν τη δυνατότητα να μάθουν να δημιουργούν το δικό τους ψηφιακό υλικό με τον πιο εύκολο τρόπο, με την πλατφόρμα δημιουργίας ψηφιακού υλικού «Canva».

Η «Canva» είναι μία online πλατφόρμα, η οποία βασίζεται στη φιλοσοφία Cloud, δηλαδή ο χρήστης μπορεί να χρησιμοποιεί online την πλατφόρμα και οι δημιουργίες του αποθηκεύονται στο cloud και μπορεί να τα επεξεργαστεί ανά πάσα στιγμή.

Η «Canva» ουσιαστικά είναι ένα εργαλείο με το οποίο ο χρήστης μπορεί να οπτικοποιήσει με εντυπωσιακό τρόπο τις πληροφορίες και τα δεδομένα που διαθέτει.

 

Ο χρήστης μπορεί να δημιουργήσει πολλά και διάφορα γραφικά όπως αφίσες, παρουσιάσεις, κόμικς, σχέδια μαθήματος, ημερολόγια, αναρτήσεις συγκεκριμένα για όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Instagram, Facebook, LinkedIn κ.ά.), εξώφυλλα, infographics, διαφημίσεις, φυλλάδια και όχι μόνο.

Όλα τα πιο πάνω μπορεί κάποιος να τα δημιουργήσει χωρίς την ανάγκη εξειδικευμένων γνώσεων γραφίστα. Επίσης, υπάρχουν διαθέσιμες εφαρμογές για συσκευές Android και iOs.

Το ψηφιακό υλικό που μπορεί να δημιουργηθεί στην «Canva» ποικίλλει και διαφέρει αναλόγως τη φαντασία του κάθε εκπαιδευτικού.

Στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα αναδειχθούν οι βασικές λειτουργίες της «Canva» μέσα από τη δημιουργία διαδραστικού ψηφιακού υλικού και ψηφιακού βιβλίου (eBook)

 

Θεματικές εργαστηρίου:

Δημιουργία ενός ψηφιακού βιβλίου (eBook) με την Canva.

Δημιουργία διαδραστικού ψηφιακού υλικού με την Canva.

 

Σημαντικό για την παρακολούθηση του σεμιναρίου:

Η δημιουργία λογαριασμού στην πλατφόρμα δημιουργίας ψηφιακού υλικού «Canva».

Εισηγητής: Σπύρος Σπύρου, Διευθυντής στο Κολλέγιο Ρόδου, MSc, Υποψήφιος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αιγαίου

Όσοι/ες ενδιαφέρονται συμπληρώνουν τη φόρμα συμμετοχής εδώ

Θα σας αποσταλεί ο σύνδεσμος συμμετοχής.

Οι βεβαιώσεις θα αποσταλούν ηλεκτρονικά.

Η ΑΓΑΠΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

 

Η ΑΓΑΠΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

 

της Μαριαλένας Πορίχη

Με το κασκέτο αγκαλιά περπατάγαμε περήφανοι στην οργάνωση. Μόλις είχαμε φέρει εις πέρας μία από τις σημαντικότερες αποστολές μας κατά των Γερμανών. Η ομάδα μου είναι γνωστή σε όλη την οργάνωση για τα τρομερά μας επιτεύγματα. Πήγαμε κατευθείαν στο γραφείο του αρχηγού να του πούμε τι συνέβη και να μάθουμε τα νέα της οργάνωσης τον ένα μήνα που λείπαμε και τον βρήκαμε να συζητάει με ένα παλικάρι που δεν το είχαμε ξαναδεί. Μας εξήγησε ότι ο πράκτορας Πετρίτης είχε τελειώσει τη βασική εκπαίδευση γρήγορα και τώρα χρειαζόταν πείρα. Και ποιοι θα ήταν καλύτεροι για να του δώσουν αυτή τη πείρα από τους καλύτερους των καλυτέρων; Μετά από αυτό, μπήκε στην ομάδα.

Πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι ένας πολύ αξιόλογος νέος. Ήταν περίπου 25 χρονών και είχε τρομερό σημάδι. Είχε καταρρίψει ένα ολόκληρο τανκ με μία βολή! Εγώ είμαι η νεότερη της οργάνωσης, 22 χρονών, αλλά από μικρή, ενώ η μητέρα μου μάθαινε τις δουλειές το σπιτιού, ο πατέρας μου έδειχνε πως να χειρίζομαι τα όπλα. Αφότου οι Γερμανοί σκότωσαν τους γονείς μου, εγώ (17 χρονών τότε), αποφάσισα να σκληραγωγηθώ και να γίνω ικανή να σώσω Έλληνες από τα χέρια των Γερμανών και των Ιταλών. Μέχρι τότε τον πράκτορα Πετρίτη τον είχα ως έναν ικανό συναγωνιστή. Αλλά μία μας περιπέτεια θα άλλαζε τελείως το πως τον έβλεπα.

Είχαμε μία αποστολή στον Υμηττό, αλλά είχαμε σπιούνο ανάμεσά μας και μας ανακάλυψαν. Οι άντρες τους ήταν πολλοί και εμείς λίγοι και πέφταμε ένας ένας. Καλυφθήκαμε με τον Πετρίτη και όσο αυτός έριχνε εγώ πήρα τον ασύρματό μου. «Με λαμβάνετε; Με λαμβάνετε; Πράκτορας κολυμπρί, με λαμβάνετε; Κωδικός κόκκινος, επαναλαμβάνω κωδικός κόκκι-», πριν προλάβω να τελειώσω μια σφαίρα πετάχτηκε με χτύπησε στο χέρι και μου έπεσε ο ασύρματος. Έγινε θρύψαλλα. Ένα κάρο σφαίρες έπεφταν πάνω μας και έσπρωξα τον πράκτορα Πετρίτη στο χώμα. Προσπάθησε να με ρωτήσει αν ήμουν καλά, αλλά του έκανα νόημα να σταματήσει. Μια απόκοσμη ησυχία είχε απλωθεί στο δάσος. Δεν ακούγονταν σφαίρες ούτε βήματα. Του έκανα νόημα και σηκωθήκαμε αργά να βρούμε άλλη κάλυψη. Έσχισα το μανίκι μου και το έδεσα στη πληγή μου. Είχα χτυπηθεί και χειρότερα. Έπιασα το κασκέτο και έμεινα σε ετοιμότητα. Αφουγκράστηκα προσεχτικά. Δεν ακουγόταν τίποτα εκτός από το θρόισμα των φύλλων. Ξάφνου άκουσα βήματα που έσπαγαν κλαράκια και ξεραμένα φύλλα στην πορεία τους να σκοτώσουν όποιον έχει μείνει ζωντανός. Του έκανα νόημα να σκύψει. Ακούστηκαν λίγοι πυροβολισμοί και πτώματα να πέφτουν στο χώμα. Κρυφτήκαμε πίσω από έναν βράχο και στοχέψαμε με τα κασκέτα μία σκιά που ερχόταν προς το μέρος μας κουτσαίνοντας. Βλέποντας τον άνθρωπο που ερχόταν συνειδητοποίησα ότι ήταν ο πράκτορας Σπουργίτι, από την οργάνωση. Ψιθύρισα στον πράκτορα Πετρίτη να μην τον χτυπήσει και ξεπρόβαλα το κεφάλι μου από την πέτρα. Αυτός με είδε και μου έκανε νόημα να τον βοηθήσω. Σηκώθηκα από τον βράχο και αφού έκανα λίγα βήματα και σηκώθηκε και ο Πετρίτης πρόσεξα μια χειρονομία που έκανε στα κρυφά το Σπουργίτι. Αυτός ήταν ο σπιούνος! Φώναξα στον Πετρίτη «Πέσε κάτω», την ώρα ακριβώς που πετάχτηκε ένας στρατιώτης και πυροβόλησε. Αλλά ήταν αργά. Ένιωσα έναν αφόρητο πόνο και έπεσα κάτω. Κατρακύλησα προς τα κάτω και πέρα από κάποια βήματα δεν άκουσα τίποτα άλλο μέχρι που τα μάτια μου δεν έντεχαν να μείνουν άλλο ανοιχτά.

Ένιωσα να κινούμαι. Άνοιξα αργά τα μάτια μου και κατάλαβα ότι βρισκόμουν στα χέρια του πράκτορα Πετρίτη. Ένιωθα ακόμη ζαλισμένη και κοίταξα γύρω μου. Είχε σκίσει κομμάτια από τη μπλούζα του και τα είχε δέσει στα πλευρά μου. Εκείνη την ώρα συνειδητοποίησα το πόσο δυνατός ήταν και το πόσο κοντά ήταν τα πρόσωπά μας. Κοκκίνησα. Ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατα από ότι χτύπαγε σε οποιαδήποτε δύσκολη, επικίνδυνη και τρομαχτική μου αποστολή. Αυτό δεν ήταν κάτι που μπορούσα να χειριστώ ή να μάθω στην εκπαίδευση. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και τόσο μοναδικό. Όσο κι αν πονούσα, ένιωθα την ανάσα του πάνω μου και ξέχναγα κάθε πόνο. Η πεινασμένη κοιλιά μου χόρταινε από τα καστανά του μάτια στα οποία χανόμουν όσο τα κοίταζα, λες και ήταν μία άβυσσος ομορφιάς. Τότε με κοίταξε. Ήμουν σίγουρη πως είχα κοκκινίσει. Χωρίς να σταματήσει να περπατάει, με ρώτησε, «Πώς νιώθεις; Πονάς πολύ; Μπορείς να περπατήσεις;». Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Δεν μπορούσα να απαντήσω, γιατί τα λόγια μου μπερδευόντουσαν όσο έβλεπα το βλέμμα του πάνω μου. «Εγώ... Εγώ, νιώθω καλύτερα.», αλλά στη σκέψη ότι θα με άφηνε από τα χέρια του έσπευσα να προσθέσω, «Αλλά δεν νομίζω ότι μπορώ να περπατήσω.». «Μην ανησυχείς», μου απάντησε, «Δεν θα σε αφήσω από την αγκαλιά μου.». Γενικά δεν ήθελα να φαίνομαι αδύναμη στους άντρες. Όταν με έβλεπαν θεωρούσαν ότι σαν γυναίκα δεν είχα θέση σε μια τέτοια οργάνωση και ότι θα ήμουν ανίκανη να βοηθήσω. Αλλά τώρα; Τώρα θα μπορούσα να κάνω το οτιδήποτε για να μείνω στην αγκαλιά του. Εν τέλει, φτάσαμε στην οργάνωση και με άφησε. Με είδαν οι γιατροί και λίγες εβδομάδες μετά ήμουν πάλι στην ενεργό δράση. Περάσαμε πολλές περιπέτειες μαζί με τον πράκτορα Πετρίτη οι οποίες μας έφεραν πιο κοντά. Μία βραδιά, που ήμασταν στην οργάνωση, μόνοι στο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμασταν, ψέλλισα, «Ευχαριστώ.». «Τι είπες;», με ρώτησε, «Σε ευχαριστώ για εκείνη την ημέρα που γύρισες να με βρεις και με πήρες στα χέρια μέχρι εδώ.», του απάντησα. Με κοίταξε για λίγο στα μάτια και μου έπιασε τα χέρια λέγοντας, «Μην με ευχαριστείς. Εσύ με είχες σώσει τόσες πολλές φορές, ριψοκινδυνεύοντας και την δική σου σωματική ακεραιότητα. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής...», μου έσφιξε τα χέρια στα δικά του, «...δεν θα μπορούσα να συνεχίσω τη ζωή μου φυσιολογικά, αν δεν ήσουν και εσύ μέσα.». «Τι εννοείς;», τον ρώτησα, αν και είχα καταλάβει τι έλεγε αλλά η καρδιά μου λαχταρούσε να το ακούσει. «Κολυμπρί, σε αγαπάω. Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα στο γραφείο του αρχηγού. Από τότε δεν μπορούσα να σταματήσω να σε σκέφτομαι.». Τον κοίταξα στα μάτια. «Και εγώ Πετρίτη είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Δεν αντέχω στη σκέψη να μη σε βλέπω, να μην το ξέρεις.». Μου έπιασε το μάγουλο απαλά, και με φίλησε γλυκά. Από τότε κρατήσαμε την αγάπη μας κρυφή. Αφότου η Ελλάδα ελευθερώθηκε, εμείς παντρευτήκαμε. Ζήσαμε ευτυχισμένοι, κάναμε παιδιά και εγγόνια.

(Αφηγητής), «Μία νύχτα του χειμώνα, ο πράκτορας Πετρίτης, ή αλλιώς Γιώργος, πέθανε από εγκεφαλικό. Έναν χρόνο αργότερα, την ίδια ακριβώς ημέρα, η πράκτορας κολυμπρί, ή Μελίνα, πέθανε από καρδιακό. Μόνο ο θάνατος μπορούσε να τους χωρίσει και μόνο ο θάνατος κατάφερε να τους ξαναφέρει κοντά.».

Ο κόσμος 0,5

Ο κόσμος 0,5 

του Σωκράτη Τυροκομάκη

Μια μέρα, στον 0,5 κόσμο, το 1997,5, υπήρχε ένα σχολείο, το 18,5 γυμνάσιο. Ήταν ένα παιδί εκεί ονόματι Καλαμάρι που έτρωγε το κολατσιό του, μέχρι που είδε τον Γκάρι τον νταή του σχολείου να παίρνει το 1,5 μετρό σάντουιτς του Μπάρι και να το τρώει ολόκληρο.

Ο Μπάρι πήγε στον διευθυντή του σχολείου, αλλά ο διευθυντής δεν τον πίστεψε και άρχισε να ρωτάει παιδιά. Ο Καλαμάρι φοβόταν ότι αν έλεγε στον διευθυντή το είδε τότε ο Γκάρι θα τον σκότωνε. Λίγο πιο μετά ο διευθυντής ρωτήσε τον Καλαμάρι.

-Είδες τον Γκάρι να πέρνει ένα 1,5 μακρί τοστ και να το τρώει

Ο Καλαμάρι φοβήθηκε αλλά θεώρησε ότι δεν θα ήταν δίκαιο αν δεν το έλεγε.

-Ναι ο Γκάρι το έφαγε όλο. Απάντησε ο Καλαμάρι.

Μετά ο διευθυντής έβαλε μια τιμωρία στον Γκάρι, ο Καλαμάρι δεν ήξερε την τιμωρία μέχρι την επόμενη μέρα που είδε τον Γκάρι να δίνει στον Μπάρι ένα 2,5 μέτρα μακρύ σάντουιτς.

Αγάπη

 

Αγάπη

μια ιστορία της Αλκυόνης Κρητικάκη

Με τον μεγάλο μου αδελφό, δεν έχω πολύ καλές σχέσεις αλλά τον αγαπάω. 

Όπως σχεδόν κάθε έφηβος, έχει ένα κορίτσι που είναι στην τάξη του σε άλλο τμήμα. Είναι ζευγάρι εδώ και πέντε μήνες και ασχολείται μόνο μαζί της. 

Είναι συνέχεια «Λες να της αρέσει αυτό το φόρεμα?», «Πάω να της πάρω λουλούδια», «Μη φας τα σοκολατάκια. Είναι για την Λίζα» (έτσι λένε την κοπέλα του). Αλλά βέβαια, ζητάει και τη δικιά μου γνώμη γιατί ως κορίτσι θα ξέρω κάτι παραπάνω. Και θα μου πείτε εσείς τώρα ότι κάνω σαν ζηλιάρικο μικρό παιδί. Καλά, μπορεί ναι αλλά και πάλι. Εμένα ποτέ δε μου έχει πάρει τίποτα. 

Ποτέ δε μου έχει κάνει κομπλιμέντο. Τα Χριστούγεννα δε μου δίνει ούτε ένα μικρό γλυκάκι για την πράξη ενώ εγώ κάθε χρόνο ξοδεύω τα δικά μου λεφτά για να τον κάνω ευτυχισμένο. Αγόρια. Τέλος πάντων όπως και να ‘χει, είναι ο αδελφός μου και τον αγαπώ. Λίγες μέρες πριν, την είδαμε να φιλιέται με έναν άλλο τύπο όταν πηγαίναμε σχολείο. 

Πάλι καλά ήμουν κι εγώ στο αμάξι και κατέβηκα και τη χαστούκισα. Δε θα το κρύψω, το ευχαριστήθηκα. 

Μετά από αυτό, ο αδελφός μου μου ζήτησε συγγνώμη που δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις μου και τα Χριστούγεννα μου έφερε μια βούρτσα. Είναι μια πρόοδος. Χαίρομαι που παράτησε εκείνη τη μάγισσα αλλά κυρίως που γύρισε στην οικογένειά μας.

«Στην παλιά ταβέρνα»: Γευστικός Περίπατος στην Πλάκα

 

                      

«Στην παλιά ταβέρνα»

Γευστικός Περίπατος στην Πλάκα

Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στις 11.00 το πρωί το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης οργανώνει έναν διαφορετικό περίπατο στην Πλάκα, όπου θα γνωρίσουμε τις παλιές ταβέρνες και την ιστορία τους.

Διάσημα στέκια καλλιτεχνών και διανοουμένων, κουτούκια όπου σύχναζαν οι παλιοί Αθηναίοι, ταβέρνες που γνωρίσαμε από τον κινηματογράφο. 

-Ποια είναι η πιο παλιά ταβέρνα της Πλάκας;

-Ποια μαγαζιά λειτουργούσαν ως ταβέρνες τις απόκριες;

-Που τραγουδούσε ο Μενέλαος Λουντέμης;

-Ποιοι ήταν οι διάσημοι ξένοι «τζαμπατζήδες» που… «ξεχνούσαν» να πληρώσουν τον λογαριασμό;

-Ποια ιστορική ταβέρνα δεν έγινε ποτέ σχολείο και έζησε με τον δικό της τρόπο το βράδυ της 21^ης Απριλίου;

-Ποια ταβέρνα συνδέθηκε με τον «Μεθύστακα»;

-Πού εφαρμόστηκε για πρώτη φορά «πόρτα» σε μαγαζί;

-Τι ήταν τα τζιερτζίδικα;

-Ποιο ατελιέ καλλιτεχνών μετατράπηκε σε ταβέρνα;

-Πού γεννήθηκε η Αθηναϊκή καντάδα;

Οδηγός μας σε αυτό το γευστικό ταξίδι ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κώστας Στοφόρος.

Λοιπές πληροφορίες:

Ημερομηνία: Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στις 11:00

Σημείο συνάντησης: Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, Αγίας Φιλοθέης 17 (εντός στοάς)

Διάρκεια Ξενάγησης: 1, 5 ώρα

Κόστος ξενάγησης: 12 €/άτομο
Φοιτητές, Κάτοχοι κάρτας ανεργίας: 10€ /άτομο
Παιδιά έως 15 ετών: 8 €/άτομο (με τη συνοδεία ενηλίκου)

Πληροφορίες: 2103250341 info@ekedisy.gr

Απαραίτητη η συμπλήρωση της φόρμας συμμετοχής εδώ

Για την εξασφάλιση της θέσης σας απαραίτητη είναι η προπληρωμή

Κέντρο Βιβλίου χωρίς τους ανθρώπους του βιβλίου

Κέντρο Βιβλίου χωρίς τους ανθρώπους του βιβλίου

(Σημερινό μου άρθρο στην εφημερίδα Δρόμος της αριστεράς)

Ολομέτωπη επίθεση έχει εξαπολύσει το -κατ’ ευφημισμό αποκαλούμενο υπουργείο Πολιτισμού- στον Πολιτισμό.

Τα πάντα σε ιδιώτες, τα πάντα ερήμην των ανθρώπων του Πολιτισμού.

Δεν είναι μίσος για τον Πολιτισμό. Είναι αγάπη για το χρήμα. Είναι καπιταλιστικός νεοφιλελευθερισμός σε όλο του το «μεγαλείο».

Όμως δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι καλλιτέχνες, οι συγγραφείς, οι εκδότες κι όλοι όσοι βιοπορίζονται στον χώρο του Πολιτισμού.

Διότι ο δρόμος έχει χαραχτεί από καιρό.

Όσα συμβαίνουν σήμερα είναι το φυσικό επακόλουθο των Ιδρυμάτων τύπου «Νιάρχος» και «Στέγη», στα οποία πλήθος των σήμερα διαμαρτυρομένων έσπευσε να βάλει πλάτη.

Ουδεμία κριτική ακούστηκε -και λέω μόνο ένα παράδειγμα- για την απαράδεκτη μεταφορά της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Ίδρυμα Νιάρχος. Θαμπωμένοι από τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, τους ωραίους και λειτουργικούς χώρους, παραβλέψαμε το πιο σημαντικό:

Μια Εθνική Βιβλιοθήκη πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, Να εξυπηρετείται από συγκοινωνίες. Να είναι προσβάσιμη εύκολα από όλους τους κατοίκους του λεκανοπεδίου -κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα.

Η ωραία βιβλιοθήκη, που μας παρουσίασαν με καμάρι -δεν εξυπηρετεί σχεδόν κανέναν εκεί που βρίσκεται. Για αν μη μιλήσουμε για τα όσα σκανδαλώδη υπάρχουν σχετικά με τη σύμβαση του Δημοσίου γενικότερα…

Εκχωρήθηκε σημαντικό κομμάτι του Πολιτισμού, ήδη σε ιδιώτες και τώρα βλέπουμε να ολοκληρώνεται η προσπάθεια.

Τουλάχιστον οι καλλιτέχνες -κυρίως οι ηθοποιοί αντιδρούν δυναμικά κι αυτό μας δίνει ελπίδα.

Αντιθέτως οι διανοούμενοί μας, οι συγγραφείς, κάνουν την πάπια ή τη στρουθοκάμηλο -όπως το πάρει κανείς.

Μιλώ για την αιφνιδιαστική πρόταση από το ανεκδιήγητο δίδυμο Μενδώνη -Γιατρομανωλάκη περί δημιουργίας Κέντρου Βιβλίου στη χώρα. Από το κόμμα που προσχηματικά κατάργησε το ΕΚΕΒΙ.

Πολύ σωστά η ΕΝΕΛΒΙ (Ένωση Ελληνικού Βιβλίου), στην οποία μετέχουν τα σωματεία των εκδοτών σημειώνει -μεταξύ άλλων:

«… Έχουμε βιώσει σε καθημερινή βάση την άρνηση του υπουργείου Πολιτισμού να συνεργαστεί –δημιουργικά και όχι προσχηματικά– με τους εκδότες και τους συγγραφείς, αλλά στην περίπτωση αυτή η υπουργός και ο υφυπουργός υπερέβησαν κάθε όριο αλαζονείας και ασέβειας προς τον πνευματικό κόσμο της χώρας.

Στις 13 Ιανουαρίου 2023 απευθύναμε επιστολή στην υπουργό Πολιτισμού, ζητώντας συνάντηση για το συγκεκριμένο θέμα. Μας αγνόησε παντελώς και προχωρεί στη σύσταση νέου εθνικού φορέα για το βιβλίο –δέκα χρόνια μετά την κατάργηση του ΕΚΕΒΙ– χωρίς να κληθούν για να καταθέσουν τις απόψεις τους οι εκδότες και οι συγγραφείς! Αποφασίζεται δηλαδή ερήμην τους η σύσταση του οργάνου που θα έχει την ευθύνη της χάραξης και υλοποίησης εθνικής πολιτικής για το βιβλίο! Η σύσταση όμως ενός τέτοιου κομβικού φορέα δεν είναι έργο γραφειοκρατών, αλλά αποτέλεσμα συνεργασίας με τους ανθρώπους που δημιουργούν τα βιβλία: συγγραφείς και εκδότες.

Η κυρία Μενδώνη είχε τέσσερα χρόνια στη διάθεσή της -σύμφωνα με την απάντησή της σε επίκαιρη ερώτηση για την Εθνική Πολιτική για το Βιβλίο στις 30 Σεπτεμβρίου 2019- να προχωρήσει στην ίδρυση εθνικού φορέα για το βιβλίο. Το επιχειρεί, στο τέλος σχεδόν της κυβερνητικής θητείας, χωρίς καμία πρότερη συζήτηση με συγγραφείς και εκδότες, ωσάν να αφορά τη διευθέτηση κάποιας προσωπικής της υπόθεσης και όχι το σύνολο των πνευματικών δημιουργών και των πολιτών αυτής της χώρας.

Την καλούμε, έστω και την ύστατη στιγμή, να συνεργαστεί άμεσα με τον πνευματικό κόσμο, ώστε ο φορέας για το βιβλίο να δομηθεί με τρόπο που να εγγυάται την απρόσκοπτη λειτουργία του, την οικονομική αυτοτέλειά του και την ικανότητά του να αναβαθμίσει το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία στη χώρα μας»…

Δυστυχώς, μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πέραν της αντίδρασης των εκδοτών δεν έχω δει αν κινείται οτιδήποτε.

Οι πάμπολλες ενώσεις λογοτεχνών μένουν βουβές.

Γιατί άραγε;

Μήπως κατά τη λογική του «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω»; Μήπως ελπίζουν φάνε κάποιο κομματάκι από την πίτα; Μήπως ονειρεύονται διορισμούς σε Διοικητικά Συμβούλια; Μήπως Κρατικά Βραβεία;

Μια γεύση έχουμε πάρει από τον τρόπο που λειτουργεί επί ΝΔ το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και κάποιους φορείς που έχουν μια… προνομιακή σχέση μαζί του.

Αν διαβάσετε ποιοι φορείς και με ποια ποσά έχουν επιχορηγηθεί τα τελευταία χρόνια από το Υπουργείο Πολιτισμού και ποιοι παίρνουν τις αποφάσεις για αυτές τις επιχορηγήσεις θα καταλάβετε πολλά.

The next is silence…

 

 

Μια πράξη ευγένειας

 

Μια π ράξη ευγένειας

 της Αλκυόνης Κρητικάκη

Καλώς ήρθατε στον «Ωμέγα» για άλλο ένα δελτίο ειδήσεων. «Αυτή η απλή πράξη ευγένειας μου άλλαξε τη ζωή» αναφέρει η Αμαλία Κορακάκη. Πάμε στην Κοπεγχάγη όπου η Αμαλία θα μας περιγράψει πώς ‘‘κέρδισε το τζάκποτ’’.

- Καλησπέρα!

-Καλησπέρα Αμαλία, θα μπορούσες να μας διηγηθείς με όση περισσότερη λεπτομέρεια μπορείς, πώς κατέληξες με την περιουσία ενός τόσο πλούσιου και γνωστού άντρα? Είχατε καμία συγγενική σχέση?

- Για να απαντήσω στην ερώτησή σας όχι δεν είχαμε καμία απολύτως σχέση. Τον είχα δει μόνο στην τηλεόραση. Ποτέ δε φαντάστηκα ότι θα μου άφηνε όλα αυτά τα χρήματα. Μια μέρα περπατούσα σε ένα πάρκο μαζί με τα δύο παιδιά μου αναρωτόμενη πώς θα πληρώσω για φαγητό και το νοίκι. Κάποια στιγμή, έτσι όπως προχωράω, διακρίνω έναν αδύνατο, πεινασμένο γεράκο ξαπλωμένο στο χώμα και τη λάσπη, σχεδόν χωρίς ρούχα παρόλο που είχε παγωνιά, να μαραζώνει. 

Πόνεσε η ψυχή μου έτσι που είδα τον καημένο τον άνθρωπο και του πρόσφερα να έρθει στο σπίτι μου για όσο ακόμα είχα, να κάνει μπάνιο, να φάει από το λιγοστό φαγητό που μπόρεσα να αγοράσω και ζεστά ρούχα. Έμεινε μαζί μας για περίπου μια εβδομάδα μέχρι που δεν μπορούσα να πληρώσω το ενοίκιο και οι ιδιοκτήτες μάς πέταξαν έξω από το σπίτι. 

Ο Χανς, όπως μου είπε ότι τον λένε, μας οδήγησε σε ένα δρομάκι που ήξερε ότι υπάρχει ένα προστατευμένο από τον κακό καιρό μέρος. Όταν φτάσαμε, αντικρίσαμε μια τεράστια πολυτελή έπαυλη. Η περίφραξη που κύκλωνε το σπίτι ήταν πελώρια και ο ανθισμένος, καλοσχηματισμένος κήπος πανέμορφος. 

Το σπίτι αποτελούνταν από τρεις ορόφους και σε κάθε όροφο κρέμονταν τουλάχιστον πέντε μπαλκόνια. Υπέθεσα ότι είχε κάνει κάποιο λάθος αλλά αυτός πήγε κατευθείαν προς το σπίτι. Του είπα πως δεν μπορεί να μπει μέσα καθώς το σπίτι δεν του ανήκε και ότι οι ιδιοκτήτες μπορεί να καλούσαν την αστυνομία. Ο Χανς όμως δε με άκουσε και πληκτρολόγησε έναν κωδικό. 

Προς έκπληξή μου, η τεράστια πόρτα άνοιξε αθόρυβα. Όταν μπήκαμε μέσα, το εσωτερικό ήταν ακόμα πιο όμορφο. Χρυσοί πολυέλαιοι και κηροπήγια υπήρχαν παντού. Οι πίνακες που ήταν καρφιτσωμένοι στον τοίχο, έκαναν τον χώρο να μοιάζει με γκαλερί. Ο αριστερός διάδρομος οδηγούσε στην τραπεζαρία και ο δεξής στο σαλόνι. Η σκάλα που έβλεπες με το που διάβαινες την πόρτα οδηγούσε στα υπνοδωμάτια, τα μπάνια και τις αίθουσες αναψυχής. 

Εμφανίστηκαν αμέσως υπηρέτριες που καλούσαν τον Χανς «αφέντη». Μας έδωσαν καθαρές πετσέτες για να πλυθούμε και περιποιημένα ρούχα για να φορέσουμε μετά. Ύστερα, κάτσαμε όλοι στην τραπεζαρία και φάγαμε υπέροχο φαγητό τέλειας ποιότητας. 

Αφού τελειώσαμε όλοι, μας εξήγησε ότι ήταν μόνος όλη του τη ζωή και σε λίγο θα πέθαινε. Γι’ αυτό, έψαχνε έναν ευγενικό άνθρωπο να του αφήσει την περιουσία του. Λίγες μέρες μετά, έφυγε από αυτόν τον κόσμο στον ύπνο του. 

Άλλαξε τη δική μου αλλά και των παιδιών μου ζωή. Τώρα προσπαθώ να βοηθάω όσο μπορώ τους ανθρώπους και κάνω δωρεές.

- Σε ευχαριστούμε Αμαλία. Πάμε τώρα σε διαφημίσεις και επιστρέφουμε μετά.

To μυστικό του δάσους

 "Το μυστικό του δάσους" είναι ένα παραμύθι που γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τα παιδιά στο Εργαστήριο της "Παραμυθοκουζίνας" στο 1ο Δημοτικό του Παπάγου

Οι συγγραφείς- εικονογράφοι είναι:

Άγγελος Διαμαντόπουλος

Βασίλης Διαμαντόπουλος

Δέσποινα Κάντζαρη

Μυρτώ Μαθιουδάκη

    To μυστικό του δάσους

-Απαγορεύεται να πηγαίνεις σε εκείνο το δάσος! Είναι στοιχειωμένο!

Έλεγε επανειλημμένα ο πατέρας της Άννας. Και αυτό δεν απείχε απ’ την πραγματικότητα…

 Ένα παιδί που ζούσε κοντά στο δάσος πριν από πολλά χρόνια, ο Άγγελος, ήταν άτακτος και δεν υπάκουγε σε εντολές. Κάθε απόγευμα σύχναζε εκεί και πετούσε πέτρες. Μία φορά όμως, δύο πέτρες πετάχτηκαν στο τζάμι του σκοτεινού και μυστηριώδους κτιρίου όπου ζούσε η μάγισσα Τσίλι, σπάζοντάς το. Εκείνη εμφανίστηκε αστραπιαία μπροστά του. 

Ήταν τόσο εξοργισμένη που τα μάτια της έβγαζαν σπίθες! Τον καταράστηκε να γίνει πεύκο. Και από τότε κανείς δεν ξανάκουσε για αυτόν. Μόνο που όταν σουρούπωνε για τα καλά και οι κάτοικοι της πόλης μαζεύονταν στα σπίτια τους, τα μάγια λύνονταν και το πεύκο γινόταν άνθρωπος.

Χρόνια αργότερα, η Άννα μεγάλωσε. Παντρεύτηκε τον Μπασάλα τον Β΄, τον πασίγνωστο βασιλιά της Μπαρμπουνίας και έγινε βασίλισσα.  Αλλά ακόμα στροβίλιζε στο μυαλό της η περιέργεια. Τι υπήρχε πραγματικά  σ ’αυτό το δάσος; Για αυτό, κάθε απόγευμα κάτι την τραβούσε εκεί. Έστω και διστακτικά. Έπρεπε να μάθει…

Μέρες αργότερα, ένας συνεργάτης της Τσίλι, ο Γιώργος, επισκέφτηκε το παλάτι του Βασιλιά. Του εξήγησε πως η βασίλισσα πήγαινε στο δάσος και πρότεινε δήθεν να την συνοδέψει. Έτσι και έγινε. Της έδειξε τα δέντρα, τα φυτά, τις ακτίνες του ήλιου που περνούσαν από τις φυλλωσιές των κλαδιών και, γελώντας βαθιά μέσα του της γνώρισε την Τσίλι, η οποία δεν άργησε να μετατρέψει και εκείνη σε δέντρο. 

Σε μία καταπράσινη, αλλά μαγεμένη ροδιά. Ο Γιώργος γύρισε τρέχοντας στο παλάτι και είπε τα νέα στον βασιλιά προσποιούμενος πως είναι αθώος.

-          Μεγαλειότατε, δεν θα πιστέψετε τι συνέβη!

-          Τι έγινε και πού βρίσκεται η Άννα;

-          Αυτό προσπαθώ να σας πω, μεγαλειότατε. Η Άννα έγινε… δέντρο!

-          Μα εσύ δεν υποσχέθηκες πως θα την προστατέψεις;

-          Της έλεγα να μην κατευθυνθεί προς το μονοπάτι… Δεν με άκουσε και τώρα είναι μονάχα μία ροδιά!

Ο βασιλιάς Μπασάλας δεν είχε άλλη επιλογή, έπρεπε να τον πιστέψει…

      Το βράδυ τα δέντρα ξύπνησαν. Γνωρίστηκαν μεταξύ τους και διηγήθηκαν την ιστορία τους. Μετά συμφώνησαν να ψάξουν το σκοτεινό σπίτι της μάγισσας, που κανείς δεν είχε κατορθώσει να πλησιάσει. Ήταν σίγουρο πως θα το κατάφερναν. Αφού ποιος άλλος ήξερε το δάσος καλύτερα απ’ τα ίδια του τα δέντρα; Η εκδίκηση έλαμπε στα μάτια τους. Λίγες φορές αυτή η λέξη έμοιαζε γλυκιά…

      Δύο βράδια τους πήρε να φτάσουν εκεί. Το δεύτερο κατάφεραν να μπουν στο ανεξερεύνητο, σκοτεινό κτήριο και να την πιάσουν όσο ασχολούταν με ένα φίλτρο. Την τράβηξαν από την μαύρη στολή της και συνέχισαν, για να τη φέρουν στο παλάτι. Αλλά τα χαράματα με το πρώτο φως της μέρας μετατράπηκαν ξανά σε δέντρα. Ο Άγγελος δεν ήταν πια το άτακτο αγόρι, αλλά ένα ξερό πεύκο και η Άννα μία ροδιά με άγουρους καρπούς. Ο Γιώργος, ακούγοντας τις κραυγές της Τσίλι την συνάντησε και έκοψε γοργά τα κλαδιά που την εμπόδιζαν να προχωρήσει και την ελευθέρωσε. Ύστερα την ακολούθησε στο σπίτι της. Είχαν μία πολύ σημαντική συζήτηση να κάνουν.

      Κι έτσι κύλησε η υπόλοιπη μέρα. Γεμάτη σκοτάδι και σιωπή. Τίποτα δεν ακούστηκε στο δάσος μέχρι τη νύχτα. Τα δέντρα μεταμορφώθηκαν σε ανθρώπους ξανά. Καθώς όμως είχαν εξαντληθεί απ’ τα προηγούμενα βράδια, αποκοιμούνταν όλο το βράδυ. Είχε δοθεί η μοναδική ευκαιρία στην μάγισσα και στον συνεργάτη της να ξεφορτωθούν τα δέντρα. Δεν έχασαν καιρό. Πήραν τις πευκοβελόνες που είχαν πέσει δίπλα στον Άγγελο και τις έκαναν μυτερές βελόνες και δηλητηρίασαν τα ρόδια που είχαν περικυκλώσει την Άννα, ώστε να καταστραφούν.

Το πρωί ο Γιώργος ξαναπήγε στον βασιλιά Μπασάλα.

-            Μεγαλειότατε, δεν θα το πιστέψετε!

-            Τι συνέβη πάλι;

-          Βλέπετε, έκανα μία βόλτα στο δάσος και είδα τα μαγικά δέντρα. Όμως το πεύκο απέκτησε βελόνες και στη ροδιά… τα ρόδια της στάζουν ένα μοβ υγρό, σαν δηλητήριο. Πρέπει να τα κάψουμε τα δέντρα! Απόψε μάλιστα!

Ο βασιλιάς δεν πίστευε στα αυτιά του. Δεν μπορούσε να το επιτρέψει αυτό. Μέχρι που σκέφτηκε τα ρόδια. Κάτι έσταζε από κείνα, σαν δάκρυα. Σαν τα δάκρυα της Άννας. Δεν άντεχε ποτέ να τη βλέπει έτσι. Ύστερα ύψωσε το κεφάλι και δέχτηκε. Όταν σουρούπωσε, ο Γιώργος και η Τσίλι πήγαν να κάψουν τα δύο δέντρα, αλλά για κακή τους τύχη εκείνα  ήταν ήδη άνθρωποι και είχαν μαζέψει τους μαγεμένους καρπούς και τις βελόνες. Δεν πρόλαβαν καν να πλησιάσουν και κατευθείαν βρέθηκαν πεσμένοι στο χώμα.

 Αργότερα, η Άννα θυμήθηκε την ιαματική πηγή που βρισκόταν στη μυστική αυλή του βασιλιά. Όποιος έβαζε το χέρι του εκεί, ελευθερωνόταν από όλων των ειδών τα μάγια. Έπρεπε να φτάσουν εκεί το συντομότερο δυνατό.

Μία εβδομάδα τους πήρε να βρεθούν εκεί. Το κρυστάλλινο νερό αντανακλούσε το βαθύ χρώμα του νυχτερινού ουρανού, κυλώντας μ’ έναν απαλό ήχο. Ο Άγγελος και η Άννα έβρεξαν λίγο τα χέρια τους.

-          Τα καταφέραμε! φώναξε ενθουσιασμένα ο Άγγελος. Τους νικήσαμε!

Μέχρι που απ’ το βάθος ακούστηκε το μοχθηρό γέλιο της μάγισσας Τσίλι…  

Μια γιορτή του γέλιου στο Πόρτο Κάγιο

 

Μια γιορτή του γέλιου

στο Πόρτο Κάγιο

 

Παρακαλώ να γελάτε πιο γρήγορα, δεν έχω πολλή ώρα στη διάθεσή μου

Χάρρυ Κλυν

 

Την Τρίτη 4 Απριλίου, στις 9 το βράδυ σας περιμένουμε στο μεζεδοπωλείο Πόρτο Κάγιο στην Αγία Παρασκευή, για μια γιορτή του γέλιου με αστείες ιστορίες και σατιρικά τραγούδια από την ομάδα αφήγησης «Παραμυθανθός»

Ομάδα αφήγησης «Παραμυθανθός»

Αφήγηση: Δημήτρης Μάλλης – Καλλιρρόη Μουλά

Μουσική: Δημήτρης Μάλλης

 

Guest Star: Ποιητής Φανφάρας

 

Την εκδήλωση επιμελείται και παρουσιάζει ο Κώστας Στοφόρος

 

Κόστος: 12 ευρώ -στην τιμή περιλαμβάνεται κρασί και παραδοσιακοί Μικρασιάτικοι μεζέδες

Πληροφορίες:

Πόρτο Κάγιο, Γαρυττού 112 Αγία Παρασκευή -κοντά στο Μετρό Χαλάνδρι- τηλ.  21 0600 3352 /6974586419

 

 

Η αδιαφορία τους σκοτώνει

 

Η αδιαφορία τους σκοτώνει 

-  Η σακούλα σας με το χαρτί πηγαίνει στον μπλε κάδο κύριε!!! Όχι στον πράσινο!! Και όλοι εσείς αναιδέστατοι, να αφήνετε εξήντα εκατοστά ανάμεσα στους κάδους!! Και κλείνετε και κανένα φως!! Ακόμα και το βράδυ βλέπω σε κάθε σπίτι που περνώ φως!! Δεν είναι μόνο αυτά!! Ακούω χιλιάδες φωνές από τηλεοράσεις μέρα μεσημέρι!!  Οι τηλεοράσεις καίνε πολύ ρεύμα!!

-  Ωωω! Κοιτάξτε τι γλυκό που είναι!

-  Γιατί όμως δεν κλείνει το στόμα του!

-  Έλα εδώ γλυκό μου πλασματάκι!

Όλοι είχαν μαζευτεί γύρω της και τις έξυναν την πλάτη και την κοιλιά. Τι σπαστικοί που είναι όλοι τους, σκέφτηκε εκείνη.

Η ώρα είχε πάει αργά. Ξάπλωσε σκεπτική στο κρεβάτι της. Κάτι έπρεπε να κάνει. Δεν μπορούσε να αφήσει σε τέτοια κατάσταση τον πλανήτη! Δεν τις είχαν μείνει πολλές ζωές! Μόνο δύο! Καθώς κοιμόταν είδε στο όνειρο της την κατάλληλη λύση!! Θα της έπαιρνε πολύ χρόνο όμως! Την επόμενη μέρα ξεκίνησε με τον πρώτο άνθρωπο. Πρώτα έκανε τα γλυκά ματάκια και τα γλυκά πατουσάκια! Μετά έτρεχε μακριά κι εκείνος την ακολουθούσε (αυτή η τρομερή μέθοδος λειτουργούσε άψογα στα παιδιά)! Τους πήγαινε σε ένα σοκάκι, στο οποίο είχε στήσει δύο κάδους: τον μπλε της ανακύκλωσης και τον πράσινο των απορριμμάτων. Παίρνοντας ένα ανακυκλώσιμο υλικό και ένα σκουπίδι (ό,τι έβρισκε μπροστά της) τα πετούσε το καθένα στο σωστό κάδο. Με μαγικό τρόπο σε όσους το έκανε, μετά ακολουθούσαν το παράδειγμα της!!

Ύστερα από ένα χρόνο εξάντλησης, κατάφερε να το κάνει σε όλους!!

-          Είναι όλα τόσο καθαρά! Θα πεθάνω από την συγκίνηση!

Εκείνη την στιγμή όμως γινόταν μια μεγάλη εκδήλωση σε όλη την πόλη. Μόλις αντίκρυσε την ακαταστασία που είχαν προκαλέσει όλοι οι άνθρωποι, έπεσε κάτω. Έχασε την προτελευταία γατίσια ζωή της.

Είχε πεθάνει από την στεναχώρια της. Δεν άντεχε να βλέπει την αδιαφορία των ανθρώπων για τον πλανήτη τους! 

Παναγιώτα Ταρασουλέα

Διαδικτυακό Σεμινάριο: Σχολείο και Αρχιτεκτονική

 Στο πλαίσιο του Δικτύου: 

«Τα σχολεία αναζητούν την ιστορία τους»  (https://schoolsnetwork.weebly.com/ ) το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και οι Σ.Ε.Ε. Ζουγανέλη Άννα (Π.Ε. 70) και Καλαϊτζίδης Δημήτρης (ΠΕ 04 για την Αειφορία),  δια του 4ου ΠΕΚΕΣ,  συνδιοργανώνουν  ένα  διαδραστικό σεμινάριο την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2023 στις 18:00 (διαδικτυακά).

Θέμα: Σχολείο και Αρχιτεκτονική

Εισηγήτρια: Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος, συντονίστρια MONUMENTA

«Καταγράφω ένα παλιό κτήριο, ανακαλύπτω την ιστορία του. Οι ερευνητικές και εκπαιδευτικές δράσεις της MONUMENTA»

Όσοι/ες ενδιαφέρονται συμπληρώνουν τη φόρμα συμμετοχής εδώ

Θα σας αποσταλεί ο σύνδεσμος συμμετοχής.

Οι βεβαιώσεις θα αποσταλούν ηλεκτρονικά.